႐ုိးသားမႈမ်ား

ဘဝမွာ ႐ုိးသားစြာေနထုိင္တာ အေကာင္းဆုံးပဲလုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ၾကားဖူး မွတ္ဖူးပါတယ္။ ကုိယ္တုိင္လည္း အတတ္ႏုိင္ဆုံး ႐ုိးသားစြာေနပါတယ္။ လူေတြနဲ႔ ဆက္ဆံရင္လည္း ကုိယ့္ဘက္က အျမဲတမ္း ႐ုိးသားဖုိ႔ ၾကဳိးစားပါတယ္။ ျပီးခဲ့တဲ့ ေဖေဖာ္ဝါရီ ေပ်ာ္ပြဲ႐ႊင္ပြဲမွာ ကၽြန္ေတာ္ သင္ခန္းစာေတြ အမ်ားၾကီးရခဲ့ပါတယ္။ လူေတြကုိ ကၽြန္ေတာ္ အ႐ုိးသားဆုံး ဆက္ဆံ ေျပာဆုိပါတယ္။ တခ်ဳိ႕ကလည္း သေဘာေပါက္ပါတယ္။ တခ်ဳိ႕ကလည္း ကၽြန္ေတာ့္ကုိငတုံးလုိ႔ သတ္မွတ္ပါတယ္၊ တခ်ဳိ႕ကလည္း ကၽြန္ေတာ့္ ႐ုိးသားမႈကုိ အခြင့္အေရးယူပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ပြဲေတာ္ၾကီးကုိ ပင္ပင္ပန္းပန္း ခက္ခက္ခဲခဲ ျဖတ္သန္းခဲ့ရပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ဘက္က လုိအပ္မႈမွန္သမွ်ကုိ မရ ရေအာင္ ေျဖ႐ွင္းေပးခဲ့ပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္းေတြက ေျပာၾကပါတယ္ ဘာလုိ႔မ်ား လူေတြကုိ ကုိယ့္စိတ္နဲ႔ ႏႈိင္းျပီး ဆက္ဆံတာလဲတဲ့။ မင္းေကာင္းသေလာက္ မင္းအေပၚ ျပန္ေကာင္းၾကရဲ႕လားတဲ့ မင္း႐ုိးသားသေလာက္ သူတုိ႔ ႐ုိးသား ၾကရဲ႕လားတဲ့။ စတဲ့ ေမးခြန္းေပါင္း မ်ားစြာကုိ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ေမးၾကပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ သူတုိ႔ရဲ႕ ေမးခြန္းေတြကုိ ျပန္ေျပာခဲ့တဲ့ စကားက "ငါတစ္ေယာက္ ႐ုိးသားရင္ ေလာကၾကီး လွတာေပါ့ကြာ။ သူမ်ားေတြ မ႐ုိးသားတုိင္း သူမ်ားေတြ ေကာက္က်စ္တုိင္း ငါ့ဘက္က လုိက္ျပီး အေရာင္ေျပာင္းရရင္ ဘယ္ေကာင္းပါ့မလဲ" လုိ႔ ေျပာခဲ့ပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ္ ဒီပြဲၾကီးကုိ စလုပ္ေတာ့ အားမာန္အျပည့္နဲ႔ လုပ္ခဲ့ပါတယ္။ ကူညီေပးၾကတဲ့ သူေတြ အမ်ားၾကီးပါပဲ။ အကူအညီ ေပးမယ့္သူေတြသာ မ႐ွိရင္ ကၽြန္ေတာ္ ဒီေန႔ ဒီလုိမ်ဳိးေတာင္ ရပ္တည္ႏုိင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ အခက္အခဲ ဆုိတာကေတာ့ လုပ္ငန္းတုိင္းမွာ ႐ွိတာပါပဲ။ ကၽြန္ေတာ္အရာအားလုံးကုိ ႐ုိးသားစြာနဲ႔ ေက်ာ္ျဖတ္ခဲ့ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ အကူညီေပးတဲ့သူေတြကုိေရာ အေႏွာက္အယွက္ေပးတဲ့ သူေတြေရာ အားလုံးကုိ ကၽြန္ေတာ့္ဘက္က ႐ုိး႐ုိးသားသား ေျပာဆုိ ဆက္ဆံခဲ့ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ဟာ သူမ်ားေတြလုိ ပုိက္ဆံ ခ်မ္းသာလြန္းတဲ့သူ မဟုတ္ပါဘူး အားကုိးလဲ ႐ွိတဲ့သူ မဟုတ္ပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ့္မွာ ႐ွိတာဆုိလုိ႔ ႐ုိးသားမႈ၊ အမွန္တရား၊ သစၥာတရား ဒါေတြပဲ ႐ွိတာပါ။ အဲဒါေတြကုိ အေျခခံျပီး ကၽြန္ေတာ္ ဒီပြဲၾကီးကုိ လုပ္ခဲ့တာပါ။ ပြဲေတာ္ၾကီးမွာ အေႏွာက္အယွက္ အမ်ဳိးမ်ဳိးကုိ ၾကဳံေတြ႔ခဲ့ရပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ဒီပြဲၾကီး မစခင္မွာ ဘုရားမွာ သစၥာဆုိခဲ့ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ ဘဝရဲ႕ ပထမဆုံးေသာ သစၥာဆုိမႈပါပဲ။ ဗုဒၶရဲ႕ အရိပ္ဟာ ေအးခ်မ္းလြန္းပါတယ္။ ဘုရားကုိ မသြားခင္မွာ ကၽြန္ေတာ္ဟာ ျပႆနာအၾကီးဆုံးကုိ ေတြ႔ေနခဲ့ရျပီး အဲဒီ့ျပႆနာသာ မ႐ွင္းႏုိင္ရင္ ပြဲပါပ်က္သြားႏုိင္တဲ့ အေနအထားပါ။ ဘုရားကုိ ေရာက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ တကုိယ္လုံး တုန္ရီေနပါျပီ။ ဘုရားမွာ ကၽြန္ေတာ္ စိတ္တည္ျငိမ္ေအာင္ လုပ္ရင္း ခနနားရပါတယ္။ ျပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ သစၥာဆုိပါတယ္။ "အ႐ွင္ဘုရား တပည့္ေတာ္သည္ အခု ျပဳလုပ္ေသာ ေဖေဖာ္ဝါရီ ေပ်ာ္ပြဲ႐ႊင္ပြဲၾကီးကုိ လူအမ်ား စိတ္ခ်မ္းသာေစျခင္း အလုိ႔ငွာ ဦးစီး ေဆာင္႐ြက္ခဲ့ပါသည္။ မည္သူ႔ကုိမွ် ယုတ္ညံ့ေသာ ေစတနာျဖင့္ မဆက္ဆံ မေျပာဆုိခဲ့ပါ။ တပည့္ေတာ္ ဘဝတြင္ မည္သူ တစ္ဦး တစ္ေယာက္၏ အက်ဳိးစီးပြါးကုိ ပ်က္စီးေစလုိေသာ စိတ္မ်ဳိးမ႐ွိခဲ့ပါ။ တပည့္ေတာ္သည္ လူသားအားလုံးကုိ အ႐ုိးသားဆုံး ဆက္ဆံေျပာဆုိခဲ့ပါသည္။ ဤမွန္ေသာ သစၥာစကားေၾကာင့္ တပည့္ေတာ္ ယခု ျပဳလုပ္ေနေသာ ေဖေဖာ္ဝါရီ ေပ်ာ္ပြဲ႐ႊင္ပြဲၾကီးကုိ အေႏွာက္အယွက္ကင္းကင္း အႏၱရာယ္ကင္းကင္း က်င္းပႏုိင္ရပါလုိ၏" ဆုိျပီး သစၥာဆုိ ဆုေတာင္းခဲ့ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ သစၥာ မွန္လုိ႔ထင္ပါတယ္ ကၽြန္ေတာ့္ ပြဲေတာ္ၾကီး ေအာင္ျမင္ခဲ့ပါတယ္။ အခက္အခဲေတြကိုလည္း ေက်ာ္လႊားႏုိင္ခဲ့ပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ျပႆနာေတြကုိ သူငယ္ခ်င္းေတြ မိတ္ေဆြေတြက အျပည့္အဝကူညီ ေျဖ႐ွင္းေပးခဲ့ၾကပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ ေဖေဖ နဲ႔ ေမေမ ဆုိရင္လည္း ကၽြန္ေတာ့္ အတြက္ ေတာ္ေတာ္ၾကီးကုိ ေသာက ေရာက္ခဲ့ၾကရပါတယ္။ ဒီပြဲမွာ ကၽြန္ေတာ္ဟာ အခ်ိန္မေ႐ြး ျပႆနာတက္ျပီး ဒုကၡေရာက္သြားႏုိင္တယ္ ဆုိတာ အားလုံး သိၾကပါတယ္။ သူတုိ႔ေတြရဲ႕ မ်က္ႏွာေတြမွာ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ စုိးရိမ္မႈေတြ အျပည့္နဲ႔ဆုိတာ မေျပာပဲနဲ႔ သိသာပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ ဝန္ထမ္းေတြက အစ ကၽြန္ေတာ့္ အတြက္ စုိးရိမ္ပူပန္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ စုိးရိမ္တဲ့ အထဲမွာ ဘေလာ့ဂ္ဂါၾကီး ကုိစုိးထက္လည္း ပါပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ဟာ မနက္လင္းတာနဲ႔ တျပဳိင္ထဲ ဒီေန႔ ဘယ္ျပႆနာကုိ ဘယ္လုိ ေျဖ႐ွင္းရမလဲဆုိတာနဲ႔ စျပီးေတြးမိပါတယ္။ တကယ္တမ္းလည္း ေတြးထားသလုိ ျပႆနာေတြက ေရာက္ေရာက္လာပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ ဝန္ထမ္းေတြေ႐ွ႕မွာ ကၽြန္ေတာ့္ မိတ္ေဆြ အေပါင္းအသင္းေတြ ေ႐ွ႕မွာ ကၽြန္ေတာ္ အားတင္းျပီး ရပ္တည္ခဲ့ရပါတယ္။ သူတုိ႔ေ႐ွ႕မွာသာ ကၽြန္ေတာ္ မ်က္ႏွာပ်က္ေနမယ္ စိတ္ဆင္းရဲေနမယ္ဆုိ ေနာက္က လုိက္လုပ္ေပးေနတဲ့သူေတြ အားပ်က္ကုန္မွာ စုိးလုိ႔ပါ။ ပြဲျပီးသြားတဲ့ ၁၄ ရက္ေန႔မွာေတာ့ အားလုံးကုိ အိမ္ျပန္ပုိ႔ေပးအျပီး ကၽြန္ေတာ္ ျပန္လာခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီ့မွာေတာ့ တင္းထားသမွ် စိတ္ေတြ အားလုံးကုိ ေလွ်ာ့လုိက္ပါတယ္။ အိပ္ခန္းထဲကုိ ေရာက္ေရာက္ျခင္း ကၽြန္ေတာ္ ေခြလဲသြားပါတယ္။ ဘယ္သူမွလည္း မသိလုိက္ပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ ဗီဒိုေရွ႕မွာ ၂ နာရီေလာက္ ေခြေခြေလးလဲေနျပီး ေတာ္ေတာ္နဲ႔ ျပန္မထႏုိင္ခဲ့ပါဘူး။ ေနာက္မွ ေျဖးေျဖးျခင္းထျပီး ကုတင္ေပၚကုိ တက္ခဲ့ရပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ မနက္မုိးလင္းတဲ့ အထိ လုံးဝ အိပ္လုိ႔ မေပ်ာ္ပါဘူး။ စိတ္ေလွ်ာ့လုိက္ေပမယ့္လည္း ဘယ္လုိမွ အိပ္မေပ်ာ္ခဲ့ပါဘူး။ လူေတြအေၾကာင္းကုိ စဥ္းစားရင္း စဥ္းစားရင္း ဝမ္းနည္းမိပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ဘက္က ႐ုိးသားစြာ ဆက္ဆံခဲ့ေပမယ့္ လုံးဝကုိ မ႐ုိးသားတဲ့ သူေတြကုိ ျပန္စဥ္းစားမိျပီး သူတုိ႔ကုိ သနားလာမိပါတယ္။ သူတုိ႔ဟာ ဘဝမွာ ေငြေၾကး၊ ရပုိင္ခြင့္နဲ႔ လူလူခ်င္း ၾကီးႏုိင္ငယ္ညွင္း လုုပ္ဖုိ႔ေလာက္သာ စဥ္းစားတတ္တဲ့ အတြက္ ကၽြန္ေတာ္ သနားမိပါတယ္။ ဘဝမွာ အသိတရားဆုိတာ နားမလည္တဲ့ အဲဒီ့လူေတြကုိ ကၽြန္ေတာ္ ေျပာေနၾကစကားနဲ႔ ေျပာရရင္ လူျဖစ္ဖုိ႔ တစ္ဆင့္ လုိေနပါတယ္။

