ကၽြန္ေတာ္ ဘေလာ့ဂ္မေရးျဖစ္တာ ေတာ္ေတာ္ၾကာပါျပီ။ အလုုပ္မအားလုုိ႔ လွည့္ကုုိမၾကည့္အားခဲ့ဘူး။ ဒါေပမယ့္ အခုုေတာ့ ႏွစ္လဲကုုန္ျပီဆုုိေတာ့ ႏွစ္တုုိင္းကၽြန္ေတာ္ ေရးေနၾက စာရင္းခ်ဳပ္ ပုုိ႔စ္ေလးေတာ့ ေရးမွ ျဖစ္မယ္ဆုုိျပီး ေရးလုုိက္ပါတယ္။ ႏွစ္တုုိင္းကၽြန္ေတာ္ ဒိုုင္ယာရီဆန္ဆန္ ဒီပုုိ႔စ္မ်ဳိးေရးတာ သိတဲ့အတုုိင္းပဲ အခုု ၂၀၀၉ အတြက္လည္း ျဖတ္သန္းခဲ့တဲ့ ၂၀၀၉ ကုုိ ေရးေပးလုုိက္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တုုိင္း စာရင္းခ်ဳပ္ရင္ အရင္းျပဳတ္ဆုုိသလုုိ မေကာင္းတာေတြကမ်ားေနတတ္တာကုုိ ဖတ္ၾကရတဲ့ ေမာင္ႏွမေတြ ဒီႏွစ္ေတာ့ စိတ္ခ်မ္းသာစရာ မ်ားမ်ားဖတ္ရမွာပါ။ ဘာလုုိ႔လဲဆုုိေတာ့ ၂၀၀၉ က ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ ေကာင္းတဲ့ ႏွစ္တစ္ႏွစ္ျဖစ္လာခဲ့လုုိ႔ပါပဲ။ ကဲ စလုုိက္ၾကစုုိ႔ . . .
ဇန္နဝါရီလ
မွတ္မိတယ္ မဟုုတ္လား ၂၀၀၈ တုုန္းက ကၽြန္ေတာ္ Man of the Year ရထားတာေလ။ အရွိန္က မကုုန္ေသးဘူး ဇန္နဝါရီလမွာ မႏွစ္တုုန္းက လက္က်န္စာရင္းေတြ ျဖတ္ေပးေနရတယ္။ လုုပ္ငန္းကလဲ ရပ္ေတာ့မယ္။ စာအုုပ္ထုုတ္တဲ့ ကိစၥကေတာ့ ေသခ်ာျပီ ဒီလကုုန္ရင္ရပ္ျပီဆုုိတာ။ တစ္ကမာၻလုုံးထိတဲ့ Recession ကၽြန္ေတာ္လဲပါတာေပါ့။ ဝန္ထမ္းလဲ ေလ်ာ့ရေတာ့မယ္။ ဘယ္လုုိလုုပ္ရမယ္ဆုုိတာ ေတြးေတာင္ မေတြးခ်င္ေတာ့ေလာက္ေအာင္ပဲ။ လူေလ်ာ့လုုိက္ရင္ေရာ အဆင္ေျပမွာလား ဆုုိတဲ့ ေမးခြန္း ကၽြန္ေတာ္ကုုိယ့္ဘာသာ ေမးျပီး ကုုိယ့္ဘာသာ ျပန္မေျဖရဲဘူး။ ကဲ မတတ္ႏုုိင္ေတာ့ဘူး ေလ်ာ့ရေတာ့မွာပဲ စျပီးေလ်ာ့တယ္။ ၁၄ ေယာက္ေလာက္ရွိတဲ့ ရုုံးကေန ၇ ေယာက္ေလာက္ပဲ က်န္္ေတာ့တယ္။ မရွိမျဖစ္လူေတြပဲ က်န္ခဲ့တယ္။ စာရင္းေတြမွာ ေပၚေနတဲ့ ေပးရန္ရွိေတြက ရဲရဲေတာက္ျပီး ျမင္မေကာင္းဘူး။ ဒီႏွစ္ေတာ့ ငါဘဝမ်ားပ်က္မလားဆုုိျပီးေတြး မိေလာက္ေအာင္ ဇန္နဝါရီလဟာ ကၽြန္ေတာ့္ကုုိ အသက္ရွဴက်ပ္ေစပါတယ္။
ေဖေဖၚဝါရီလ
ပုုိဆုုိးလာပါျပီ။ လုုပ္ငန္းႏွစ္ခုုထပ္ရပ္သြားတယ္။ ပုုိက္ဆံဝင္စရာ မရွိေတာ့ေလာက္ေအာင္ပဲ။ ဒီၾကားထဲ Mistine နဲ႔ စာခ်ဳပ္ရွိေတာ့ ေၾကာ္ျငာတစ္ခုုရုုိက္ေပးရေသးတယ္။ အဲဒါလဲ အဆင္မေျပပါဘူး။ အဆင္မေျပဘူးဆိုုတာ Mistine က ယိုုးဒယားေတြနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔အၾကီးအက်ယ္သတ္ရလုုိ႔ပါ။ စိတ္ကုုန္စရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ ေအာက္တန္းက်တဲ့ ယုုိးဒယားေတြလုုိ႔ ျမင္ပါတယ္။ ေသာက္ဂရုုလဲမစုုိက္ခ်င္ေတာ့ဘူး။ customer မုုိ႔လုုိ႔ သည္းခံခ်င္တဲ့ စိတ္လဲမရွိေတာ့ဘူး။ ဗမာကုုိ ႏွိမ္ခ်င္တဲ့ ဒင္းတုုိ႔ကုုိ ဥိီးေအာင္ေဇယ်လုုပ္သလုုိ လုုပ္ရပါေတာ့တယ္။ ဗ်င္းသည္ေပါ့။ နင္က ယုုိးဒယား ငါက ဗမာ လာထားဟဲ့။ ထမထုုိးတာတစ္ခုုပဲ က်န္ပါတယ္။ ပက္ပက္စက္စက္ေျပာလႊတ္လုုိက္ပါတယ္။ အားလုုံး အံ့ၾသၾကတယ္။ ေမာင္ဇီးရုုိးတုုိ႔ သေဘာေကာင္းတယ္ဆုုိျပီး ဘာျဖစ္သြားတာလဲေပါ့။ ပုုိက္ဆံရမယ့္ ကိစၥကုုိဘာျဖစ္တာလဲေပါ့။ ပိုုက္ဆံက ပုုိက္ဆံပဲ လူမ်ဳိးေရးက လူမ်ဳိးေရးပဲ။ ေငြနဲ႔ သိကၡာဘယ္ေတာ့မွ ကၽြန္ေတာ္မလဲပါဘူး။ အဲဒီ့အတြက္ ျဖစ္ခ်င္တာျဖစ္လုုိ႔ ရပါတယ္။ ယုုိးဒယားေတြ ေနာက္ေတာ့ အျပင္မွာ ကၽြန္ေတာ့္အတင္းေျပာၾကပါတယ္။ ငါတရားစြဲရမလားလုုိ႔ လွမ္းေမးေတာ့မွ ပါးစပ္ပိတ္သြားပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ တရားစြဲတာထက္ သြားျပီးေတာင္ ကုုိယ္တုုိင္ ရုုိက္ပစ္လုုိက္ခ်င္တာပါ။ ေဖေဖၚဝါရီလကုုန္ရင္ေတာ့ အလုုပ္ကနားျပီလုုိ႔ ရွယ္ယာရွင္ေတြအားလုုံးကုုိ ေၾကျငာလုုိက္ပါတယ္။ အားလုုံးကလဲ လုုပ္ငန္းတစ္ခုုလုုံးကုုိ ရပ္ေတာ့မယ္လုုိ႔ ဆုုံးျဖတ္ၾကပါတယ္။ ဟုုတ္ကဲ့ ကၽြန္ေတာ္ရုုံးမွာ last briefing ေပးခဲ့ပါတယ္။ အားလုုံး စိတ္မေကာင္းၾကပါဘူး။ တခ်ဳိ႔ဝန္ထမ္းေတြ ငုုိၾကပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လဲ စိတ္မေကာင္းတာကလြဲျပီး ဘာမွ မတတ္ႏုုိင္ပါဘူး။
မတ္လ
ရုုံးကုုိ စာရင္းသိမ္းဖုုိ႔ပဲ သြားပါေတာ့တယ္။ လက္က်န္အလုုပ္ေတြကုုိ ကၽြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းက လုုပ္ေနပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ဘာမွ မလုုပ္ေတာ့ပါဘူး။ ပုုံမွန္လုုပ္တာဆုုိလုုိ႔ အရက္ေသာက္တာပဲ ရွိပါေတာ့တယ္။ လူမ်ားက်ျပီဆုုိရင္ ရပ္ကုုိမရဘူးဆုုိတာ ဟုုတ္မွာပါ။ ဘာအလုုပ္လုုပ္လုပ္ အဆင္ကုုိမေျပေတာ့ပါဘူး။ အေမကေတာ့ေျပာပါတယ္ အဆင္မေျပလဲ ထုုိင္သာေနပါ ငါ့သားရယ္တဲ့။ ဟုုတ္ကဲ့ ကၽြန္ေတာ္ တကယ္ထုုိင္ေနပါတယ္။ ဘာမွ မလုုပ္ေတာ့ပါဘူး။ သူငယ္ခ်င္းက မသိတာရွိလုုိ႔ လွမ္းေမးရင္ ေျဖေပးပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ေမြးေန႔ရွိပါတယ္။ ဘယ္လုုိ ေက်ာ္သြားမွန္းေတာင္ မသိလုုိက္ပါဘူး။ မတ္လကုုန္ခါနီးမွာ အေဖကေမးပါတယ္ ေက်ာင္းျပန္တက္မလားတဲ့။ စိတ္ထဲ တမ်ဳိးေတာ့ျဖစ္သြားတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ စဥ္းစားဥိီးမယ္ဆိုုျပီး ေသခ်ာစဥ္းစားၾကည့္ပါတယ္။ အေျဖမထြက္လာပါဘူး။ သူငယ္ခ်င္းေတြကလဲ ကၽြန္ေတာ့္ကုုိ နားနားေနေန ေနျပီး အလုုပ္ျပန္လုုပ္ဖုုိ႔ ေျပာပါတယ္။ ေက်ာင္းတက္မယ္ဆုုိလဲ တက္ေပါ့လုုိ႔ေတာ့ ေျပာၾကပါတယ္။ ဒီအတုုိင္း ထုုိင္ေနတာထက္စာရင္ တစ္ခုုခုုေတာ့ လုုပ္ပါလုုိ႔ ေျပာတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ဆုုံးျဖတ္လုုိက္ပါတယ္ ေက်ာင္းျပန္တက္မယ္ဆုုိျပီး စာျပန္ဖတ္ပါတယ္။ မတ္လကုုန္ခါနီးမွာ စာဖတ္တဲ့အလုုပ္ရပါတယ္။
