ျဖတ္သန္းခဲ့တဲ့ ၂၀၀၇

ႏွစ္သစ္ တစ္ႏွစ္ကုိ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ ေရာက္ေတာ့မယ္။ က်န္ခဲ့တဲ့ ၂၀၀၇ ၾကီးကုိ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ ေက်ာခုိင္းေတာ့မယ္။ ႏွစ္သစ္အတြက္ အားသစ္အင္သစ္ေတြ ေမြးသူကေမြး။ ႏွစ္ေဟာင္းက အမွတ္တရေတြကုိ သတိတရ ျပန္ေျပာသူက ျပန္ေျပာနဲ႔ လူေတြ အလုပ္႐ႈပ္ၾကအုံးမွာေပါ့။ Happy New Year ဆုိတဲ့ စကားတစ္ခြန္းနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ဟာ ႏွစ္တစ္ႏွစ္ကုိ အဲဒီ့လုိ ခ်န္ခဲ့ႏုိင္ပါသလား။ လူေတြ သတ္မွတ္တဲ့ အခ်ိန္ဆုိတာေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ဟာ သကၠရာဇ္ေတြကုိ ျဖတ္သန္းတယ္လုိ႔ ထင္ေနၾကတာပါ။ တကယ္ေတာ့ ေန႔တုိင္းဟာ အတူတူပါပဲ။ ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ သိပ္ျပီး ထူးထူးျခားျခား မ႐ွိလွပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ေပါ့ေလ ဒါေပမယ့္ေပါ့။ အခ်ိန္အတုိင္းအတာ အရဆုိရင္ေတာ့ျဖင့္ အမွတ္သညာနဲ႔ ေျပာလုိ႔ရတဲ့ အေတြ႔အၾကဳံေတြကုိ ရက္စြဲထုိးျပီး ကာလအပိုင္းအျခားနဲ႔ တင္ျပခြင့္ေတာ့ ရတာေပါ့ေလ။ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ က်န္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္က အေၾကာင္းေလးေတြကုိ လစဥ္အလုိက္ ျပန္ခဲြဲျပီး ေရးခ်င္စိတ္ ေပၚလာတာေၾကာင့္ ၂၀၀၇ ရဲ႕ ဒိုင္ယာယီေလးကုိ ျပန္လွန္ျဖစ္လုိက္ပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ ျဖတ္ခဲ့တဲ့ ၂၀၀၇ ဆုိတဲ့ ႏွစ္ေလးတစ္ႏွစ္ကေတာ့ ဒီလုိပါဗ်ာ။

ဇန္န၀ါရီလ
ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ ဆုိက္ဘာကေဖး တစ္ႏွစ္ျပည့္ပြဲ လုပ္ဖုိ႔ အသည္းအသန္ စဥ္းစားေနတယ္။ မႏၱေလးမွာ ဖြင့္မယ့္ ဆုိက္ဘာကေဖး ဆုိင္ခြဲက ၀န္ထမ္းေတြ ေရာက္လာလုိ႔ သင္တန္းေတြ ေပးေနရတယ္။ ဒီလုိနဲ႔ သင္တန္းေတြ ေပးရင္း ကြၽန္ေတာ့္ဆုိင္ရဲ႕ တစ္ႏွစ္ျပည့္ အခမ္းအနားေလးကုိ လူနဲနဲနဲ႔ပဲ လုပ္ခဲ့တယ္။ တစ္ႏွစ္ ျဖတ္သန္းလုိက္တဲ့ အေတြ႔အၾကဳံေတြက ကြၽန္ေတာ့္ကုိ အမ်ားၾကီး အေထာက္အကူ ျပဳခဲ့တယ္။ ဇန္န၀ါရီလကေတာ့ ျခဳံငုံ သုံးသပ္ရရင္ လွပပါတယ္။ ေအးခ်မ္းတဲ့ လေလးတစ္လ ျဖစ္ေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ့္မွာေတာ့ ဟုိစီစဥ္ ဒီစီစဥ္နဲ႔ ေခါင္းခဲေနရခ်ိန္ေပါ့။ ဆုိင္ခြဲအသစ္အတြက္ မီတင္ေတြ ခဏခဏထုိင္ရတဲ့ အခ်ိန္ေပါ့ဗ်ာ။ လကုန္ခါနီးမွာ ကြၽန္ေတာ္ မႏၱေလးကုိ သြားဖုိ႔ စီစဥ္ရပါတယ္။

ေဖေဖာ္၀ါရီလ
ကြၽန္ေတာ္ လဆန္းပုိင္းမွာ မႏၱလာေ႐ႊျမဳိ႕ေတာ္ၾကီးကုိ ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ မွန္းထားသလုိ ျဖစ္မလာေသးတဲ့ ဆုိင္ရဲ႕ ျပင္ဆင္မႈေတြေၾကာင့္ ဟုိတယ္မွာ ေတာက္ေခါက္ျပီး အလုပ္လက္မဲ့ အိပ္လုိက္စားလုိက္နဲ႔ ၃ ရက္ေလာက္ အခ်ိန္ျဖဳန္းလုိက္ရတယ္။ ဆုိင္ဖြင့္ဖုိ႔ ရက္နီးလာတဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့ အခန္းအျပင္အဆင္ေတြ ျပီးျပတ္ဖုိ႔ ေလာရပါတယ္။ အျပင္အဆင္ျပီးတဲ့ အခ်ိန္မွာ ထမင္းစားခ်ိန္ေတာင္ မရပဲ စက္ေတြဆင္ရတယ္။ ဆုိင္ဖြင့္တဲ့ မနက္ေရာက္ခ်ိန္ထိ ဆုိင္ခန္းထဲမွာ ေခြၽးတလုံးလုံးနဲ႔ အလုပ္မ်ားတုန္းပါ။ ဆုိင္ဖြင့္ပြဲမွာေတာ့ ယဲ့ယဲ့သာ ျပဳံးႏုိင္ပါေတာ့တယ္။ ဖြင့္ပြဲခ်ိန္ခဏသာ ဆုိင္မွာေနႏုိင္ျပီး ဟုိတယ္ျပန္ တေနကုန္ အိပ္စက္အနားယူတယ္။ ဆုိင္လဲ ဖြင့္ျပီးျပီ ဆုိေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ ပါတနာေတြ အားလုံး ရန္ကုန္ျပန္သြားပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ရယ္ ဆုိင္က ၀န္ထမ္း ၇ ေယာက္ရယ္သာ ဆုိင္မွာ က်န္ခဲ့တယ္။ ကြၽန္ေတာ္ ေဖေဖၚ၀ါရီ တစ္လလုံး မႏၱေလးမွာ ဆုိင္နဲ႔ ဟုိတယ္၊ ဟုုိတယ္နဲ႔ ဆုိင္ ကူးျပီး အခ်ိန္ကုန္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီ့အခ်ိန္မွာ ဖုိး၀စဖုိ႔ အတြက္ အခ်ိန္ေတြ အမ်ားၾကီးရျပီး တစ္ေယာက္ထဲ စိတ္ကူးဖဲ႐ုိက္ လုပ္ေနခဲ့တယ္။

မတ္လ
ကြၽန္ေတာ္ ရန္ကုန္ျပန္ေရာက္လာပါျပီ။ ဟုိမွာ အားအားယားယား တခ်ိန္လုံး ထုိင္စဥ္းစားခဲ့တဲ့ ဖုိး၀ အေၾကာင္းကုိ ကြၽန္ေတာ့္ သူငယ္ခ်င္းေတြ လုပ္ေဖာ္ကုိင္ဘက္ေတြကုိ ေျပာျပပါတယ္။ အစထဲက လုပ္ၾကမယ္လုိ႔ ရည္႐ြယ္ထားၾကေပမယ့္ မအားလပ္လုိ႔ ေ႐ႊ႕ဆုိင္းထားရတဲ့ ေပၚတယ္ဇာတ္လမ္း ျပန္ျပီး ေခါင္းေမာ့လာပါတယ္။ အဲဒီ့လုိနဲ႔ ဖုိး၀စဖုိ႔ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ တေတြ အသည္းအသန္႐ုန္းကန္ ၾကရပါတယ္။ အလုပ္အသစ္ မ႐ွိရင္ အျငိမ္မေနတတ္တဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ေၾကာင့္ အားလုံး ျပာယာခတ္သြားၾကပါတယ္။ ေအာ္ ေမ့ေနလုိ႔ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ ေမြးေန႔က မတ္လထဲမွာေလ အဲဒီ့ေန႔ကလည္း ႐ုံးမွာ ဖုိး၀ကိစၥနဲ႔ အလုပ္မ်ားေနတာနဲ႔ ေမြးေန႔ကုိ ေမ့ေမ့ေလ်ာ့ေလ်ာ့ ေက်ာ္သြားပါတယ္။ တစ္သက္လုံး မေမ့တတ္တဲ့ ကုိယ့္ေမြးေန႔ကုိေတာင္ ဖုိး၀ေၾကာင့္ ေမ့သြားခဲ့ပါတယ္။ ေမြးေန႔ျပီး ေနာက္တေန႔မွာ လူမျဖစ္ေသးတဲ့ (လူလုိ အသိဥာဏ္မ႐ွိေသးတဲ့) တစ္ေယာက္ေသာသူရဲ႕ ေစာ္ကားျခင္းကုိ မနက္မုိးမလင္းခင္ ဖုန္းထဲကေန ခံလုိက္ရပါတယ္။ အဲဒီ့မွာ ေအာ္လူဆုိတာ ဒါမ်ဳိးမလုပ္ရဘူး ဒီလုိလုပ္တာ လူမျဖစ္ရွာေသးလုိ႔ ဆုိတဲ့ စိတ္ကေလး ကြၽန္ေတာ့္ဆီမွာ ကိန္းေအာင္းခဲ့ပါတယ္။

ဧျပီလ
ဖုိး၀ကုိ ၅ ရက္ေန႔မွာ Online ေပၚကုိ သတင္းက႑နဲ႔ စျပီး တင္လုိက္ပါတယ္။ ဖုိး၀ စတင္ေမြးဖြါးခဲ့တယ္ ဆုိပါေတာ့ဗ်ာ။ အရာအားလုံးကုိ ေမ့ဖုိ႔အတြက္ ဖုိး၀ကုိ ေမြးဖြါးလုိက္တာလုိ႔ ကြၽန္ေတာ့္မိသားစုက ကြၽန္ေတာ့္ကုိ ေျပာတဲ့ အခ်ိန္ေပါ့။ သၾကၤန္တုိင္းမွာ မလြတ္တမ္းကဲတဲ့ ကြၽန္ေတာ္ ဖုိး၀နဲ႔ ႐ႈပ္ျပီး သၾကၤန္ဓါတ္ပုံေတြ တင္ဖုိ႔ပဲ အာ႐ုံရပါေတာ့တယ္။ သၾကၤန္မကဲအားပါ ဓါတ္ပုံထြက္႐ုိက္ေနရပါတယ္။ အဲ ေနာက္ဆုံးေန႔ အတက္ေန႔ တစ္ရက္ပဲ မင္းမလာရင္ အေသပဲဆုိလုိ႔ မ႑ပ္ကုိ သြားခဲ့ပါတယ္။ တေန႔လုံး ေသာက္ျပီး ေမွာက္ေနခဲ့ပါတယ္။ ငယ္သူငယ္ခ်င္း တခ်ဳိ႕ကိုလည္း နားမလည္စြာ (သူတုိ႔ကလည္း ကြၽန္ေတာ့္ကုိ နားမလည္စြာ) ျပန္လည္ဆုံစည္းခဲ့ပါတယ္။ မႏၱေလးဆုိင္နဲ႔ ပတ္သတ္ျပီး ႐ွယ္ယာသမားနဲ႔ အက္သံေလးေတြ စတဲ့ အခ်ိန္လည္း ျဖစ္ပါတယ္။

ေမလ
လုပ္ငန္းေတြကုိ ေသခ်ာ ျပန္ေလ့လာတဲ့ အခ်ိန္၊ ကုိယ္ေလွ်ာက္ရမယ့္ လမ္းကုိ ျပတ္ျပတ္ထင္ထင္ ထပ္ျပီး ေတြ႔တဲ့ အခ်ိန္လုိ႔ ဆုိလုိ႔ရပါတယ္။ ရန္ကုန္က ကြၽန္ေတာ့္ ဆုိက္ဘာကေဖးကုိ ပိတ္ပစ္ခ်င္တယ္လုိ႔ ပထမဆုံး စျပီး စဥ္းစားတဲ့ အခ်ိန္လည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ၀န္ထမ္း အသစ္ ၂ ေယာက္ေလာက္ ထပ္ျပီး ကြၽန္ေတာ္ ခန္႔ခဲ့ပါတယ္။ ႐ုံးရဲ႕ အသုံးစရိတ္အတြက္ ၀န္ေလးရတဲ့ အခ်ိန္ေပါ့ဗ်ာ။ မႏၱေလးဆုိင္နဲ႔ ျပႆနာေတာ္ေတာ္ တက္ေနပါျပီ။ စီးပြါးေရး သမားနဲ႔ နည္းပညာကုိ မေတာက္တေခါက္ နားလည္ျပီး စီးပြါးေရးသမား ေပါက္စေလး ကြၽန္ေတာ္ စကားေတြမ်ားခဲ့ရတယ္။ သိကၡာတရားနဲ႔ ေငြ ဘာကုိ ေ႐ြးမလဲ စဥ္းစားေနခဲ့ပါတယ္။

ဇြန္လ
မင္းဘာေကာင္လဲ ဆုိျပီး သူမ်ားေတြ ေမးၾကတဲ့ ေမးခြန္းေတြကုိ ေျဖေနရတဲ့ ကာလေပါ့။ မုိးေတြကသည္းေနတယ္ အျပင္မွာ သည္းသလုိ ကြၽန္ေတာ့္ရင္ထဲမွာလည္း မုိးေတြ သည္းခဲ့ပါတယ္။ ဖုိး၀ရဲ႕ က႑ေတြ တစ္ခုျပီး တစ္ခု တက္ေနတဲ့ ကာလပါပဲ။ ရန္ကုန္ဆုိင္ကုိ ႐ွယ္ယာေတြဆီကေန သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္နဲ႔ အတူ မုိက္မုိက္မဲမဲ ခြဲျပီး ျပန္အမ္းေပးလုိက္ပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ေျခ ကြၽန္ေတာ့္လက္ ျဖစ္လာေပမယ့္ ႏွိပ္စက္လာတဲ့ အေၾကာင္း အမ်ဳိးမ်ဳိးေၾကာင့္ စိတ္ညစ္ခဲ့ရပါတယ္။ မႏၱေလးဆုိင္ကေတာ့ တစ္ဇာတ္သိမ္းဖုိ႔ အခ်ိန္တန္လာပါျပီ။ ႐ွယ္ယာသမားနဲ႔ အျပီးအပုိင္ လမ္းခြဲလုိက္ပါတယ္။ ေငြအရ ကြၽန္ေတာ္႐ႈံးေပမယ့္ သိကၡာအရ ကြၽန္ေတာ္ႏုိင္ပါတယ္။ လူတုိင္း အံ့ၾသျပီး ဘာလုိ႔လဲ ဆုိတဲ့ ေမးခြန္းေတြ အေမးခံရတာလည္း ဒီဇြန္လထဲမွာပါပဲ။

ဇူလုိင္လ
ကုိယ့္ဘာသာ ဘာေကာင္မွန္း ေတာ္ေတာ္သိေနပါျပီ။ စီးပြါးေရးအရ ခြက္ခြက္လန္ေနလုိ႔ ဟုိေျပးဒီေျပး လုပ္ေနရပါတယ္။ ကုမၸဏီရဲ႕ ႐ွယ္ယာပါတဲ့ သူငယ္ခ်င္းတခ်ဳိ႕ ဆက္မလုပ္ႏုိင္ေတာ့ေၾကာင္း အေၾကာင္းၾကားလာပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ ၃ ေယာက္ ေခါင္းခ်င္း႐ုိက္ျပီး ဆက္လုပ္မလုပ္ ဆုံးျဖတ္ရပါတယ္။ က်န္တဲ့ သူေတြ အတြက္ေတာ့ မေျပာတတ္ေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ကေတာ့ ဒီအလုပ္မွ ဆက္မလုပ္ရင္ ႐ွင္းရမယ့္ ျပႆနာေတြက ဒုနဲ႔ေဒးပါ။ ကံအားေလ်ာ္စြာနဲ႔ က်န္တဲ့ ႏွစ္ေယာက္က ဆက္ျပီး ခ်ီတက္ဖုိ႔ အားေပးပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ ပိုင္ဆုိင္မႈ တခ်ဳိ႕တ၀က္ဟာ ကုမၸဏီထဲမွာ ႐ွယ္ယာ အျဖစ္နဲ႔ ပုံစံေျပာင္းျပီး ၀င္သြားပါေတာ့တယ္။ ေမ့ေနလုိ႔ ေငြရမယ္လုိ႔ ေသခ်ာတဲ့ ကိစၥတစ္ခုကုိ စိတ္ထဲမွာ ေလာ္မာတယ္ထင္လုိ႔ ျပတ္ျပတ္သားသား ျငင္းခဲ့လုိ႔ ကြၽန္ေတာ့္ကုိ ေဘးပတ္၀န္းက်င္က လူမုိက္လုိ႔ ၀ုိင္းျပီး ေခၚၾကပါတယ္။

ၾသဂုတ္လ
ဖုိး၀ကုိ Beta version ကေန full version လႊင့္တင္ဖုိ႔ ႐ွိသမွ်လူအားလုံးကုိ ေလာရပါတယ္။ ဘေလာ့ဂ္ေတြ ေခတ္စားလြန္းလုိ႔ ကုိယ္တုိင္ ဘေလာ့ဂ္ တစ္ခု စမ္းၾကည့္ဖုိ႔ ကြၽန္ေတာ္ စမ္းသပ္ခဲ့ပါတယ္။ ဖုိး၀ကုိ အေခ်ာသပ္ဖုိ႔ လုပ္ေနသလုိ ဘေလာ့ဂ္ကုိ စမ္းလုပ္ျပီး ရပ္မရေအာင္ ဘေလာ့ဂ္ဆြဲသြားပါတယ္။ မနက္လင္းလုိ႔ စက္ဖြင့္ရင္ ဖုိး၀၊ Google အျပင္ ကုိယ့္ဘေလာ့ဂ္ေလးကုိ ၾကည့္ရတဲ့ အလုပ္တစ္ခု ပုိလာပါတယ္။ ေျပာင္းလဲလာတဲ့ အေျခအေနေတြေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ့္ဆုိက္ဘာကေဖးကုိ ပိတ္ဖုိ႔ ဒုတိယအၾကိမ္ စဥ္းစားေနပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ မိသားစုရဲ႕ လုပ္ငန္းနဲ႔ ပတ္သတ္တဲ့ ေမးခြန္းေတြကုိ ၾကဳိးစားပမ္းစား ေျဖေနရပါတယ္။

စက္တင္ဘာလ
ကြၽန္ေတာ္ထင္ထားတဲ့ အတုိင္း အေျခအေနေတြ ေျပာင္းလဲေနပါျပီ။ ဆုိက္ဘာကေဖးေလးကုိ မပိတ္ခ်င္ေသာ္လည္း ပိတ္လုိက္ပါတယ္။ အမ်ားအျမင္မွာ ခဏပိတ္တယ္လုိ႔ ထင္ေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ့္စိတ္ထဲမွာေတာ့ ဒါဟာ အျပီးပိတ္လုိက္တာဆုိတဲ့ အသံထြက္ေနပါတယ္။ ႏုိင္ငံေရး အေျပာင္းအလဲေတြကုိ မ်က္စိေဒါက္ေထာက္ ၾကည့္ေနမိပါတယ္။ တျခားဘာကုိမွ စိတ္မ၀င္စားႏုိင္ေလာက္ေအာင္ ပါပဲ။ ဖုိး၀ အတြက္ေရာ ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ပါ ျဖစ္လာႏုိင္တဲ့ အလွည့္အေျပာင္းေတြကုိ ခါးစီးခံဖုိ႔ အားေမြးခဲ့ပါတယ္။ လကုန္ခါနီးမွာ ဖုိး၀ full version release လုပ္ႏုိင္ခဲ့ပါတယ္။

ေအာက္တုိဘာ
ကြၽန္ေတာ္ အင္တာနက္ ေကာင္းေကာင္းျပန္သုံးလုိ႔ ရတာနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္လုပ္ေနတဲ့ အလုပ္ေတြကုိ အ႐ွိန္ ႏွစ္ဆတင္လုိက္ပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္လက္ထဲကုိ ကုမၸဏီ တစ္ခုလုံး ေရာက္လာဖုိ႔ အေၾကာင္းေတြ ဖန္လာပါတယ္။ အတူတူ လုပ္ေနတဲ့ သူငယ္ခ်င္း ႏုိင္ငံျခားသြားဖုိ႔ စျပီးေျပာလာပါတယ္။ သူ႔ဆီက လုပ္စရာေတြ သိစရာေတြကုိ လက္ခံရယူပါတယ္။ လုိအပ္ေနတဲ့ ေနရာေတြ အတြက္ ၀န္ထမ္းသစ္ေတြ ထပ္ခန္႔ပါတယ္။ ေနာက္လာမယ့္ လုပ္ငန္းစဥ္ေတြကုိ တစ္ေယာက္ထဲ ၾကိတ္ျပီး ၾကံစည္ေနရပါတယ္။ ေလွ်ာက္ရမယ့္ ဆူးလမ္းၾကီးကုိ ၾကည့္ျပီး သက္ျပင္း ခုိးခုိးခ်ရပါတယ္။

