Sunday, April 27, 2008

ရည္းစားေဟာင္း

မမွတ္မိေပမယ့္ သိခဲ့သလုိပဲ
ခနေလာက္ေစာင့္မလား
ငါစဥ္းစားၾကည့္မယ္
ဟုိးတုန္းကလား
အခ်စ္ေဟာင္းေတြလား
ဝုိးတဝါးပါပဲ သိပ္ရက္စက္တယ္
နင္တစ္ေယာက္ထဲလား
ဟုိေကာင္မပါဘူးလား
မုိးလည္းခ်ဳပ္ေတာ့မယ္
ဘယ္ကုိျပန္မလုိ႔လဲ


ဟဲ ဟဲ ဟဲ အဲလုိေပါ့ေလ။ အဲလက္စ္သီခ်င္းေလးကုိ သတိရမိတယ္။ မေတြ႕ေလာက္ဘူး ထင္ထားတာ တည့္တည့္ၾကီးကုိ တုိးေတာ့တာပဲ။ ေသခ်ာၾကည့္ေတာ့ ဒီမ်က္ႏွာ ငါျမင္ဖူးပါတယ္ေပါ့။ ဘုရား ဘုရား ဝလာလုိက္တာ ဝက္ဝက္ကြဲပဲ ဟီး။ စီးတီးမတ္မွာ ပစၥည္းေလးေတြ ဝင္ဝယ္တုန္းေပါ့။ သူကလည္း အဲဒီ့နားမွာ ကုိယ္ကလည္း အဲဒီ့နားမွာ တည့္တည့္ကုိတုိးေတာ့တာ။ သူဒီဘက္လွည့္ေတာ့ ဟဲ့ ပလုတ္တုတ္တဲ့ အင္း အရင္ အက်င့္အတုိင္းပဲ ေယာင္လုိက္ရင္ ဒီလုိပဲ။ လွမ္းျပီးေခၚေလရဲ႕ ဟဲ့ ေနေကာင္းလား မေတြ႔တာၾကာျပီ ဘာေတြလုပ္ေနလဲ။ ေအာ္ ေမးလုိက္တဲ့ေမးခြန္းေတြ တရစပ္။ ဟုိတုန္းက သိပ္ျပီးႏူးညံ့တဲ့ သူမအသံက ခုေတာ့ စြာက်ယ္ စြာက်ယ္နဲ႔ နားထဲကုိ ကန္႔လန္႔ၾကီး ဝင္လာသလုိပဲ။ ဒါနဲ႔ပဲ ေနေကာင္းပါတယ္ မေတြ႔တာၾကာမွာေပါ့ မေတြ႔ျဖစ္ေအာင္ ေနေနၾကတာပဲ မဟုတ္လား။ ဘာလုပ္ေနသလဲဆုိေတာ့ လူေတြကုိ ခုိင္းတတ္ေအာင္ လုပ္ေနတယ္။ အဲဒီ့လုိ ကၽြန္ေတာ္ေျပာေတာ့ မ်က္ႏွာကုိ မဲ့ကာ႐ြဲ႕ကာနဲ႔ အရင္ အခ်ဳိးအတုိင္းပဲ ဘာမွ မေျပာင္းလဲဘူး။ ေျပာင္းလဲတာဆုိလုိ႔ ႏႈတ္ခမ္းေမႊး မုတ္ဆိတ္ေမႊး မ်ားမ်ားထားတာပဲ ကြာတယ္တဲ့။ အင္း ကုိယ့္ဘာသာေတာင္ သတိမထားမိဘူး သူေျပာမွ သတိရတယ္ အလုပ္မ်ားလုိ႔ မ်က္ႏွာက အေမႊးေတြကုိ မရိတ္တာ ၾကာသြားတာကုိး။ အဟက္ဟက္ဟက္ဟက္ လုိ႔ ရီလုိက္ေတာ့ ေဟာေတာ့ ရီတာကလည္း ဒီပုံပဲတဲ့ နင္ဘာမွကုိ မေျပာင္းလဲပါလားေနာ္တဲ့။ အဲဗ် သူ႔ဘာသာ တစ္ေယာက္ထဲ ေကာက္ခ်က္ေတြ ဆြဲေနပါလား။ ငါ့ကို ေကာ္ဖီေလးဘာေလး တုိက္ပါလားတဲ့။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ေအးေလ ေသာက္ေပါ့လုိ႔ ေျပာျပီး လုိက္တုိက္လုိက္ပါတယ္။ အဲဒီ့နားက ဆုိင္မွာေပါ့ဗ်ာ။ နင့္ေယာက်္ားေရာ မပါဘူးလား လို႔ ကၽြန္ေတာ္ေမးေတာ့ ဒီႏုိင္ငံမွာ မ႐ွိဘူးတဲ့ ႏုိင္ငံျခားမွာတဲ့ ေျပာေတာ့ေျပာတယ္ ဘယ္ႏုိင္ငံလည္း မမွတ္မိလုိက္ဘူး။ ကေလး တစ္ေယာက္ရျပီတဲ့။ ကေလးက ၃ ႏွစ္ဆုိလားပဲ။ သူကေမးတယ္ နင္ေရာတဲ့ အင္း ငါက ဒီလုိပဲေလ အရင္လုိပဲေပါ့ ဆုိေတာ့ သိပ္ျပီး သေဘာမက်တဲ့ပုံနဲ႔ တည္တည္ျငိမ္ျငိမ္ေနေတာ့ေလဟာတဲ့ အသက္ကလည္း မငယ္ေတာ့ဘူးတဲ့။ ဆရာကလုပ္လာျပန္တယ္ အဲဒီ့အခ်ဳိးေတြေၾကာင့္ပဲ ေသာက္ျပႆနာတက္ျပီး ျပတ္တာေလ။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ဘာရယ္မဟုတ္ပါဘူး အရင္က အေၾကာင္းေတြ စဥ္းစားမိသြားတာပါ။ သူ႔အေဖနဲ႔ အေမက ကၽြန္ေတာ့္ကုိ တခ်ိန္လုံးေမးတယ္တဲ့ သူတုိ႔ေတြက မေတြ႕တာၾကာေတာ့ သတိရတယ္ေနမွာေပါ့။ သူ႕ေယာက်္ားကလည္း ေမးတယ္ဆုိပဲ။ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ဆုံခ်င္ေသးတယ္တဲ့။ ေအးေလ ဆုံၾကတာေပါ့ သူျပန္လာရင္လုိ႔ လြယ္လြယ္ကူကူပဲ ကၽြန္ေတာ္ ေျပာလုိက္ပါတယ္။ သူကေျပာေသးတယ္ နင့္ကုိ ငါ့ေယာက္်ားေရာ ငါေရာက သိပ္ျပီး ေက်းဇူးတင္တာတဲ့ ကေလးေတာင္ နင့္နာမည္ေပးမလုိ႔ စဥ္းစားေသးတယ္တဲ့ ဘုရား ဘုရား ကုိယ္ကေနရင္းထုိင္ရင္း ေက်းဇူး႐ွင္ၾကီး ျဖစ္ေနပါေရာ့လား။ ဘယ့္ႏွယ့္လုပ္ျပီး ေက်းဇူး႐ွင္ ျဖစ္သြားပါလိမ့္လုိ႔ ျပန္စဥ္းစားေတာ့မွ ေအာ္ ဟုတ္သားပဲဆုိတာေလး ေတြးမိတယ္ ဒီလုိဗ် ဒီလုိ။