ဒီပြဲေတာ္ၾကီးမွာ ကၽြန္ေတာ္ ျမင္လုိက္ရတာက လူျဖစ္ဖုိ႔ တစ္ဆင့္လုိေနေသးတဲ့ သူေတြရယ္။ မိတ္ေဆြစစ္ဆုိတာရယ္။ ညွဳိးငယ္ေနတဲ့ သူေတြရယ္။ ေအာက္ဆုံးက နင္းျပားေတြရယ္ကုိ ကၽြန္ေတာ္ ျပတ္ျပတ္ထင္ထင္ ျမင္လုိက္ရပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ဒီပြဲ တစ္ေလွ်ာက္လုံးမွာ ကၽြန္ေတာ့္ထက္နိမ့္က်တဲ့ သူေတြကုိ ဦးစားေပးျပီး ဆက္ဆံခဲ့ပါတယ္။ သူတုိ႔ေတြကုိ ေပ်ာ္႐ႊင္ေအာင္ အဓိကထားျပီး လုပ္ေပးခဲ့ပါတယ္။ သူတုိ႔ေတြ ေပ်ာ္ၾကတာကုိ ျမင္ျပီး ကၽြန္ေတာ္ ပီတိျဖစ္ရပါတယ္။ သူတုိ႔ေတြရဲ႕ အျပဳံးမ်က္ႏွာေတြကုိ ေတြ႕ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ပင္ပန္းသမွ် အားလုံး ေပ်ာက္သြားပါတယ္။ ေငြဂုဏ္ေမာက္ျပီး လူျဖစ္ဖုိ႔ တစ္ဆင့္လုိေနတဲ့ သူေတြကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ လုပ္ရပ္ကုိ သေဘာမက်ပါဘူး။ အျမင္မၾကည္ပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္က သူတုိ႔ကုိလည္း မပုတ္ခတ္ပါဘူး ကၽြန္ေတာ္ လုပ္ေနတာကုိလည္း ႐ုိး႐ုိးသားသား ေျပာျပပါတယ္။ ဒါကုိ သူတုိ႔ မေက်နပ္ပါဘူး။ ဒါေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လည္း မတတ္ႏုိင္ဘူး။ မေက်နပ္လည္း ေနေပါ့ ဆုိျပီး ပစ္ထားလုိက္ပါတယ္။ အဲဒီ့ အက်ဳိးဆက္ကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ေတာက္ေလွ်ာက္ ျပႆနာ႐ွာတာပါပဲ။ အဲဒီ့ ျပႆနာေတြကလည္း ကၽြန္ေတာ့္ကုိ မသက္ေရာက္ေစပါဘူး။ ပန္းနဲ႔ ေပါက္သေလာက္ပဲ ျဖစ္ေနပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ယုံၾကည္တာ တစ္ခု႐ွိတယ္ လူေတြကုိ ႐ုိးသားစြာ ဆက္ဆံျခင္းက ဘဝမွာ အရာအားလုံးကုိ အႏုိင္ရသြားႏုိင္တယ္လုိ႔။ ျပီးေတာ့ ကုိယ့္ကုိ ယုတ္မာတဲ့သူကုိေတာင္ ႐ုိး႐ုိးသားသား ဆက္ဆံလုိက္ရင္ သူ႔ဘက္က ဘာမွ လုပ္မရေတာ့ဘူး။ ေနာက္ဆုံးဗ်ာ လူတုိင္းကုိ ႐ုိးသားစြာ ဆက္ဆံလုိက္ ဟုိဘက္ကလူ ဘာဆုိတာကုိ ဘယ္သူမွ မေျပာပဲ ခ်က္ျခင္း သိႏုိင္တယ္။ ကဲ ေနာက္မွပဲ ကၽြန္ေတာ္ ပြဲေတာ္ၾကီးနဲ႔ ပတ္သတ္ျပီး စီကာပတ္ကုံး ေရးျပေတာ့မယ္။ ခုေတာ့ ဒီေလာက္နဲ႔ ေက်နပ္ၾကပါလုိ႔။ လူသားအားလုံး ႐ုိးသားႏုိင္ၾကပါေစ။