ႏို၀င္ဘာလ
ဆုိက္ဘာကေဖး ပိတ္လုိက္ကထဲက ေန႔စဥ္၀င္ေငြ ပုံမွန္ မ႐ွိေတာ့လုိ႔ ဘာထပ္လုပ္မလဲ စဥ္းစားပါတယ္။ သင္တန္းဖြင့္ဖုိ႔ အုိင္ဒီယာရလုိ႔ သင္တန္းအတြက္ ျပင္ဆင္ေပးရပါတယ္။ စာသင္ေပးမယ့္ ႐ုံးက ကေလးမေလးကုိ ထရိန္းလုပ္ရပါတယ္။ Syllabus ေတြအတြက္ အားလုံးနဲ႔ ညွိႏႈိင္းရပါတယ္။ တစ္ေယာက္ထဲ ဦးေဆာင္ေနရတဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ကုမၸဏီအတြက္ Public Relation Manager တစ္ေယာက္ခန္႔လုိက္ပါတယ္။ သူ႔ကုိ ခန္႔ျပီး မၾကာခင္ပဲ ကြၽန္ေတာ့္ လုပ္ငန္းေတြ တေျဖးေျဖး အ႐ွိန္ရလာပါတယ္။ ႐ုံးမွာ ၀န္ထမ္းဦးေရ ေတာ္ေတာ္မ်ားလာလုိ႔ သူတုိ႔လုပ္ေနတဲ့ အလုပ္ေတြကုိ ေသခ်ာသိေအာင္ ၾကဳိးစားပမ္းစား ျပန္ျပီးေလ့လာရပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ အားကုိးရတဲ့ စာရင္းကုိင္၊ ကြၽန္ေတာ့္႐ုံးရဲ႕ ပထမဆုံး ၀န္ထမ္းျဖစ္တဲ့ Supervisor ကေလးမေလး နဲ႔ Developer ခ်ာတိတ္ တစ္ေယာက္ ႏုိင္ငံျခားထြက္မယ္လုိ႔ ကြၽန္ေတာ့္ကုိ လာေျပာေတာ့ ေခါင္းေတာ္ေတာ္စားခဲ့ရပါတယ္။ သူတုိ႔ေနရာမွာ အစားထုိးဖုိ႔ ေနာက္ထပ္လူသစ္ေတြကုိ အသည္းအသန္ ႐ွာရပါတယ္။ ၀န္ထမ္း အင္တာဗ်ဴးေတြနဲ႔ အတူ ႏုိ၀င္ဘာလကုိ ကြၽန္ေတာ္ ပင္ပင္ပန္းပန္း ျဖတ္သန္းခဲ့ပါတယ္။ ေမ့ေနလုိ႔ အဲဒီ့လုိ မအားတဲ့ၾကားကေန ကြၽန္ေတာ္ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ အရက္ေသာက္ရင္း အမူးလြန္ျပီး ေခ်ာင္းသာကုိ ၃ ရက္ေလာက္ သြားလည္ခဲ့ပါတယ္။

ဒီဇင္ဘာလ
လူေတြလည္း သူ႔ေနရာနဲ႔ သူ ပုံမွန္ျဖစ္ေနျပီ ကြၽန္ေတာ္လည္း ႏုိင္ႏုိင္နင္းနင္း အုပ္ခ်ဳပ္ႏုိင္ေနျပီ။ လုပ္ငန္းေတြ အဆင္ေျပေနျပီေပါ့ေလ။ ကြၽန္ေတာ္ စိန္ေခၚမႈ အသစ္တစ္ခု စဖုိ႔ စိတ္ကူးရလာပါတယ္။ ဘယ္သူ႔ကုိမွ ၾကဳိတင္ မေျပာခဲ့ပါဘူး။ ၂၀၀၈ မွာ ေစ်းပြဲေတာ္လုပ္မယ္လုိ႔ ကုိယ့္ဘာသာ တစ္ေယာက္ထဲ ၾကိတ္ၾကံခဲ့ပါတယ္။ ၾကံခဲ့တဲ့အတုိင္းလည္း အေကာင္အထည္ စျပီးေဖၚပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ အဲဒီ့ ပေရာဂ်က္ကုိ ရလာတဲ့ေန႔မွာ တစ္႐ုံးလုံး အ့ံၾသၾကပါတယ္။ ႐ုံးကလူေတြတင္ မဟုတ္ပါဘူး ပတ္၀န္းက်င္မွာ ႐ွိတဲ့ ကြၽန္ေတာ့္မိတ္ေဆြေတြ သူငယ္ခ်င္းေတြက အစ ကြၽန္ေတာ့္ကုိ အလုပ္အသစ္ မ႐ွိရင္ မေနတတ္ဘူးလားလုိ႔ ၀ုိင္းေမးၾကပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ ပေရာဂ်က္ အသစ္အတြက္ ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ အတူ တစ္႐ုံးလုံး အလုပ္ေတြ ထပ္ျပီး ႐ႈပ္ၾကတယ္။ လူအင္အားလုိလာလုိ႔ ၀န္ထမ္းအသစ္ေတြ ထပ္ခန္႔ျဖစ္တယ္။ ပေရာဂ်က္အတြက္ လုိအပ္တဲ့ ေငြေၾကးကုိ ႐ွာဖုိ႔ စပြန္ဆာသမားေတြနဲ႔ ညွိႏႈိင္းရပါတယ္။ ခုေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ လုပ္ငန္းေတြ အားလုံး ေနသားက်သြားပါျပီ။ ေစ်းပြဲေတာ္အတြက္လည္း စပြန္ဆာကုိ သူမ်ားေတြ မထင္မွတ္တဲ့ ႏႈန္းထားနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္ရခဲ့ပါျပီ။ ၂၀၀၈ က ငါ့ႏွစ္လုိ႔ ကြၽန္ေတာ္ ၾကဳံး၀ါးမိေအာင္ကုိ အရာရာ အဆင္ေျပေျပ ျဖစ္လာပါတယ္။ ပင္ပန္းေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ္ ေပ်ာ္ပါတယ္။ ဒီလမွာ႐ွိတဲ့ ေပ်ာ္ပြဲ႐ႊင္ပြဲေတြကုိ ကြၽန္ေတာ္ သိပ္ျပီး မဆင္ႏႊဲႏုိင္လုိ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြက ေမတၱာပုိ႔ၾကပါတယ္။

ကဲ ကြၽန္ေတာ့္ ဒုိင္ယာယီၾကီးလည္း ႐ွည္သြားျပီ ဒီေလာက္နဲ႔ပဲ ရပ္လုိက္ေတာ့မယ္။ ၂၀၀၇ မွာ ျဖစ္ခဲ့တာေတြကုိ ကြၽန္ေတာ္ သင္ခန္းစာအျဖစ္ မွတ္ထားပါတယ္။ မွားခဲ့တဲ့ အမွားေတြကုိ ၂၀၀၈ မွာ မၾကဴးလြန္မိေအာင္ ဆင္ျခင္ပါ့မယ္။ ခုလုိ စိတ္႐ွည္လက္႐ွည္ ဒီပုိ႔စ္ကုိ ဖတ္တဲ့ အတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ေနာက္ထပ္ပုိ႔စ္အသစ္ေတြကုိ အခ်ိန္ရရင္ ရသလုိ ေရးပါအုံးမယ္။ အားလုံးပဲ Happy New Year ပါခင္ဗ်ာ။

Read More...

Collapse...

ေမာင္ဇီး႐ုိးကုိ ဖြင့္ဖတ္သြားတဲ့ မုိးစက္

ဒီမနက္ အီးေမးလ္ေတြ ဖြင့္စစ္ေတာ့ မုိးစက္ပို႔ထားတဲ့ အီးေမးလ္ တစ္ေစာင္ကုိ ေတြ႔လုိက္တယ္။ အဲဒီ့ အီးေမးလ္ထဲမွာ အတက္ခ်္မန္႔ တစ္ခုလည္း ပါေနတယ္။ မုိးစက္ကုိ ကြၽန္ေတာ္ ဒီေန႔ထိ မျမင္ဖူးေသးပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ သူနဲ႔ ဘေလာ့ဂ္ေတြ လည္ရင္း ရင္းႏွီးေနတာေတာ့ ၾကာပါျပီ။ သူသည္လည္း သူရာကုိ ႏွစ္သက္တတ္တဲ့ တစ္ေယာက္ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ သူပုိ႔လုိက္တဲ့ စာကုိ ခင္ဗ်ားတုိ႔ ဆက္ဖတ္ၾကည့္ရင္ ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ ေတာ္ေတာ္ရင္းႏွီးတယ္လုိ႔ ထင္ရပါလိမ့္မယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ကုိ ဖတ္ႏုိင္တဲ့သူ ႐ွားပါတယ္။ ႐ွားတယ္ဆုိတာ အျပင္တစိမ္းေတြ အေနနဲ႔ေျပာတာပါ။ သူငယ္ခ်င္းေတြကေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ကုိ ဖတ္ႏုိင္ၾကတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္အေၾကာင္း သိၾကပါတယ္။ မုိးစက္က သူ႔စိတ္ကူးထဲမွာ ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ သူနဲ႔ ဆုံရင္ ေျပာမယ့္ စကားေတြကုိ (Conversation) ခ်ေရးထားပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ အံ့ၾသရတာကေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ ေျဖမယ့္ အေျဖေတြကုိ သူက သူ႔စိတ္ကူးထဲမွာ ေျဖျပီးသားပါ။ အဲဒါေၾကာင့္ မုိးစက္က ကြၽန္ေတာ့္ကုိ ဖတ္ႏုိင္တယ္လုိ႔ ေျပာတာပါ။ ျပီးေတာ့ သူပုိ႔လုိက္တဲ့စာက ေနာက္က်ေပမယ့္ သူလုပ္ေစခ်င္တာနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္လုပ္ထားတာေတြ အားလုံး ထပ္တူက်ေနလုိ႔ ပုိျပီးအံ့ၾသ ၀မ္းသာ ျဖစ္ရပါတယ္။ ခုလုိ ကြၽန္ေတာ္မအားတဲ့ အခ်ိန္မွာ ပုိ႔စ္အသစ္မတင္ႏုိင္တဲ့ အခ်ိန္မွာ မုိးစက္ပုိ႔လုိက္တဲ့ စာေလးက ပုိ႔စ္အသစ္ တစ္ခု ျဖစ္သြားေစပါတယ္။ သူ႔ ဘေလာ့ဂ္မွာလည္း ဒီအေၾကာင္းအရာေလးကုိ ပုိ႔စ္အျဖစ္ တင္ေစခ်င္တယ္လုိ႔ ကြၽန္ေတာ္ အီးေမးလ္ျပန္ပုိ႔ ထားလုိက္ပါတယ္။ ညီေလး မုိးစက္ေရ ေက်းဇူး အမ်ားၾကီးတင္ပါတယ္။ မုိးစက္ရဲ႕ ဘေလာ့ဂ္ကုိဒီကေန သြားႏုိင္ပါတယ္။

ကုိဇီး႐ုိးႏွင့္ စကားေျပာၾကည့္ျခင္း

ကၽြန္ေတာ္နဲ႔သူ ဆံုျဖစ္တဲ႔ေနရာေလးကေတာ႔ နည္းနည္းထူးဆန္းေနပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ရပ္ေ၀ေျမျခားကေန ျပန္ေရာက္ကာစ၊ သူကလည္း လမ္းေၾကာင္းတစ္ခုေပၚမွာ ရပ္တည္ႏိုင္ေအာင္ ရွိသမွ် ခြန္းအားေတြနဲ႔ ႀကိဳးစားေနတဲ႔အခ်ိန္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေတြ႕ျဖစ္ၾကတာပါ။ ေတြ႔ေတာ႔ ဘာလုပ္ျဖစ္လဲ စကားေတြ ေျပာျဖစ္ၾကတယ္။ ေတြ႔ဆံုတဲ႔ေနရာေလးကေတာ႔ Restaurant တစ္ခုမွာပါ။

ကၽြန္ေတာ္ : ကို Zero ႀကိဳက္တာမွာဗ်ာ။ ႀကိဳေျပာထားမယ္။ ကၽြန္ေတာ္ တိုက္မွာေနာ္။
ကို Zero : ဟာ မဟုတ္တာဘဲ မိုးစက္ရာ။ အစ္ကိုက အိမ္ရွင္ဘဲ၊ အစ္ကိုတိုက္မွာေပါ႔။ ခဏေနအၾကာမွာေတာ႔ မျမင္ရတာၾကာတဲ႔ ျမန္မာယမကာ ေရာက္လာတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ခြက္ကို ေျမွာက္လိုက္ၿပီး ခ်ီးယားလုပ္ေတာ႔ “ဘာဘဲလုပ္လုပ္ ေအာင္ျမင္ပါေစဗ်ာ” လို႔ ကၽြန္ေတာ္စၿပီး ေျပာျဖစ္ တယ္။ ကို Zero က ကၽြန္ေတာ္ေျပာတဲ႔ စကားကိုေထာက္ခံတဲ႔အေနနဲ႔ ၿပံဳးလို႔။ တစ္ႀကိဳက္ေလာက္ေမာ႔ ၿပီးခ်ိန္မွာေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ထပ္ၿပီး မိတ္ဆက္ျဖစ္တယ္။

ကၽြန္ေတာ္ :ကၽြန္ေတာ္ အစ္ကို႔ကို သတိထားမိတာ၊ အစ္ကို႔ဘေလာဒ္႔ကို ပထမဆံုးေရာက္တဲ႔ အခ်ိန္က ဘေလာဒ္႔ဂါ တစ္ေယာက္ဘဲဗ် …ကၽြန္ေတာ္မမွတ္မိေတာ႔ဘူး။ သူက ကၽြန္ေတာ္ စီပံုးမွာ သြားေရာက္ဖတ္ရႈ႕ဖို႔ တိုက္တြန္းပါတယ္ဆိုၿပီး link ထားခဲ႔တယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း အဲဒီ link ကိုသြား ၾကည္႔ေတာ႔မွ အစ္ကိုဘေလာဒ္႔ျဖစ္ေနတာ။ Blogger မ်ားလက္ဆင္႔ကမ္းေပးၾကပါ ဆိုတဲ႔ post ေလး ကိုဖတ္မိၿပီး၊ အဲဒီမွာ comment ေရး၊ ၿပီးတာနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႔ဘေလာဒ္႔မွာ “တိုက္တြန္းလိုပါတယ္” ဆိုတဲ႔ ေခါင္းစဥ္နဲ႔ ေဘးမွာ link ခ်ိတ္ထားလိုက္တယ္။ အဲဒီေနာက္ပိုင္း အစ္ကိုနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ စတင္ၿပီး ရင္ႏွီး သြားတယ္လို႔ ထင္တယ္။
ကို Zero : ဟုတ္တယ္ မိုးစက္…ကိုယ္လည္း မင္းရဲ႕ comment ကိုေတြ႔၊ မင္းဘေလာဒ္႔ကိုလာ ၾကည္႔၊ ၿပီးေတာ႔ ကိုယ္႔ရဲ႕ Idea ေလးကို မင္းကေခါင္းစဥ္ေလးတပ္ၿပီး link ခ်ိတ္ထားေတာ႔ ပိုၿပီးေတာ႔ ၀မ္းသာသြားတာေပါ႔ကြာ။ ဟုတ္တယ္ ကိုယ္လည္း မင္းကို အဲဒီအခ်ိန္ကစၿပီး သတိထားမိသလို၊ စိတ္ ထဲလည္း မွတ္မွတ္ရရ ရွိခဲ႔တယ္။

ကၽြန္ေတာ္ : ဟုတ္တယ္အစ္ကို၊ အဲဒီ post ေလးကိုဖတ္ၿပီးေတာ႔မွ ကၽြန္ေတာ္ဖိုး၀ကို သိခဲ႔ရတာ။ ဖိုး၀ ကေတာ္ေတာ္ကို က႑စံုလင္စြာပါတဲ႔ Web Portal တစ္ခုပါ။ ကၽြန္ေတာ္ေတာ႔ သေဘာက်တယ္။ ဒါေပမယ္႔ ….. ( ကၽြန္ေတာ္ ယမကာ တစ္ႀကိဳက္ေလာက္ ထပ္ေသာက္လိုက္တယ္ )
ကို Zero : ဒါေပမယ္႔ ဘာျဖစ္လဲ ဆက္ေျပာေလကြာ …

ကၽြန္ေတာ္ :တစ္ခုခု ဆြဲေဆာင္မႈလိုေနသလားလို႔၊ က႑စံုလင္တယ္ဆိုတာ မွန္တယ္ အစ္ကိုရာ၊ ဒါေပမယ္႔ ဆြဲေဆာင္မႈလိုေနတယ္ အစ္ကိုရ။
ကို Zero : အင္း ဆြဲေဆာင္မႈလိုေနတယ္လို႔ဘဲ ထားကြာ။ ဘယ္လို လိုအပ္တယ္ဆိုတာ မင္း အျမင္ေလး ေျပာၾကည္႔ …

ကၽြန္ေတာ္ : ဖိုး၀မွာ Music, International, News စသျဖင္႔ ရွိတဲ႔ က႑ေတြမွာျပင္ဆင္ထားတဲ႔ ပံုစံေတြအားလံုးေကာင္းတယ္အစ္ကို။ Webtemplate ေတြအရမ္းလွတယ္။ Home Page တစ္ခုဘဲ ဖြင္႔လိုက္တာနဲ႔ ဆြဲေဆာင္မႈအျပည္႔ေလးရွိေစခ်င္တာေပါ႔။ အစ္ကိုက Button ေတြအထဲမွာေတာ႔ Flash Annimation ေတြသံုးထားတာ ေတာ္ေတာ္လွတယ္။ ဥပမာ- model က႑မွာေပါ႔။ သံုးထားတဲ႔ Flash Annimation Design ေလးေတာ္ေတာ္လွတယ္။ Home Page မွာဆိုရင္အစ္ကိုက Flash ကိုသံုးမ ထားဘူးေနာ္။ ကၽြန္ေတာ္႔စိတ္အထင္ေျပာရင္ Home Page မွာလည္း Flash Annimation ေတြကို က႑အလိုက္ထည္႔ၿပီး ဆြဲေဆာင္လိုက္မယ္ဆိုရင္ ပိုၿပီးေကာင္းသြားမလားလို႔ ထင္မိတယ္အစ္ကို။
ကို Zero : အင္း…ကိုယ္႔ညီေျပာတာလည္း အစ္ကို လက္ခံပါတယ္။ အစ္ကို႔ရဲ႕ ဖိုး၀ ကို ဒီထက္ပို ၿပီး လူသိမ်ားေအာင္၊ တြင္က်ယ္ေအာင္လို႔ အစ္ကိုက Chat room, Forum စသျဖင္႔ ထပ္မလားလို႔ ေတာင္ စဥ္းစားမိေသးတယ္။ ဒါေပမယ္႔ အစ္ကိုက ဖိုး၀ ကို Web Portal အစစ္ျဖစ္ေအာင္လုပ္ခ်င္တာ ေၾကာင္႔ အဲဒါေတြကို မထည္႔တာ။ အခု လက္ရွိ ရွိေနတဲ႔ ဖိုး၀ ကိုလည္း အစ္ကိုဒီေလာက္နဲ႔ မေက်နပ္ ေသးဘူး။ ထပ္ထည္႔၊ ထပ္လုပ္ဖို႔ရွိပါေသးတယ္။ အခုလုပ္ထားတာ Beta Version ေလာက္ဘဲလုပ္ ထားတုန္းဘဲရွိတယ္။ ဒီထက္ပိုၿပီးက႑စံုေအာင္ ထပ္ထည္႔မွာပါ။ က႑အလိုက္ သတင္း၊ ဓာတ္ပံုအား လံုးကို update ျဖစ္ေအာင္လည္း အၿမဲႀကိဳးစားေနတာပါ။ အခက္အခဲေတြေတာ႔ ေတာ္ေတာ္ရင္ဆိုင္ရ တယ္။ ဒါေပမယ္႔ အစ္ကို႔ကေတာ႔ အားလံုးကို ေပ်ာ္ေပ်ာ္ဘဲ ရင္ဆိုင္လိုက္တာပါဘဲ။

ကၽြန္ေတာ္ :  ဟဲ … ဟဲ ဒါေပါ႔အစ္ကိုရာ၊ အခက္အခဲေတြကေတာ႔ ရင္ဆိုင္ရမွာေပါ႔။ ဘယ္လိုဘဲ ျဖစ္ျဖစ္ အၿမဲအားေပးေနမွာပါ။
ကို Zero : No… No… ညီေလး … အစ္ကိုက အားေပးတာေတြ လိုခ်င္တာမဟုတ္ဘူး။ စိတ္အား လည္း မငယ္တတ္ပါဘူး။ ကိုယ္တစ္ကယ္လိုေနတာက ေထာက္ခံမႈ ကြ။ အစ္ကိုလုပ္ေနတာ၊ လုပ္ခ်င္ တာကို ေထာက္ခံတဲ႔ သူလိုေနတာ။ လိုအပ္ရင္ အႀကံဥာဏ္ေတာင္းခံမယ္ကြာ။ ဒီေလာက္ဘဲ … ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ခ်ၿပီးရင္ေတာ႔ ဘယ္ေတာ႔မွ မျပင္တတ္ဘူး ကိုယ္႔လူေရ ….. ညီေလးေျပာတဲ႔ Home Page အတြက္ အစ္ကို႔လူေတြနဲ႔ တုိင္ပင္ၿပီး ထပ္လုပ္လိုက္ဦးမယ္ကြာ။

ကၽြန္ေတာ္ : ကၽြန္ေတာ္က ကၽြန္ေတာ္႔အျမင္ေျပာတာေနာ္အစ္ကို၊
ကို Zero : အင္းပါကြာ…..ေပါက္ပါတယ္ ….