လြန္ခဲ့တဲ့ ၇ ႏွစ္ေလာက္ကေပါ့။ ေမာင္သုညတုိ႔ လန္ထြက္ေနေအာင္ကုိ ကဲတဲ့အခ်ိန္ေပါ့။ ခုနက ဖတ္တီးမေလးက ေမာင္သုညရဲ႕ ရည္းစားေလ။ အဲဒီ့တုန္းကေတာ့ အေတာ္ေခ်ာတာပါ ခႏၶာကုိယ္ကလည္း ခုလုိ ပုံပ်က္ပန္းပ်က္ ဖတ္တီးမၾကီး မဟုတ္ဘူး။ ဘာတဲ့ ငါးရံ႕ကုိယ္လုံးေခၚမလား အင္း ထားပါ ၾကည့္ေကာင္းတယ္ေပါ့ေလ။ ေမာင္သုညက သူ႔အိမ္မွာဆုိလည္း စားအိမ္ေသာက္အိမ္ သူ႔မိဘေတြနဲ႔ဆိုတာကလည္း အေတာ္ကုိ ရင္းႏွီးပါတယ္။ တခ်ိန္လုံး အဲဒီ့အိမ္မွာ သြားသြားေနတာေပါ့။ ေမာင္သုညနဲ႔ဆုိ သူ႔အိမ္က စိတ္ခ်ျပီးသား စိတ္မခ်စရာလည္း ဘာမွ မ႐ွိဘူးေလ။ သူတုိ႔အိမ္ကုိလာတယ္ ေကၽြးတာစားတယ္ သူ႔အေဖနဲ႔ ခ်က္စ္ထုိးတယ္ ေန႔လည္ဆုိ သူ႔အေမ ေကာ္ဖီေဖ်ာ္တုိက္ရင္ ေသာက္တယ္။ ညေနဆုိ သူ႔ကုိ မုန္႔ဝယ္ေကၽြးခုိင္းတယ္ ျပီးရင္ ျပန္တယ္။ အဲ အျပင္ေလးဘာေလး သြားခ်င္ရင္ သူ႔အေဒၚကုိ ေခၚျပီး ထြက္တယ္။ သူ႔အေဒၚကုိ ေခၚသြားတာ အေၾကာင္း႐ွိတယ္ ႏွစ္ေယာက္ထဲဆုိ ဟုိဟာပူဆာ ဒီဟာပူဆာနဲ႔မုိ႔လုိ႔ သူ႔အေဒၚပါေတာ့ သူ႔အေဒၚနဲ႔ အလုပ္႐ႈပ္ေနေတာ့ မပူဆာအားဘူးေလ အဲဒါေၾကာင့္ အျပင္သြားတုိင္းကုိ ေခၚသြားတာ ဘယ္ရမလဲ ကုိယ္ကလူလည္ပဲ ဟဲ ဟဲ ဟဲ။ တြဲတာ ေတာ္ေတာ္ၾကာေတာ့ အင္း တစ္ေယာက္အက်င့္ တစ္ေယာက္ ပုိသိလာတာေပါ့ေလ။ ကၽြန္ေတာ့္လုိ ငပ်င္းကုိ သူက အားမရဘူး။ ေယာက္်ားေလးျဖစ္ျပီး ဘာမွလည္း တက္တက္ၾကြၾကြမ႐ွိဘူးတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ပဲ ေဟးလား ဟားလား လုပ္ေနတာပဲတဲ့။ တေန႔တေန႔ ဒါပဲလာလာေျပာေနတယ္ သူ႔အေဖနဲ႔ အေမေတာင္ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ အဲလုိ မေျပာဘူး။ အင္း ကၽြန္ေတာ့္ အေဖ၊အေမလည္း အဲလုိမေျပာဘူး။ သူတစ္ေယာက္ထဲ ေျပာေနတာ။ ျပီးေတာ့ ေျပာေသးတယ္ သူမ်ားေတြကုိၾကည့္တဲ့ ႏုိင္ငံျခား ေက်ာင္းသြားတတ္ၾကတယ္ နင္က သြားလဲ မသြားဘူးတဲ့။ ဒုကၡ ကၽြန္ေတာ္က အစကထဲ မသြားခ်င္ဘူးလုိ႔ ေျပာခဲ့ျပီးသားပဲ။ အင္း ေနာက္ဆုံးေတာ့ သူသြားမယ္တဲ့ အိမ္ကုိ ေျပာေပးပါတဲ့။ ကၽြန္ေတာ္က ကုိယ္တုိင္ေတာင္ မသြားခ်င္တာ သူ႔အတြက္ေျပာေပးဖုိ႔ဆုိတာ အေဝးၾကီးပဲ။ ေျပာေပးဖူး ကုိယ့္ဘာသာ ေျပာဆုိေတာ့ ဘာမွကုိ အားမကုိးရဘူးတဲ့။ သူ႔အိမ္က သူ႔ကုိ မသြားေစခ်င္ဘူး ကၽြန္ေတာ္ သြားရင္ေတာ့ သြားေပါ့တဲ့။ ကၽြန္ေတာ္က မသြားတဲ့ေကာင္ဆုိေတာ့ သူက ဂိတ္ဆုံးသြားျပီ။ အင္းေနာက္ေတာ့ သူ႔ဘာသာ ဘယ္လုိ ၾကဳိးစားလုိက္လဲမသိဘူး ကၽြန္ေတာ့္ကုိ သင္တန္းလုိက္ပုိ႔တဲ့ ေဟ ဘာသင္တန္းတုန္းဆုိေတာ့ IELTS ေျဖမယ္တဲ့ ကၽြန္ေတာ္လည္း ေအးေအးဆုိျပီး ပုိ႔ေပးရတာေပါ့။ သူ႔သင္တန္းက သူတုိ႔ အိမ္နားမွာပါပဲ။ ကၽြန္ေတာ္ မပို႔ရင္ သူ႔အေဖပုိ႔ေပးတယ္။ အဲဒီ့လုိ သင္တန္းတက္ေတာ့ အင္း ေဘာ္ဒါအသစ္ေတြ ရလာတာေပါ့ေလ။ အဲဒီ့မွာ ခုနက သူ႔ရဲ႕ ေယာက္်ားျဖစ္လာမယ့္ မဟာ သတုိ႔သားေလာင္းနဲ႔ပါ ဆုံတာေပါ့။ အဟီး အဲဒါေၾကာင့္ ဟုိေကာင္ကေျပာ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ေက်းဇူးရွင္တဲ့ အဟက္ဟက္ဟက္။ သင္တန္းတက္လုိ႔ ၂ လေလာက္ေနေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လည္း တခါတခါ မအားတာနဲ႔ မပုိ႔ျဖစ္ဖူး သူ႔အေဖကလည္း မအားတာနဲ႔ သူ႔ဘာသာ သြားရတာမ်ားလာတယ္။ သင္တန္းတက္ေတာ့ ပုိဆုိးလာတာက ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ပုိျပီး အထင္ေသးလာတာပဲ။ ခက္ျပီ ကၽြန္ေတာ့္မွာ သူ႔လုိ ခံယူခ်က္မ႐ွိဘူးေပါ့ေလ ဘာျဖစ္ခ်င္တဲ့ ေကာင္မွန္းမသိဘူးေပါ့ေလ ေနာက္ပုိင္း ကၽြန္ေတာ္လည္း စကားမ်ားရမွာစုိးလုိ႔ သိပ္မေျပာေတာ့ဘူး တိတ္တိတ္ေနျပီး သိပ္လည္း မေတြ႔ျဖစ္ေတာ့ဘူး။ သူလည္း သူငယ္ခ်င္း အသစ္ေတြနဲ႔ စာေတြတူတူလုပ္ တူတူစား တူတူသြားနဲ႔ ေပ်ာ္ေနေလရဲ႕ သူ႔ေယာက္်ားျဖစ္လာမယ့္ ေက်းဇူး႐ွင္နဲ႔ေတာ့ အေတာ္ကုိ တြဲျဖစ္ေနျပီ အိမ္ေတာင္ အဝင္အထြက္လုပ္ေနျပီ။ သူ႔အေဒၚကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ တိတ္တိတ္သတိေပးတယ္ ၾကည့္ထားအုံးတဲ့ ပုံစံက သိပ္မဟုတ္ဘူးတဲ့။ စုိးရိမ္႐ွာတယ္ ထင္ပါ့။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ေနပါေစဆုိျပီး ထားလုိက္တာ အဟက္ဟက္ဟက္ သိပ္မၾကာပါဘူး ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ သူနဲ႔ ျပတ္ေရာ။ ျပတ္တာကလည္း မယ္မယ္ရရ အေၾကာင္းျပခ်က္ မ႐ွိဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း သိပ္ခံစားမေနပါဘူး။ သူငယ္ခ်င္းကေနျပီး ၾကဳိက္လာၾကတာဆုိေတာ့ ေအးေအးပါပဲ။ ျပတ္ေတာ့လည္း ျပတ္ေပါ့။ အင္းတစ္ခုပဲဗ် ျပတ္ေတာ့ သူက သူ႔ရဲ႕ ဟုိေကာင္ကုိ သြားေျပာျပီး ငုိသတဲ့ အဲဒါကလည္း ဟုိေကာင္ျပန္ေျပာလုိ႔ သိတာ။ အင္း အဲဒီ့ေန႔ပဲလား မသိဘူး သူတုိ႔ ၾကဳိက္သြားၾကတယ္ဆုိလား ဘာလားပဲ။ ေနာက္တစ္ပတ္ေလာက္ၾကာေတာ့ သူ႔အေမကဖုန္းဆက္တယ္ သားနဲ႔ ရန္ျဖစ္ထားတယ္ဆုိတဲ့ ဟုတ္လားတဲ့ ဟုတ္တယ္အန္တီလုိ႔ ေျပာေတာ့ အဖြားၾကီးက သားရယ္ ဘယ္လုိျဖစ္ရတာလဲတဲ့ သည္းခံလုိက္ပါတဲ့ သူ႔ကုိ အန္တီေရာ အန္ကယ္ေရာ ဆူထားတယ္တဲ့ အိမ္လာပါအုံးတဲ့။ အဲဒါမွ ျပႆနာ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ကုိယ္နဲ႔ ျပတ္ထားေတာ့ သြားခ်င္ေတာ့ဘူး ျပန္ျပီးေတာ့လည္း မဆက္ခ်င္ေတာ့ပါဘူး ကုိယ့္ကုိမွ အထင္မၾကီးတာေလ။ လူၾကီးေတြ ေခၚေတာ့ ျပန္သြားရတာေပါ့ေလ။ ဟုိေရာက္ေတာ့ ေက်းဇူး႐ွင္မက ငုိထားတာ မ်က္လုံးကုိ အစ္ေနတာပဲ ကၽြန္ေတာ့္ကုိေတြ႔ေတာ့ နင့္ေၾကာင့္ နင့္ေၾကာင့္ဆုိျပီး ထပ္ငုိျပန္ေရာ။ ကၽြန္ေတာ့္မွာ ေရာက္ေရာက္ျခင္း ေဆာက္နဲ႔ အထြင္းခံရသလုိပဲ ဘာမွန္းေတာင္ မသိရပဲ အေျပာခံေနရတယ္။ သူ႔အေဖက ထဆူေရာသူ႔ကုိ ေ႐ွ႕မွာ ဘာေတြ ျဖစ္ထားလည္း ကၽြန္ေတာ္လည္း မသိဘူး ထုိင္ခုံမွာ ဝင္ထုိင္ျပီးေတာ့ ၾကည့္ေနလုိက္တယ္ သူ႔ကုိ ႏုိင္ငံျခားမသြားရဘူးတဲ့ ဘာညာေပါ့ ကၽြန္ေတာ္လည္း သြားမွာ မဟုတ္ေတာ့ မသြားနဲ႔ေတာ့တဲ့ သင္တန္းလည္း ျပီးေနျပီ စာေမးပြဲလည္း ျပီးေနျပီတဲ့ အျပင္ေတာင္ မထြက္နဲ႔ဆုိပဲ။ ကၽြန္ေတာ့္ကုိေျပာတယ္ ပုံမွန္အတုိင္းလာပါတဲ့ အိမ္ကုိ သားကုိ ေတာင္းပန္ပါတယ္တဲ့။ ကၽြန္ေတာ့္မွာ ေတာ္ေတာ္ခက္သြားပါတယ္။ ဘာလုပ္ရမယ္မွန္းကုိ မသိဘူးျဖစ္သြားတယ္။ အင္း အဲ ဟုတ္ကဲ့နဲ႔ ျပီးလုိက္ရတယ္။ ညက်ေတာ့ သူက ကၽြန္ေတာ့္ဆီ ဖုန္းဆက္လာတယ္ သူနဲ႔ ဟုိတစ္ေယာက္နဲ႔ ၾကဳိက္ေနျပီ ဆုိတဲ့ အေၾကာင္း သူ႔ရဲ႕ ရင္ထဲက အမွန္တကယ္ ခ်စ္တာ အဲဒီ့တစ္ေယာက္ဆုိတာေရာ ကၽြန္ေတာ့္ကုိေတာ့ သူငယ္ခ်င္းလုိပဲ ခ်စ္တာပါေပါ့။ ဘာညာေပါ့ ကၽြန္ေတာ္လည္း နားျငီးလားေတာ့ ငါဘာလုပ္ေပးရမွာလဲဆုိေတာ့ ကူညီပါတဲ့။ ေမာင္သုညက သေဘာေကာင္းျပီးသားပါ အင္းေပါ့။