ဧျပီလ
အိမ္ထဲမွာပဲေနျပီး တေန႔တေန႔စာဖတ္ေနပါတယ္။ ရုုံးကုုိလဲသြားစရာ မလုုိေတာ့ပါဘူး။ စာရင္းလဲပိတ္ျပီးျပီ လုုပ္ငန္းလဲ ဖ်က္သိမ္းျပီးျပီဆုုိေတာ့ အားလုုံးျပီးျပီေပါ့။ သၾကၤန္ကုုိလဲမေပ်ာ္တာ ႏွစ္ေတာ္ေတာ္ၾကာျပီ အျပင္ထြက္ခ်င္စိတ္လဲ မရွိပါဘူး။ ဘာမွမလုုပ္ပဲေနေနတုုန္း ပုုဂံမွာရွိတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္အေဒၚတစ္ေယာက္က သူ႔ဆီလာျပီး နားပါလုုိ႔ေခၚတယ္။ ပုုဂံကုုိသိပ္သေဘာက်တဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ကိုု ပုုဂံမွာ ေခါင္းေဆးရင္းလာနားေစခ်င္သတဲ့။ ကၽြန္ေတာ္ဘာမွျပန္မေျပာပဲေနေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ့္ အေဖကေတာ့ မိသားစုုလုုိက္သြားရေအာင္လုုိ႔ ေျပာလာပါတယ္။ ဒီလုုိနဲ႔ တမိသားစုုလုုံး ပုုဂံမွာ ၂ ပတ္ေက်ာ္ေလာက္သြားေနလုုိက္ပါတယ္။ ပုုဂံေရာက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္စိတ္ၾကည္လင္လာပါတယ္။ တေန႔တေန႔ ဘုုရားေတြကုုိသြား စာဖတ္ ညက်ရင္ အေဖနဲ႔ ဘီယာေသာက္ ေနရတာေပ်ာ္စရာပါ။ မႏၱေလးကမိတ္ေဆြေတြကလဲ ကၽြန္ေတာ္ပုုဂံေရာက္ေနတယ္ဆုုိလုုိ႔ လာေတြ႔ၾကပါေသးတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ပုုဂံမွာေနတုုန္း အေျပာင္းအလဲတစ္ခုုျဖစ္လာတယ္။ အဲဒါကလဲ ကၽြန္ေတာ့္အေဒၚနဲ႔ အေဖက ကၽြန္ေတာ့္ကုုိ ႏုုိင္ငံျခားသြားပါေတာ့လုုိ႔ ေျပာလာတာပါပဲ။ ေက်ာင္းတက္ခ်င္တက္ မတက္ခ်င္လဲေန အလုုပ္လုုပ္ခ်င္လဲလုုပ္ မလုုပ္လဲျပသနာမဟုုတ္ဘူး အဓိကက စိတ္ေျပလက္ေပ်ာက္ျဖစ္ေအာင္ရယ္ အေတြ႕အၾကဳံအသစ္ရေအာင္ရယ္ ဆုုိျပီး ကၽြန္ေတာ့္ကုုိ လႊတ္တာပါ။ ကၽြန္ေတာ္ မသြားခ်င္ဘူးေျပာလုုိ႔ ၃ ရက္ဆက္တုုိက္ေဆြးေႏြးၾကပါတယ္။ ပုုိက္ဆံကိစၥဘာမွ စဥ္းစားစရာမလုုိဘူး လုုပ္ခ်င္တာလုုပ္ အဓိကကသြားဖုုိ႔ပဲလုုိ႔ ဆုုိလာပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္အေဖက ကၽြန္ေတာ့္ကုုိ ႏုုိင္ငံျခားမွာ ပညာသင္ေစခ်င္တာ ငယ္ငယ္ထဲကပါလုုိ႔ ဆုုိလာပါတယ္။ ေနာက္ဆုုံးေတာ့ အမ်ားနဲ႔ တစ္ေယာက္ ျဖစ္လာလုုိ႔ ကၽြန္ေတာ့္ေလ်ာ့လုုိက္ပါတယ္။ သြားမယ္ ပထမဆုုံး စင္ကာပူကုုိသြားမယ္ ဟုုိမွာ ေက်ာင္းေတြ အလုုပ္ေတြတစ္ခ်က္ၾကည့္မယ္ မၾကဳိက္ရင္ ေနာက္တစ္ႏုုိင္ငံကူးမယ္။ တကယ္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္သြားခ်င္တာ လန္ဒန္ကုုိပါ ဒါေပမယ့္ ဗီဇာကမလြယ္လုုိ႔ လြယ္တဲ့ စင္ကာပူကုုိပဲ သြားမယ္လုုိ႔ ဆုုံးျဖတ္လုုိက္ရပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ပုုဂံကျပန္ေရာက္တာနဲ႔ ခ်က္ျခင္းသြားမယ္လုုိ႔ ေျပာလုုိက္လုုိ႔ အားလုုံး မ်က္လုုံးျပဴးသြားပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ မမႈပါဘူး ကုုိယ္လုုပ္ခ်င္တာလုုပ္မွာပါ။ ဒီလုုိနဲ႔ ဧျပီေနာက္ဆုုံးပတ္ ပုုဂံကေန ရန္ကုုန္ကုုိ ျပန္လာပါတယ္။
ေမလ
ေမလမွာ ႏုုိင္ငံျခားသြားဖုုိ႔ အဓိက စီစဥ္ပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္းေတြကုုိ ေျပာေတာ့ အံ့ၾသၾကပါတယ္။ ဘယ္သူကမွေတာ့ မတားပါဘူး။ သြားျပီး လုုပ္ခ်င္တာလုုပ္လာခဲ့ေပါ့တဲ့။ ဟုုတ္ကဲ့ လုုပ္ခ်င္တာလုုပ္မွာပါ။ ဒီလုုိနဲ႔ ေမလ ၁၁ ရက္ေန႔မွာ ညဘက္မွာ Silk Air နဲ႔ စင္ကာပူကုုိေရာက္ပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္းေတြ ေယာက္ဖေတြ လာၾကဳိၾကပါတယ္။ ေရာက္ေရာက္ျခင္းဇာတိကျပပါတယ္ ေသာက္မယ္ေပါ့။ ဒါေတာ့ အက်ယ္တဝင့္မေျပာေတာ့ပါဘူး သိခ်င္ရင္ စင္ကာပူသြား ေတာလား ၁ နဲ႔၂ ကုုိ ျပန္ဖတ္ၾကည့္လုုိက္ပါ။ စင္ကာပူမွာေနတယ္ ဘာမွ မလုုပ္ဘူး ေသာက္တယ္စားတယ္ ေလ ွ်ာက္သြားတယ္။ သြားစရာကုုန္သြားတဲ့အထိ သြားပါတယ္။ တုုိင္းျပည္ေသးေသးေလးမုုိ႔ ဘယ္မွသိပ္သြားစရာမရွိသလုုိ အားလုုံးကလဲ အလုုပ္နဲ႔ဆုုိေတာ့ တစ္ေယာက္ထဲ ေငါင္ေတာင္ေတာင္နဲ႔ေပါ့။ လကုုန္တဲ့အထိ ဒီလုုိပဲေနပါတယ္။ ေက်ာင္းေတြစုုံစမ္းၾကည့္ပါတယ္။ အဆင္ေျပပါတယ္ တက္မယ္ဆုုိရင္ ၾသဂုုတ္မွာစတက္လုုိ႔ရပါျပီ။ အဲဒီ့အခ်ိန္မွာ အေမရိကားမွာရွိတဲ့ အေဒၚက ဖုုန္းဆက္ျပီး သူ႔ဆီမွာ ေက်ာင္းလာတက္ပါလုုိ႔ေျပာလာပါတယ္။ ေက်ာင္းေရြးဖုုိ႔ေျပာပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တေန႔တေန႔ ေက်ာင္းေရြးေနတာနဲ႔ အခ်ိန္ကုုန္ပါတယ္။ စင္ကာပူမွာ သုူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ေလ ွ်ာက္သြားျဖစ္တာကေတာ့ ေပ်ာ္စရာပါပဲ။
ဇြန္လ
ကၽြန္ေတာ္ စလုုံးမွာ ေနရတာ ပ်င္းလာပါျပီ။ ကၽြန္ေတာ့္ အခ်စ္ဆုုံးသူငယ္ခ်င္းက သူ႔ကုုမၺဏီက သူ႔သူေဌးက ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ေတြ႔မယ္ ေျပာလာလုုိ႔ သူတုုိ႔ရုုံးကုုိသြားလုုိက္ပါတယ္။ အံ့ၾသစရာေကာင္းပါတယ္ သူတုုိ႔က ကၽြန္ေတာ့္ကိုု ဧည့္ဝတ္ေက်ေက် ဧည့္ခံျပီး စီးပြါးေရးလုုပ္ငန္းလုုပ္မလားလုုိ႔ ေမးလာပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လဲ လုုပ္မယ္လုုိ႔ေျပာလုုိက္တယ္။ အဲဒီ့လုုိနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ဇြန္လထဲမွာ မီတင္ေတြနဲ႔ အခ်ိန္ကုုန္ပါတယ္။ မီတင္ကေတာ့ တစ္ပတ္မွ တစ္ခါပါ ဒါေပမယ့္ ေျပာဖုုိ႔ျပင္ဆင္ရတာ ၾကာပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တုုိ႔ သေဘာတူညီမႈရျပီး လုုပ္ငန္းစဖုုိ႔ ျပင္ဆင္ပါေတာ့တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ျမန္မာျပည္ ျပန္ရေတာ့မွာပါ အလုုပ္ကုုိ ကုုိယ့္ႏုုိင္ငံမွာပဲ ျပန္လုုပ္ရေတာ့မွာပါ လုုပ္ငန္းအသစ္တစ္ခုု ျပန္စခြင့္ရပါျပီ။ အဲဒီ့အခ်ိန္မွာ ယုုိးဒယားမွာရွိတဲံ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ႏွစ္ေပါင္း ၂၀ နီးပါးေလာက္ မေတြ႔ျဖစ္တဲ့ ဥိီးေလးက ကၽြႏ္ေတာ့္ကုုိ ေတြ႔ခ်င္တယ္လုုိ႔ ေျပာလုုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ ရန္ကုုန္ကုုိတန္းမျပန္ပဲ ဘန္ေကာက္ကုုိ ၅ ရက္ဝင္နားခဲ့ပါေသးတယ္။ ဘန္ေကာက္မွာ ပုုိေပ်ာ္ပါတယ္ :P ေပ်ာ္မွာေပါ့ ေန႔တုုိင္းေသာက္ေမွာက္ ေလ ွ်ာက္သြားေနတာကုုိး။ ဘန္ေကာက္မေရာက္ခင္ကထဲက ရန္ကုုန္မွာ သူငယ္ခ်င္းေတြကုုိ အကူအညီေတာင္းျပီး ရုုံးခန္းအသစ္ဖြင့္ဖုုိ႔ နဲ႔ ဝန္ထမ္းရွာတဲ့ကိစၥေတြကုုိ ၾကဳိျပီး စီစဥ္ခုုိင္းထားရပါတယ္။ ဘန္ေကာက္ကျပန္ေရာက္ေတာ့ ေနာက္လ အလုုပ္စေတာ့မွာ ျဖစ္လုုိ႔ စီစဥ္စရာရွိတာေတြ ရုုံးခန္းငွားတာေတြ ဝန္ထမ္းခန္႔တာေတြ ခ်က္ျခင္းလုုပ္ပါတယ္။ အဲဒီ့လုုိနဲ႔ ဇြန္လကုုိ ကုုန္လြန္လာပါတယ္။
ဇူလုုိင္လ
ရုုံးခန္းလဲ အဆင္ေျပပါတယ္။ ဝန္ထမ္းအသစ္ေတြလဲရပါျပီ ကၽြန္ေတာ္လုုပ္ငန္းစပါျပီ၊ အလုုပ္က အသစ္ဆုုိေတာ့ နည္းနည္းေတာ့ ပင္ပန္းပါတယ္။ စင္ကာပူက သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ သူ႔သူေဌးလဲ ေရာက္လာပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တုုိ႔ ဆက္ျပီးလုုပ္မယ့္ ကိစၥေတြကိုု တုုိင္ပင္ၾကပါတယ္။ အဆင္ေျပပါတယ္။ လုုပ္ငန္းအသစ္မွာ စိတ္ကုုိႏွစ္ျမွဳပ္ထားလုုိက္ပါတယ္။ တေန႔တေန႔ အလုုပ္လုုပ္ရင္း ကုုန္လြန္ေစပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္းေတြကလဲ ကၽြန္ေတာ္အခုုလုုိ လုုပ္ငန္းတစ္ခုု ျမန္ျမန္ျပန္ျပီး လုုပ္ႏုုိင္လာလုုိ႔ ေက်နပ္ၾကပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္မိသားစုုကေတာ့ ေျပာျပေနစရာေတာင္လုုိမယ္ မထင္ပါဘူး သိပ္ကုုိေက်နပ္ေနၾကပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ကုုိ ႏုုိင္ငံျခားသြားေစခ်င္တဲံ အေဒၚလဲ ရန္ကုုန္ေရာက္လာျပီး ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ ေက်နပ္ေၾကာင္း ကၽြန္ေတာ့္ကုုိ ဒီလုုိျဖစ္ေစခ်င္တာ ၾကာျပီဆုုိေၾကာင္း လာေျပာပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္အေဖကေတာ့ ငါမေျပာဘူးလား အဆင္ေျပမွာပါဆုုိတဲ့ သေဘာနဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္ကုုိ ျပဳံးျပဳံးၾကီးၾကည့္ေနပါတယ္။ ေက်ာင္းတက္မယ့္ ကိစၥကုုိ ခဏေရႊ႕ထားလုုိက္ပါတယ္ ဒါေပမယ့္ စိတ္ထဲမွာေတာ့ တက္ခ်င္ေနပါေသးတယ္။ အိမ္ကလဲ ေငြရမယ့္ အလုုပ္ဆုုိေတာ့ အလုုပ္အရင္လုုပ္ပါလုုိ႔ ေျပာလာပါတယ္။ ဟုုတ္ပါတယ္ တသက္လုုံး ေငြမရတာပဲလုုပ္လာတာပါ ေငြရတာလဲ တခါတေလ လုုပ္သင့္တာေပါ့ေလ။ ဇူလုုိင္လမွာ လုုပ္ငန္းသစ္ေလးစရင္း စိတ္ခ်မ္းသာရပါတယ္။
ၾသဂုုတ္လ
အလုုပ္ကသိပ္မမ်ားပါဘူး။ မ်ားေသာအားျဖင့္ စာဖတ္ေနရတာမ်ားပါတယ္။ ဝန္ထမ္းက ၃ ေယာက္ပဲရွိေသးေတာ့ တပုုိင္တႏုုိင္ျဖစ္ပါတယ္။ စုုိးရိမ္စရာလဲ မရွိပါဘူး။ တျခားလုုပ္ငန္းေတြ ေခါင္းထဲဝင္လာပါတယ္။ စိတ္ကူးလုုိ႔လဲေကာင္းပါတယ္။ အေဖနဲ႔ အေမကေတာ့ အလွမ္းက်ယ္ျပီး အလယ္လတ္မွာ စုုိးလုုိ႔ ကၽြန္ေတာ့္ကိုု ဒါေလးပဲ အရင္လုုပ္ပါဥိီးသားရယ္ဆုုိျပီး ေခ်ာ့ေျပာၾကပါတယ္။ ဝန္ထမ္း ၃ ေယာက္မွာ ၁ ေယာက္ကေတာ့ အေတာ္ေတာ္ပါတယ္။ မ်က္ႏွာလႊဲလုုိ႔ရပါတယ္။ က်န္တဲ့ ၂ ေယာက္ကေတာ့ သိပ္စိတ္တုုိင္းမက်ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ေစာင့္ၾကည့္ေနလုုိက္ပါတယ္။ လူဆုုိတာ ေစာင့္ၾကည့္သင့္တာကုုိး မွတ္ခ်က္ကုုိ ေစာင့္ၾကည့္ျပီးမွ ေပးတာ ပုုိသဘာဝက်တယ္ဆုုိတာ ကၽြန္ေတာ့္အရင္လုုပ္ငန္းက ကၽြန္ေတာ့္ကုုိ သင္ေပးလုုိက္ျပီးပါျပီ။ အရင္လုုပ္ငန္းက မွားခဲ့တာမ်ဳိး ဒီလုုပ္ငန္းမွာ အမွားမခံေတာ့ပါဘူး။ အေတြ႔အၾကဳံကုုိ ေကာင္းေကာင္း အသုုံးခ်တတ္ေနပါျပီ။ တခ်ဳိ႔ကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္အလုုပ္ျပန္စေနတာ သိေတာင္ မသိၾကပါဘူး။ ဒါလဲေကာင္းပါတယ္ ကၽြန္ေတာ္လဲ မေျပာေတာ့ပါဘူး။ ထားလုုိက္တယ္ လူသိေနစရာလဲ လုုိမွမလုုိတာကုုိး။
စက္တင္ဘာလ
အလုုပ္က အခက္အခဲေလးေတြ နည္းနည္းၾကဳံရပါတယ္။ ဝန္ထမ္းတစ္ေယာက္ ျဖဳတ္လုုိက္ပါတယ္ အသစ္တစ္ေယာက္ခန္႔ပါတယ္။ အစည္းအေဝးေတြ စိပ္လာပါတယ္။ ဖုုန္းဖုုိးေတာ့ အေတာ္ကုုန္ပါတယ္။ skype မွာ ေျပာရတာ အဆင္မေျပလုုိ႔ ဖုုန္းေခၚရတာမ်ားပါတယ္။ လုုပ္ငန္းလည္ပတ္ဖုုိ႔ ရုုန္းကန္ရတဲ့ အခ်ိန္တစ္ခုုလုုိ႔ ေျပာလုုိ႔ရပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္နားရတယ္လုုိ႔ သိပ္မရွိေတာ့ပါဘူး။ အခ်ိန္ျပည့္နီးပါး အစည္းအေဝးေတြအတြက္ စီစဥ္ရပါတယ္။ ဒီၾကားထဲမွာ ဟုုိဘက္က customer ေတြက ကၽြန္ေတာ့္ကုုိေတြ႔ခ်င္တယ္ ဆုုိလာပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ပတ္စ္ပုုိ႔ သက္တမ္းတုုိးထားလုုိ႔ မလာႏုုိင္ေသးေၾကာင္းေျပာရပါတယ္။ ဟုုိဘက္မွာ သူ႔ဘာသာ ၾကည့္ရွင္းလုုိက္လုုိ႔ အဆင္ေျပသြားပါတယ္။ ဝန္ထမ္းအသစ္က အားကုုိးရပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ အားျဖစ္ေစပါတယ္။ ေနာက္ထပ္တစ္ေယာက္ ထပ္ခန္႔ဖုုိ႔ ကၽြန္ေတာ္စဥ္းစားပါတယ္။ ဒီၾကားတယ္ ေနာက္တစ္ေယာက္က ထြက္ဖုုိ႔ အေၾကာင္းဖန္လာပါတယ္ ကၽြန္ေတာ္ မထုုတ္ေသးပါဘူး ေစာင့္ၾကည့္ေနပါေသးတယ္။ စက္တင္ဘာလမွာ လုုပ္ငန္း အရွိန္တင္ဖုုိ႔ လုုံးပန္းေနရပါတယ္။
ေအာက္တုုိဘာလ
ဒီဇုုိင္နာကုုိ ျဖဳတ္လုုိက္ပါျပီ။ အဆင္မေျပလြန္းလုုိ႔ပါ။ တုုံးလြန္းတယ္လုုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ထင္ပါတယ္။ သူကလဲ ကၽြန္ေတာ္က pressure ေပးလြန္းတယ္လုုိ႔ ထင္ေနပါတယ္။ ေနာက္ဆုုံး ျဖဳတ္လုုိက္ပါတယ္။ အသစ္ခ်က္ျခင္းခန္႔လုုိက္ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္အလုုပ္လုုပ္ရင္ တြန္းအားေပးတာမ်ဳိး မလုုပ္ပါဘူး အလုုပ္ျပီး မျပီးစစ္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္အလုုပ္သမားေတြ အလုုပ္လုုပ္မလုုပ္ ကၽြန္ေတာ္ ထမၾကည့္ပဲသိပါတယ္။ သူတုုိ႔နားမလည္ပါဘူး။ သူတုုိ႔ တခ်ိန္လုုံးေရသာခုုိလုုိ႔ရတဲ့ ေနရာကလာခဲ့လုုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ကပုုံမွန္ အလုုပ္လုုပ္တာကုုိ က်ပ္တယ္ ထင္တာပါ။ ထားလုုိက္ပါတယ္ ရွင္းျပမေနေတာ့ပါဘူး။ မလုုပ္ႏုုိင္ရင္ လုုပ္ႏုုိင္တဲ့သူကုုိ အစားထုုိးရတာ ကၽြန္ေတာ့္ကိစၥပါ။ လုုပ္ငန္းေအာင္ျမင္လာပါတယ္။ အလုုပ္ေတြ ပုုိမ်ားလာပါတယ္။ ဝင္ေငြပုုိေကာင္းလာပါတယ္။ သီတင္းကၽြတ္မွာ အလွဴအတန္းေတာ္ေတာ္လုုပ္ႏုုိင္ပါတယ္။ ေငြဆုုိတာ ရေတာ့လဲ ေပ်ာ္စရာေတာ့ အေကာင္းသားေပါ့။ ဒါေပမယ့္ မိန္းေမာမေနပါဘူး။ ေငြအေၾကာင္းကုုိ ကၽြန္ေတာ္ေကာင္းေကာင္းနားလည္ပါတယ္။ အဲဒီ့အတြက္ မသာယာပါဘူး။ လုုပ္ျမဲလုုပ္ပါတယ္ လုုပ္ငန္းတုုိးတက္တာကုုိေတာ့ ဝမ္းသာပါတယ္။
ႏုုိဝင္ဘာလ
ဘာမွ ထူးထူးျခားျခားမရွိပါဘူး အလုုပ္လုုပ္ေနရင္းနဲ႔ အခ်ိန္ုကုုန္ေနရတာပါပဲ။ မႏၱေလးက မိတ္ေဆြေတြက လုုပ္ငန္းအသစ္တစ္ခုုကုုိ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔လုုပ္ဖုုိ႔ စလာပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လုုပ္ခ်င္ပါတယ္ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ့္မွာ အခ်ိန္ဆင္းရဲလြန္းပါတယ္။ အဲဒီ့အတြက္ ခဏေစာင့္ေပးပါလုုိ႔သာ ေျပာႏုုိင္ပါတယ္။ တတ္ႏုုိင္သေလာက္ေတာ့လုုပ္ေပးပါတယ္။ ဝန္ထမ္းအသစ္ထပ္ခန္႔ဖုုိ႔ အင္တာဗ်ဴးေတြလုုပ္ပါတယ္။ စင္ကာပူကလဲ ကၽြန္ေတာ့္ဆီကုုိ project ေတြ တစ္ခုုျပီး တစ္ခုု ေပးပါတယ္။ နားခ်ိန္မရွိပါဘူး။ အခ်ိန္ျပည့္ စဥ္းစားေနရပါတယ္။ အေမေတာင္ကၽြန္ေတာ့္ကုုိ ေန႔ေရာညေရာ အလုုပ္လုုပ္ေနလုုိ႔ က်န္းမာေရးထိခုုိက္မယ္ဆုုိျပီး ခဏခဏသတိေပးလာတယ္။ ဘာမွ မျဖစ္ပါဘူး လုုပ္ျမဲအတုုိင္းဆက္လုုပ္ပါတယ္။ မႏၱေလးနဲ႔အလုုပ္အတြက္လဲ အခ်ိန္ကုုိရေအာင္ ဖဲ့ေပးပါတယ္။ အဆင္ေျပခ်င္ပါတယ္ ဘဝမွာ အခ်ိန္ေတြကုုိ အလကားအကုုန္မခံခ်င္ပါဘူး။ အလုုပ္လုုပ္ေနရတာကုုိ သေဘာက်ပါတယ္။ စဥ္းစားရတာကုုိ ႏွစ္သက္ပါတယ္။ တသက္လုုံးလဲ စဥ္းစားတဲံ အလုုပ္ပဲလုုပ္လာတာပဲေလ။ ကုုမၺဏီအသစ္အတြက္ နာမည္ေပးတာ အခုုထိ မျငိမ္ေသးပါဘူး။ ေပးလုုိက္မၾကဳိက္လုုိက္ျဖစ္ေနလုုိ႔ နာမည္မရွိပဲ ဒီအတုုိင္းလုုပ္ေနတာပါ။ အရင္အေဟာင္းကုုိ ခဏအစားထုုိးျပီး သုုံးေနပါတယ္။ ေနာက္ဆုုံးပတ္မွာေတာ့ နာမည္အသစ္ကုုိ သေဘာက်လုုိ႔ ေပးလုုိက္ပါတယ္။ အဲဒီ့အတြက္ ျပင္ဆင္ရပါေသးတယ္။ (မွတ္ခ်က္ ေဗဒင္ေမးျခင္း ကိစၥမပါဝင္ပါ :D)
ဒီဇင္ဘာလ
ဝန္ထမ္းအသစ္ေတြထပ္တုုိးပါတယ္ စုုစုုေပါင္း ၆ ေယာက္ျဖစ္သြားပါျပီ။ တစ္ေယာက္က အိမ္ေထာင္ျပဳမယ္ဆုုိလုု႔ိ ခြင့္ေပးလုုိက္ရပါေသးတယ္။ သိပ္ေတာ့ေထြေထြထူးထူး မရွိပါဘူး။ ၂၃ ႏွစ္ေလာက္ကင္းကြာေနတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ညီေတြနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ျပန္ေတြ႕ျဖစ္ပါတယ္။ က်န္တဲ့ေနရာသာ မတူတာပါ ေသာက္တဲ့ေနရာမွာေတာ့ ေသြးကစကားေျပာပါတယ္ ေန႔တိုုင္းေသာက္။ ဒီဇင္ဘာလမွာ ကၽြန္ေတာ့္ညီေတြအျပင္ ကၽြန္ေတာ့္အေဒၚတစ္ေယာက္လဲ ေရာက္လာပါတယ္။ ဧည့္သည္မ်ားတဲ့လျဖစ္သလုုိ ပြဲလမ္းသဘင္မ်ားလုုိ႔ အကုုန္အက်အေတာ္ မ်ားတယ္လုုိ႔ဆုုိႏုုိင္ပါတယ္။ အဓိကကေတာ့ ညဘက္ ဒင္နာေတြနဲ႔ကုုန္တာပါ။ တေနကုုန္အလုုပ္လုုပ္ ညေနေစာင္းတာနဲ႔ တစ္ေယာက္မဟုုတ္ တစ္ေယာက္ကလာေခၚျပီး အျပင္ဆက္သြားၾကပါတယ္။ အိမ္ကုုိေတာင္ တန္းျပီး မျပန္ျဖစ္တာမ်ားပါတယ္။ အလုုပ္ကေတာ့ ေတာ္ေတာ္မ်ားပါတယ္။ ေန႔တုုိင္းနီးပါး အစည္းအေဝးရွိတယ္လုုိ႔ ဆုုိႏုုိင္တဲ့လလဲျဖစ္ပါတယ္။ ျခဳံငုုံသုုံးသပ္ရရင္ အဆင္ေျပပါတယ္။
၂၀၀၉ ခုုႏွစ္ဟာ ကၽြန္ေတာ္ထင္သေလာက္ မဆုုိးဝါးပါဘူး။ ေနလုုိ႔ေကာင္းပါတယ္။ တုုိးတက္မႈေတြရွိပါတယ္။ ကုုသုုိလ္ကံေကာင္းလာတယ္လုုိ႔ ဆုုိႏုုိင္ပါတယ္။ ၂၀၁၀မွာေတာ့ ဒီ့ထက္ပုုိျပီး ေအာင္ျမင္ေအာင္ ၾကဳိးစားရပါမယ္။ အဆင္ေျပခ်င္ပါတယ္။ အဆင္ေျပမယ္လုုိ႔လဲ ေမ ွ်ာ္လင့္ထားပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္အဆင္ေျပသလုုိပဲ က်န္တဲ့သူေတြ အားလုုံးကုုိလဲ အဆင္ေျပပါေစလုုိ႔ ဆုုေတာင္းေပးပါတယ္။ ၂၀၁၀ မွာ အားလုုံး အားလုုံး အဆင္ေျပေခ်ာေမြ႔ျပီး ဆႏၵနဲ႔ဘဝ တထပ္တည္း က်ႏုုိင္ၾကပါေစ။