ကၽြန္ေတာ္ : ကဲ …ေပါက္ရင္လည္း လက္က်န္ေလး ရွင္းလိုက္ရေအာင္ဗ်ာ… ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္ ထပ္ေသာက္ျဖစ္ၾကတယ္။ ကို Zero ကဆက္ၿပီး သူရဲ႕ ခံယူခ်က္ေတြ၊ လုပ္ခ်င္တာေတြကို ဆက္ေျပာျပတယ္။
ကို Zero : မိုးစက္ရ …အစ္ကိုက စီးပြားေရးနဲ႔ပါတ္သက္ရင္ ေငြကို အဓိက သိပ္မထားဘူး။ လုပ္ငန္းလုပ္တ႔ဲေနရာမွာ အစ္ကိုက အေတြ႔အႀကံဳသစ္၊ အေတြးသစ္၊ အျမင္သစ္ေတြလုိခ်င္တယ္။ ရလာတဲ႔ အေတြးအျမင္သစ္ေတြနဲ႔ လမ္းတစ္ခုကို ထြင္ၿပီး ေလွ်ာက္ခ်င္တာ…

ကၽြန္ေတာ္ : အဲဒီခံယူခ်က္ကိုေတာ႔ အစ္ကိုနဲ႔ လူခ်င္းမေတြ႔ခင္ကတည္းက သိခဲ႔တာပါ။ “ ထြင္ရင္ ထြင္ မထြင္ရင္ေသ” ဆိုတဲ႔ ခံယူခ်က္ေလ။ အဲဒီခံယူခ်က္ကိုေတာ႔ တကယ္သေဘာက်တယ္ဗ်ာ။ အဲဒီ post မွာ comment ေရးေတာ႔ “ကိုယ္တိုင္ေဖာက္တဲ႔လမ္းက ၾကမ္းမယ္။ ဒါေပမယ္႔ ခိုင္ခံ႔မႈေတာ႔ အျပည္႔ရွိပါတယ္” လို႔ ေရးခဲ႔တာေပါ႔။ တစ္ခုေတာ႔ ရွိတယ္ဗ်။ အဲဒါဘာလဲဆိုေတာ႔ အခု အစ္ကိုလုပ္တဲ႔ လုပ္ငန္းက ျမန္မာျပည္ အေနအထားနဲ႔ဆိုရင္ သိပ္ၿပီးေတာ႔ မတြင္က်ယ္ေသးဘူး။ ကိုယ္က စလုပ္တဲ႔ အေနအထားမ်ိဳးျဖစ္ေနတယ္ေပါ႔ေလ။ ၀ါသနာ၊ ျဖစ္ခ်င္တဲ႔ ဆႏၵေတြနဲ႔ရပ္တည္ထားတဲ႔ စီပြားေရး လုပ္ငန္းဆိုေတာ႔ အျမတ္အစြန္းဆိုတာ သိသာထင္ရွားလာမွာေတာ႔ မဟုတ္ဘူး။ အၿမဲတမ္း အိတ္စိုက္ ေနရမယ္။ မစိုက္ရရင္ေတာ႔ ကြတ္တိေလာက္ဘဲရွိမယ္။ ကၽြန္ေတာ္စိတ္အလိုရ ဥပမာ တစ္ခုေပးရရင္ အစ္ကိုအေနနဲ႔ ရာဇာေန၀င္းကို အတုယူသင္႔တယ္ဗ်။
ကို Zero : ဘာျဖစ္လို႔လဲ မိုးစက္ရ…

ကၽြန္ေတာ္ : ရာဇာေန၀င္းရဲ႕ Style က သူမ်ားေတြနဲ႔ မတူဘူးေလ။ သူအႏုပညာေလာကထဲကို စၿပီး၀င္လာတာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ငယ္ငယ္ေလးကတည္းကဘဲေလ။ လံုး၀ မေပါက္ဘူး။ သူ႔ပံုစံက ဘယ္ မင္းသားနဲ႔မွ မတူဘူးေလ။ Style က သူမ်ားေတြထက္ ခၽြန္ထြက္ေနေတာ႔ ရူးတူးတူး၊ ေပါေတာေတာ ျဖစ္ေနေတာ႔ ဘယ္သူမွ သိပ္လက္မခံခ်င္ၾကဘူး။ သူတစိုက္မတ္မတ္နဲ႔ ပရိတ္သတ္ေတြ လက္ခံလာ ေအာင္ ႀကိဳးစားလာခဲ႔တာ ၂၀၀၃၊ ၂၀၀၄ ေလာက္အေရာက္မွာ သူေအာင္ျမင္လာတာဘဲေလ။ သူ႔ရဲ႕ Style ကို ေျပာင္းလဲလာတဲ႔ ေခတ္ကေရာ၊ လူငယ္ေတြကေရာ သေဘာက် လက္ခံလာေတာ႔ အရမ္းကို ေအာင္ျမင္လာတာ ရာဇာကလံုးေတြေတာင္ ေပၚလာတဲ႔ ၾကည္႔ပါလား။ အစ္ကိုရဲ႕ Web Portal က လည္း အခုမွ အစဘဲရွိေသးတာေလ။ ရာဇာေန၀င္း အစလိုေပါ႔ဗ်ာ။ လူေတြက ေ၀းေနေတာ႔ သိပ္ၿပီး မေအာင္ျမင္ခ်င္ေသးဘူးေပါ႔။ ေနာက္ပိုင္းက်ရင္ေတာ႔ က်ယ္ျပန္႔လာၿပီး၊ ဖိုး၀ ဆိုတာ Online က လူေတြရဲ႕ ပါးစပ္ဖ်ားမွာ ေရပန္းစားေနတဲ႔ အထိ မျဖစ္လာႏိုင္ဘူးလို႔ မေျပာႏိုင္ဘူးေလ။ အဲဒါေၾကာင္႔ ရာဇာကို အတုယူသင္႔တယ္လို႔ ေျပာတာပါ။
ကို Zero : ဟား ဟား …..မိုးစက္တို႔ကေတာ႔ လုပ္ၿပီကြာ … စကားေျပာလိုက္ ေသာက္လိုက္၊ ေသာက္လိုက္ စကားေျပာလိုက္နဲ႔ တစ္ဂ်ား ကုန္သြားပါေလေရာ… ကို Zero က စာပြဲထိုးညီေလး တစ္ေယာက္ကိုေခၚလိုက္ၿပီး “ ညီေလး ေနာက္ တစ္ဂ်ား ထပ္ေပးကြာ… ျမန္ျမန္စားလို႔ရမယ္႔ အျမည္း ၂ ခုေလာက္ပါ ယူခဲ႔ဦး”

ကၽြန္ေတာ္ : အစ္ကို … ကၽြန္ေတာ္႔ ဆႏၵအရဆိုရင္ ေနာက္ထပ္ က႑ေလးတစ္ခု ဖိုး၀မွာ ထပ္ ထည္႔ခ်င္တယ္ဗ်ာ။
ကို Zero : ဘယ္လိုက႑မ်ိဳးလည္းကြ၊ ေျပာပါဦး။

ကၽြန္ေတာ္ : စီးပြားေရး က႑ေလးေပါ႔အစ္ကိုရာ။ လိုင္းသီးသန္႔ေလးေပါ႔။ အင္တာဗ်ဴးေတြ ပါမယ္။ ေအာင္ျမင္ေနတဲ႔ စီးပြားေရး လုပ္ငန္းရွင္ေတြရဲ႕ အေၾကာင္းတေစ႔တစ္ေစာင္းေရးမယ္။ ၿပီးေတာ႔ ျမန္မာ ျပည္မွာ လူငယ္ေတြစိတ္၀င္တစား လုပ္ကိုင္လာၾကတဲ႔ စီးပြားေရးေတြအေၾကာင္း ကိုယ္႔ Idea ေလးနဲ႔ ကိုေရးၿပီး ေဖာ္ျပမယ္။ အာ…ေနဦး … အေရးႀကီးတာ တစ္ခုက်န္ေသးတယ္။ အဲဒါဘာလဲဆိုေတာ႔ ေငြေၾကးလဲလွယ္မႈႏႈန္းေပါ႔။ ေဒၚလာ ေငြေၾကးေစ်းႏႈန္း၊ ျမန္မာေငြေၾကးေစ်းႏႈန္းနဲ႔ ေရႊေစ်း အတက္ အက်ေပါ႔ဗ်ာ။ အဲဒီက႑ထဲမွာ ထည္႔ရင္ပိုေကာင္းတယ္။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႏိုင္ငံရပ္ျခား ေရာက္ေနတဲ႔ သူေတြက ေဒၚလာကေန ျမန္မာေငြေၾကးလဲလွယ္မႈႏႈန္းသိခ်င္ရင္ ဘယ္ကိုသြားၾကည္႔ အဲဒီမွာ ဘယ္ေလာက္ေရးထားတယ္။ အဲဒါအမွန္ဘဲ စသျဖင္႔ ေျပာဆိုၿပီး ၀က္ဆိုက္ဒ္ကို လမ္းညႊန္တာ ေတြရွိတယ္။ အရင္တုန္းကေတာ႔ ဧရာ၀တီ မွာသြားၾကည္႔တယ္။ ေနာက္ပိုင္းေတာ႔ myanmarcupid မွာ သြားၾကည္႔ၾကတယ္။ အစ္ကိုက update ျဖစ္ေနတဲ႔ ေငြေၾကးေစ်းႏႈန္းေတြကိုသာ ေန႔စဥ္တင္ေပး ထားမယ္ဆိုရင္ အဲဒီက႑ေလးထည္႔လိုက္တဲ႔အတြက္ ပိုၿပီး လူသိမ်ား ေအာင္ျမင္လာမယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ထင္တယ္။
ကို Zero : အင္း … ဟုတ္တယ္ကြ။ ညီေလးေျပာတဲ႔ က႑ကို အစ္ကိုလည္း ထည္႔မယ္လို႔ စဥ္းစား ထားၿပီးသားပါ။ ဒါေပမယ္႔ ထံုစံအတိုင္း သူမ်ားနဲ႔ မတူေအာင္ေလး လုပ္ခ်င္တဲ႔ ဥာဥ္ေလးက ရွိ ေနေတာ႔ အခ်ိန္ၾကာေနတာပါ။ ေကာင္းတယ္ မိုးစက္။ Good Idea …..

အဲဒါေတြကေတာ့ မုိးစက္ ပုိ႔လုိက္တဲ့ စာထဲကပါပဲ။ ကြၽန္ေတာ့္ဆီကုိ ခုလုိ တခုတ္တရ ပုိ႔ေပးတဲ့ ညီေလးမိုးစက္ကုိ မျမင္ဘူး ေသးေပမယ့္ ဘီယာ တုိက္မလုိ႔ ဆုံးျဖတ္ထားပါေၾကာင္း။

Read More...

Collapse...

ေဆြးေႏြးခ်င္တာေလးေတြ (၂)

ကြၽန္ေတာ္ ဟုိတေန႔က ဖုိး၀ရဲ႕ စီးပြါးေရး က႑မွာ ေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္လုိေနတာနဲ႔ ေရးေပးလုိက္တဲ့ အေၾကာင္းအရာေလးကုိ ခုဒီမွာ ျပန္ျပီး တင္ျပလုိက္ပါတယ္။ အရင္ကထဲက ေရးျပခ်င္ေပမယ့္ မအားတာရယ္ ပ်င္းေနတာရယ္ အဲဒါေတြေၾကာင့္ မေရးျဖစ္ခဲ့ဘူး။ ဖုိး၀ရဲ႕ စီးပြါးေရးက႑ မတြက္ ေဆာင္းပါး ၀ယ္ရတာ ခက္ေနတာေၾကာင့္ ဆားခ်က္ျပီး ကုိယ့္ဘာသာကုိယ္ ျပန္ေရး ေပးလုိက္ရတယ္။ ေငြကုန္သက္သာတာေပါ့ :D။ အဲဒီ့လုိပဲ ေတြးမိတယ္။ ဖုိး၀အတြက္ တခါတခါ ေဆာင္းပါး၀ယ္ရရင္ သက္သာတာမဟုတ္ဘူး။ ဟဲ ဟဲ ကုိယ့္ဘာသာ ေရးလုိက္ေတာ့ ပုိက္ပုိက္ေတြ ကုန္ေတာ့ဘူးေပါ့။ မဖတ္ရေသးတဲ့ သူေတြ ဖတ္ဖုိ႔ တင္ေပးလုိက္ပါတယ္။

Cyber Cafe ဖြင့္ၾကမယ္ဆုိရင္

ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ ဒီေန႔ ေခတ္စားလာတဲ့ စီးပြါးေရးလုပ္ငန္း တစ္ခုကုိ ျပပါဆုိရင္ Cyber Cafe လုိ႔ လြယ္လြယ္ေခၚၾကတဲ့ Public Access Centre ေတြ ဖြင့္တဲ့ လုပ္ငန္းပါပဲ။ ဖြင့္တဲ့ သူေတြထဲမွာ နည္းပညာကုိ စိတ္၀င္စားလုိ႔ ဖြင့္တဲ့ သူေတြ ႐ွိသလုိ သူမ်ားဖြင့္လုိ႔ ကုိယ္လည္း ဖြင့္မယ္၊ သူမ်ားအဆင္ေျပလုိ႔ ကုိယ္လည္း လုိက္လုပ္ၾကတာေတြကုိလည္း ေတြ႔ေနရပါတယ္။ Public Access Centre တစ္ခုနဲ႔ Cyber Cafe ဖြင့္ဖူးတဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ကုိ ခင္မင္ရင္းႏွီးတဲ့ သူေတြ၊ မိတ္ေဆြေတြကတစ္ဆင့္ လာျပီး ေမးျမန္းတဲ့ သူေတြ အမ်ားၾကီး ေတြ႔ခဲ့ ၾကဳံခဲ့ရပါတယ္။ သူတုိ႔ေတြက ကြၽန္ေတာ့္ဆီလာျပီး ကြၽန္ေတာ့္ အေတြ႔အၾကဳံေတြကုိ ေမးၾကျမန္းၾက စုံစမ္းၾက ျပီးေတာ့ သူတုိ႔ ဖြင့္မယ္ဆုိရင္ အဆင္ေျပႏုိင္ မေျပႏုိင္လာတုိင္ပင္ၾကတာပါ။ ကြၽန္ေတာ္က PAC (သုိ႔) Cyber Cafe စဖြင့္မယ့္ သူေတြေတြ႔ရင္ ပထမဆုံး မဖြင့္သင့္တဲ့ အေၾကာင္းကုိ ေျပာျဖစ္တာမ်ားပါတယ္။ တကယ္စိတ္ပါလုိ႔လား ေပၚပင္လား သိေအာင္ ေမးရပါတယ္။ သူမ်ားလုပ္လုိ႔ လုိက္လုပ္တာမ်ဳိးဆုိရင္ ေရ႐ွည္မွာ မေအာင္ျမင္ႏုိင္ဘူး ဆုိျပီး႐ွင္းျပရပါတယ္။

လာေမးတဲ့ သူေတြကုိ ကြၽန္ေတာ္က အရင္ဆုံး Cyber Cafe ဖြင့္ရင္ ရမယ့္ အက်ဳိးအျမတ္ေတြကုိ ေသခ်ာ႐ွင္းျပပါတယ္။ အဲဒီ့အခ်ိန္မွာေတာ့ သူတုိ႔ေတြရဲ႕ မ်က္လုံးေတြဟာ အေရာင္ေတြလက္ေနျပီး ေအာင္ျမင္မႈကုိ စိတ္ကူး ေနၾကတာ ေတြ႔ရပါတယ္။ ျပီးရင္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္က Cyber Cafe မ်ားရဲ႕ ဆုိးက်ဳိးေတြ ျဖစ္တဲ့ မွီခုိမႈေတြကုိ ႐ွင္းျပပါတယ္။ အဲဒီ့အခ်ိန္မွာ နားေထာင္တဲ့ သူေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက မျဖစ္ႏုိင္ဘူးဆုိတဲ့ အၾကည့္ေတြ၊ ငါလုပ္ရင္ ရမွာပါဆုိတဲ့ ေတြးေခၚမႈေတြကုိ ေတြ႔ရပါတယ္။ ဘာလုိ႔ အဲဒီ့လုိ ေျပာႏုိင္သလဲဆုိရင္ ကြၽန္ေတာ့္ဆီမွာ အၾကံဥာဏ္ေတာင္းျပီး ကြၽန္ေတာ္ေျပာတဲ့ ဆုိးက်ဳိးေတြကုိ မယုံၾကည္ပဲ ဖြင့္ျပီးမွ တကယ္လက္ေတြ႔ ရင္ဆုိင္ရတဲ့ အခ်ိန္မွာ ျပန္လာျပီး ကြၽန္ေတာ္/ကြၽန္မေတာ့ ဒုကၡေရာက္ေနတယ္ အဲဒါ ဘယ္လုိဆက္လုပ္ရမလဲ ဆုိတာ လာေမးၾကလုိ႔ သိတာပါ။ အဲဒါေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ့္ အေနနဲ႔ Cyber Cafe ဖြင့္မယ္ဆုိရင္ ျဖစ္ေပၚလာမယ့္ အက်ဳိးဆက္ေတြ ကုိ ေရးသားဖုိ႔ စိတ္ကူးရျပီး ခုလုိ ေရးသားလုိက္ရတာပါ။

Cyber Cafe တစ္ခုဟာ သင့္တင့္တဲ့ က်ယ္၀န္းမႈ႐ွိရပါမယ္။ တကယ္လုိ႔ အခန္းက သိပ္က်ဥ္းလြန္းေနရင္ User ေတြအတြက္ Privacy မရေတာ့ပဲ ျဖစ္တတ္ပါတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ User ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ ေနရာ က်ယ္၀န္းတဲ့ Cyber Cafe ေတြမွာ အသုံးျပဳၾကတာပါ။ ဆုိင္ထဲမွာ ေဆးလိပ္ေသာက္ခြင့္နဲ႔ မုန္႔စားခြင့္ကုိ ပိတ္ပင္ထားသင့္ပါတယ္။ တကယ္လုိ႔ ခြင့္ျပဳခဲ့တယ္ ဆုိရင္ ေဘးပတ္၀န္းက်င္ကုိ အေႏွာက္အယွက္ ျဖစ္ေစတဲ့ အတြက္ ေနာက္ဆုိရင္ ကုိယ့္ဆုိင္ကုိ Customer လာေတာ့မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ Cyber Cafe မွာ လာသုံးတဲ့ သူေတြထဲမွာ အမ်ဳိးသမီးေတြ ပုိမ်ားပါတယ္။ သူတုိ႔ေတြဟာ ေဆးလိပ္နံ႔တုိ႔ ဆူညံမႈတုိ႔ကုိ ေယာက်္ားေလးေတြေလာက္ သည္းခံႏုိင္မႈ မ႐ွိပါဘူး။ မိန္းကေလး ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ဆုိင္ကုိ ေမွာင္ေမွာင္က်ဥ္းက်ဥ္းဆုိရင္လည္း ၀င္ျပီး အသုံးျပဳဖုိ႔ စဥ္းစားၾကပါတယ္။ Privacy ဟာ user ေတြအတြက္ အင္မတန္ အေရးၾကီးပါတယ္။ လူတုိင္းဟာ သူတုိ႔ရဲ႕ Personal ကိစၥေတြကုိ တဘက္သား မသိေစခ်င္ပါဘူး။ လွ်ဳိ႕၀ွက္ထားခ်င္ပါတယ္။ တကယ္လုိ႔ ဆုိင္က အခန္းကလည္း က်ဥ္း တစ္ဦးနဲ႔ တစ္ဦးကလည္း ေျပာသမွ် လုပ္သမွ် ျမင္ေနၾကားေနရမယ္ဆုိရင္ အဲဒီ့ဆုိင္မ်ဳိးကုိ ေနာက္တစ္ခါ လာသုံးဖုိ႔ ေတာ္ေတာ္ စဥ္းစားၾကမွာပါ။ ဆုိင္က က်ယ္၀န္း သပ္ရပ္ျပီး ကုိယ့္ဘာသာ ေအးေအးေဆးေဆး အသုံးျပဳလုိ႔ ရမယ္ဆုိရင္ေတာ့ လူတုိင္းနီးပါး လာသုံးၾကပါလိမ့္မယ္။