ေနာက္ေန႔ မနက္ ကၽြန္ေတာ့္ အိမ္ကုိ သူ႔ရဲ႕ ရည္းစားေရာက္လာပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ေတာင္ မႏုိးေသးဘူး။ အေမကလာႏႈိးတယ္ ဧည့္သည္ေရာက္ေနတယ္တဲ့ အဲဒါ ၾကဳိးစားျပီးထေတာ့ ဟုိေကာင္ျဖစ္ေနတယ္။ ေအာ္ ခနေစာင့္ေနာ္လုိ႔ ေျပာျပီး ကၽြန္ေတာ္ မ်က္ႏွာသစ္ သြားတုိက္ လုပ္ေနလုိက္တယ္ ျပီးမွ အိမ္ေ႐ွ႕ဧည့္ခန္းမွာ ဒီေကာင္ ေနရခက္ေနမွာ စုိးတာနဲ႔ လာေလ ငါ့အခန္းထဲ ဆုိျပီး သြားေခၚလုိက္တယ္။ ျပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ေရခ်ဳိးအုံးမယ္ဆိုျပီး သူ႔ကုိ အခန္းထဲမွာ ထားခဲ့လုိက္တယ္။ အင္း အဲဒီ့ေကာင္က ကၽြန္ေတာ့္ အခန္းထဲေရာက္မွ သူ႔ေကာင္မေလးပုံေတြ ေတြ႔သြားတယ္ အင္း အရင္ ကၽြန္ေတာ့္ ေကာင္မေလးကုိး။ ကၽြန္ေတာ္ ေရခ်ဳိးျပီးေတာ့ သူက ပုံေတြ အမ်ားၾကီးပဲေနာ္တဲ့။ ေအးေလ မ်ားမွာေပါ့ ငါတုိ႔က ခင္တာ ေတာ္ေတာ္ ၾကာတာကုိးကြလုိ႔ ေျပာေတာ့ ဘာမွ ျပန္မေျပာေတာ့ဘူး ကၽြန္ေတာ္လည္း မင္းလုိခ်င္ ယူသြားေလလုိ႔ ေျပာေတာ့ မယူပါဘူးကြာတဲ့။ လာသြားမယ္ လက္ဘက္ရည္ဆုိင္ဆုိျပီး သူ႔ကုိ ေခၚျပီး ထြက္လာခဲ့တယ္။ သူ႔ကားနဲ႔သူ အေနာက္ကလုိက္ခဲ့မယ္တဲ့။ အဲဒါကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ဆုိင္ထုိင္ျဖစ္ေတာ့ သူကေျပာတယ္ မင္းနဲ႔ အေၾကာင္းေလးေတြ သိခ်င္တယ္တဲ့။ ကၽြန္ေတာ္ လက္ဘက္ရည္ေတာင္ သီးခ်င္ေအာင္ ရီခ်င္သြားတယ္။ ေအာ္ျဖစ္ရေလကြာလုိ႔ မင္းဘာသာသူ႔ကုိ ေမးေပါ့လုိ႔ေျပာေတာ့ ေအးေျပာျပပါတယ္တဲ့ ဒါဆုိျပီးတာပဲလုိ႔ မင္းကလည္း ငါ့ကုိ ေမးေတာ့ မင္းကုိ ေပါက္ကရေျပာမိရင္ ဘယ္လုိလုပ္မလဲဆုိေတာ့ ဟုိေကာင့္မ်က္ႏွာေလး ငယ္သြားတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ေျပာလုိက္ပါတယ္ ေဟ့ေကာင္ မင္းေပါက္ကရ မေတြးနဲ႔ ငါကသူ႔အိမ္မွာပဲ အျမဲေနတာကြ ဆုိမွ အင္း ဟုတ္ပါတယ္ ဘာညာဆုိျပီး လဒက မ်က္ႏွာေလး ျပန္ဝင္းလာတာ။ အေတာ္ခက္တဲ့ေကာင္။ သူက အကူညီေတာင္းတယ္ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ႏုိင္ငံျခားသြားမွာတဲ့ ေကာင္မေလးကုိလည္း ႏုိင္ငံျခားတူတူ သြားေစခ်င္တယ္တဲ့ ေက်ာင္းလည္း တူတူတက္ခ်င္တယ္တဲ့။ ကၽြန္ေတာ္က ကုိယ့္ဘာသာ သြားေျပာပါလားဆုိေတာ့ သူ႔အိမ္ကို ေၾကာက္တယ္တဲ့ ေျပာရဲဘူးတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ကူညီလုိ႔ ရမယ့္နည္း႐ွိရင္ ကူညီပါတဲ့။ အင္းေပါ့ ဘာတတ္ႏုိင္မွာတုန္း ကူညီပါ့မယ္ေပါ့။ ျပီးေတာ့ ဒီေကာင္ျပန္သြားတယ္ ကၽြန္ေတာ္လည္း သူမဆီကုိ ဖုန္းလွမ္းဆက္ျပီး ေျပာလုိက္တယ္။ သူကလည္း ကူညီပါဆုိပဲ။ ကူညီပါ့မယ္ဟာလုိ႔။ ငါက ဘယ္လုိ ကူညီရမွာတုန္းဆုိေတာ့ ႏုိင္ငံျခားသြားမယ္လုိ႔ အိမ္ကုိ ေျပာေပးပါတဲ့။ ဒါနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္လည္း ေနာက္တစ္ပတ္ေလာက္က်ေတာ့ သူ႔အိမ္သြားလည္လုိက္တယ္ သူ႔အေဖနဲ႔ေတြ႔ေတာ့ စကားေျပာေနရင္း ကူညီျပီး လိမ္ေပးမလုိ႔ဟာကုိ ဘယ္လုိျဖစ္သြားတယ္ မသိဘူး ေယာင္ျပီးေျပာလုိက္မိတယ္ ကၽြန္ေတာ္ေတာ့ ဒီမွာပဲ စီးပြါး႐ွာေတာ့မယ္လုိ႔ အဖုိးၾကီးက အင္း ေကာင္းတယ္ သူလည္း ကူညီမယ္တဲ့ အဲဒါကုိ ေက်းဇူး႐ွင္မက ၾကားသြားျပီး ေကာက္ေတာ္မူပါေလေရာ ျပီးမွ ကၽြန္ေတာ္ သတိရသြားတယ္ ကူညီမယ္ေျပာျပီး မကူညီမိဘူးေပါ့။ သူ႔အိမ္ကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ျပန္အဆင္ေျပေနျပီ ထင္ေနတာေပါ့ေလ။

