ျဖတ္သန္းခဲ့တဲ့ ၂၀၀၈

သူမ်ားေတြေတာ့ မသိဘူး ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ကေတာ့ ၂၀၀၈ တစ္ႏွစ္လုံးဟာ ဒဏ္ရာေတြ ဗလပြနဲ႔ေပါ့။ ျဖတ္သန္းရတာ ေမာလွပါတယ္။ ေပ်ာ္စရာဆုိတာ မ႐ွိသေလာက္ကုိ ႐ွားပါးခဲ့ပါတယ္။ တုိက္ပြဲေတြဆုိတာ ျမင္မေကာင္းဘူး။ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ ၂၀၀၈ ဆုိတာ အိပ္မက္ဆုိးတစ္ခုလုိပါပဲ။ ကၽြန္ေတာ္ အဲဒီ့အိပ္မက္ကေန အျမန္ဆုံး ႏုိးထခ်င္ေနပါျပီ။ ကုိယ့္သမုိင္းကုိယ္ေရးတာဆုိေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ အနာတရျဖစ္ေစတဲ့ စာမ်က္ႏွာေတြကုိသာ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္က ေပးခဲ့ပါတယ္။ ကဲ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ၂၀၀၈ စာမ်က္ႏွာေတြကုိ ၾကည့္ၾကစုိ႔ရဲ႕။

ဇန္နဝါရီလ
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ဖုိးဝက ဦးစီးက်င္းပမယ့္ ၂၀၀၈ခုႏွစ္ ေဖေဖာ္ဝါရီ ေပ်ာ္ပြဲ႐ႊင္ပြဲအတြက္ ကၽြန္ေတာ္ အစီအစဥ္ေတြေရးေနတယ္။ စပြန္ဆာေပးတဲ့ ကုမၸဏီကေနျပီး ေငြေတြထုတ္တယ္။ ေနာက္ေတာ့ ေပ်ာ္ပြဲ႐ႊင္ပြဲအတြက္ အဆုိေတာ္ေတြ၊ မင္းသား မင္းသမီးေတြကုိ လာျပီး ကူညီေပးဖုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ကမ္းလွမ္းေနရတယ္။ လုပ္မွာက ၆ ရက္ဆုိေတာ့ အစီစဥ္ေတြ မထပ္ေအာင္ ျပင္ဆင္ေနရတယ္။ ဆုိင္ခန္းေတြလဲ ေရာင္းထြက္ေအာင္ တစ္ဘက္ကေန မားကတ္တင္းေတြကုိ သင္ေပးေနရေသးတယ္။ စာနယ္ဇင္း႐ွင္းလင္းပြဲလဲ လုပ္ျဖစ္တယ္။ ေၾကာ္ျငာေတြလဲ တရစပ္ထည့္ထားတယ္။ လာသမွ်ဖုန္းေတြကုိလဲ လက္ခံျပီး ေျဖေပးေနရတယ္။ ပြဲအတြက္ အေတာ္ေတာ့ အဆင္ေျပတယ္။ ပင္ေတာ့ပင္ပန္းတယ္။ စိတ္ေရာလူေရာ မနားရဘူးေပါ့။ အဲဒီ့လုိနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ဇန္နဝါရီလကုိ ဝ႐ုန္းသုန္းကား ျဖတ္သန္းခဲ့တယ္။

ေဖေဖာ္ဝါရီလ
ပြဲက နီးေနျပီ။ စမွာက ၉ ရက္ေန႔ဆုိေတာ့ လဆန္း ၁ ရက္ေန႔ကထဲက ကန္ေတာ္ၾကီးထဲမွာ ဆုိင္ခန္းေတြေဆာက္ေနျပီ။ ျပီးေတာ့ စတိတ္စင္ေတြကုိ ျပင္ဆင္ေနျပီ။ အဲဒီ့မွာ ႐ွယ္ယာသမားေတြရဲ႕ အက္သံေတြကုိ ကၽြန္ေတာ္ၾကားေနရျပီ။ လွည့္မၾကည့္အားဘူး။ ပြဲျဖစ္ေရး အဓိကဆုိေတာ့ က်န္တာ မစဥ္းစားအားဘူး။ အဲဒီ့အခ်က္က ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ႏွိပ္စက္ေတာ့တာပဲ။ ပြဲက်င္းပဖုိ႔ ၂ ရက္အလုိမွာ ပြဲမလုပ္နဲ႔ေတာ့ဆုိတဲ့ ပုံစံျဖစ္လာတယ္။ အဲဒါကုိ ေတာ္ေတာ္ၾကီးကုိ ညွိႏႈိင္းျပီး လုပ္ခဲ့ရတယ္။ ပြဲအတြင္းမွာ ကုန္က်စရိတ္ေတြက ေမွ်ာ္လင့္ထားတာထက္ ၂ ဆ ၃ ဆ နီးပါး ျမင့္တက္သြားတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္အေနနဲ႔ ပြဲေတာ္ၾကီးကုိ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းျဖစ္ေရး အဓိကထားေနရလုိ႔ ကုန္က်စရိတ္ေတြကုိ ထည့္မစဥ္းစားအားေတာ့ဘူး။ ပြဲေတာ္က ေတာ္ေတာ္စည္ကားပါတယ္။ ေအာင္လဲေအာင္ျမင္ပါတယ္။ ျပႆနာေတြလဲ ေန႔စဥ္ရင္ဆုိင္ခဲ့ရပါတယ္။ ပြဲျပီးတဲ့ ၁၄ ရက္ေန႔ညကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ဟန္မေဆာင္ႏုိင္ေတာ့ပဲ ပစ္လဲသြားပါေတာ့တယ္။ သိပ္ပင္ပန္းသြားလုိ႔ပါ။ တင္းထားတဲ့ စိတ္ေတြေလွ်ာ့လုိက္တာလဲ ပါတာေပါ့ေလ။ ပြဲျပီးေတာ့ အျမတ္အစြန္း မက်န္ပါဘူး။ စီမံခန္႔ခြဲမႈ ညံ့ဖ်င္းတာရယ္ လူေတြရဲ႕ ေလာဘကုိ ကၽြန္ေတာ္ေလွ်ာ့တြက္မိတာရယ္ေၾကာင့္ နာမည္နဲ႔ သိကၡာသာ ေအာင္ျမင္ခဲ့ပါတယ္။ ေငြေၾကးမွာေတာ့ မ႐ႈံးတာတစ္ခုပဲ ကံေကာင္းခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ျပႆနာက ျပီးမသြားပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ မ်ဳိးစုံစြပ္စြဲၾကပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ အျပင္ထြက္ခ်င္စိတ္ကုန္တဲ့အထိ ျဖစ္ခဲ့ရတယ္။ ေနာက္ဆုံး တရားစြဲမယ္ဗ်ာဆုိမွာ ဇာတ္လမ္းေတြ ျငိမ္းပါေတာ့တယ္။ တရားစြဲရင္ ကၽြန္ေတာ္ ႏုိင္မွာေသခ်ာပါတယ္။ အဲဒီ့က်မွ အားလုံး ပါးစပ္ပိတ္သြားပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ေဖေဖာ္ဝါရီမွာ ပူေလာင္ျခင္းအျပည့္နဲ႔ ေလာင္ကၽြမ္းခဲ့ရပါတယ္။

မတ္လ
ကၽြန္ေတာ့္ ေမြးေန႔ရွိတဲ့လပါ။ ေမြးေန႔ေတာင္ မလုပ္ႏုိင္ခဲ့ပါဘူး။ အလုပ္ကိစၥေတြ ေတာက္ေလွ်ာက္မ်ားေနပါတယ္။ TV ေၾကာ္ျငာေတြ လက္ခံ႐ုိက္ကူးေပးေနရတာကလဲ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ေမြးေန႔ပါေမ့ေစတဲ့ အခ်က္တစ္ခု ျဖစ္ေစခဲ့ပါတယ္။ မတ္လမွာ ထူးျခားတာဆုိလုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ TV ေၾကာ္ျငာေလးခုအတြက္ စာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္ႏုိင္ခဲ့တာပါပဲ။ မတ္လထဲမွာပဲ ေၾကာ္ျငာႏွစ္ခု ႐ုိက္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ အဆင္ေျပပါတယ္။ အဆင္မေျပတာကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္အလုပ္ေပးတဲ့ သူေတြဘက္ကပါပဲ။ မေပါက္တဲ့ေစ်းေပးခဲ့တာေတာင္ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ အျပစ္တင္ခ်င္ၾကပါတယ္။ လူေတြရဲ႕ေလာဘကုိ ကၽြန္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္အံ့အားသင့္ခဲ့ရပါတယ္။ ေမြးေန႔ကလဲ ဘာမွ မလုပ္ျဖစ္ခဲ့ပါဘူး။ သူငယ္ခ်င္းေတြက စုျပီး ဆုိင္မွာထုိင္ေစာင့္ေနမွပဲ ကၽြန္ေတာ္ေမြးေန႔မွန္း သိပါေတာ့တယ္။ ျပီးေတာ့ ေနာက္လမွာ ႐ုံးခန္းေျပာင္းဖုိ႔ကိစၥက ကၽြန္ေတာ့္ကုိ တြန္းအားေပးေနသလုိပါပဲ။ မတ္လမွာေတာ့ ေထြေထြထူးထူး မျဖစ္ခဲ့ပါဘူး။ ဒီလုိနဲ႔ လကုန္သြားခဲ့တယ္။

ဧျပီလ
ကၽြန္ေတာ့္႐ုံးခန္းကုိ ေျပာင္းခဲ့ပါတယ္။ ႐ုံးခန္းေျပာင္းတဲ့အတြက္ ADSL မရေသးပါဘူး။ အင္တာနက္ မသုံးႏုိင္ေသးပါဘူး။ သၾကၤန္ပိတ္ရက္ေတြကလဲ ႐ွိေနျပန္ေတာ့ အလုပ္ေတြ ဘာမွ ဟုတ္တိပတ္တိ မလုပ္ႏုိင္ခဲ့ပါဘူး။ ႐ုံးေျပာင္းလုိ႔ ေနရာေတြျပန္ခ် မီးေတြျပန္ဆင္နဲ႔ ႐ႈပ္႐ွက္ခက္ေနရင္း သၾကၤန္ကုိေရာက္သြားပါတယ္။ သၾကၤန္မွာ ကၽြန္ေတာ္ဘုန္းၾကီးဝတ္ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အတက္ေန႔မွာ ျပန္ထြက္ခဲ့ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ခ်စ္လွစြာေသာ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ ႏုိင္ငံျခားကေန ျပန္ေရာက္လာတာလဲ ပါပါတယ္။ ျပီးေတာ့ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းမွာ လူမ်ားျပီး မြန္းက်ပ္လာလုိ႔ ထြက္ျဖစ္သြားပါတယ္။ ဘာပဲေျပာေျပာ ၅ ရက္ေတာ့ ဝတ္ခဲ့ပါတယ္။ သၾကၤန္အတက္ေန႔မွာ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ မဆုံျဖစ္ခဲ့တဲ့ သူငယ္ခ်င္းကုိေတြ႔ဖုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ အျပင္ထြက္ခဲ့ပါတယ္။ ကံဆုိးပါတယ္ မေတြ႔ျဖစ္ပါဘူး သူ႔အမနဲ႔ပဲ ေတြ႔ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီ့ညက ကၽြန္ေတာ္ ကၽြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းကားကုိ ေမာင္းတာ တုိက္ပစ္လုိက္ပါတယ္။ လမ္းအလယ္ကကၽြန္းကုိတုိက္မိတာပါ။ ကားစတီယာရင္က return ျပန္မရတာကုိ မသိလုိ႔ တုိက္မိသြားတာပါ။ ကားျပန္ျပင္ေပးလုိက္ရလုိ႔ ေငြလဲကုန္သြားပါတယ္။ သူတုိ႔က မေလ်ာ္ခုိင္းပါဘူး ကၽြန္ေတာ္က မေနႏုိင္လု႔ိ ျပန္ေလ်ာ္ေပးလုိက္တာပါ။ ကံဆုိးကံေကာင္း ဘာေတြမွန္းကုိ မသိေတာ့ပါဘူး။ ေနာက္ဆုံးပတ္ထဲမွာေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းေလးနဲ႔ ေတြ႔ျဖစ္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ တစ္ေယာက္ကုိ တစ္ေယာက္ အကူအညီေပးႏုိင္ခဲ့ပါတယ္။

ေမလ
ျမန္႔မာ့သမုိင္းမွာ အဆုိးဆုံး နာဂစ္မုန္တုိင္း ဝင္ေမႊတဲ့လေပါ့။ လူသားေတြ ေၾကကြဲခဲ့ရတဲ့လေပါ့။ ကၽြန္ေတာ္ နာဂစ္ျဖစ္တဲ့ေန႔က အိမ္မွာပါ။ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ညသန္းေခါင္ေလာက္မွာ အေမကလာႏႈိးပါတယ္ ကၽြန္ေတာ္လဲ ဘာမွ မတတ္ႏုိင္ဘူးေလဆုိျပီး ျပန္အိပ္ေနပါတယ္။ မနက္လင္းေတာ့ ႐ုံးသြားမယ္ဆုိျပီး အိမ္အျပင္ထြက္ၾကည့္ေတာ့မွ ျမဳိ႕ပ်က္သြားျပီဆုိတာ သိလုိက္ရတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ညေနဘက္မွာ ႐ုံးကုိေရာက္ခဲ့တယ္။ ေထြေထြထူးထူး ဘာမွ မျဖစ္လုိ႔ေတာ္ေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္ တခ်ဳိ႕ ကိစၥေတြကုိေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ဆုံး႐ႈံးလုိက္ရတယ္။ စိတ္ဓါတ္ကေနတဲ့ အေဖနဲ႔အေမကုိ ဘယ္လုိ အားေပးရမွန္းမသိခဲ့ဘူး။ ေနာက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ႐ုံးကုိ ပိတ္ထားလုိက္ျပီး ကယ္ဆယ္ေရး လုပ္ငန္းေတြ လုိက္လုပ္ျဖစ္တယ္။ အဲဒီ့လုိနဲ႔ ကုိစုိးထက္အကူအညီေတာင္းလုိ႔ ဆရာေတာ္ ရန္ကုန္ကုိၾကြလာေတာ့ ကပၸိယလုပ္ရင္း နာဂစ္အလွဴေတြလုပ္ျဖစ္ပါတယ္။ ရန္ကုန္မွာ အေနနည္းသြားတယ္။ ဆရာေတာ္ ျပန္ၾကြသြားေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ သင္ခန္းစာေတြ အမ်ားၾကီးရလုိက္တယ္။ ကၽြန္ေတာ့္႐ုံးကုိ ျပန္ဖြင့္လုိက္တယ္။ လုိအပ္ခ်က္ေတြကုိ ကၽြန္ေတာ္ပုိျမင္ခဲ့တယ္။ ကၽြန္ေတာ့္လုပ္ငန္းေတြအတြက္ Revolution လုပ္ခဲ့ရတယ္။ ဝန္ထမ္းတခ်ဳိ႕ ထြက္သြားတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တခ်ဳိ႕ကုိ ထုတ္ပစ္ခဲ့တယ္။ ေမလအကုန္မွာ ႐ုံးကုိ ျပန္လည္ပတ္ေစခဲ့တယ္။

ဇြန္လ