Cyber Cafe တစ္ခုမွာ အေရးၾကီး ကိစၥေတြကေတာ့ လွ်ပ္စစ္မီးနဲ႔ အင္တာနက္ ေကာ္နက္႐ွင္ ပါပဲ။ မ်ားေသာအားျဖင့္ ဆုိင္ေတြမွာ အဲဒီ့ ကိစၥေတြကုိ ေမ့ထားၾကတာ ေတြ႔ရပါတယ္။ လွ်ပ္စစ္မီး မရတဲ့ အခ်ိန္ေတြမွာ မီးစက္ေတြ အစားထုိးျပီး ဖြင့္ေပးထားႏုိင္ရပါမယ္။ ေကာ္နက္႐ွင္ မေကာင္းတဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့ User ေတြ နားလည္ သေဘာေပါက္ေအာင္ ႐ွင္းျပရပါမယ္။ စက္ပုိင္းဆုိင္ရာမွာလည္း နားလည္ တတ္ကြၽမ္းထားဖုိ႔ လုိအပ္ပါတယ္။ ကုိယ္တုိင္ နားလည္မွ စက္တစ္ခုခုျဖစ္ရင္ ဘာလုပ္ရမယ္ဆုိတာ သိမွာပါ။ အဲဒီ့လုိမ်ား ေသခ်ာမသိရင္ေတာ့ ဆားဗစ္ဆုိင္ေတြကုိ ခဏခဏေခၚရလုိ႔ ကုိယ့္၀င္ေငြကုိ ထိခုိက္လာပါလိမ့္မယ္။ ကုိယ္ခန္႔ထားတဲ့ ၀န္ထမ္းေတြကလည္း နားလည္ တတ္ကြၽမ္းျပီး Customer ေတြကုိ ႐ွင္းျပႏုိင္တဲ့ သူေတြ ျဖစ္ရပါမယ္။ တကယ္လုိ႔မ်ား ကုိယ့္၀န္ထမ္းက Customer ေမးသမွ်ကုိ ျပန္မေျဖႏုိင္ဘူးဆုိရင္ ကုိယ့္ရဲ႕ ဆုိင္ကုိ Customer ေတြရဲ႕ ယုံၾကည္မႈ ေပ်ာက္ဆုံးသြားပါလိမ့္မယ္။ ၀န္ထမ္းက Customer ေတြရဲ႕ လုိအပ္ခ်က္ေတြကုိ အဆင္ေျပေအာင္ ေျဖ႐ွင္းေပးႏုိင္ရပါမယ္။ လွမ္းေခၚစရာ မလုိပဲ အလုိက္တသိ ထသြားျပီး လုိအပ္တာကုိ ျဖည့္ဆီးေပးရပါမယ္ အခ်ိန္ျပည့္ Customer ေဘးမွာ မတ္တတ္ရပ္ ေနစရာ မလုိပါဘူး။ အဲဒီ့လုိ ေနရင္လည္း Customer ေတြက မၾကဳိက္ၾကပါဘူး။ ကုိယ့္ေနရာမွာ ထုိင္ေနျပီး ေခၚမၾကား ေအာ္မၾကား ျဖစ္ေနလုိ႔လည္း မရပါဘူး။ ၀န္ထမ္းရဲ႕ အေရးပါမႈက Cyber Cafe လုပ္ငန္းမွာ သိသာပါတယ္။ ဒါဟာလည္း Service လုပ္ငန္း တစ္ခု ျဖစ္တဲ့ အတြက္ Service ေကာင္းတဲ့ ဆုိင္ေတြကုိသာ ေ႐ြးခ်ယ္ၾကမွာပါ။

အေရးၾကီးဆုံး ကိစၥ႐ွိပါတယ္။ ၁ နာရီ ဘယ္ေလာက္ယူမယ္ဆုိတဲ့ ေစ်းႏႈန္းပါပဲ။ ခုေနာက္ပုိင္းမွာ Cyber Cafe ေတြက မႈိလုိေပါက္ေနေအာင္ မ်ားလာျပီး တစ္လမ္းထဲ မွာတင္ ၂ ဆုိင္၊ ၃ ဆုိင္ ျဖစ္ေနၾကတာကုိ ေတြ႔ရပါတယ္။ အဲဒီ့ အခါမွာ အမ်ားစုက ေစ်းကုိ ေလွ်ာ့ခ်ျပီး Customer ကုိ ဆြဲေဆာင္ႏုိင္မယ္လုိ႔ ယူဆၾကပါတယ္။ မွန္သင့္ သေလာက္ေတာ့ မွန္ပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ သေဘာအရ ဆုိရင္ေတာ့ ေစ်းေလွ်ာ့လုိက္တုိင္း ဆုိင္ကုိ လူပုိလာမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ ေစ်းကုိ ေလွ်ာ့မယူပါဘူး။ Service ကုိပဲ ပုိျပီး ေကာင္းေအာင္ ျပဳလုပ္ေပးပါတယ္။ တကယ္တမ္းလည္း Service ေကာင္းတဲ့ ဆုိင္ဆုိရင္ သူမ်ားထက္ေစ်း ပုိမ်ားေနေပမယ့္ လာျပီး သုံးၾကတာပါပဲ။ ေစ်းျပဳိင္ေလွ်ာ့တဲ့ ကိစၥက ေစ်းကြက္ တစ္ခုလုံးကုိပါ ပ်က္စီးသြားေစႏုိင္ပါတယ္။ အျပဳိင္ေလွ်ာ့တာေၾကာင့္ တကယ္တမ္း မီးစက္နဲ႔ အသုံးျပဳတဲ့ အခ်ိန္မွာ မဖြင့္ႏုိင္ေတာ့လုိ႔ ကုိယ့္ Customer သူမ်ားဆုိင္ကုိ ေရာက္သြားတာ ၾကဳံရတတ္ပါတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ Facilities ေတြကုိ အျပည့္ေပးျပီး ေစ်းကုိ သင့္တင့္စြာေတာင္းတာက ပုိျပီး ထိေရာက္တာကုိ ေတြ႔ရပါတယ္။ အခုလုိ ႐ွင္းျပရတာက ကြၽန္ေတာ့္ အျမင္ေတြပါ။ မွားေကာင္းမွားႏုိင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဆုိင္ ၁၀ ဆုိင္ကုိ အၾကံေပးတာမွာ ၈ ဆုိင္ေလာက္က ေနာက္ပုိင္းလက္ခံလာတာကုိ ေတြ႔ရလုိ႔ ကြၽန္ေတာ္ ေရးသားတင္ျပလုိက္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္မ်ားမွာလည္း အခါအားေလ်ာ္စြာ ထပ္ျပီး ေရးသားတင္ျပပါအုံးမယ္။

Read More...

Collapse...

ၾကြားခ်င္တာေလး ေျပာျပမယ္ :D

လူက ဒီရက္ပုိင္းမွာ ေစ်းပြဲေတာ္ ကိစၥနဲ႔ ေခါင္းမီးေတာက္ေနေတာ့ ဘယ္မွ မေရာက္ျဖစ္ဘူး။ ဘယ္မွ မေရာက္ဘူးဆုိတာ သူမ်ား ဘေလာ့ဂ္ေတြကုိ ေျပာတာ။ စိတ္ကေတာ့ ငါေရးစရာေတြ အမ်ားၾကီး႐ွိသား ေရးခ်င္လုိက္တာ ဆုိေပမယ့္ အလုပ္က မအားေတာ့ မေရးျဖစ္ျပန္ဘူး။ ေရးမယ္လုိ႔ ၾကံေတာ့ မီးမလာဘူးေလ။ မီးမလာေတာ့ မီးစက္ေမာင္းမယ္ စဥ္းစားေပမယ့္ ဓါတ္ဆီ တစ္ဂါလံ ၄၄၀၀ က်ပ္ ဆုိေတာ့ အလုပ္ကိစၥမပါပဲ ေမာင္းရင္ စိတ္ထိခုိက္ ရမွာစုိးျပီး မေမာင္းဘူး။ မေမာင္းေတာ့ မေရးရဘူး ေအာ္ အေရးထဲ မုန္႔လုံး စကၠဴကပ္ ျဖစ္ေနျပန္ျပီ။ ဒီေန႔ေတာ့ ႐ုံးပိတ္ရက္ကလည္း ျဖစ္ျပန္ တေနကုန္ လူမႈေရး ကိစၥအ၀၀လုပ္ျပီး ညေနပုိင္းေလး အားေတာ့ အရက္ေသာက္မယ့္ သူငယ္ခ်င္း ေတြကုိ ျငင္းျပီး သူေတာ္ေကာင္း ေယာင္ေဆာင္ကာ ေနခဲ့ရတယ္။ ေနခဲ့တာက ဘေလာ့ဂ္ပို႔စ္ေလး ေရးခ်င္လုိ႔။ ၾကြားခ်င္တာက အဓိကပါဗ်ာ။ ၾကြားခ်င္တာက ဘာတုန္းဟုတ္လား ေျပာမယ္ေလ ဒီလုိဗ် ဒီလုိ။

ဒီရက္ပုိင္းမွာ ေစ်းပြဲေတာ္ ကိစၥနဲ႔ ႐ႈပ္ေနတယ္ ဆုိေပမယ့္ ဖုိး၀ကုိ ပစ္ထားလုိ႔မွ မရတာ။ အဲဒီေတာ့ အဲဒါေလးကုိလည္း လုပ္ရေသးတာေပါ့။ ဖုိး၀ အတြက္ က႑အသစ္တုိးခုိင္းထားတာ လဆန္းပုိင္းေလာက္ကထဲက။ ဘာက႑လည္းဆုိေတာ့ စီးပြါးေရးက႑ေလ။ business ေပါ့။ အဲဒီ့မွာ ကုန္ပစၥည္းအသစ္ မိတ္ဆက္ေတြ ပါတယ္။ ေဒၚလာေစ်းပါတယ္။ လုပ္ငန္း႐ွင္ အင္တာဗ်ဴးပါတယ္။ ေဆာင္းပါးေတြပါတယ္။ သတင္းေတြပါတယ္။ ဖုိး၀ရဲ႕ မူအတိုင္း Subdomain နဲ႔ပါပဲ။ business.phoewa.com ဆုိရင္ အဲဒီ့ကုိ ေရာက္ျပီေပါ့။ သြားၾကည့္လုိက္ ၾကပါအုံး။ မၾကဳိက္တာ႐ွိရင္ေျပာ ထင္ျမင္ခ်က္ေလးေတြ ေျပာျပၾကေပါ့ဗ်ာေနာ့ ဟုတ္ဖူးလား။ ေနာက္ထပ္လည္း က႑သစ္ေတြ လာပါအုံးမယ္။ တစ္ခုျပီး တစ္ခု တစ္လွမ္းျပီး တစ္လွမ္း ၾကဳိးစားျပီး တက္ေနပါတယ္။

ေနာက္ၾကြားစရာ တစ္ခုကေတာ့ ဖုိး၀ရဲ႕ Main Home Page ပါပဲ။ ကြၽန္ေတာ္ လုပ္ခ်င္ေနတာေတာ့ ၾကာျပီ။ မလုပ္ျဖစ္ေသးတာ။ ကြၽန္ေတာ္ ဟုိးတုန္းက သင္တန္းတက္တုန္းက စမ္းခဲ့ဖူးတဲ့ အေရာင္ေျပာင္းတာကုိေပါ့။ အဲဒီ့တုန္းက Java Script ေလးတစ္ခု ေရးျပီး Background အေရာင္ေလးေတြ ေျပာင္းဖူးတယ္။ သိပ္သေဘာက်တာပဲ။ ခုဆုိ AOL တုိ႔ Yahoo တုိ႔မွာလည္း အဲလုိ color ေလးေတြ change ျပီး သုံးရေတာ့ လူကေပ်ာ္တယ္။ အဲဒါနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္လည္း ႐ုံးက ကေလးမေလးကုိ အဲဒီ့ script ေပးျပီး စမ္းခုိင္းလုိက္တယ္။ ခုဆုိရင္ ခင္ဗ်ားတုိ႔ ဖုိး၀ကုိ သြားၾကည့္လုိက္ပါ ညာဘက္ အေပၚေထာင့္နားမွာ Choose your color ဆုိျပီး ေတြ႔ရလိမ့္မယ္။ အဲဒီ့မွာ ကုိယ္ၾကဳိက္တဲ့ အေရာင္ေလးေတြ ေျပာင္းၾကည့္လုိက္ေလ ေျပာင္းသြားပါလိမ့္မယ္။ ေနာက္ျပီး ကြၽန္ေတာ္က home page မွာ ေဒတာကုိ အေသၾကီး ျမင္ရတာ ၾကာေတာ့ ပ်င္းလာတယ္ အဲဒါနဲ႔ ဖုိး၀မွာ ေရးေနတဲ့ ၀ုိင္းေတာ္သားေတြကုိ ေျပာျပီး refresh တစ္ခါလုပ္တုိင္း ေဒတာ ေျပာင္းခ်င္တယ္လုိ႔ေျပာ ျပီးေတာ့ ရေအာင္ေရးကြာ လြယ္ပါတယ္ဆုိျပီး ၾသ၀ါဒေပးေတာ့ ေရးတဲ့တစ္ေယာက္ကလည္း ရတယ္ေလ လာထားေရးမယ္တဲ့။ သူစမ္းၾကည့္ေတာ့ ရျပီတဲ့ ဒါနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္လည္း အဲဒီ့အတုိင္းလုပ္ဆုိျပီး လုပ္ခိုင္းထားလုိက္တယ္။ ခုေတာ့ တက္သြားပါျပီ မယုံရင္ refresh လုပ္ၾကည့္ ေအာက္က ေဒတာေတြ ခ်ိန္းသြားလိမ့္မယ္။ ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ ေရးေပးတဲ့ ႐ုံးကလူေတြ ေတာ္လုိ႔ခုလုိ ျမင္ရတယ္မွတ္ပါ။ အဲလုိေလးျမင္ရေတာ့ ကုိယ့္ဘာသာ ေက်နပ္ေနမိတယ္ ျပီးေတာ့ ငါသည္လဲ yahoo နီးပါး ျဖစ္ေနပါေရာ့လားလုိ႔ ေသြးက နားထင္နား တက္ေစာင့္ေရာ။ ဟီး ေပ်ာ္စရာၾကီးဗ် သြားၾကည့္လုိက္ၾကေနာ္။ လိပ္စာမမွတ္မိရင္ ျပန္ေျပာျပမယ္ ဒီလုိ www.phoewa.com တဲ့။ သြားေဆာ့ၾကည့္ၾကပါ။ ျပီးရင္ ၾကဳိက္မၾကဳိက္ေျပာေပး ေနာက္ဆုိရင္ ဒီ့ထက္ေကာင္းတာေလး လုပ္ေပးမယ္ေနာ္။ ကဲ ၾကြားလုိ႔လဲ ၀ျပီ အလုပ္ျပန္လုပ္ ရအုံးမယ္။ ေနာက္ေတာ့ ထပ္ေရးတာေပါ့ေနာ္။ ေရးစရာေတြက႐ွိတယ္ စာမစီအားေသးလုိ႔ပါေနာ္ အားလုံးကုိ ေတာင္းပန္ပါတယ္။

Read More...

Collapse...

Busy, Busy, Very Busy ေမာင္ဇီး႐ုိး

ဒီရက္ပုိင္း သြက္သြက္လည္ေအာင္ အလုပ္မ်ားတာကေတာ့ ေျပာမေနနဲ႔ေတာ့။ ခ်စ္လွစြာေသာ ဘေလာ့ဂ္ကုိေတာင္ ဆီဗုံးနဲ႔ ကြန္းမန္႔ပဲ ၀င္ဖတ္ႏုိင္တယ္။ သူမ်ားအိမ္ေတာင္ မလည္ႏုိင္႐ွာဘူး။ လွ်ာ႐ွည္ျပီး ပေရာဂ်က္ အသစ္လုပ္တာ လူက လက္လက္ထေအာင္ အလုပ္မ်ားေနတယ္။ နဂုိကထဲကမွ ျပာယာခတ္တတ္တဲ့ေကာင္ ဆုိေတာ့ ခုဆုိ စဥ္းစားသာၾကည့္ေတာ့ အေမ့စကား ငွားေျပာရရင္ လွ်ပ္စီးကုိလက္ေနေရာဆုိပဲ။ တကယ္ဗ်ာ မအားလုိက္ပုံမ်ား ထမင္းေတာင္ အခ်ိန္မွန္ မစားႏုိင္ဘူး။ ညေနပုိင္းေတာ့ ပင္ပန္းတယ္ဆုိျပီး ခ်စ္လွစြာေသာ သူရာေလးေတာ့ မွီ၀ဲတာေပါ့ေလ။ ဒါကလည္း အလုပ္ကိစၥ စကားေျပာစရာေတြ ပါေနေလေတာ့ အားနာစရာဗ်ာေနာ့။ ႏုိ႔မုိ႔ဆုိ တဘက္က တမ်ဳိးျမင္သြားမွာ စုိးရေသးသကုိး။ လူမႈေရးပါ လူမႈေရး ဒါေလးေတာ့ ဆင္ေျခေပးတတ္တယ္။ ဟဲ ဟဲ ဟဲ။

ပေရာဂ်က္ အသစ္ဆုိေတာ့ ကုိယ္က အစအဆုံး လုပ္ရမွာကုိ ေတြးျပီး လူက ထုိင္းမႈိင္းသြားတယ္။ ကူေဖာ္ေလာင္ဘက္ေတြကလည္း အေ၀းေရာက္ေနေလေတာ့ နာျပီေပါ့။ အမွန္မွန္က ဒီအလုပ္ကုိ ဘယ္သူမွ တုိက္တြန္းတာ မဟုတ္ဘူး ကုိယ္တုိင္ကုိက လွ်ာ႐ွည္ေတာ္မူျပီး ခ်မယ္ေလ လုပ္တာေပါ့ လုိ႔ေျပာ။ ျပီးေတာ့ စာခ်ဳပ္ေတြ သြားခ်ဳပ္။ စာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္လုိက္ေတာ့ ေသခ်ာသြားျပီ ျငင္းမရေတာ့ဘူး။ ႐ုံးမွာလည္း ဟုိလူ႔ေအာ္ ဒီလူ႔ေအာ္နဲ႔ ပြက္ပြက္ ႐ုိက္သြားပါေလေရာ။ ေမာင္ဇီး႐ုိးရဲ႕ အထာကုိ ႐ုိးေနျပီ ျဖစ္တဲ့ ၀န္ထမ္းအားလုံးကေတာ့ ေအးေအးရယ္ပါ။ သူတုိ႔ သိျပီးသားေလ ဘယ္သူ ဘယ္ေလာက္ လုပ္ထားလုပ္ထား ေမာင္ဇီး႐ုိးတုိ႔က ေနာက္ဆုံး ႏွမ္းေလးေတာ့ ၀င္ျဖဴးခ်င္ေသးတာကုိး။ အလုပ္သစ္ဆုိေတာ့ အလစ္သုတ္တယ္လုိ႔ မွတ္သြားသလား။ မဟုတ္ပါဘူးဗ်ာ ကြၽန္ေတာ္က ၂၀၀၈၊ ေဖေဖၚ၀ါရီမွာ ပြဲေတာ္တစ္ခု လုပ္ခ်င္တာေၾကာင့္ ခုကထဲက စေနရတာပါ။ ေစ်းပြဲေတာ္ တစ္ခု လုပ္မလုိ႔ပါ။ ေစ်းပြဲေတာ္ ဆုိေတာ့ ဆုိင္ခန္းေတြ ဖြင့္မွာေပါ့ဗ်ာ။ ေစ်းေရာင္းမွာေပါ့။ စတိတ္႐ႈိးေတြ အျငိမ့္ေတြ ေမာ္ဒယ္႐ႈိးေတြလဲ ပါေသးသကုိး။ ဒါေတြကိုလည္း စီစဥ္ရေသးတာေပါ့။ ပါးစပ္နဲ႔ စီစဥ္တာပါ။ တကယ္လုပ္တာက က်န္တဲ့သူေတြ ေမာင္ဇီး႐ုိးတုိ႔က ပါးစပ္နဲ႔ စီစဥ္ရတာကုိပဲ ေမာလွျပီထင္တာေလ။ ေမာ္ဒယ္႐ႈိးကေတာ့ စိတ္ထဲ သိပ္မေမာသလုိပဲ ဟဲ ဟဲ ဟဲ ဒါေပမယ့္ ေမာေတာ့ ေမာတယ္ ဟဲ ဟဲ ဟဲ။