ဒီလုိ ဒီလုိနဲ႔ တစ္လေက်ာ္ေလာက္ၾကာေတာ့ သူ႔အိမ္က ဖုန္းဆက္လာတယ္ ေယာက္်ားေနာက္ လုိက္ေျပးသြားတယ္တဲ့။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ဟုတ္လားဆုိျပီး ေမးေတာ့ အိမ္ကုိ လာခဲ့ပါတဲ့။ ကၽြန္ေတာ္ ေရာက္ေတာ့ သူ႔အေဖနဲ႔ အေမ ေတာ္ေတာ္ ေဒါသထြက္ေနၾကတယ္။ သူ႔ တျခားသူငယ္ခ်င္းေတြကုိလည္း ဖုန္းဆက္ျပီး ေမးေနတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ကုိေတာ့ သားရယ္ ဘယ္လုိျဖစ္တာလဲတဲ့။ ကၽြန္ေတာ္လည္း သိဘူးအန္တီလုိ႔ေျပာျပီး ေပကပ္ကပ္ ထုိင္ေနလုိက္တယ္။ လုိက္႐ွာပါတဲ့ ေတြ႔ရင္ ျပန္ေခၚေပးပါတဲ့။ အဲဒါမွ တကယ့္ဂြ ဟုိက ေယာက္်ားေနာက္ လုိက္သြားတာကုိ ကၽြန္ေတာ္က လုိက္႐ွာေတာ့ ဟာသလုိ ျဖစ္ေနေရာ။ ေဘာ္ဒါေတြကေတာ့ ေနာက္က်တာေပါ့။ လုိက္႐ွာလုိက္ပါကြာတဲံ ေတြ႕ေတာ့ ျပန္ေခၚခဲ့ေပါ့တဲ့။ အဟက္ဟက္ဟက္ဟက္။ ကၽြန္ေတာ့္မွာ ႐ွာရေကာင္းႏုိး မ႐ွာရေကာင္းႏုိး ျဖစ္ေနတုန္း သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ ဖုန္းဆက္လာတယ္ သူတုိ႔ အတြဲကုိ ေတြ႔ထားတယ္တဲ့ မင္းလာမလားတဲ့။ ကဲ မထူးဘူးကြာဆုိျပီး လုိက္သြားလုိက္တယ္။ ပါရမီက ဆုိင္တစ္ဆုိင္မွာ သူတုိ႔ ထုိင္ေနၾကတယ္ ေပ်ာ္ေနၾကတာ ေပ်ာ္ေနၾကတာ။ အင္း ကၽြန္ေတာ့္ကုိလည္း ေတြ႔ေရာ မ်က္စိမ်က္ႏွာ ပ်က္ကုန္ေရာ။ အိမ္ကုိ ျပန္မေျပာပါနဲ႔တဲ့ သူတုိ႔ လက္မွတ္ထုိးျပီးျပီ မခြဲခ်င္ဘူး ဘာညာေပါ့။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ေအးပါေပါ့ ဒါေပမယ့္ အေဖအေမကုိေတာ့ အေၾကာင္းၾကားသင့္တယ္ ျပီးေတာ့ မိသားဖသားပီပီ ေတာင္းပါလုိ႔ ဟုိေကာင့္ကုိ ေျပာေတာ့ သူက ေတာင္းမွာပါတဲ့။ ခုေတာ့ ခရီးသြားအုံးမယ္တဲ့။ သူတုိ႔ အခု ဟုိတယ္မွာ ေနတယ္တဲ့ ျပီးေတာ့ ပုိက္ဆံကုန္ေတာ့မယ္တဲ့ ဟုိေက်းဇူး႐ွင္မက ေျပာတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ နင့္မွာ ပုိက္ဆံ အပုိပါရင္ ငါ့ေပးခဲ့တဲ့။ ကၽြန္ေတာ့္မွာေတာ့ ပုိက္ဆံ အပုိမပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ခုနက ဖုန္းဆက္တဲ့ေကာင္မွာေတာ့ ပါႏုိင္တာနဲ႔ ခနေနအုံး ဟုိေကာင့္ကုိ ေမးအုံးမယ္ဆုိျပီး သြားေမးေတာ့ ပါတယ္ဆုိတာနဲ႔ ယူျပီး သူ႔ကုိ ေပးလုိက္တယ္ ေက်းဇူး႐ွင္ ႏွစ္ေယာက္ အေတာ္ေပ်ာ္သြားၾကတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ ေဘာ္ဒါကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ မင္းကေတာ့ စံပဲလုိ႔ ေျပာတာကလြဲရင္ ထုိင္ရီေနတာပဲ။ ေနာက္ေတာ့ သူတုိ႔ကုိ အိမ္ေတြက ေပးစားလုိက္တယ္ေပါ့ေလ။ ဒါပါပဲ။