ဆရာေတာ္ ဒုတိယအၾကိမ္ ျပန္ၾကြလာတယ္။ ဒီတစ္ခါေတာ့ ႐ုံးကုိ ပစ္ထားခဲ့ျပီး တစ္လလုံးနီးပါး ကပၸိယအလုပ္ကုိ လုပ္ခဲ့တယ္။ နာဂစ္မုန္တုိင္းဒဏ္ခံရတဲ့ ေဒသေတြဘက္မွာ ကၽြန္ေတာ္ရယ္ ဆရာေတာ္ရယ္ လွည့္ခဲ့တယ္။ ဆရာေတာ္နဲ႔အတူ ဧည့္သည္ေတြပါ ပါလာလုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ အလုပ္ပုိ႐ႈပ္ခဲ့တယ္။ ျပီးေတာ့ ျမန္မာႏုိင္ငံ အထက္ပုိင္းကုိလဲ အလွဴသြားလုပ္ခဲ့တယ္။ ဇြန္လမွာေတာ့ ဆရာေတာ္နားမွာပဲ ေနခဲ့တယ္။ ႐ုံးကုိေတာ့ မန္ေနဂ်ာနဲ႔ ပစ္ထားလုိက္တယ္။ ျပန္လွည့္မၾကည့္အားခဲ့ဘူး။ လကုန္ခါနီးမွ ဆရာေတာ္ ျပန္ၾကြသြားတယ္။ အဲဒီ့ေတာ့မွ ကၽြန္ေတာ္႐ုံးျပန္ေရာက္တယ္။ ႐ုံးမွာ ျဖစ္ခ်င္တုိင္းျဖစ္ေနတယ္။ ျပန္ေရာက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ဝန္ထမ္းေတြကုိ ျဖဳတ္ပစ္လုိက္တယ္။ အလုပ္မျဖစ္တာကုိ ၾကည့္မေနႏုိင္ေတာ့ဘူး။ ဝန္ထမ္းအသစ္ေတြ ထပ္ခန္႔တယ္။ မန္ေနဂ်ာ အသစ္တစ္ေယာက္ ႐ွာခဲ့ရတယ္။ ေတာ္ေတာ္နဲ႔ မေတြ႔ခဲ့ဘူး။ လုပ္ငန္းေတြ အေျခအေနက မေကာင္းေသးဘူး အလုပ္အသစ္လုပ္ဖုိ႔ စဥ္းစားခဲ့တယ္။

ဇူလုိင္လ
မန္ေနဂ်ာ အသစ္တစ္ေယာက္ရတယ္။ အဆင္ေျပမယ္လုိ႔ ထင္ခဲ့တယ္။ လုပ္ငန္းအသစ္စဖုိ႔ ျပင္ဆင္ေနခ်ိန္ဆုိေတာ့ ပင္ပန္းတယ္။ ေၾကာ္ျငာလုပ္ငန္းေတြ လုပ္ဖုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ အခြင့္အေရးရခဲ့တယ္။ စက္တင္ဘာမွ စမယ့္ လုပ္ငန္းအတြက္ အခုကထဲက ျပင္ဆင္ေနရတယ္။ မားကတ္တင္းအတြက္ လူအသစ္ေတြ ထပ္ေခၚထားရတယ္။ ဝန္ထမ္းအင္တာဗ်ဴးေတြ လုပ္ရတယ္။ ဝန္ထမ္းအသစ္ေတြရေတာ့ Training ေပးရတယ္။ Proposal ေတြ Quotation ေတြနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ လုံးခ်ာလည္လုိက္ေနခဲ့တယ္။ ေၾကာ္ျငာစာအုပ္အတြက္ ဒီဇုိင္းေတြထုိင္ရင္း စိတ္ေတြေလာေနခဲ့တယ္။ လူေတြအမ်ားၾကီးနဲ႔ ဆက္ဆံေနရတယ္။ မန္ေနဂ်ာေတြ လုပ္ငန္း႐ွင္ေတြနဲ႔ေပါ့။ ပြဲေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားလဲ သြားျဖစ္တယ္။

ၾသဂုတ္လ
ေနာက္လဆုိရင္ စာအုပ္ထြက္ေတာ့မွာဆုိေတာ့ မားကတ္တင္းေတြကုိ ပုိျပီး အလုပ္လုပ္ႏုိင္ေအာင္ စီစဥ္ေပးရတယ္။ ေစ်းကြက္အေနအထားကုိ ျပန္ျပီး သုံးသပ္ရတယ္။ ကုိယ္ရင္းႏွီးတဲ့ မိတ္ေဆြ အေပါင္းအသင္းေတြကုိ အကူအညီေတာင္းရတယ္။ ဝန္ထမ္း အဝင္အထြက္ကေတာ့ ၾကမ္းတုန္းပါပဲ။ အဝင္အထြက္ အရမ္းမ်ားတယ္။ အသစ္ခန္႔ထားတဲ့ မန္ေနဂ်ာ ထြက္သြားတယ္။ သူလဲ မခံႏုိင္ေတာ့ဘူးေလ ၾသဂုတ္လ ကုန္ခါနီးမွာ ကၽြန္ေတာ္ အလုပ္ေတြ ပုိပိသြားတယ္။ လႈပ္ေတာင္ မလႈပ္ႏုိင္ေတာ့ဘူး။ စာရင္းဇယားေတြကလဲ အ႐ႈံးကုိ ျပေနေတာ့ အေမာပုိဆုိ႔ေစခဲ့တယ္။ ၾသဂုတ္လမွာ ထူးျခားျဖစ္စဥ္ဆုိလုိ႔ အလုပ္ကုိ ၂ ဆလုပ္ရတာရယ္ ဝန္ထမ္း ၅ ေယာက္ေလာက္ အဝင္အထြက္ျဖစ္တာရယ္ ဒါပဲ႐ွိတယ္။