စေနေန႔တုန္းကလည္း မားကတ္တင္း အသစ္ေတြခန္႔မယ္ဆုိျပီး အင္တာဗ်ဴးလုိက္တာ ေန႔လည္ေက်ာ္သြားတယ္။ အျမန္လုိတာေၾကာင့္ ဗ်ဴးထားတဲ့ လူထဲက ၂ ေယာက္ကုိ ခန္႔ျဖစ္ေၾကာင္း ညေနဘက္ အေၾကာင္းျပန္ ေပးရေသးတယ္။ ၀န္ထမ္းအသစ္ေတြ ေရာက္လာေတာ့ ေမာင္ဇီး႐ုိးတုိ႔ ပုိအလုပ္မ်ားသြားတာေပါ့။ ဟုိသြားခုိင္း ဒီသြားခုိင္း ဟုိလူနဲ႔ေတြ႔ဖုိ႔ေျပာ ဒီလူနဲ႔ေတြ႔ဖုိ႔ေျပာ ၾသ၀ါဒေတြ တေလွၾကီးမွာၾကား၊ ျပီးမွ လုပ္ခ်င္တာသာ လုပ္ပါေတာ့ဟာဆုိျပီး ေလွ်ာခ်။ ဒါက အက်င့္ပဲေလ လူက ဘာမွသာ မတတ္တာ ဆရာလုပ္ရမယ့္ ေနရာမွာေတာ့ လာထား။ ဒီလုိ ဒီလုိနဲ႔ ေမာင္ဇီး႐ုိးခမ်ာ ဖုန္းေတြ တဘက္၊ လူေတြက တဘက္ စီစဥ္ေရးမႈးၾကီး လုပ္ေနရေတာ့တာေပါ့။ ဖုန္းေတြလာေတာ့လည္း ဟုတ္ကဲ့ လုပ္ရမယ့္သူကုိ ဟုတ္ကဲ့လုပ္။ ေအာ္စရာ႐ွိတဲ့သူကုိ ေအာ္။ အေရးထဲ အေၾကြးေတာင္းတဲ့ ေၾကြး႐ွင္ဆုိရင္ ခ်ဳိခ်ဳိသာသာနဲ႔ သူသနားေအာင္ ျငီးျပရေသးတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဟုိတေန႔က ကုိေ႐ႊက ေမာင္ဇီး႐ုိးကုိ မွတ္ခ်က္ေပးသြားတာေပါ့။ မင္း Tuxedo ေလးဘာေလး ခ်ဳပ္ျပီး ၀တ္တဲ့။ လုပ္ေနတဲ့ အလုပ္နဲ႔ လူနဲ႔က ဘယ္လုိမွ မလုိက္ဘက္ဘူးတဲ့။ လူပုံက ကေလးမသာပုံတဲ့ ဒီေတာ့ လူ႐ွိန္ေအာင္ အ၀တ္အစားေလး ကူရမွာတဲ့။ သူကထပ္ေျပာေသးတယ္ Tuxedo ခ်ဳပ္ျပီး ၀တ္ထားတဲ့ ျပီးရင္ ႐ုံးမွာ မိန္႔မိန္႔ၾကီးထုိင္ေနတဲ့။ ဒါမွ လူ႐ုိေသ ႐ွင္႐ုိေသျဖစ္မွာတဲ့။ ဟီး ကိုေ႐ႊေျပာေတာ့မွ ကုိယ့္ဘာသာ စိတ္ထဲျပန္ပုံေဖၚမိတယ္ အဲဒီ့လုိသာ ၀တ္စားထားရင္ ေမာင္ဇီး႐ုိးတုိ႔ ဘယ္ႏွယ့္ေနမယ္ မေျပာတတ္ဘူး။ ခုပုံကေတာ့ ေဘာင္းဘီ စကနဲ႔ တီ႐ွပ္နဲ႔။ တခါတေလ အလုပ္ကိစၥစကားေျပာမယ့္ ဧည့္သည္မ်ားလာရင္ ေမာင္ဇီး႐ုိးကုိ ႐ုံးမွာ လာေဆာ့ေနတဲ့ ခ်ာတိတ္ မွတ္ေနၾကတာ။ ေနာက္မွ ကြၽန္ေတာ္ပါပဲ ခင္ဗ်ဆုိမွ ေအာ္ ဆုိျပီး အားနာျပဳံးေလးေတြ ျပဳံးျပၾကတာ။ ဒါက ႐ုိးေတာ့ ႐ုိးေနပါျပီ အျမဲျဖစ္ေနၾက ကိစၥပဲဟာ။ ခုေတာ့ လုပ္တဲ့ ပေရာဂ်က္ နဲနဲၾကီးသြားတာေၾကာင့္ ေမာင္ဇီး႐ုိးတုိ႔ Tuxedo ခ်ဳပ္၀တ္ဖုိ႔ စဥ္းစားေနပါေၾကာင္း။ မေက်နပ္ရင္ လာၾကည့္ၾက တကယ္ေျပာတာ ကြၽန္ေတာ့္ပုံက ခန္႔ေခ်ာၾကီးေနမွာ။

Read More...

Collapse...

ထြင္ရင္ထြင္ မထြင္ရင္ေသ

ဒီေခါင္းစဥ္က တစ္မ်ဳိးေတာ့ တစ္မ်ဳိးၾကီး ျဖစ္သြားမယ္ ထင္တယ္။ ဒါေပမယ့္ မတတ္ႏုိင္ဘူး ဒါပဲေပးစရာ ႐ွိေတာ့ ေပးလုိက္ရတာ။ ကြၽန္ေတာ့ ခံယူခ်က္ပါ။ ေရးရမွာ အႏၱရာယ္ေတာ့ မ်ားတယ္။ မေရးပဲလည္းမေနႏုိင္ျပန္ဘူး။ ဒီေတာ့ ေရးမိတယ္။ ဖတ္လုိက္ရင္ တခါတည္း အျမင္ကပ္သြားမွာ စုိးရိမ္ေပမယ့္။ ကုိယ့္ခံစားခ်က္ ကုိယ္ေရးတာပဲလုိ႔ ၾကဳိးစားျပီး စိတ္ေျဖမိတယ္။ ထြင္ရင္ထြင္ မထြင္ရင္ေသ တဲ့။ ဘာၾကီးလဲေပါ့။ ဟုတ္ကဲ့ ႐ွင္းျပပါ့မယ္။ ကြၽန္ေတာ္က ဘ၀မွာ တီထြင္ၾကံဆႏုိင္ရင္ တီထြင္ၾကံဆ ဒီလုိမွ မလုပ္ႏုိင္ရင္ ေသလုိက္မယ္ေပါ့။ ဒါကုိဆုိလုိတာပါ။ ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ ကုိေရႊ ခုတေလာ သိပ္ကုိ ေျပာျဖစ္တဲ့ အေၾကာင္းအရာေပါ့ဗ်ာ။ ကုိေ႐ႊဆုိတာ သီခ်င္းေရးတဲ့ ေ႐ႊေဂ်ာ္ေဂ်ာ္ပါ။ သူနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္က စိတ္ထားပုံ ထားနည္း ခံယူပုံ ခံယူနည္းေတြ အမ်ားအားျဖင့္တူေတာ့ ေဆြးေႏြးျဖစ္တဲ့ ေခါင္းစဥ္ေတြက အမ်ားသားပဲ။ အလုပ္ကလည္း တူတူလုပ္ၾကတယ္ဆုိေတာ့ ခုေနာက္ပုိင္း ပုိျပီးဆုံျဖစ္ တေယာက္နဲ႔ တေယာက္ ထင္တာ ျမင္တာေတြ ေျပာျဖစ္ၾကတယ္။ အဲဒီ့မွာ ဒီေခါင္းစဥ္ကုိ ပုိ႔စ္အျဖစ္တင္ဖုိ႔ ကြၽန္ေတာ္ သတိရသြားတာေပါ့။ ျပီးေတာ့ ခုတေလာ ကြၽန္ေတာ့္ ရင္ထဲမွာ သိပ္ကုိ မြန္းက်ပ္လြန္းေနတာလဲ ပါတာ ေပါ့ေလ။ ရင္ဖြင့္လုိက္ရရင္ ေပါ့သြားမယ္လုိ႔ ယူဆမိတာေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္ ဒီပုိ႔စ္ကုိ တင္လုိက္ပါတယ္။

ျဖစ္စဥ္ေတြက ဒီလုိ။ ကြၽန္ေတာ့္ကုိ ကြၽန္ေတာ့္အိမ္က ေမးတယ္။ အဓိက ကေတာ့ အေမက ေမးတာေပါ့ေလ။ ငါ့သား မင္းဘယ္ေလာက္ ေငြ႐ွာႏုိင္ျပီလဲတဲ့။ ျပီးေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ ေဆြမ်ဳိးေတြထဲက ကြၽန္ေတာ့္ေအာက္က ညီမေတြ ညီေတြ ႏုိင္ငံရပ္ျခားသြား ပညာေတြသင္ အလုပ္အကုိင္ေတြရ ၀င္ေငြေတြ ေကာင္းတာေတြကုိ ၾကားျပီး အေမက ေမးတဲ့ ေမးခြန္းပါ။ ဟုတ္ပါရဲ႕ ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ ႐ြယ္တူ သူငယ္ခ်င္းေတြထဲက တခ်ဳိ႕ဆုိလည္း သိပ္ကုိ အဆင္ေျပေန ၾကတာေပါ့။ ကြၽန္ေတာ္သာ ဒုံရင္းက ဒုံရင္း ဘာမွ မေျပာင္းလဲဘူး။ အလုပ္ကေတာ့ လုပ္ေနတာပဲ။ ၀င္ေငြက သုည ဆုိေတာ့ အေမက ေမးျပီေပါ့။ အေမ့ကုိ ကြၽန္ေတာ္ အေျဖတစ္ခုေတာ့ ေျပာမိတယ္။ အေမ သားကုိ တုိင္းတဲ့ ေပတံ မွားေနတယ္လုိ႔။ ဟုတ္ကဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ အေမ ေဒါသထြက္သြားပါတယ္။ ဂ႐ုဏာ ေဒါသေပါ့ေလ။ အေမက သူ႔သားၾကီးကုိ သိပ္ကုိ ေအာင္ျမင္ေနတဲ့ ၀င္ေငြေကာင္းေနတဲ့ သူတစ္ေယာက္ ျဖစ္ေစခ်င္တာေလ။ သူတုိ႔ ျပန္စားရ ေသာက္ရေစဆုိတဲ့ စိတ္မ်ဳိးမ႐ွိတာလဲ အေသအခ်ာပါပဲ။ ဒါကုိ ကြၽန္ေတာ္နားလည္ပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ေတာင္ ခုထိ တခါတခါ အေမ့ဆီက ျပန္ျပီး ေတာင္းေနရတုန္းကုိး။ အေမ့ကုိ ကြၽန္ေတာ့္ ခံယူခ်က္ ျပတ္ျပတ္သားသား ေျပာခ်င္တာေၾကာင့္သာ ေျပာလုိက္ရတာ စိတ္ထဲေတာ့ သိပ္မေကာင္းလွဘူး။ အေမျဖစ္ေစခ်င္တဲ့ ပုံစံမ်ဳိး မေနႏုိင္လုိ႔ တကယ္ကုိ စိတ္မေကာင္းပါဘူး။ ဒါနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္လည္း အေမ့ကုိ ႐ွင္းျပရတာေပါ့။

အေမ ကြၽန္ေတာ့္ကုိ တုိင္းတဲ့ ေပတံက မွားေနလုိ႔ အေမကြၽန္ေတာ့္ကုိ ေသခ်ာ မျမင္တာပါလုိ႔။ ကြၽန္ေတာ့္ကုိ ေငြေပတံနဲ႔တုိင္းရင္ ကြၽန္ေတာ္ ဘာေကာင္မွ မဟုတ္ဘူး။ ဟုတ္ျပီ ပညာရပ္ေပတံနဲ႔ တုိင္းျပန္ေတာ့လည္း ဘာေကာင္မွ မဟုတ္ျပန္ဘူး။ ကြၽန္ေတာ္လည္း ကြၽန္ေတာ့္ကုိ တုိင္းရမယ့္ ေပတံ ဘာလဲဆုိတာ ေသခ်ာေတာ့ မေျပာတတ္ေပမယ့္ ေပတံလြဲေနတယ္ဆုိတာေတာ့ ေသခ်ာေၾကာင္း ေျပာႏုိင္ပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ ငယ္ငယ္ထဲက ႏုိင္ငံျခားမွာ ပညာသင္ဖုိ႔ ၃ ၾကိမ္ျငင္းခဲ့ဖူးတယ္။ အလုပ္လုပ္ဖုိ႔ ၂ ၾကိမ္ျငင္းခဲ့ဖူးတယ္။ ကြၽန္ေတာ္က ဒီမွာပဲ ကုိယ့္ဘာသာ Study လုပ္ခဲ့တယ္။ ခုအလုပ္ လုပ္ေတာ့ ကုိယ္ပုိင္လုပ္ငန္းတစ္ခုကုိ လုပ္တယ္။ အေမတုိ႔ အေဖတုိ႔က သူတုိ႔သားၾကီး အလုပ္လုပ္ျပီ ဆုိေတာ့ အစ ပထမေတာ့ ေပ်ာ္တာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ေနာက္ပုိင္းမွာ ကြၽန္ေတာ္လုပ္တာကုိ သူတုိ႔ နားမလည္ေတာ့ဘူး။ ေငြမရတဲ့ အလုပ္ေတြကုိ စိတ္၀င္တစား အားၾကဳိးမာန္တက္ လုပ္ေနတာ ျမင္ေတာ့ သူတုိ႔ အံ့ၾသ ၾကတာ မဆန္းပါဘူး။ သူတုိ႔က ေမးဖူးတယ္ မင္းလုပ္ငန္းေတြက ေငြေတြ ဘယ္ေတာ့၀င္ျပီး ဘယ္အခ်ိန္မွာ ေအာင္ျမင္မွာလည္းတဲ့။ လုပ္ေနတာက တခုျပီးတခု ၀န္ထမ္းေတြက တစ္ေယာက္ျပီး တစ္ေယာက္ ထပ္ခန္႔ေနတယ္တဲ့။ အျမတ္ဘယ္ေလာက္ရျပီလဲတဲ့။ ကြၽန္ေတာ္က ျပန္ေျပာလုိက္တယ္ ေငြက မ၀င္ေသးဘူး အလုပ္အတြက္ လူအင္အားလုိေတာ့ လူထပ္ခန္႔တယ္။ ကြၽန္ေတာ္ခု လူ ၁၁ ေယာက္စာေတာ့ တာ၀န္ယူႏုိင္ေနျပီ လုိ႔ေျပာေတာ့ အေဖနဲ႔ အေမ အေတာ္အံ့ၾသသြားတယ္။ အိမ္မွာ ဘာမွ အေထာက္အကူ မျပဳတဲ့ ေကာင္က လူ ၁၁ ေယာက္ေလာက္ကုိ တာ၀န္ ယူႏုိင္ေနတယ္ဆုိေတာ့ သူတုိ႔ နားမလည္ဘူး ျဖစ္သြားတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ ဆုိလုိတာက ကြၽန္ေတာ္ လူ ၁၁ ေယာက္ကုိ အလုပ္ေပးထားႏုိင္တာကုိ ေျပာတာပါ။ အေဖက ေျပာတယ္ ကား၀ယ္ေရာင္း လုပ္ပါလားတဲ့။ ကြၽန္ေတာ္ ျပန္ေျပာလုိက္တယ္။ အေဖလုိ႔ ကားၾကီး အိမ္မွာ ထားေတာ့ အဲဒီ့ကားက ဘယ္သူ႔ကုိ အက်ဳိးျပဳသလဲလုိ႔ မိသားစု ဘယ္ႏွစ္ခုကုိ လူဘယ္ႏွစ္ဦးကုိ အက်ဳိး႐ွိေစလဲလုိ႔ ေမးေတာ့ အေဖက မ်က္ေထာင့္နီၾကီးနဲ႔ ၾကည့္တယ္။ ျပီးေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ကပဲ ဆက္ျပီး အေဖ ႏုိင္ငံတကာမွာ ကား၀ယ္ေရာင္းဆုိတာ အလုပ္မဟုတ္ဘူးလုိ႔ ကုမၸဏီေတြ မွာတုိက္႐ုိက္၀ယ္လုိ႔ရရင္ ပြဲျပီးသြားမယ့္ ကိစၥကုိ ကြၽန္ေတာ္ အလုပ္လုိ႔ မသတ္မွတ္ဘူးဆုိေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္အေဖ ကြၽန္ေတာ့္ကုိ ဘာမွ မေျပာေတာ့ဘူး။ ကြၽန္ေတာ့္အိမ္က ကြၽန္ေတာ့္ကုိ ကုိယ့္ဆုံးျဖတ္ခ်က္နဲ႔ ေနေစခ်င္လုိ႔သာ ထပ္မေျပာေတာ့တာ သူတုိ႔ စိတ္ထဲကေတာ့ က်န္တဲ့သူေတြ လာၾကြားရင္ သူတုိ႔မွာ ၾကြားစရာ မယ္မယ္ရရ မ႐ွိ႐ွာေလေတာ့ ျငိမ္နားေထာင္ရတာေပါ့။ တခါတေလေတာ့လည္း သူတုိ႔ခမ်ာ သားၾကီးကေတာ့ ဘယ္ႏုိင္ငံမွာ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ရေနျပီ ဘာေတြလုပ္ေနရတာ ေျပာခ်င္ပုံပါပဲ။ အဲဒါေၾကာင့္လည္း သူတုိ႔ ကြၽန္ေတာ့္ကုိ ခုနကလုိ ေမးခြန္းေတြ ေမးတာေပါ့ေလ။

တခါကလည္း မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္က အလုပ္တစ္ခုလာေျပာတယ္။ သူေျပာပုံအရဆုိ ေငြရဖုိ႔လဲ လြယ္တယ္။ ကပ္ျပီးေျပာလုိက္ရင္ ခြင္တည့္ျပီဆုိပါေတာ့ဗ်ာ။ ေသခ်ာေပါက္လည္း ေငြေတြရမွာ ဒါေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ္ မလုပ္ခဲ့ဘူး ျငင္းခဲ့တယ္။ စိတ္ထဲကလည္း ေလာ္မာတယ္ ထင္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ အဲဒီ့အလုပ္ကုိ အျပတ္ျငင္းလုိက္တယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ကုိ အားလုံးက ၀ုိင္းေျပာတယ္ မင္းက လူမုိက္တဲ့။ ေငြရမွာ သိသိၾကီးနဲ႔ ျငင္းတယ္တဲ့။ ဟုတ္ကဲ့ ကြၽန္ေတာ္ လူမိုက္ပါ။ ကြၽန္ေတာ္ လူတစ္ေယာက္ကုိ ေျပာျပီး ဟုိလူက အင္းဆုိ ေခါင္းျငိမ့္ ကုိယ္က ဘာမွ စုိက္ထုတ္တာလဲ မ႐ွိပဲ ကပ္ျပီးေတာ့ ပုိက္ဆံရမယ္ဆုိတာ စိတ္ထဲက သိပ္႐ွက္တယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္လည္း ကြၽန္ေတာ္ ျငင္းခဲ့တယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ ကုိယ္စြမ္း ဥာဏ္စြမ္းနဲ႔ ဘယ္ေလာက္ပဲ နည္းတဲ့ ပုိက္ဆံ ျဖစ္ပါေစ ကြၽန္ေတာ္ တန္ဖုိးထားတယ္။ ခုနကလုိ ကိစၥမ်ဳိးကေတာ့ ေဆာရီးပဲ။ ကြၽန္ေတာ္ ေငြနဲ႔ ပတ္သတ္ရင္ ဒါမွ မဟုတ္ ခံယူခ်က္နဲ႔ ပတ္သတ္ရင္ အသဲက မာျပီးသားပါ။ အသဲမာတယ္ဆုိတာ ဘ၀မွာ ယုံၾကည္ခ်က္ ျပင္းတာကုိ တင္စားတာပါ။

ကြၽန္ေတာ္က ထြင္တယ္ဆုိတာ သစ္ဆန္းတာ လုပ္တာတုိင္းကုိ မဆုိလုိပါဘူး။ အဆန္းတၾကယ္ ျဖစ္တုိင္း ထြင္တယ္လုိ႔ မဆုိႏုိင္ပါဘူး။ လုပ္တဲ့ လုပ္ငန္းတစ္ခုရဲ႕ အက်ဳိးျပဳမႈကုိ ေျပာတာပါ။ ကြၽန္ေတာ္ သူမ်ား ဒါလုပ္လုိ႔ လုိက္လုပ္ရမွာကုိ အင္မတန္ ပ်င္းပါတယ္။ စိတ္မ၀င္စားပါဘူး။ ကုိယ့္ဥာဏ္စြမ္း ဥာဏ္စနဲ႔ မဟုတ္ရင္ ကြၽန္ေတာ္ ဘာမွ မလုပ္ခ်င္ပါဘူး။ ကြၽန္ေတာ္ လုပ္တဲ့ လုပ္ငန္းအေပၚမွာ ကြၽန္ေတာ္ အျပည့္အ၀ တာ၀န္ယူႏုိင္ပါတယ္။ ေကာင္းရင္ စံျပီး မေကာင္းရင္ ခံရဲပါတယ္။ ဒီေန႔ထိလည္း အဲဒီ့ဒဏ္ေတြကုိ အလူးအလဲ ခံေနရစဲပါပဲ။ ဘ၀မွာ သူမ်ားေျပာတာကုိ အ့ံၾသတၾကီးနားေထာင္ သူမ်ားက ေကာင္းတယ္ထင္တာကုိ လုိက္လုပ္ ကုိယ္မပုိင္ မႏုိင္ပဲ လုပ္ရတာေတြကုိ အ႐ွက္ဆုံးပါပဲ။ ကြၽန္ေတာ့္ အယူအဆအရ ကြၽန္ေတာ္ ကုိယ့္ဘာသာပဲ ယုံၾကည္ပါတယ္။ သူမ်ားေတြကုိ မယုံၾကည္ဘူးဆုိတာ ေစာ္ကားတာ မဟုတ္ပါ။ ကြၽန္ေတာ္ အတုယူစရာ ေကာင္းတယ္လုိ႔ ထင္ရင္ အတုယူပါတယ္။ သင္ၾကားဖုိ႔လုိအပ္ရင္ သင္ၾကားပါတယ္။ ဒါေတြကလည္း ကြၽန္ေတာ္ေဖာက္တဲ့လမ္း သာယာဖုိ႔အတြက္ပါ။ ကြၽန္ေတာ္ ေဖာက္တဲ့လမ္းကုိ ကြၽန္ေတာ္ ရဲရဲ၀ံ့၀ံ့ ေလွ်ာက္ခ်င္ပါတယ္။ စြန္႔ဦးတီထြင္ဆုိတဲ့ စကားလုံးကုိ ငယ္ငယ္ကထဲက ႏွစ္သက္ပါတယ္။ တေန႔ ငါလည္း ျဖစ္ရမယ္ဆုိတဲ့ စိတ္ ငယ္ငယ္ကထဲက ပါလာပါတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္ ခုလုပ္ေနတဲ့ အလုပ္ေတြက ေငြနဲ႔ တုိင္းရင္ေတာ့ ဇီး႐ုိးပါပဲ။ တခ်ိန္မွာဆုိတဲ့ စကား အနာဂတ္ဆုိတဲ့ အရာေပၚမွာေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ ယုံၾကည္ခ်က္က ၁၀၀% အျပည့္ပါပဲ။ ျဖစ္လာမယ္လုိ႔ စိတ္ထဲကလဲ ယုံၾကည္ပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္လည္း မုိက္မုိက္မဲမဲ တစုိက္မတ္မတ္ လုပ္ေနပါတယ္။ လူမုိက္လုိ႔ ေခၚလည္း ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါပဲ။ ကြၽန္ေတာ့္ ၀ိဥာဥ္နဲ႔ ကြၽန္ေတာ္ ကုိယ့္ကုိကုိယ္ ေက်နပ္ႏွစ္သိမ့္မႈ အျပည့္႐ွိပါတယ္။ လိပ္ျပာသန္႔တယ္ေပါ့ေလ။

ကြၽန္ေတာ္ဟာ သားေကာင္း တစ္ေယာက္ မဟုတ္ပါဘူး။ ကြၽန္ေတာ္ဟာ ခင္ပြန္းေကာင္း တစ္ေယာက္ မဟုတ္ပါဘူး။ ကြၽန္ေတာ္ဟာ ဖခင္ေကာင္း တစ္ေယာက္ မဟုတ္ပါဘူး။ ကြၽန္ေတာ္ဟာ ျပည့္စုံေနတဲ့သူ မဟုတ္ပါဘူး။ ကြၽန္ေတာ္ဟာ ေခါင္းမာတဲ့သူပါ။ ကြၽန္ေတာ္ဟာ ေငြကုိ မမက္ေမာတတ္သူပါ။ ကြၽန္ေတာ္ဟာ သိကၡာကုိ တန္ဖုိးထားတတ္သူပါ။ ကြၽန္ေတာ္ဟာ ပရဟိတကုိသာ စိတ္၀င္စားသူပါ။ ကြၽန္ေတာ္ဟာ စိန္ေခၚမႈ အသစ္ကုိ ေစာင့္စားေနသူပါ။ ကြၽန္ေတာ္ဟာ လူေတြအတြက္ အရိပ္ျဖစ္ခ်င္သူပါ။ ကြၽန္ေတာ္ဟာ အားလုံးအတြက္ အသစ္အဆန္းေတြကုိ သယ္ေဆာင္ခ်င္လာသူပါ။ ဒါေတြေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ့္ကုိ လူမုိက္လုိ႔ ေခၚၾကပါတယ္။ ဒါေတြေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ့္ကုိ လူ႔ခြစာလုိ႔ ေခၚၾကပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ့္ကုိ နားမလည္ႏုိင္မႈေတြနဲ႔ ၾကည့္ၾကပါတယ္။ ဘယ္လုိပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ ခံယူခ်က္ ေျပာင္းမည္ မဟုတ္ပါ။ ထြင္ရင္ထြင္ မထြင္ရင္ေသ အဲဒီ့စကားကုိ ဆုပ္ကုိင္ထားစဲပါ။ ဆရာထြန္းေ၀ျမင့္ရဲ႕ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ျဖစ္တဲ့ ေခတ္ေပၚအသံထဲက စာသားေလး တစ္ခုကုိ ကြၽန္ေတာ့္နားထဲ ရင္ထဲမွာ တစ္သက္လုံး စြဲေနပါတယ္။ သိပ္ကုိ ႐ုိး႐ွင္းပါတယ္ စာသားေလးက "ခရု မေကာက္ခ်င္ဘူး ပင္လယ္ကုိ လုိခ်င္တာ" တဲ့။ အဲဒီ့ကဗ်ာေလးကုိ ဖတ္ခ်င္ရင္ ဒီမွာ ဖတ္ႏုိင္ပါတယ္။

Read More...

Collapse...

သူငယ္ခ်င္းေတြ (၅)

ကၽြန္ေတာ့အေခၚ = ကုလား
ခ်စ္စႏုိးအေခၚ = ကုလားေလး၊ အင္ကုလိ
စတင္ ေပါင္းသင္းသည့္ ခုႏွစ္ = ၂၀၀၁ ခုႏွစ္
ထူးျခားခ်က္ = အရပ္ပုသည္၊ ႏွာေခါင္းနဲ႔ လွ်ာ ထိႏုိင္သည္၊ သူငယ္ခ်င္းေတြအေပၚ အျမဲအနစ္နာ ခံတတ္သည္။
အလုပ္အကုိင္ = Network Administrator (Brunei ISP)


ဒီေကာင္က တမ်ဳိးဗ်။ လူေကာင္ေလးက ပုတက္တက္။ ႏွာေခါင္းေလးက ခြၽန္ခြၽန္ေလး။ အျမဲတမ္း ရီေနတတ္တယ္။ ဒီေကာင့္ကုိ ျမင္ျမင္ခ်င္းတုန္းက ကြၽန္ေတာ္ အေတာ္ေလး ေသာက္ျမင္ကပ္မိေသးတယ္။ ျပဳံျဖီးျဖီနဲ႔ ပုတက္တက္ ေကာင္ကုိ ၾကည့္မရဘူး။ ဒီေကာင့္ကုိ ကြၽန္ေတာ္ ဆယ္တန္းႏွစ္မွာ ေက်ာင္းေ႐ွ႕မွာ ေတြ႔ဖူးတာ။ သူနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္က ေက်ာင္းခ်င္းလည္း မတူပါဘူး။ သူက သူ႔တျခားသူငယ္ခ်င္းေတြဆီ လာလာလည္တာေလ။ က်ဴ႐ွင္တ၀ုိင္းထဲ တက္တဲ့ ေကာင္မေလးေတြေပါ့။ ကြၽန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းေတြပါပဲ။ သူတုိ႔က ကြၽန္ေတာ့္ကုိ မိတ္ဆက္ေပးမယ္ဆုိေပမယ့္ မဆုံျဖစ္လုိက္ဘူး။ ဒီလုိနဲ႔ ဒီေကာင့္ကုိ ေမ့ေမ့ေပ်ာက္ေပ်ာ္ ျဖစ္သြားတာေပါ့။ ဒီေကာင့္ကုိ ကြၽန္ေတာ့္ဆီ ျပန္သယ္လာတဲ့ ေကာင္ေတြက ငေသာ္ နဲ႔ ေမာင္သက္။ သူတုိ႔နဲ႔ ဒီေကာင္နဲ႔ ကြန္ပ်ဴတာ တကၠသုိလ္မွာ ခင္လာၾကတာ။ အဲဒီ့ႏွစ္ေကာင္ ကုလားကုိ တင္သြင္းလာေတာ့ ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ ေပါင္းျဖစ္သြားတာေပါ့။ သူငယ္ခ်င္းေတြက ေျပာဖူးတယ္။ ေဟ့ေကာင္ မင္းေသာက္ျမင္ကပ္တဲ့ ေကာင္ေတြက ေနာက္ဆုံး မင္းနဲ႔ အလြမ္းသင့္ျပီး တတြဲတြဲပဲတဲ့။ ဟုတ္ပါ့ ကြၽန္ေတာ္ သိပ္ၾကည့္မရဘူး ဆုိတဲ့ ေကာင္ေတြနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္ ေနာက္ဆုံး ေပါင္းျဖစ္သြားတာ မ်ားပါတယ္။

ကုလားနဲ႔ ေပါင္းျဖစ္ကာစက သိပ္သတိမထားမိဘူး။ ဒီလုိပဲ ဘာသိဘာသာပဲ။ ေတြ႔ရင္ေခၚတယ္ ေျပာတယ္။ ေနာက္ပုိင္း ဆုိင္ထုိင္ေတာ့ ဒီေကာင္က ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ ေဘးခ်င္းကပ္ ထုိင္တာမ်ားတယ္။ သူငယ္ခ်င္းေတြ မူးလာရင္ ျဖစ္ျဖစ္ အသစ္ေပါင္းတဲ့သူ ကုလားနဲ႔ သိပ္မသိေသးတဲ့ သူ ျဖစ္ျဖစ္ ပါလာရင္။ ကုလားကုိ ႏွိပ္စက္ေလ့႐ွိတာ တစ္ခု႐ွိတယ္။ အဲဒါကေတာ့ ဒီေကာင့္ကုိ သူ႔လွ်ာနဲ႔ သူ႔ႏွာေခါင္း ထိျပခုိင္းတာေလ။ ခင္ဗ်ားတုိ႔ အံ့ၾသသြားလား စမ္းၾကည့္ေလ ရလား၊ မရဘူး မဟုတ္လား။ ကုလားက ရတယ္ဗ်ား။ ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ စျပီး ေသာက္တဲ့ေနမွာပဲ ေမာင္သက္က အတင္းေျပာျပီး ထိျပခုိင္းတာ ကြၽန္ေတာ္ အံ့ၾသသြားတယ္။ ဟုတ္ပါ့ ထိတယ္ဗ်ာ ရတယ္။ ေနာက္ပုိင္း ခင္သြားျပီးေတာ့ လူအသစ္ပါလာရင္ ကြၽန္ေတာ္ကပဲ စျပီး ကုလား လုပ္ျပလုိက္စမ္းပါ ဆုိျပီး ဒီေကာင့္ကုိ ႏွိပ္စက္ေတာ့တာေပါ့။ မယုံတဲ့သူေတြ႐ွိရင္ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔က အေလာင္းအစားေလးပါ လုပ္လုိက္ေသးတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ ဘက္က ေသခ်ာေနတာကုိး။ ကုလားကုိ ကြၽန္ေတာ္ အဲဒီ့လုိ အျမဲ ႏွိပ္စက္ေပမယ့္ ကုလားကြၽန္ေတာ့္ကုိ ခင္ပါတယ္။ စိတ္မဆုိးပါဘူး။ ဒီေကာင့္ကုိ ျမင္ျမင္ခ်င္း ေသာက္ျမင္ကပ္တဲ့ အေၾကာင္း ေျပာျပေတာ့လဲ သူက ရီေနတာပဲ။ တကယ္တမ္း ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ ကုလား ေပါင္းျဖစ္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ ကုလားကုိ သိပ္ခင္သြားတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္လုိပဲ ဒီေကာင့္ကုိ ငေသာ္ေရာ၊ ေမာင္သက္ပါ သိပ္ခင္ၾကတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ရယ္ ေမာင္သက္ရယ္ ငေသာ္ရယ္ ကုလားရယ္ ၄ ေယာက္က အရက္ေသာက္လည္း အတူတူ ေလွ်ာက္ကဲလဲ တူတူပဲ။ က်န္တဲ့ ေကာင္ေတြေတာင္ တခါတခါ မပါဘူး။ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ ၄ ေယာက္က တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ အေပးအယူမွ်ျပီးသား။ ညွိစရာမလုိဘူး။ တစ္ေယာက္က ဒါဆုိ ဒါပဲ။ ျဖစ္တယ္ အကုန္ျဖစ္တယ္။ ေျပာရဆုိရ လက္ေပါက္မကပ္ဘူး။

ကုလားနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္ တူတူတြဲျဖစ္သြားတဲ့ ေနာက္ပုိင္း ကြၽန္ေတာ္မူးရင္ ကုလားက ထိန္းေနၾက သူ ကြၽန္ေတာ့္ အထာကုိ သိျပီးသား။ မူးရင္ ဘာလုပ္မယ္ဆုိတာ သေဘာေပါက္ျပီးသား။ ကြၽန္ေတာ္မူးလာရင္ တျခားတစ္ေယာက္ကုိ ျပႆနာ႐ွာရင္ ကုလားက ႐ွင္းေပးေနၾကေလ။ သူမူးလာရင္ေတာ့ ဘယ္သူ႔မွ ျပႆနာမ႐ွာဘူး ေခါင္းၾကီးငုိက္ျပီး ထုိင္ေနေတာ့တာပဲ။ ကုလားမူးလာရင္ ကြၽန္ေတာ္က ပုခုံးဖက္ျပီး ကဲလာ ဦးကုလား ဒိုးမယ္ဆုိ ငိုက္စုိက္ငိုစုိက္နဲ႔ ပါလာေတာ့တာပဲ။ ဒီေကာင္ သူငယ္ခ်င္းေတြ အေပၚမွာ ေတာ္ေတာ္ၾကီးကုိ သည္းခံႏုိင္တယ္ တခါတခါဆုိ ကြၽန္ေတာ္ သူ႔အစား ေဒါသပါထြက္တယ္။ သူ႔ကုိ တစ္ေယာက္ေယာက္က ႏွိပ္ကြပ္လဲ သူက ဟဲ ဟဲ လုပ္ေနတာ ကြၽန္ေတာ္သာ မေနႏုိင္လုိ႔ ၀င္ေကာမိတာ။ ေမာင္မင္းၾကီးသားက ကြၽန္ေတာ္ ၀င္ေကာရင္ေတာင္ မင္းကလဲ ထားလုိက္ပါကြာ လုပ္ေသးတာ။ အဲဒီ့ေလာက္ သည္းခံႏုိင္တယ္။ ကုလားေလးက ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ အတုိင္အေဖာက္လဲ ညီတယ္။ တခါတခါ တခ်ဳိ႕ေကာင္ေတြက ဒီေကာင့္ကုိ ေခၚသြားျပီး သူတုိ႔ ရည္းစားအတြက္ ပစၥည္းေတြဘာေတြ သြား၀ယ္ ျပီးရင္ ဘယ္သူ႔မွ မေျပာနဲ႔ဆုိျပီး ႏႈတ္ပိတ္ဖုိ႔လုပ္။ ဒါမ်ဳိးဆုိ မရဘူး ကုလားက သူတုိ႔ ေကြၽးတာဘာမွ မစားေတာ့ဘူး ကြၽန္ေတာ့္ဆီ ဖုန္းလွမ္းဆက္ျပီး ေရာက္လာေရာ။ ျပီးေတာ့ ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ အဲဒီ့ေကာင္ေတြ အေၾကာင္းေျပာျပီးဟား။ ေနာက္ေန႔ ဘီယာဆုိင္မွာေတြ႔ရင္ ကြၽန္ေတာ္က ဟုိေကာင္ကုိ ႏွိပ္ကြပ္ ကုလားက ၀င္ေထာက္ေပး အဆင္ကုိ ေျပေနေရာပဲ။ အဲလုိဆုိ ႏွိပ္ကြပ္ခံရတဲ့ ေကာင္ မ်က္ႏွာၾကီးနီ ႐ွက္သြားတာကုိ ဦးကုလားနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္က လက္ခ်င္း႐ုိက္ျပီး ဟီး ဟီး ဟား ဟား လုပ္ အင္မတန္ ေပ်ာ္စရာ ေကာင္းတဲ့ အခ်ိန္ေတြေပါ့။

ကုလားက အရပ္သာပုတာ။ သူ႔ကုိ ၾကဳိက္တဲ့သူေတာ့ အမ်ားသား (သူ႔ေျပာစကားအရ)။ ကဲ ျဖည္ျပီ အထုပ္။ ဒီေကာင့္ ေကာင္မေလးေတြနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္ ခင္တာကေတာ့ မခင္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ဒီေကာင္ လာလာၾကြားတတ္ေတာ့ သိေနတာေပါ့။ တခါကေတာ့ ဒီေကာင္ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္နဲ႔ ခ်ိန္းေတြ႔တာ ကြၽန္ေတာ္ဆုိင္မွာ။ ျပီးေတာ့ ေကာင္မေလးက အျပင္သြားမယ္ဆုိေတာ့ ဒီေကာင္ လုိက္သြားတယ္။ မၾကာဘူး ကြၽန္ေတာ့္ဆီ ျပန္တက္လာတယ္ သူ႔မွာ ပုိက္ဆံအိတ္ ေမ့ခဲ့လုိ႔တဲ့။ ကြၽန္ေတာ့္ဆီက ပုိက္ဆံယူသြား ျပီးေတာ့ ေကာင္မေလးနဲ႔ ဒဂုံစင္တာလား ဘယ္လားေတာ့ မသိဘူး သြားေလရဲ႕။ ညေနျပန္ေရာက္လာေတာ့ ကြၽန္ေတာ္က သူ႔ကုိ စတာေပါ့။ ပုိက္ဆံ မပါရင္ ငါသာ မင္းအနား မ႐ွိရင္ ဘယ္လုိ လုပ္မလဲလုိ႔ ေမးေတာ့ လဒေလးက ရပါတယ္တဲ့ ေကာင္မေလးကုိ ေျပာျပလုိက္ျပီး သူ႔စုိက္ခိုင္းမွာေပါ့တဲ့။ အဲဒါမွ လက္မခံရင္ ေနာက္ဆုိ မတြဲပဲေနမွာတဲ့။ ကြၽန္ေတာ့္မွာ ရီလုိက္ရတာ အူကိုနာေရာပဲ။ သူကသာ စြတ္ေျပာေနတာ ဟုိကျဖင့္ သူ႔အရပ္ ၂ ဆေလာက္႐ွိတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္မွာ သတိေပးရေသးတယ္ မင္းေနာ္ ဟုိက စိတ္ဆုိးလုိ႔ ထ႐ုိက္ရင္ အသက္ပါ ပါသြားမယ္လုိ႔။ သူကသာ ပုတာ တြဲလုိက္ရင္ျဖင့္ သူ႔ထက္ အရပ္ျမင့္တာ ေတြမ်ားသား။ ဒီေကာင္က အျမဲျပဳံးေနတတ္ေတာ့ ေကာင္မေလးေတြက အဲဒါၾကည့္ျပီး ေၾကြတယ္ထင္တာပဲ (ဤသည္ကား စကားခ်ပ္)။

ခုေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ေဘာ္ဒါၾကီး ကုလား တုိင္းတပါးမွာ Network Administrator လုပ္ေနေလရဲ႕။ သူ႔မွာ ျပန္လာခ်င္တာ ျပန္လာျပီး ကဲခ်င္တာ တပုိင္းကုိ ေသေနေရာ ဒါေပမယ့္ စာခ်ဳပ္မိေန႐ွာေတာ့ ျပန္မလာႏုိင္ဘူး။ ကြၽန္ေတာ္က ဒီမွာ ေသာင္းက်န္းတာေလးေတြ ေျပာျပရင္ ထုိင္ထုိင္ျပီး ဆဲေန႐ုံကလြဲလုိ႔ ဘာမွ မလုပ္ႏုိင္႐ွာဘူး။ ေအာ္ ခုမွ သတိရတယ္။ ဒီေကာင္ ႏုိင္ငံျခား သြားတဲ့ ကိစၥနဲ႔ ပတ္သတ္လုိ႔ ေျပာရအုံးမယ္။ ဒီေကာင္ ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ ငေသာ့္ က်ိန္စာ မိသြားေသးတယ္။ ပထမ တစ္ေခါက္က စင္ကာပူသြားတာ။ ျပီးေတာ့ ဘာျဖစ္လဲ မသိဘူး တစ္ေခါက္ျပန္လာေရာ။ ဟုိက ျပန္ေခၚမယ္ဆုိလုိ႔ ေစာင့္ေနတာလုိ႔ ေျပာတယ္။ အဲဒါ ကြၽန္ေတာ့္ ေမြးေန႔နား နီးေနျပီး ဒီေကာင့္ကုိ ကြၽန္ေတာ္က ေနပါအုံးကြာ ငါ့ေမြးေန႔ေတာ့ ေသာက္ပါအုံးဆုိေတာ့ ဒင္းက ဟာ မျဖစ္ဘူးထင္တယ္ ဟုိက ေခၚေတာ့မွာတဲ့။ ေျပာေပမယ့္ သူမသြားျဖစ္ျပန္ဘူး။ ဒါနဲ႔ ကြၽန္ေတာ့္ ေမြးေန႔ မွီသြားေရာ။ ေနာက္တစ္ခါ ထပ္ျပီး သြားဖုိ႔ လုပ္ျပန္ေရာ အဲဒီ့အခါက်ေတာ့ ငေသာ္က ငါ့မဂၤလာေဆာင္ ေနပါအုံးတဲ့။ ဒီေကာင္က ေတာ္ျပီ သြားရမယ္ထင္တယ္တဲ့။ မသြားျဖစ္ျပန္ဘူး မဂၤလာေဆာင္ မွီတယ္။ အဲဒီလုိ ေနလာလုိက္တာ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ ဒီေကာင့္ကုိ ဟုိဟာ ႐ွိတယ္ ေနအုံး ဒီဟာ ႐ွိတယ္ ေနအုံး ဆုိျပီး ေျပာလုိက္ ဒီေကာင္ မသြားျဖစ္လုိက္နဲ႔ ၾကာေတာ့ ဒီေကာင္ သြားမယ့္ကိစၥ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ ေ႐ွ႕သိပ္မေျပာရဲေတာ့ဘူး။ ခုေနာက္ဆုံး တကယ္သြားျဖစ္ကာနီး လာေျပာေတာ့ ငေသာ္က ငါ့ကေလး ေမြးေတာ့မွာ ေနပါအုံးတဲ့ ကုလားလဲ အေၾကာက္အကန္ကုိ ျငင္းေတာ့တာပဲ။ ေတာ္ျပီတဲ့ မင္းတုိ႔ က်ိန္စာ ငါမိေနတာတဲ့ မေျပာနဲ႔ေတာ့တဲ့ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔မွာ သေဘာက်လုိက္ရတာ။ ဒါေပမယ့္ ဒီတခါေတာ့ ဒီေကာင္ သြားျဖစ္ပါတယ္။ ဟုိမွာလည္း အလုပ္က ေကာင္းတာကုိး ျပီးေတာ့ ကံလည္းေကာင္းပါတယ္။ ေနစရာ စီးစရာ ကားကအစ အားလုံးရတာကုိး။ ဒီေကာင့္အတြက္ ကြၽန္ေတာ္ ေပ်ာ္ပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ ဟုိတေလာက အေရးတၾကီး ေငြလုိေတာ့ ဒီေကာင္ပဲ ကြၽန္ေတာ့္ဆီ လွမ္းပုိ႔ေပးတာ။ အဲဒီ့လုိ ခ်စ္ဖုိ႔ေကာင္းတဲ့ ေကာင္ေပါ့။ ၂၀၀၉ ခုႏွစ္မွ ဒင္းက ျပန္လာမွာေလ ဒါေတာင္ ဒီေကာင္က ၀၈ ထဲမွာ ဘန္ေကာက္လာဖုိ႔ ကြၽန္ေတာ့္ကုိ ဆြယ္ေနေသးတယ္။

ျပီးခဲတဲ့လကေတာ့ ဒီေကာင့္အတြက္ အၾကီးမားဆုံး ဆုံး႐ႈံးမႈ တစ္ခု ျဖစ္သြားခဲ့တယ္။ မနက္ပုိင္းၾကီး ဒီေကာင္ ကြၽန္ေတာ့္ဆီ ဖုန္းဆက္လာတယ္ ကြၽန္ေတာ္ အိပ္ခ်င္မူးတူးနဲ႔ ဖုန္းကုိင္ေတာ့ ဒီေကာင္ ၀မ္းပန္းတနည္း ငုိေနတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ ျပာသြားတာေပါ့။ ေဟ့ေကာင္ ဘာျဖစ္တာတုန္းဆုိေတာ့ သူ႔အေမ ဆုံးသြားျပီတဲ့။ သူျပန္လာလုိ႔ မမွီေတာ့ဘူး အသုဘက ခ်ေတာ့မယ္ဆုိေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ဆီ ဖုန္းဆက္ျပီး သူဘာလုပ္ရမလဲ ေျပာတယ္။ ကြၽန္ေတာ္လည္း ျပန္မလာနဲ႔ကြာလုိ႔ ျပန္လာလည္း မထူးေတာ့ဘူးလုိ႔ ေျပာျပီး ေခ်ာ့ရတာေပါ့။ အဲဒီ့ေန႔က ကြၽန္ေတာ္ ဖ်ားေနတာ။ ေန႔လည္ခ်မယ္ဆုိေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ သြားဖုိ႔ျပင္တာေပါ့။ ကြၽန္ေတာ္ ေန႔လည္ပုိင္းမွာ ႐ုံးမွာ ထုိင္ေနရင္း အၾကီးအက်ယ္ဖ်ားေနတယ္။ ဒါေပမယ့္ နာေရးဆုိေတာ့ သြားမယ္လုပ္တာေပါ့။ ငေသာ္က ကြၽန္ေတာ့္ကုိ ၾကည့္ျပီး မင္းမလုိက္နဲ႔တဲ့ ဒီေလာက္ဖ်ားေနတာ အျပင္ထြက္ရင္ လဲလိမ့္မယ္ဆုိျပီး အတင္းထားခဲ့တယ္။ ကြၽန္ေတာ္လည္း ႐ုံးမွာေနျပီး ကုလားနဲ႔ ဖုန္းေျပာလုိက္ ေခ်ာ့လုိက္လုပ္ေနရတာေပါ့။ သူ႔ရင္ထဲမွာ ဘယ္ေလာက္ ခံစားရမယ္ဆုိတာ ကြၽန္ေတာ္နားလည္တယ္ သူ႔လုိပဲ ကြၽန္ေတာ္လည္း ခံစားရပါတယ္။ ဟုိေကာင္ေတြ နာေရးက ျပန္လာေတာ့ အဆင္ေျပလားေမး ျပီးေတာ့ ကုလားနဲ႔ ဖုန္းထပ္ေျပာ။ သူ႔ကုိ ဒီျပန္မလာဖုိ႔ ျပီးေတာ့ စိတ္ေအးေအးထားဖုိ႔ သူအား႐ွိေအာင္ မ်ဳိးစုံေျပာရတာေပါ့။ ခုေတာ့ ဒီေကာင္လည္း ေနသားက်သြားပါျပီ။ သူက မိဘကုိ လုပ္ေကြၽးမယ့္ အခ်ိန္မွာမွ ဒီလုိ ျဖစ္သြားရတယ္ဆုိေတာ့ ခံစားရတာေပါ့ေလ။ သူ႔ရင္ထဲက အရာေတြကုိ ကြၽန္ေတာ္ျမင္ရပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ေသာက္သာ ေသာက္ၾကတာ ျခဳံၾကည့္ရင္ လိမၼာတယ္လုိ႔ ေျပာလုိ႔ရတယ္။ မိဘကုိ မိဘမွန္းသိတယ္ ပြင့္လင္းၾကတယ္ မလိမ္တတ္ဘူး။ ဒါက ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ အုပ္စုရဲ႕ ပုံစံေပါ့။ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔က ဆုိးတာ မ႐ုိင္းဘူး။ ကဲ ဒီေလာက္ဆုိ ကုလား ဒီပုိ႔စ္ကုိ ဖတ္ျပီး ဆဲလုိ႔ အဆင္ေျပ ေလာက္ပါျပီ :D။ ေနာက္အလ်ည္းသင့္မွာ ဒီေကာင့္ အထုပ္ေတြ ထပ္ျဖည္အုံးမယ္။

Read More...

Collapse...

သူငယ္ခ်င္းေတြ (၄)

ကၽြန္ေတာ့အေခၚ = ေမာင္သက္
ခ်စ္စႏုိးအေခၚ = မသာေလး၊ သားေလး
စတင္ ေပါင္းသင္းသည့္ ခုႏွစ္ = ၁၉၉၅ ခုႏွစ္
ထူးျခားခ်က္ = ဂစ္တာတီးေကာင္းသည္၊ ပါးစပ္မွ အသံမ်ဳိးစုံထြက္သည္၊ အသဲငယ္သည္။
အလုပ္အကုိင္ = Guitarist


ေမာင္သက္တဲ့ ဂစ္တာကုိ ေဒါင္ေဒါင္ဒင္ဒင္ တီး႐ုံတင္မဟုတ္ဘူး ပါးစပ္ကပါ တီးလုံးေတြကုိ ႐ြတ္ေနတတ္တဲ့ သတၱ၀ါေပါ့။ ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ ဒီေကာင္က ႐ြယ္တူေပါ့။ ေက်ာင္းမွာ ၇ တန္းႏွစ္တုန္းက တစ္ခန္းထဲရယ္။ အဲဒီ့တုန္းက ဒီေကာင့္နားသြားရင္ အခ်ိန္ျပည့္ ပါးစပ္က တီးလုံးေတြ ထြက္လုိ႔ ေတာ္႐ုံတန္႐ုံေကာင္ မခံႏုိင္ဘူး။ ကံဆုိးခ်င္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္က ဒီေကာင့္ အေနာက္မွာ ထုိင္ေနရတာ။ လူပုံက ျဖဴျဖဴ ၀၀ ေလး။ ကြန္ပါဗူးကုိ ကုိင္ျပီး ပါးစပ္ကေန ဂစ္တာတီးေနတာ။ သူ႔ကုိ ကြၽန္ေတာ္က ဒီေကာင္ဘာလဲ မသိဘူးလုိ႔ ေတြးမိေသးတယ္။ ေနာက္ေန႔မွ သိတာ ဒီေကာင္က အိမ္မွာ ဆရာေခၚျပီး ဂစ္တာတီး သင္ေနတာကုိး။ ၀ါသနာ ပါသလား မပါသလား မေမးနဲ႔ မုန္႔ဖုိးစုျပီး ဂစ္တာပဲ ထုိင္၀ယ္ေနတဲ့ ေကာင္မ်ဳိးေပါ့။ ဒီေကာင္နဲ႔ကေတာ့ ငယ္ငယ္က ဒီလုိပါပဲ မေပါင္းဘူးလည္း မဟုတ္ဘူး ေပါင္းတယ္လည္း မဟုတ္ဘူး ဘာသိဘာသာ ေနျဖစ္တယ္။ အဲ စုံျပီဆုိရင္ေတာ့ ဂီတအေၾကာင္းေလး ဘာေလးေျပာေပါ့ေလ။ ခင္တာကေတာ့ ခင္ပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ ဆယ္တန္းေျဖျပီးတဲ့ အခ်ိန္မွ ဒင္းနဲ႔ ပုိတြဲျဖစ္တာ။ တြဲျဖစ္ပုံကလည္း အေခြတစ္ေခြ လုပ္ရာက စတာပါပဲ။

အဲဒီ့အခ်ိန္က ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ ဒီေကာင္ အျပင္က စတိတ္႐ႈိးေတြမွာ စုံျဖစ္တယ္။ ဟုိေျပာ ဒီေျပာေပါ့။ ေနာက္ပုိင္းက်ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္က လက္ယားျပီး သီခ်င္းေလး မေတာက္တေခါက္ေရး ေရးျပီးေတာ့ အသံသြင္းခ်င္လာေရာ ႏွိပ္စက္စရာဆုိလုိ႔ ဒင္းကုိပဲ ျမင္တာကုိး။ လွမ္းေျပာ ငါ့ကုိ ဂစ္တာ တီးေပးစမ္းပါေပါ့။ ဟုိေကာင္က အစကေတာ့ နဲနဲ အင္တင္တင္ ေနာက္ေတာ့ ေအးကြာ ခ် လုပ္တာေပါ့ဆုိျပီး တီးေပးတယ္။ စတူဒီယုိေတြက သူနဲ႔ သိျပီးသား ဆုိေတာ့ သူပဲ ေခၚသြားတယ္။ အဲဒါနဲ႔ အသံသြင္းျဖစ္သြားတာေပါ့ဗ်ာ ငယ္ငယ္က နားျငီးတယ္လုိ႔ ထင္ရတဲ့ ေကာင္က ဒီလုိက်ေတာ့ စြမ္းတယ္ဗ်။ ဒီေကာင္က ကြန္ပ်ဴတာ တကၠသုိလ္တက္တယ္ ငေသာ္နဲ႔လည္း ခင္ေတာ့ ပုိတြဲျဖစ္သြားတာေပါ့ဗ်ာ။ ေမာင္သက္က ကြၽန္ေတာ့္ ဒုကၡ အေတာ္ခံ႐ွာပါတယ္ ခုထိလည္း တခါတခါ ခံရတုန္း။ စတူဒီယုိမွာ အသံသြင္းတုန္းကလည္း သူ႔ကားနဲ႔ လာၾကဳိ ျပန္ပုိ႔ ထမင္းလည္း ၀ယ္ေကြၽးေသးတယ္ ငယ္ငယ္က ကပ္စီးနည္းတယ္ထင္တာ ဒီေကာင့္ကုိ တကယ္ေတာ့ နည္းဘူးဗ် သေဘာေကာင္းသား။ စတူဒီယုိမွာလည္း ဒီေကာင္နဲ႔ ကြၽန္ေတာ္ ခဏခဏ ရန္ျဖစ္ေနက်ေလ။ ဟုိလုိတီး ဒီလုိတီး ဆုိျပီး ကြၽန္ေတာ္က ဆရာလုပ္ ဒီေကာင္က ျပန္ေျပာ တုိင္ပတ္တာေပါ့ဗ်ာ။ သီခ်င္းဆုိရင္ ဒီေကာင္က ဒီလုိဆုိ ဟုိလုိဆုိ ဆုိေတာ့ ကြၽန္ေတာ္က ျပန္ေအာ္ ရန္ျဖစ္ၾကတာေပါ့ စကားမ်ားတာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ၁၅ မိနစ္ပါပဲ ျပီးေတာ့လည္း ျပီးသြားတာပဲ။ မေခၚပဲလည္း ေနႏုိင္ၾကတာမွ မဟုတ္တာ။ ဒီေကာင္နဲ႔ ကြၽန္ေတာ္ တြဲျဖစ္တဲ့ အေၾကာင္းအရင္း တစ္ခုကလည္း ထုံးစံအတုိင္းေပါ့ အရင္ ေကာင္ေတြအတုိင္းပဲ ေသာက္ၾကသည္ေပါ့။ ေမာင္သက္လည္း ၾကြက္တြင္းပဲ အင္း ၾကြက္တြင္းကေတာင္ သူ႔ေလာက္နက္မယ္ မထင္ဘူး။ ခုေတာ့ ေျပာတယ္ ငါလစ္မစ္က်ေနတယ္တဲ့ ဒါက ေျပာေနၾကစကား အရက္မ၀င္ခင္ :D

ေမာင္သက္ဆုိတဲ့ေကာင္ ဂီတကုိ ဘယ္ေလာက္ ျမတ္ႏုိးသလဲ ႐ူးသလဲဆုိရင္ သူ႔အိမ္မွာ ဂစ္တာေတြခ်ည္းပဲ အလက္ ၂၀ နီးပါး ေတြ႔ဖူးတယ္။ အပ်က္ေတြေရာ အေကာင္းေတြေရာ Electric ေတြေရာ Accostic ေတြေရာေပါ့ စုံတကာစိေနတာပဲ။ ဒါတင္ပဲလား မဟုတ္ဘူးဗ်ဳိ႕ Drum Set တစ္ခု ႐ွိေသးတယ္ ေနာက္ေတာ့ ေရာင္းလုိက္တယ္ထင္တယ္။ Drum လဲ တီးတတ္ေသးတယ္။ စတူဒီယုိမွာ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ သီခ်င္းေတြ သြင္းေတာ့ သူက Drummer ေတြကုိ ပါးစပ္နဲ႔ တီးျပေသးတာ အဲဒီ့လုိ လုိခ်င္တယ္ ဘာညာေပါ့။ ဟုိကလည္း သူေျပာသမွ် တီးေပးတာပဲ။ ဒီေကာင္က လူခ်စ္လူခင္ေတာ့ အင္မတန္ကုိ ေပါမ်ားတယ္။ ေတြ႔တဲ့သူတုိင္းက သူ႔ကုိ ခင္ၾကခ်စ္ၾကတယ္။ သေဘာလဲ ေကာင္းတာကုိး စကားေျပာရင္လည္း အသံက အက်ယ္ၾကီး တခါတခါ ရယ္လုိက္ရင္ မရပ္ေတာ့ဘူး ေအာ္ျပီးရယ္တာ ဒီေကာင္က။ သီခ်င္းေတြကုိ သူ႔ပါးစပ္ကေနျပီး ေပါက္ကရ စာသားေတြနဲ႔ ဆုိျပတတ္ေသးတယ္ အဲဒါေၾကာင့္ ေမာင္သက္လာရင္ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ ပါးစပ္မပိတ္ရဘူး ဟီးဟီး ဟားဟား ေျပာလုိက္ ေနာက္လုိက္ ရယ္လုိက္နဲ႔ ေပ်ာ္စရာေတာ့ အေကာင္းသားပဲ။ ေမာင္သက္က လြန္ခဲ့တဲ့ ၄ ႏွစ္ေလာက္မွာ သူ႔မိသားစုနဲ႔ အတူ အေမရိကားကုိ ဒုိးသြားပါေလေရာလား။ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔မွာ ပ်င္းျပီး က်န္ခဲ့တာေပါ့။ သူက တစ္ဦးတည္းေသာသားေလ အိမ္ကလည္း အလုိလုိက္ထားတယ္ ဒါေပမယ့္ ဒီေကာင္က မဆုိးပါဘူး လိမၼာတယ္ ဆုိရမွာေပါ့ ေသာက္တတ္တာေလး တစ္ခုကလြဲရင္။ ဒါကလည္း တရား၀င္ေသာက္တာပါ သူ႔အိမ္မွာလည္း ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ သြားေသာက္တာပဲ သူ႔အေဖနဲ႔ အေမကလည္း သေဘာေကာင္းတယ္ သူ႔အေဖက သူ႔ပုလင္းေတြ ထုတ္ေပးတယ္ သူ႔အေမကလည္း စားစရာ အစုံလုပ္ေပးတယ္။ သူ႔အေမေၾကာ္ေပးတဲ့ ေခါက္ဆြဲေၾကာ္ရယ္ ဟင္းခ်ဳိရယ္ ဒီေန႔ထိ ကြၽန္ေတာ္သတိရေသးတယ္။ ဒီေကာင္ အေမရိကားကုိ သြားေတာ့ ျပန္မလာေတာ့ဘူး ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ မတြဲျဖစ္ေတာ့ဘူးလုိ႔ ခင္ဗ်ားတုိ႔ ထင္သလား။ ပုိေတာင္ တြဲျဖစ္သြားေသးတယ္။ ဒီလုိဗ် ဒီေကာင္က ျမန္မာႏုိင္ငံကုိ ၆ လ တစ္ၾကိမ္ျပန္လာတယ္။ ေျပာတာကေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြကုိ လြမ္းတယ္ဆုိပဲ။ တျခားဟာေလးေတြလဲ ႐ွိတာေပါ့ေလ ဒါေတာ့ မေျပာေတာ့ ပါဘူး ခုေလာက္ ေရးတာေတာင္ ဆဲေနျပီ :D

ေမာင္သက္ ျပန္ေရာက္လာတဲ့ ေန႔ေတြဆုိရင္ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ ပြဲေတာ္ၾကီးေပါ့။ ေလယဥ္ကြင္းကသြားေခၚ အိမ္ကုိ ခဏ၀င္ အထုပ္ေတြခ် ျပီးရင္ ဆုိင္တစ္ဆုိင္ကုိ ဒုိး ေသာက္ ျပီးမွျပန္။ ေနာက္ရက္ေတြလည္း တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ ပတ္ျပီးခ်ိန္း ေသာက္မယ္ ဟုိေကာင့္ေခၚအုံး ဒီေကာင့္ေခၚအုံး ဒီလုိမ်ဳိးေလ။ လူစုံလုိ႔ကေတာ့ ဆုိင္ကုိခ်ီတက္ေတာ့တာပဲ။ မေသာက္ခင္ေတာ့ ေမာင္သက္က အျမဲေျပာတယ္ ငါအစာအိမ္႐ွိတယ္ သိပ္ေသာက္လုိ႔ မျဖစ္ေတာ့ဘူး အရင္လုိ မေသာက္ႏုိင္ေတာ့ဘူးတဲ့ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ကလည္း ေအး လူတုိင္း အစာအိမ္႐ွိတယ္လုိ႔ ျပန္ေျပာ ျပီးေတာ့လည္း ေသာက္တာပါပဲ။ အလကားပါ ဒီေကာင္ ေလွ်ာက္ေျပာတာ တကယ္ေသာက္ေတာ့ သူခ်ည္းပဲ။ ဘီယာေသာက္ရင္ေတာင္ သူက ကြၽန္ေတာ့္ကုိ မင္းကလဲ အျပင္းကစ္စမ္းပါ ဘာညာနဲ႔ အျပင္းေသာက္ရင္ သူက ေရမေရာဘူး ေရခဲနဲ႔ On The Rock ေဆာ္ေတာ့တာ။ ဒီေကာင္ အရက္ေသာက္ရင္ ဟင္းခ်ဳိ တစ္ခြက္ပါမွ ေသာက္တတ္တယ္။ ဒီေကာင္လုပ္လုိ႔ ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ ငေသာ္လည္း ဟင္းခ်ဳိပါမွ အရက္ေသာက္တတ္ေတာ့တယ္။ ေမာင္သက္က ေဆးလိပ္ေတာ့ မေသာက္ဘူး ဒါေပမယ့္ တခါတေလ ကြၽန္ေတာ့္ဆီက ေဆးလိပ္ကုိ နဲနဲတုိက္ဆုိျပီးေတာ့ ယူေသာက္တတ္တယ္။ ဒီေကာင္ ႐ုပ္ပ်က္ဆင္းပ်က္မူးတာ ႐ွားတယ္။ သူက က်န္တဲ့ေကာင္ေတြကုိ ျပန္ျပီး ထိန္းတာမ်ားတယ္။ တခါကေတာ့ သူမူးတာ ကားေပၚကုိ ခ်ီျပီးတင္ရတယ္။ ေလွ်ာက္သြားေတာ့ ကားေပၚမွာ အိပ္ျပီးက်န္ခဲ့တယ္ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔က စိတ္မခ်လုိ႔ သူ႔ကုိ တြဲျပီး ေခၚသြားေတာ့ လဒက လူေတြေပၚမွာ အိပ္ေနတယ္။ ႐ွားပါတယ္ ေမာင္သက္မူးလြန္းလုိ႔ တြဲပုိ႔ရတယ္ဆုိတာ ေျပာျပီးပါေရာလား ၾကြက္တြင္းလုိ႔။ တခါကလည္း ကြၽန္ေတာ္လက္ေဆာင္ရတဲ့ တရုတ္အရက္ ေဆးျမစ္ေတြ စိမ္ထားတာ တရုတ္ေတြ အေျပာကေတာ့ သိပ္ေကာင္းတယ္တဲ့ ေစ်းလည္း ၾကီးတယ္တဲ့ ကြၽန္ေတာ္လည္း လက္ေဆာင္ရတာဆုိေတာ့ ေမာင္သက္ကုိ တြယ္မလား ေဟ့ေကာင္ ငါေတာ့ မေသာက္ဖူးေသးဘူး ေဆးအရက္လုိ႔ ေျပာတာပဲ ဆုိေတာ့ ဒင္းက တြယ္တာေပါ့ကြာ ဆုိျပီး ေျပာတယ္ အဲဒါ အိမ္ကေန ကြၽန္ေတာ္ ထြက္ခါနီး ကြၽန္ေတာ့္ အေဖက Gin တစ္ပုလင္း ထပ္ေပးလုိက္တယ္ ကြၽန္ေတာ္က မယူေတာ့ပါဘူး အေဖရာဆုိေတာ့ အေဖက ယူသြားပါတဲ့ မင္းတုိ႔ ေကာင္ေတြ ဒါနဲ႔ ေလာက္မွာ မဟုတ္ဘူးတဲ့ ဒါနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္လည္း ယူသြားတာေပါ့။ ေမာင္သက္က ပုလင္း ၂ လုံးေတြ႔ေတာ့ မင္းက ေလာဘၾကီးတယ္တဲ့ ကြၽန္ေတာ္လည္း ဆုိင္ေရာက္ေတာ့ ေသာက္တာေပါ့ မၾကာပါဘူး တရုတ္အရက္ကုိ ေမာင္သက္ အကုန္လုံးနီးပါး သူတစ္ေယာက္ထဲ ေသာက္ပစ္လုိက္တာ ေကာင္းတယ္ကြ ေကာင္းတယ္ကြနဲ႔ ေသာက္တာ အရက္ကလည္း ပူလုိက္တာဆုိတာ ေခြၽးေတာင္ ထြက္တယ္။ အဲဒါကုန္သြားေတာ့ ေမာင္သက္တုိ႔ Gin ပုလင္းကုိ မ်က္ေစာင္းထုိးေရာ လုပ္ေလ ခ်တာေပါ့တဲ့ ကြၽန္ေတာ္လည္း အဲဒီ့ေတာ့မွ အေဖေျပာတာ သတိရတယ္ မင္းတုိ႔ ေလာက္မယ္မထင္ဘူးဆုိတာကုိ ေမာင္သက္ပါတယ္ ဆုိကထဲက ကြၽန္ေတာ္သိသင့္တာေပါ့ ေမ့သြားတာေလ။

ခုေတာ့ ေမာင္သက္ ျပန္လာခါနီးလုိ႔ ကြၽန္ေတာ္ ဒီပုိ႔စ္ကုိ ေရးျပီး ကုိယ့္ဘာသာ ျပန္ေႏႊးေနတာပါ။ ဒါေပမယ့္ ခုေနာက္ပုိင္း ဒီေကာင္ ျပန္လာရင္ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ထက္ အခ်ိန္ေပးရမယ့္ သူက႐ွိေနတယ္။ ျပန္ေရာက္ရင္ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ကုိ လွမ္းေခၚ ျပီးရင္ေတာ့ သူ႔ရဲ႕ ခ်စ္လွစြာေသာ ခ်စ္ခ်စ္နဲ႔ အခ်ိန္ေတြကုိ အသုံးခ်ေနေတာ့တာပဲ။ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔က ဆဲရင္ မင္းတုိ႔ကလဲကြာ ငါမင္းတုိ႔နဲ႔လည္း ေနပါတယ္ ဘာညာဆုိျပီး ႐ုံးကုိ ေန႔တ၀က္ေလာက္လာ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ လစ္ရင္ ျပန္ျပီးေျပး အဲ ညဘက္ ေသာက္ခ်ိန္ဆုိရင္ေတာ့ ပုံမွန္ပဲ ဖုန္းဆက္ျပီး ဘာလုပ္မွာလဲ ဘာညာ ငါက မအားဘူးေနာ္ ၾကဳိေျပာဆုိျပီး ျဖစ္ေရာ။ အဲဒီ့ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔က ဆဲ မလုိက္ခ်င္ေနခဲ့ ဆုိေတာ့ လုိက္မွာေပါ့ဆုိျပီး ေရာက္လာ ေသာက္ ဟီး ဟီး ဟား ဟား လုပ္။ ေကာင္မေလးက ဖုန္းဆက္ရင္ ထေျပာ ျပန္ထုိင္ ေသာက္။ သူ႔ေကာင္မေလးကလည္း ကြၽန္ေတာ္တုိ႔နဲ႔ ေသာက္ေနရင္း ၁၅ မိနစ္ တစ္ၾကိမ္ေလာက္ ဖုန္းဆက္ေနတာ ကြၽန္ေတာ္ မူးလာလုိ႔ကေတာ့ ဖုန္းယူျပီး ပိတ္လုိက္တာပဲ။ အဲဒီ့လုိဆုိ ဒီေကာင္ ဘာမွမေျပာဘူး ငါ့ကုိ ဖုန္းျပန္ေပးပါဆုိတာကုိ အာေလးလွ်ာေလးနဲ႔ ေျပာ။ က်န္တဲ့ေကာင္ေတြကပါ ဘာျဖစ္ေနလဲ ျငိမ္ျငိမ္ေနစမ္း ဆုိမွ ျငိမ္သြားတယ္။ ဒီေကာင့္ကုိ ကြၽန္ေတာ္ ခုေနာက္ပုိင္း အရက္ေသာက္ခါနီး ေျပာေနက် စကား႐ွိတယ္ ဖုန္းေသာက္မွာလား အရက္ေသာက္မွာလားလုိ႔။ ေျပာလုိက္ရင္ လဒက ဟဲ ဟဲ ဟဲ ဟဲ နဲ႔ အရက္ေသာက္မွာပါကြလုိ႔ ေျပာျပီး ဖုန္းကေတာ့ ေျပာတုန္း။ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ကလည္း မႏုိင္ေတာ့ လႊတ္ထားေပါ့။ မူးလာရင္ေတာ့ မရဘူး။ အပီအျပင္ကုိ ေကာေတာ့တာ။ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ စိတ္ဆုိးတယ္လုိ႔ မ႐ွိပါဘူး။ အေၾကာင္းသိေတြကုိး။

ေမာင္သက္က ကြၽန္ေတာ့္ကုိ ခုအလုပ္လုပ္တဲ့ အထိကူညီတုန္းပါ။ ကြၽန္ေတာ္က ျမန္မာျပည္ကေန Hosting ေတြ Domain ေတြ Software ေတြ ၀ယ္ဖုိ႔ Online Banking မ႐ွိေတာ့ သူက သူ႔ရဲ႕ Credit Card ကုိေပးသုံးတယ္ေလ။ အဲဒါေၾကာင့္လည္း ကြၽန္ေတာ့္ အလုပ္ေတြ အဆင္ေျပေနတာေပါ့ ပုိက္ဆံက ဒီေကာင္ျပန္လာရင္ ေပးတယ္ တခါတေလလည္း မေပးျဖစ္ဘူး။ ေပးပါလုိ႔လည္း မေျပာဘူး ဒီေကာင္က ကြၽန္ေတာ္ကသာ သူ႔ကုိ အားနာေနတာ သုံးထားတာ နည္းတာမွ မဟုတ္တာ။ ေမာင္သက္က စျပီးကြၽန္ေတာ္ကုိ ေတာင္းတာမ႐ွိသေလာက္ကုိ ႐ွားတယ္ သူေငြျပတ္ေနရင္ေတာင္ က်န္တဲ့သူကုိ ခဏလွည့္ခုိင္းတယ္ ကြၽန္ေတာ့္ကုိ မေျပာဘူး အေၾကြးေတာင္းသလုိ ျဖစ္မွာ စုိးလုိ႔တဲ့ ကဲ အဲဒီ့ေလာက္ထိ ခ်စ္ဖုိ႔ေကာင္းတဲ့ေကာင္။ ဒီေကာင္က အခု ျမန္မာျပည္ ၆ လ၊ အေမရိကား ၆ လ ေနေနတဲ့ေကာင္ေလ။ ဟုိေရာက္လည္း ကြၽန္ေတာ္နဲ႔က အဆက္အသြယ္ မျပတ္ပါဘူး Gtalk နဲ႔ ဆဲၾကဆုိၾက ေနာက္ၾကေျပာင္ၾကေပါ့။ ခုလည္း ျပန္လာေတာ့မယ္တဲ့ ၁၀ ရက္ေန႔ေလာက္မ်ား ျပန္ေရာက္မလား မသိဘူး။ ဒီေကာင္က ျပန္လာတုိင္း ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ ငေသာ့္အတြက္ ပစၥည္းေတြ တစ္ခုမဟုတ္ တစ္ခု ယူလာတတ္ေသးတယ္။ ေဘာင္းဘီ၊ အက်ၤီ၊ ပုိက္ဆံအိတ္ စုံေနတာပါပဲ။ သူက ျပန္လာခါနီးတုိင္း ေမးတတ္ေသးတယ္ ဘာလုိခ်င္သလဲတဲ့ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔က စိတ္ကူးေပါက္ရင္ေတာ့ လုိခ်င္တာ မွာတယ္ စိတ္ကူးမေပါက္ရင္ေတာ့ မင္းဟာမင္း အဆင္ေျပတာ ၀ယ္ခဲ့လုိ႔ပဲ ေျပာလုိက္တယ္။ ခုလုိ သူ႔အေၾကာင္းေလးကုိ ေကာင္းတာေလးနဲ႔ ပိတ္ေပးေတာ့ အဆဲခံရ သက္သာတာေပါ့ေလ။ ေနာက္မွ ဒီေကာင့္ရဲ႕ အထုပ္ေတြ ထပ္ျပီး ျဖည္ျပအုံးမယ္။ ေတာ္ေသးျပီး။

Read More...

Collapse...

မဂၤလာပါ အလကၤာ

ႏုိ၀င္ဘာလ ၂၉ ရက္ေန႔ ျမန္မာစံေတာ္ခ်ိန္ နံနက္ ၄း၃၀ နာရီမွာ အလကၤာ ဂီတမဂၢဇင္း Online ေပၚကုိ တက္သြားပါတယ္။ အလကၤာ ကုိ online တင္ဖုိ႔ ကြၽန္ေတာ့ဘက္က ေနာက္က်တာေၾကာင့္ စာအုပ္ထြက္ျပီးမွ တင္လုိက္ႏုိင္ပါတယ္။ စာေပေလာက က ကုိေနမ်ဳိးညြန္႔ ကြၽန္ေတာ့္ဆီကုိ ဖုန္းဆက္ျပီးေမးတယ္ အလကၤာ တက္ျပီလားတဲ့။ ေဘာ္ဒါလုိ ေပါင္းေနတဲ့ သူဆုိေတာ့ကြၽန္ေတာ္လည္း အားနာသြားတယ္။ တက္ေတာ့မယ္လုိ႔ ေျပာျပီး ဒီဘက္မွာ ေလာရေတာ့တာေပါ့။ ႐ုံးကလူေတြလည္း အကုန္လုံး ေဒါင္ခ်ာစုိင္းကုန္ၾကတယ္။ အလကၤာကုိ ေရးတဲ့ တစ္ေယာက္ဆုိရင္ ညဘက္ OT ပါဆင္းျပီး ႐ုံးမွာ ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ေနလုိက္ရတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ ႐ုံးမွာ ညတုိင္း ေနေနက် ဆုိေတာ့ သိပ္ျပီး ထူးဆန္းမေနေတာ့ပါ။ သူတုိ႔ကုိေတာ့ အားနာေပမယ့္ တတ္ႏုိင္ဘူးေလ။ ကုိေနမ်ဳိးကုိလည္း ၂၉ ရက္ မနက္ဆုိ ဖြင့္လုိက္ေတြ႔ရျပီလုိ႔ စကားက ကြၽံထားတာကိုး။ အလကၤာတက္သြားေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ့္ဘက္က လုပ္စရာေလးေတြ အေတာ္က်န္ေသးတယ္ စိတ္တုိင္းက်ျဖစ္တယ္လုိ႔ မဆုိႏုိင္ေသးဘူး။ Customer Feeb Back အတြက္ ကြၽန္ေတာ္ လုိေနေသးတယ္။ ဟုိနဲနဲ ဒီနဲနဲေပါ့ေလ။ ျပီးေတာ့ ပုံမွန္ Update ျဖစ္ဖုိ႔ Browse လုပ္ရတာ လြယ္ကူဖုိ႔ User Friendly ျဖစ္ဖုိ႔ကုိ အဓိကထားပါတယ္။

ကြၽန္ေတာ္လူေတြဆီက အသံျပန္ၾကားရတယ္ ၾကဳိက္ပါတယ္တဲ့ ကုိေနမ်ဳိး ကုိယ္တုိင္လည္း သေဘာက်တယ္ဆုိေတာ့ လုပ္ေပးရတာ ေက်နပ္မိတယ္။ ကြၽန္ေတာ္က ဘာမွ လုပ္တတ္တာ မဟုတ္ဘူး ျဖစ္ခ်င္တာေလးေတြပဲ ေ႐ြးေျပာျပီး Content ေလး၊ Guide Line ေလးခ်ေပး႐ုံပဲ။ ျပီးေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ Designer ေတြ Developer ေတြနဲ႔ ညွိျပီး လုပ္လုိက္တာ။ သူတုိ႔ေတြ ေတာ္လုိ႔ ခုလုိ ျဖစ္လာတာေလ။ ေနာက္က်ရတဲ့ အေၾကာင္းအရင္းကေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ညံ့လုိ႔ပါ။ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ Time Management ညံ့လုိ႔ ခုလုိ ေနာက္က်သြားတာေပါ့။ ေနာက္လထုတ္ေတြဆုိရင္ေတာ့ စာအုပ္ေရာ Online ပါ တျပဳိင္ထဲ Release လုပ္ျဖစ္မွာ ေသခ်ာေနပါျပီ။ အလကၤာ ဂီတ ဂ်ာနယ္ကုိ ရဲရဲ၀ံ့၀့ံ ကြၽန္ေတာ့္လက္ထဲကုိ အပ္ရဲတဲ့ ကုိေနမ်ဳိးညြန္႔ကုိ ကြၽန္ေတာ္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ကုိေနမ်ဳိးတုိ႔ ဘယ္ေလာက္ ယုံသလဲဆုိ Design ေတာင္ ကြၽန္ေတာ့္ဆီလာမၾကည့္ဘူး အဆင္ေျပေအာင္သာလုပ္တဲ့ ယုံပါတယ္တဲ့။ သူေတာင္ သူ႔မဂၢဇင္းကုိ ၂၉ ရက္ေန႔ကမွ Online ေပၚမွာ ျမင္ရတာ။ ေနာက္ထပ္လည္း ကြၽန္ေတာ္ အဲဒီ့လုိမ်ဳိး မဂၢဇင္းေတြ ဂ်ာနယ္ေတြကုိ Online ေပၚတင္ေပးခ်င္ပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္လုပ္တာကုိ ႏွစ္သက္ၾကတယ္ဆုိရင္ေပါ့ေလ။ ကြၽန္ေတာ့္ဘက္က ပူးေပါင္းေပးဖုိ႔ အဆင္သင့္ပါပဲ။ ဘယ္သူ မဆုိ ကြၽန္ေတာ့္ကုိ ဆက္သြယ္ႏုိင္ပါတယ္။

အလကၤာ ကုိ ကြၽန္ေတာ္က web အရသာ အျပည့္အ၀ ေပးခ်င္လုိ႔ content ေတြကုိ ေသခ်ာ ျပင္ဆင္ေပးခဲ့ပါတယ္။ online ေပၚမွာ စာအုပ္ၾကီး လွန္ေနရသလုိ ျဖစ္ေနတတ္တဲ့ အတြက္ ကြၽန္ေတာ္ အဆင္မေျပပါဘူး အဲဒါေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္ အလကၤာကုိ web အစစ္ျဖစ္ေစခ်င္တာပါ။ အခ်ိန္လင့္သြားတဲ့ထဲမွာလည္း အဲဒါေလးပါတယ္။ ခုေတာ့ အလကၤာနဲ႔ ပတ္သတ္ျပီး ထင္ျမင္ခ်က္ေလးေတြ စုေဆာင္းမယ္ ေနာက္ပုိင္းမွာ Member က႑ေတြ လုပ္ဖုိ႔ အစီအစဥ္႐ွိပါတယ္။ ျဖစ္ေစခ်င္တဲ့ ဆႏၵေတြ႐ွိရင္ ကြၽန္ေတာ့္ကုိ ေျပာျပေပးပါ။ အတတ္ႏုိင္ဆုံး ၾကဳိးစားေပးပါ့မယ္။ ခုကြၽန္ေတာ္ ဂ႐ုတစုိက္ လုပ္ေနရတာ ဖုိး၀ရယ္ အလကၤာရယ္ ႏွစ္ခု႐ွိပါျပီ။ တခ်ဳိ႕ ဘေလာ့ဂ္ေတြမွာ ကြၽန္ေတာ့္ ဆုိဒ္ေတြကုိ လင့္ခ္ေတြ ေပးထားေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ ၾကည္ႏူးရပါတယ္။ ၀မ္းသာရပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ကုိ အျမဲတမ္း အားေပးကူညီၾကတဲ့ ဘေလာ့ဂ္ဂါ ေမာင္ႏွမေတြ အားလုံးကုိ ေက်းဇူး အထူးတင္ပါတယ္။ ေနာက္လဲ ဆက္လက္ျပီး ကူညီၾကပါအုံးလုိ႔ ေျပာခ်င္ပါတယ္။ အလကၤာေရာ ဖုိး၀ကုိပါ မသိေသးတဲ့ အသစ္ေရာက္လာသူေတြ အတြက္ လင့္ခ္ေတြကုိ ျပန္ေဖၚျပေပးလုိက္ပါတယ္။

www.phoewa.com (The Best Myanmar Web Portal :D)
http://www.alinkarmusicjournal.com (Music and Entertainment Magazine)

Read More...

Collapse...