ကၽြန္ေတာ္ တစ္ေယာက္ထဲ ျပဳံးစိစိ ျဖစ္ေနေတာ့ သူက ေမးတယ္ ဟဲ့ ဘာေတြ ေတြးျပီး ျပဳံးေနတာလဲတဲ့။ ေအာ္ မဟုတ္ပါဘူး အရင္တုန္းကဟာေလးေတြ ေတြးမိလုိ႔ပါလုိ႔။ ျပီးေတာ့ ေျပာလုိက္တယ္ ငါ့ကုိ နင္တုိ႔ အဲဒီ့တုန္းက အေၾကြးျပန္ဆပ္ေသးလားလုိ႔ ဆုိေတာ့။ သူက ဆပ္ပါ့ေတာ္တဲ့ နင့္ကုိ အိမ္လာေပးတာ မေတြ႔လုိ႔ နင့္အေမကုိ ေပးခဲ့တယ္တဲ့။ အင္း ဟုတ္မွာေပါ့ေလ ၾကာေတာ့ မမွတ္မိေတာ့ဘူး။ သူ႔ကို ေနာက္ခ်င္လာတာနဲ႔ အင္း နင့္ကုိ ဒီလုိပုံ ျဖစ္လာမယ္မွန္း နင့္ေယာက္်ားသား ၾကဳိသိရင္ အင္း ဟီး ဟီး ဆုိေတာ့။ သူက မဲ့႐ြဲ႕ျပီး ငါက ဝလုိ႔ လွလာတာတဲ့။ အဟက္ဟက္ဟက္။ သူတုိ႔ ခုေတာ္ေတာ္ အဆင္ေျပေနၾကျပီ သူ႔ အေဖနဲ႔ အေမကလည္း သူေမြးေပးထားတဲံ သူ႔ကေလးကုိ သိပ္ခ်စ္ၾကတယ္တဲ့။ သူ႔ေယာက္်ားကုိလည္း ေတာ္ေတာ္ခ်စ္ၾကတယ္တဲ့။ အင္းေလ အဆင္ေျပၾကရင္ ျပီးတာပဲလုိ႔။ ျပီးေတာ့ ေျပာလုိက္တယ္ အန္ကယ့္ကုိ ေျပာလုိက္ပါ ငါ ေနာက္ေန႔အားတဲ့ တစ္ရက္ရက္ chess လာထုိးမယ္လုိ႔ ေျပာခုိင္းျပီး ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ျပန္ဖုိ႔တာစူလုိက္တယ္။ အျပင္ေရာက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္က ငါလုိက္ပု႔ိရအုံးမလားဆုိေတာ့ သူက ရတယ္ ငါ့မွာ ကားပါတယ္တဲ့။ အဲဒီလုိနဲ႔ ျပန္သြားပါေတာ့တယ္။ စဥ္းစားမိတယ္ ရည္းစားေဟာင္းနဲ႔ေတြ႔ေတာ့ ဘယ္လုိေနသလဲဆုိျပီး အင္း ဘယ္လုိမွေတာ့ မေနဘူး။ ကုိယ့္ဘာသာ ငါေတာ့ ဘုရားမတာ ကံေကာင္းတယ္လုိ႔ ထင္မိတယ္။ ဟုတ္တယ္ေလ ဒီေလာက္ ဝတုတ္ၾကီး ျဖစ္ေနတာ ဟီး ဟီး ဟီး။ ကံေကာင္းလုိ႔ေနာ္ ခြိ။ သူငယ္ခ်င္းေတြကုိေတာင္ အဲဒါေျပာျပေတာ့ ရီလုိက္ၾကတာ ဝက္ဝက္ကြဲပဲ မင္းကေတာ့ ျဖစ္ရမယ္တဲ့။