စက္တင္ဘာလ
စာအုပ္စထြက္တဲ့လေပါ့။ ထုိက္သင့္သေလာက္ ေအာင္ျမင္ခဲ့တယ္။ လုပ္ငန္းေတြနဲ႔ စာခ်ဳပ္ေတြ ခ်ဳပ္ႏုိင္ခဲ့တယ္။ အသိမိတ္ေဆြေတြ ပုိျပီး တုိးလာခဲ့တယ္။ ျပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ အၾကီးအက်ယ္ေျပာင္းလဲေစမယ့္ ကိစၥတစ္ခု အတြက္ အစျပဳတဲ့ အေနနဲ႔ တစ္ေယာက္ေသာသူနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ေတြ႔ခဲ့တယ္။ ခင္ခဲ့တယ္။ သူေရာကၽြန္ေတာ္ေရာ ရည္႐ြယ္ခ်က္ေတြတူလုိ႔ ပုိျပီး ခင္မင္ခဲ့တယ္။ အထူးျခားဆုံးက ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ စီးပြါးေရးအရ သိခဲ့ေပမယ့္ အခ်ိန္တုိအတြင္းမွာ ငယ္ေပါင္းေတြလုိ ျဖစ္သြားခဲ့တာပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ ကံဆုိတာ ဘယ္သူကမ်ား ၾကဳိသိႏုိင္မွာလဲေနာ္။ ကၽြန္ေတာ့္အလုပ္ေတြထဲက TV ေၾကာ္ျငာလုပ္ငန္းအတြက္ ခ်ဳပ္ထားတဲ့ စာခ်ဳပ္ကုိ တစ္ဘက္က ေဖာက္ခ်င္ေနလုိ႔ ေခၚျပီး သတိေပးခဲ့ရေသးတယ္။ စက္တင္ဘာလမွာ ေပ်ာ္စရာေတြ႐ွိသလုိ စိတ္႐ႈပ္စရာေတြလဲ မလြတ္ခဲ့ပါဘူး။ ဘာပဲေျပာေျပာ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ကူညီေပးမယ့္ သူတစ္ေယာက္တုိးလုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ အလုပ္လုပ္ရတာ ပုိအား႐ွိခဲ့တယ္။

ေအာက္တုိဘာလ
ကၽြန္ေတာ္ မန္ေနဂ်ာ အသစ္တစ္ေယာက္လုိအပ္ေနျပီဆုိတာ ေသခ်ာသြားတယ္ ကၽြန္ေတာ္ အလုပ္ေတြ ျပန္႔က်ဲေနတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ လာကူညီေပးတဲ့ ညီမေလးတစ္ေယာက္႐ွိတယ္ acube ေပါ့။ သူလဲ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ မန္ေနဂ်ာခန္႔ဖုိ႔ အုိင္ဒီယာေပးခဲ့တယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ကူညီေပးေနတဲ့ တစ္ေယာက္ေသာသူကုိ ကၽြန္ေတာ္ အဲဒီ့ကိစၥ ဖြင့္ျပီး တုိင္ပင္ခဲ့တယ္ သူမကလဲ မန္ေနဂ်ာခန္႔ဖုိ႔ ထပ္ျပီး အၾကံဥာဏ္ေပးတဲ့ အျပင္ သူမကုိယ္တုိင္ ႐ွာေပးခဲ့တယ္။ ဟုတ္တယ္ သိပ္ေတာ္တဲ့ မန္ေနဂ်ာတစ္ေယာက္ ကၽြန္ေတာ္ရခဲ့တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္အဆင္ေျပခဲ့တယ္။ အဲဒီ့ရက္ပုိင္းေတြမွာ သူမနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ အလုပ္ကိစၥေတြ အတြက္သာမက လူမႈေရးအတြက္ပါ ေတြ႔ခ်ိန္ေတြ ပုိျပီး စိပ္ခဲ့တယ္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ႏွစ္ေယာက္ မေတြ႔ျဖစ္တဲ့ေန႔ရွားပါတယ္။ အလုပ္မွာလဲ acube ေလးက ကူညီေပးေနသလုိ မန္ေနဂ်ာ အသစ္ကလဲ မ်က္ႏွာလႊဲလုိ႔ရတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ပင္ပန္းခဲ့တာေတြ အဆုံးသတ္ျပီလုိ႔ ယူဆခဲ့တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ စိတ္ေတြေလွ်ာ့ခ်လုိက္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ့္ ေရာဂါက ပုိဆုိးလာခဲ့တယ္။ ဆရာဝန္ရဲ႕ သတိေပးမႈ ခံေနရျပီ။ ဒါလဲ မမႈဘူး ေနခ်င္သလုိ ေနခဲ့တယ္။ သူမနဲ႔ ေတြ႔ရင္ စကားေတြေျပာလုိက္ ႐ုံးကုိလဲ သြားလုိက္ မသြားလုိက္ေပါ့။ ေရာဂါကုိလည္း က်ိတ္မွိတ္ျပီးေမ့ထားလုိက္တယ္။ အေပ်ာ္ဆုံး ကာလေတြထဲက တစ္ခုပါပဲ။ ဒါေပမယ့္လဲေပါ့ေလ . . .

ႏုိဝင္ဘာလ
ျပႆနာေပါင္း ေသာင္းေျခာက္ေထာင္ဆုိတာထက္ ဆုိးပါတယ္။ တစ္သက္နဲ႔ တစ္ကုိယ္ ျဖစ္မယ္မထင္တာေတြ အကုန္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ဆရာဝန္သတိေပးေနတဲ့ ၾကားထဲက ကၽြန္ေတာ္ လုပ္ခ်င္တာေတြလုပ္ျပီး ျဖစ္ခ်င္တာေတြ ျဖစ္ကုန္ပါတယ္။ ျပႆနာေတြလဲ စီျပီးတက္ကုန္ပါတယ္။ သူမနဲ႔ကၽြန္ေတာ္ ကတၱီပါလမ္းခြဲပါပဲ။ သူမအတြက္ ႐ွက္စရာ ကိစၥတစ္ခုျဖစ္ခဲ့သလုိ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္လဲ နာလန္မထူႏုိင္ေအာင္ျဖစ္ခဲ့ရပါတယ္။ ဘာလုိ႔မ်ား ျဖစ္သြားပါလိမ့္ဆုိတာ ဒီေန႔အထိ အေျဖမ႐ွိပါဘူး။ သူမနဲ႔ကၽြန္ေတာ့္ ကိစၥတင္မကပါဘူး ကၽြန္ေတာ္အားကုိးရတဲ့ မန္ေနဂ်ာပါ ထြက္သြားပါတယ္။ ဒီတစ္ခါကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ အျပစ္ပါ။ ကၽြန္ေတာ္ လုပ္လုိက္တဲ့ ကိစၥတစ္ခုေၾကာင့္ အခုလုိေတြျဖစ္ကုန္တာပါ။ ကၽြန္ေတာ္ ေနာင္တရပါတယ္။ တစ္သက္နဲ႔တကုိယ္ ေနာင္တဆုိတာ မရဖူးပါဘူး။ အခုေတာ့ ရဖူးသြားပါျပီ။ ေနာက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ခရီးထြက္ခဲ့ပါတယ္။ စိတ္ေျပလက္ေပ်ာက္ထြက္တာ မဟုတ္ပါဘူး အလုပ္ကိစၥေတြအတြက္ပါ။ ကၽြန္ေတာ္ ေသခ်င္ေလာက္ေအာင္ စိတ္ဆင္းရဲေနရပါတယ္။ ငါ့ေၾကာင့္ ငါ့ေၾကာင့္ဆုိတဲ့ အသံက ကၽြန္ေတာ့္နားထဲမွာ လွ်ံထြက္ေနပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္းေတြကေတာ့ ေျပာပါတယ္ မင္းက်မွ ေ႐ြးျဖစ္တာ မဆန္းေတာ့ပါဘူးကြာတဲ့။ ဟုတ္ပါတယ္ ကံဆုိးမယ္ဆုိ ထိပ္ဆုံးက ဆုိးတတ္တဲ့ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ သိပ္ေတာ့ မထူးျခားပါဘူး။ ဒီလုိနဲ႔ ႏုိဝင္ဘာလမွာ ဒဏ္ရာအျပင္းဆုံးရခဲ့ပါတယ္။