ဘာရယ္ မဟုတ္ပါဘူး မေန႔က ကုိစုိးထက္နဲ႔ ခ်ယ္ဆီး မန္ယူပြဲ ဘယ္သူႏုိင္မလဲလုိ႔ ပုိ႔စ္တစ္ခု တင္ေၾကးေလာင္းထားလုိ႔ ဒီပုိ႔စ္ကုိ ေရးလုိက္တာ တစ္ခုမွ မဟုတ္ဘူး စိတ္ကူးယဥ္ျပီး ေရးေပးထားတာ အမွန္တရားေတာ့ နည္းနည္းပါတာေပါ့ေလ အဟက္ဟက္ဟက္။ ကဲ ကုိစုိးထက္ေရ ကၽြန္ေတာ္ေတာ့ ေရးေပးလုိက္ျပီ။ ေလာင္ေၾကးေၾကျပီေပါ့ဗ်ာေနာ္။ ေက်နပ္ႏုိင္ပါေစ။ :D

Read More...

Friday, April 25, 2008

ကၽြန္ေတာ္ ႏွစ္သက္ေသာ ကဗ်ာမ်ား (၂)

လြမ္းပ

ေသာကနဲ႕
က်ပ္ထုပ္ထားတဲ့ ညေနရီ
သကၠာယ တစ္ခုေၾကာင့္ပဲ
အေလ့က်ေပါက္ေနတဲ့ သူ႕မွာ
ဒီ႐ုပ္ ဒီရည္ကေလးနဲ႔
အသည္းကြဲေနရလုိ႕တဲ့ ။

ေဟာဒီမွာ
ေယာင္ခ်ာခ်ာျဖစ္ေနတဲ့ ႏွစ္ပရီေစၦဒေတြ
လြမ္းပ

ကံတရားမ်က္လုံးထဲ
အသူတစ္ရာနက္တဲ့အျပဳံး႐ွိတာသိရက္နဲ႕
သူ . . .
ခုန္ခ်
လြမ္းပ

ဘာမွမေျပာဘဲ ေနာက္ဆုတ္သြားတာ
အတုံးအ႐ုန္းေတြၾကား
႐ြတ္႐ြတ္ခၽြန္ခၽြန္
လြမ္းပ

အနမ္းေရ
ႏွလုံးသားထဲ
ဘာလုိ႕ညာညာျပီး
ညေနေစာင္းခ်င္ရတာလဲ
ေန႕ေတြလည္း ၀မ္းနည္းစြာ ျပန္သြားခဲ့

သူ႕မွာ
ကမာၻမ႐ွိေတာ့။ ။

ေမာင္သိန္းေဇာ္
၁၉၈၆


ကၽြန္ေတာ္ သေဘာက်တဲ့ ကဗ်ာေလးေပါ့။ မႏၱေလးသိန္းေဇာ္ရဲ႕ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ပါ ခုလည္း စိတ္ထဲ ႐ွိေနတာနဲ႔ တုိက္ဆုိင္ေနလုိ႔ ျပန္ဖတ္ရင္း တင္ေပးခ်င္စိတ္ ေပါက္လာလုိ႔ တင္ေပးလုိက္ပါတယ္။

Read More...

Wednesday, April 23, 2008

ဇာတိေျမ (သို႕မဟုတ္) သတိတရရွိလွတဲ့ အိမ္

ခ်စ္လွစြာေသာ အမၾကီး မခင္မင္းေဇာ္ တက္ခ္ထားတာ ၾကာပါျပီ။ အြန္လုိင္းမတက္ႏုိင္တာက ၁ လ ေက်ာ္ေလာက္ျဖစ္ေနေတာ့ မေရးျဖစ္ေသးဘူး။ ခုေတာ့ စစခ်င္း ဒီပုိ႔စ္ကုိ အရင္ အေၾကြးဆပ္ရမွာမုိ႔ ေရးေပးလုိက္ပါတယ္။ ေစာင့္ေနရေသာ သူငယ္ခ်င္းမ်ား အားလုံးကို အထူးေတာင္းပန္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ျပန္လာပါျပီ။ ကဲ စလုိက္ၾကရေအာင္။

သူမ်ားေတြလုိ ကၽြန္ေတာ့္မွာ ေမြးရပ္ေျမနဲ႔ ပတ္သတ္ျပီး သိပ္ေျပာစရာ ႐ွိဘူးဗ်။ ကၽြန္ေတာ္က မိတၳီလာသား သုိ႔ေပမယ့္ ေမြးျပီးျပီးခ်င္း ရက္ ၂၀ ေလာက္မွာ ရန္ကုန္ကုိ ျပန္ေရာက္လာတာဆုိေတာ့ ပြဲက ျပတ္ကေရာေပါ့။ ဇာတိေျမ ဘာမွန္းေတာင္ မသိဘူး။ အင္း ဒီလုိနဲ႔ ၈၈ အေရးအခင္းမွာေတာ့ မိတၱီလာကုိ ျပန္ေရာက္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါကလည္း ခဏတျဖဳတ္ဆုိေတာ့ သိပ္မသိျပန္ဘူး။ ရန္ကုန္မွာ ၾကီးျပင္းလာတဲ့သူဆုိေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္အေနနဲ႔ မိတၳီလာျမဳိ႕နဲ႕ စိမ္းေနပါတယ္။ အင္း အဲဒီ့ကုိ ျပန္ေရာက္ရင္ေတာ့ ငါ့ကုိ ေမြးခဲ့တာ ဒီျမဳိ႕မွာဆုိျပီးေတာ့ သတိထားမိပါတယ္။ မိတၳီလာ ကန္ေတာ္ကုိေတာ့ သတိတရ ႐ွိပါတယ္။ တံတားရဲ႕ ဟုိဘက္ ဒီဘက္ ေရေတြက ကြာပါတယ္။ တစ္ဘက္ျခမ္းက သန္႔ေနျပီး တစ္ဘက္ျခမ္းက အမႈိက္ေတြနဲ႔ပါ။ စဥ္းစားမိတယ္ အဲဒါကုိ ျမင္တုိင္း ငါလဲ ငါ့ဘဝမွာ မိတၳီလာကန္ၾကီးလုိပဲ ႐ုိးသားမႈနဲ႔ မ႐ုိးသားမႈကုိ ခြဲထားႏုိင္သလားလုိ႔။ ကၽြန္ေတာ့္မွာ ဇာတိေျမဆုိတာၾကီးကုိ စြဲလန္းမႈ လုံးဝမ႐ွိပါဘူး။ အဲဒီ့လုိပဲ အမၾကီး မခင္မင္းေဇာ္လုိ ေနခ်င္စရာေကာင္းတဲ့ အိမ္ကုိလည္း သတိတရ မ႐ွိမိပါဘူး။

ငယ္ငယ္ကထဲက အေဖနဲ႔ အေမထားတဲ့ ေနရာမွာပဲေနလာတာပါ။ တခါမွလည္း ခ်ဳိတယ္ ခါးတယ္ မစဥ္းစားမိပါဘူး။ အဲဒီ့အိမ္ေလးေတြက ေနခ်င္စရာ ေကာင္းလား မေကာင္းဘူးလားဆုိတာ သိပ္ျပီး သတိမထားမိပါဘူး။ ဘာလုိ႔လဲဆုိေတာ့ ကၽြန္ေတာ္က အိမ္မွာ ေနတဲ့ အခ်ိန္ အရမ္းနည္းပါးပါတယ္။ အိမ္ကုိ အိပ္ဖုိ႔နဲ႕ ကၽြန္ေတာ့္ ပစၥည္းေလးေတြ ထားဖုိ႔ထက္ ဘာကုိမွ ပုိျပီး မေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ပါဘူး။ အိမ္မွာ မေနလြန္းလုိ႔ အေဖနဲ႔ အေမကေတာင္ မင္းဓါတ္ပုံကုိ ပုံၾကီးခ်ဲ႕ျပီး ခ်ိတ္ထားရမယ္တဲ့။ တခါတခါ မမွတ္မိေတာ့လုိ႔တဲ့။ အဟက္ဟက္ဟက္ ဟုတ္လဲဟုတ္ပါရဲ႕ ကၽြန္ေတာ္ အိမ္ျပန္ရင္ေတာင္ အေစာဆုံးက ည ၁၁ နာရီပါ။ အားလုံး အိပ္ေနပါျပီ။ ကၽြန္ေတာ့္မွာ အိမ္ေသာ့ေလး တစ္ေခ်ာင္း အပုိ႐ွိေနလုိ႔သာ ဝင္ထြက္သြားလာႏုိင္တာပါ။ ကၽြန္ေတာ္ အိမ္ကုိ မခင္တြယ္ပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္က သီးသန္႔ေနထုိင္ရတာကုိ ပုိျပီး ႏွစ္သက္ပါတယ္။ အိမ္မွာေနရင္ေတာင္ ကုိယ့္ဘာသာေနပါတယ္။ ဘယ္သူနဲ႔မွ သိပ္ျပီး ေရာေရာေႏွာေႏွာ မ႐ွိပါဘူး။ ညဘက္ အေခြၾကည့္ရင္ေတာင္ တစ္ေယာက္ထဲပဲ ၾကည့္တတ္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ စဥ္းစားေနရတာ ေတြးေနရတာေတြကုိ ပုိျပီး ႏွစ္သက္ပါတယ္။ အဲဒီ့လုိ တစ္ေယာက္ထဲ ေနတတ္သြားတာက ကၽြန္ေတာ့္ အဖြားဆုံးျပီးေနာက္ပုိင္းမွာ ပုိျပီးေနျဖစ္သြားတာပါ။ ဘဝမွာ အဖြားကလြဲရင္ က်န္တဲ့သူေတြက ကၽြန္ေတာ့္ စကားေတြ စိတ္ကူးေတြကုိ စိတ္ဝင္စားမႈမ႐ွိဘူးလုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ ထင္ေနတာလဲ ပါပါတယ္။

လူေတြ အျမဲေျပာၾကတယ္ ဘယ္လုိ အိမ္ေလးနဲ႔ ေနခ်င္တယ္။ ငါ့အိမ္ေလးက ဘယ္လုိ၊ ငါတုိ႔ ျမဳိ႕မွာက ဘယ္သုိ႔ အဲဒီ့လုိ စကားဝုိင္းေတြမွာ ကၽြန္ေတာ္ အျမဲဆြံ႕အသြားရပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ျပန္စဥ္းစားၾကည့္တယ္ ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္လုိ အိမ္ေလးနဲ႔ ေနခ်င္တာလဲ၊ ကၽြန္ေတာ္ ျပန္တမ္းတေလာက္မယ့္ ေနရာ ဘယ္လုိလဲ စဥ္းစားမိပါတယ္။ အေျဖက လြယ္လြယ္ကူကူနဲ႔ ထြက္မလာပါဘူး။ ထြက္လာတဲ့ အေျဖကလည္း ေၾကာက္စရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ ကၽြန္ေတာ့္ အတြက္ ၾကီးမားေနပါတယ္။ အဲဒီ့အေျဖၾကီးကုိ အသက္သြင္းဖုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ လုပ္မလား မလုပ္ဘူးလားဆုိတာ ထပ္ျပီး စဥ္းစားေနမိပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ အတြက္ အိမ္တစ္လုံးက ဒီေလာက္ထိ ေျခာက္လွန္႔ေနမလား ဘဝမွာ နားခုိဖုိ႔အတြက္ အိမ္ေလးတစ္လုံး လုိအပ္ေနျပီလား ဆုိတာ ကၽြန္ေတာ္ ေသခ်ာသိေအာင္ ေတြးေနရပါတယ္။ ကဲ ကၽြန္ေတာ္ ေနခ်င္တဲ့ အိမ္ ကၽြန္ေတာ္ သိပ္ျပီး တမ္းတတဲ့အိမ္ ကၽြန္ေတာ္ အျမဲတမ္း သတိတရ ႐ွိေနရမယ့္ အိမ္ကုိ ကၽြန္ေတာ္ ေျပာျပပါ့မယ္။

အိမ္ အၾကီးၾကီး တစ္လုံးလုိခ်င္ပါတယ္။ ျခံကလည္း အက်ယ္ၾကီးေပါ့။ အင္း အိမ္အၾကီးၾကီး ဆုိတာထက္ ရဲတုိက္ၾကီးတစ္ခုလုိ႔ ေျပာရမယ္ထင္တယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ ရဲတုိက္ၾကီးမွာ ကၽြန္ေတာ္ သီးသန္႔ေနထုိင္ခ်င္ပါတယ္။ စာၾကည့္တုိက္၊ ဧည့္ခန္း ၂ ခန္း၊ အိပ္ခန္း ၇ ခန္း၊ နားေနခန္း ၂ ခန္း၊ ထမင္းစားခန္းနဲ႔အတူ ေရခ်ဳိးခန္း အိမ္သာ အၾကီးၾကီးေတြ ပါရပါလိမ့္မယ္။ ဒါက စိတၱဇလုိ႔ ေျပာလုိ႔ ရပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ တကယ္ကုိ အဲဒီ့လုိ ေနထုိင္ခ်င္တာပါ။ ေဘးမွာ ဘယ္သူ႔ကုိ ေခၚထားမလဲ ဟုတ္လား။ အဟက္ဟက္ဟက္ဟက္ ဟုတ္ကဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ရဲတုိက္ၾကီးကုိ ေဆာက္ေပးမယ့္သူကုိ ေခၚထားမွာေပါ့ဗ်ာ မဟုတ္ဘူးလား။ ကုိယ့္ဘာသာ သံသယ႐ွိတယ္ ဒီတစ္သက္ အဲလုိေနလုိ႔ ရပါ့မလားလုိ႔။ အဲဒီလုိမွ မေနရရင္ေတာ့ ဘယ္လုိ အိမ္အမ်ဳိးအစားကုိမဆုိ သိပ္ျပီးဂ်ီးမမ်ားေတာ့ပဲ ေနရမွာေပါ့။