ဒီဇင္ဘာလ
ဒဏ္ရာေတြကေတာ့ အနည္မထုိင္ေသးပါဘူး။ အခုထိလဲ ထိခုိက္ခံစားရပါတယ္။ ျပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္လုပ္ငန္းေတြကုိ အသက္ျပန္သြင္းရပါတယ္။ မန္ေနဂ်ာထြက္သြားေတာ့ ဗရမ္းဗတာ မျဖစ္ရေအာင္ ကၽြန္ေတာ္ ျပန္ထိန္းခဲ့ရပါတယ္။ ကံကေတာ့ဆက္ဆုိးပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ ျပဳိင္ဘက္ေတြက ကၽြန္ေတာ့္ကုိ တုိင္ၾကပါတယ္။ စိစစ္ေရးကုိ မတင္လုိ႔ဆုိျပီး တုိင္ၾကပါတယ္။ ေစ်းကြက္ထဲမွာ ကၽြန္ေတာ့္ေၾကာင့္ သူတုိ႔ ေနရာဖယ္ေပးရတာ မေက်နပ္ၾကပါဘူး။ ကံေကာင္းလုိ႔ ေထာင္မက်တာပါ။ ေတာ္ေတာ္႐ွင္းယူလုိက္ရပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္လုပ္ငန္းကုိ မထိခုိက္ေအာင္ လုပ္ခဲ့ရပါတယ္။ ဒီဇင္ဘာလထဲမွာ ဘေလာ့ဂ္ပုိ႔စ္ေတာင္ မေရးႏုိင္ပါဘူး။ ကဗ်ာေတြပဲ ေရးျဖစ္ပါတယ္။ လုံးျခင္းေတာ့ ၂ အုပ္ေရးျဖစ္ပါတယ္။ မေမျငိမ္းတုိ႔ကုိ ဒုကၡေပးျပီး ဖတ္ခုိင္းခဲ့ပါတယ္။ အႏွစ္ခ်ဳပ္ဆုိရင္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ စီးပြါးေရးေတြ ထိခုိက္ခဲ့သလုိ လူမႈေရးလဲ နလန္မထူႏုိင္ခဲ့ပါဘူး။ သူငယ္ခ်င္းေတြကေတာ့ ဒီေလာက္ျဖစ္တဲ့ေကာင္ဆုိျပီး တညီတညာထဲ 2008 Men of the Year ဆုိျပီး ေပးခဲ့ၾကပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ အုပ္စုက ႏွစ္စဥ္ အဲဒီ့လုိ ဆုေပးေလ့ရွိတယ္။ တစ္ႏွစ္လုံး ေပါက္ကရ ျဖစ္တဲ့ေကာင္ ျပႆနာမ်ားတဲ့ေကာင္ဆုိရင္ ဒီဆုရဖုိ႔ ေသခ်ာပါတယ္။ ဟုတ္ကဲ့ ၂၀၀၈ မွာေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ထက္ နာမည္ပုိျပီး သတင္းထြက္ခဲ့တဲ့ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကုိ ေက်ာ္ျပီး ကၽြန္ေတာ္က ရခဲ့တာပါ။ နက္ဖန္ ၂၀၀၉ ဆုိရင္ ကၽြန္ေတာ့္ဆီကုိ ဖုန္းနဲ႔တစ္မ်ဳိး လူကုိယ္တုိင္တစ္ဖုံ ဆုေပးၾကဦးမွာပါ။ ေနာက္ႏွစ္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ဒီလုိ အျဖစ္မ်ဳိးေတြ မၾကဳံခ်င္ေတာ့ပါဘူး။ ေတာ္ပါျပီ မွတ္ပါျပီ :D