ငယ္ငယ္က ပုံျပင္ေတြထဲမွာ ရဲတုိက္ၾကီးေတြ အေၾကာင္းၾကားရရင္ ကၽြန္ေတာ္ ေပ်ာ္ပါတယ္။ အဲဒီ့တုန္းကေတာ့ လုိခ်င္တယ္ဆုိတာထက္ သေဘာက်တယ္ဆုိတာေလာက္ပဲ ႐ွိတာပါ။ ရဲတုိက္တစ္ခုမွာ ေနထုိင္ဖုိ႔ဆုိတာ ၾကီးက်ယ္လြန္းရာ က်ေနမလားပဲ။ ေျပာတတ္ဖူးေလ။ ကၽြန္ေတာ္ တစ္ေယာက္ထဲ ေနလုိတဲ့ အေၾကာင္းအရာထဲမွာ မနက္မုိးလင္းတာနဲ႔ ေဘးက အသံေတြကုိ မၾကားခ်င္တာ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ အိပ္ယာကေန ညင္ညင္သာသာ ႏႈိးတဲ့သူ မ႐ွိတာေတြေၾကာင့္လည္း ပါပါတယ္။ မနက္မုိးလင္းရင္ ကၽြန္ေတာ္က သာသာယာယာ ႏုိးခ်င္တယ္။ မနက္ဆုိတာ လူေတြ အတြက္ သိပ္အေရးၾကီးတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ဆုိရင္ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ တေန႔တာလုပ္မယ့္ ကိစၥေတြကုိ မနက္အိပ္ယာႏုိးတာနဲ႔ စဥ္းစားျပီး တစ္ခုခ်င္း စီစဥ္ထားပါတယ္။ အဲဒီ့လုိ ေတြးေနတုန္းမ်ား တစ္ေယာက္ေယာက္က စကားလာေျပာတာတုိ႔ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ေမးခြန္းေတြလာေမးတာတုိ႔လုပ္ရင္ ကၽြန္ေတာ္ သိပ္ျပီး စိတ္ဆုိးပါတယ္။ အင္း ရဲတုိက္ၾကီးထဲမွာဆုိရင္ေတာ့ ဒါမ်ဳိးေတြ ၾကဳံရမယ္ မထင္ဘူး။ ကၽြန္ေတာ့္ ရဲတုိက္ထဲမွာ မနက္လင္းတာနဲ႔ ၾကည္ႏူးစရာေကာင္းတဲ့ သီခ်င္းသံေတြ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ခြန္အားေပးမယ့္ ၾကည္ႏူးစရာ အထိအေတြ႕ေတြနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ စီမံထားမွာပါ။ မနက္ကေန မုိးခ်ဳပ္တဲ့ထိ ကၽြန္ေတာ္ အျမဲတမ္းနားေနခ်င္မယ့္ ရဲတုိက္မ်ဳိး ျဖစ္ရမယ္။

ကၽြန္ေတာ့္မွာလည္း အမၾကီး မခင္မင္းေဇာ္တုိ႔လုိပဲ အမ်ဳိးေတြ သိပ္မ်ားတယ္။ ဒါေပမယ့္ တခါမွ ကၽြန္ေတာ္ ခင္မင္တြယ္တာျပီးေတာ့ မေနခဲ့ဖူးဘူး။ သူမ်ားေတြေတာ့ မသိဘူး ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ထဲမွာေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ အျမဲဒုကၡေပးေနတယ္လုိ႔ ထင္ေနမိတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ကယ္တင္လုိ႔ ရမယ့္သူေတြကုိေတာ့ ကယ္တင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ မ်ားေသာအားျဖင့္က အမ်ဳိးျဖစ္ရင္ ပုိပုိျပီး ျပႆနာမ်ားသလုိပဲ။ စိတ္ကုန္စရာေကာင္းတယ္လုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ ထင္တယ္။ အေဖနဲ႔ အေမကေတာ့ သူတုိ႔ အမ်ဳိးေတြကုိ သိပ္ခ်စ္တယ္။ သူတုိ႔ေတြက အဲဒီ့အမ်ဳိးေတြ အတြက္ဆုိရင္ အျမဲဦးစားေပးတတ္တယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ အတြက္ကေတာ့ ရီခ်င္စရာၾကီးေပါ့။ အင္း အဲဒီ့အခ်က္ကလည္း ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ကၽြန္ေတာ့္အိမ္မွာ မေပ်ာ္ေစတဲ့ အခ်က္ပဲ ျဖစ္လိမ့္မယ္။ ဧည့္သည္လာတာကုိ ၾကဳိဆုိေပမယ့္။ ကိန္းၾကီးခန္းၾကီးႏုိင္တဲ့သူ ျမင္ျမင္ရာကုိ ျပဳိင္ခ်င္တဲ့သူ တစ္ဘက္သားကုိ ေက်ာခ်င္တဲ့သူ အဲဒီ့လုိ လူမ်ဳိးေတြကုိေတာ့ မၾကဳိဆုိခ်င္တာ အမွန္ပဲ။ အင္း ကၽြန္ေတာ္က ရဲတုိက္ၾကီးမွာ ေနခ်င္တာဆုိေတာ့ ကိန္းၾကီးခန္းၾကီး ႏုိင္မယ္လုိ႔ ထင္ၾကမွာေပါ့ေနာ့။ ဟုတ္ဘူးဗ် ေနခ်င္တာ ေနခ်င္တာ အဲလုိၾကီးေတာ့ စိတ္ထဲ မ႐ွိဘူး။

သတိတရ႐ွိခ်င္တဲ့ အမွတ္တရ ျဖစ္ခ်င္ေနတဲ့ အိမ္ကေတာ့ ခုနကေျပာခဲ့တဲ့ ရဲတုိက္ၾကီးပါပဲ။ အမၾကီး မခင္မင္းေဇာ္ေရ ကၽြန္ေတာ့္မွာ သတိတရ႐ွိလွတဲ့ အိမ္ေလး တစ္လုံးေတာင္ မပုိင္ဆုိင္လုိ႔ ျဖစ္ခ်င္တဲ့ လုိခ်င္တဲ့ အရာကုိပဲ ေရးေပးလုိက္ရပါတယ္။ အမ ေက်နပ္ႏုိင္မယ္လုိ႔ ထင္ပါတယ္ေနာ္။ ကဲ ကၽြန္ေတာ္က ဆက္ျပီးေတာ့ တက္ခ္မယ့္ ပုဂၢဳိလ္ကေတာ့ ခ်စ္ကုိၾကီး ကုိစုိးထက္ ကုိေပါ့ဗ်ာေနာ္။ ကဲ ခ်စ္ကုိၾကီးေရ ေရးေပးပါအုံးဗ်ဳိ႕။ ကၽြန္ေတာ့္လုိပဲ ရဲတုိက္ၾကီး လုိခ်င္တယ္ဆုိရင္ေတာ့ တစ္ေယာက္တစ္ဝက္ေပါ့ဗ်ာ ဟဲ ဟဲ အကုိၾကီးက အၾကီးဆုိေတာ့ ႐ွယ္ယာ ပုိထည့္ ကၽြန္ေတာ္က အငယ္ဆုိေတာ့ သိပ္မတတ္ႏုိင္ဘူးေလ။ ဟုတ္တယ္ဟုတ္ :D

Read More...