Saturday, February 23, 2008

အေတြ႕အၾကဳံမ်ား (၄)

လူတစ္ေယာက္ကုိ လုပ္ငန္းတစ္ခု အတြက္ အကူအညီေတာင္းမွာလား ဒါမွမဟုတ္ သူ႕အတြက္ ဥာဏ္ပူေဇာ္ချဖစ္ေစ၊ လုပ္အားချဖစ္ေစ ေပးျပီး လုပ္မလား။ ဒါက တကယ့္ကုိ စဥ္းစားစရာပဲ။ အလုပ္တစ္ခုကုိ အသုိင္းအဝုိင္း ေကာင္းလို႔ လုပ္တာထက္ အလုပ္တစ္ခုကုိ စနစ္တက် လုပ္တာ ပုိေကာင္းတယ္ဆုိတာ ကၽြန္ေတာ့္ အေတြ႕အၾကဳံအရ သိလုိက္ရတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ႏုိင္ငံမွာ ႐ွယ္ယာလုပ္ငန္းေတြ ကြဲၾကျပဲၾက ျပႆနာေတြ တက္ၾကတာ ဘာ့ေၾကာင့္လည္း အေျဖက သိပ္႐ွင္းပါတယ္။ တိက်တဲ့ မူဝါဒ မ႐ွိျခင္း၊ တာဝန္ခြဲေဝမႈ မ႐ွိျခင္း၊ လူမႈေရးမ်ား လုပ္ငန္းတြင္းသုိ႔ ဆြဲသြင္းျခင္း စတဲ့ အခ်က္ေတြေၾကာင့္ေပါ့။ အစကေတာ့ ခင္ခင္မင္မင္ ေပ်ာ္ေပ်ာ္႐ႊင္႐ႊင္ ေနာက္ေတာ့ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ မုန္းၾက စိတ္ဆုိးၾက သံသယျဖစ္ၾကနဲ႔ ရလာဒ္ေတြက သိပ္ကုိ စိတ္ပ်က္စရာ ေကာင္းတယ္။

ကၽြန္ေတာ္ ခုလုပ္ခဲ့တဲ့ ပေရာဂ်က္မွာဆုိရင္ ပထမဦးဆုံး ဘာမွ ေရရာမႈ မ႐ွိပဲ စမ္းတဝါးဝါးနဲ႔ လုပ္ခဲ့ရတယ္။ အဲဒီ့တုန္းကေတာ့ ႐ွယ္ယာသမားေတြက အင္း အဲ ဟုတ္တယ္ အားကုိးပါတယ္ လုပ္ပါ အလုပ္ျဖစ္ေရးက အဓိက ျမတ္စရာ မလုိဘူး မ႐ႈံးရင္ေတာ္ျပီ အဲဒီ့လုိ စကားေတြနဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ခ်ည္ေႏွာင္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ေျပာျပခဲ့ပါတယ္ ဒီလုပ္ငန္းက ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ ပထမဆုံး အေတြ႔အၾကဳံ မွားႏုိင္တယ္ ဒါေပမယ့္ သတိထားျပီး လုပ္မယ္ ျမတ္မယ္လုိ႔ အာမ မခံႏုိင္ေပမယ့္ မ႐ႈံးေရးကုိ ဦးတည္ထားေပးမယ္လုိ႔ ေျပာခဲ့ပါတယ္။ တကယ္တမ္း အလုပ္စတဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့ ကံအားေလ်ာ္စြာနဲ႔ စပြန္ဆာ ပုိက္ဆံကုိ မ်ဳိးမ်ဳိးျမတ္ျမတ္ေလး ရလုိက္တယ္။ ကဲ စပြန္ဆာရျပီဆုိေတာ့ ႐ႈံးဖုိ႔ မ႐ွိေတာ့ဘူးေပါ့။ အျမတ္ကေတာ့ မေသခ်ာေသးဘူးဆုိတာ ကၽြန္ေတာ္ ေျပာျပခဲ့တယ္။ စိတ္တြက္တြက္ရင္ေတာ့ ျမတ္မွာေပါ့ေလ။ လုပ္ငန္းဆုိတာ အဲလုိ တြက္လုိ႔မွ မရတာ။ စပြန္ဆာ သမားကေရာ ကုိယ္နဲ႔ အမ်ဳိးေတာ္လုိ႔ ေပးတာမွ မဟုတ္တာ သူ႔ပုိက္ဆံေတြကုိ ေဖ်ာ္ေျဖေရးနဲ႔အတူ သူ႔အတြက္ အက်ဳိး႐ွိေအာင္ ျပန္သုံးခုိင္းတာပဲေလ။ ဒါကုိ လက္မခံၾကဘူး။

ကဲ ဒီလုိနဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္ အလုပ္က တဝက္နီးပါးအေရာက္မွာ စပြန္ဆာရမွန္းလဲသိၾကျပီ တျခားဘက္ကလည္း ေငြေတြ ဝင္လာျပီဆုိေတာ့ အားလုံးက မ်က္စိက်လာပါေတာ့တယ္။ ပထမတုန္းက တြက္ခဲ့တဲ့ ကိန္းဂဏန္းေတြဟာ ေနာက္ပုိင္းမွာ တေျဖးေျဖး ပုိမ်ားလာတာကုိ ေတြ႕လာရပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္မွာ ျငင္းပယ္ႏုိင္စြမ္းေတြ ေလ်ာ့နည္းလာပါတယ္။ လုပ္ငန္းတစ္ခုလုံးက ေခါင္းေပၚမွာ ေရာက္ေနသလုိ လူေတြကုိ အကူအညီေတာင္းထားတာေၾကာင့္ အားလုံး စိတ္ခ်မ္းသာဖုိ႔ ပုိၾကဳိးစားလာရပါတယ္။ ဒီၾကားထဲမွာ ျပႆနာေတြကလည္း မ႐ုိးရေအာင္ တစ္ခုျပီးတစ္ခု ႐ွင္းရပါေတာ့တယ္။ လုပ္ငန္းၾကီး စျပီဆုိတာနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္သိလုိက္ပါျပီ ျမတ္စရာ မ႐ွိဘူး သုိ႔ေသာ ႐ႈံးစရာလဲ မ႐ွိေတာ့ဘူး နာမည္ေကာင္းရဖုိ႔သာ ၾကဳိးစားရေတာ့မယ္ဆုိတာကုိ ကၽြန္ေတာ္ သေဘာေပါက္သြားပါျပီ။ ႐ွယ္ယာသမားေတြကေတာ့ အဲဒီ့အခ်ိန္မွာ စိတ္ကူးဖဲ႐ုိက္ျပီး ဘယ္ေလာက္ျမတ္စြန္းမယ္ဆုိတာ တြက္ေနၾကပါျပီ။ သူတုိ႔က ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ခုမွ အလုပ္တူတူစလုပ္ဖူးတာရယ္ ျပီးေတာ့ သူတုိ႔ တခ်ိန္လုံး ပစ္ထားျပီး ခုမွ မုိးက်ေ႐ႊကိုယ္ေတြလုိ ေပၚလာတာရယ္ကုိ ထည့္မတြက္ၾကေတာ့ပါဘူး။ သူတုိ႔ေတြက ႐ွယ္ယာပါတယ္ဆုိတာ ပါးစပ္နဲ႔ ပါခဲ့ၾကတာကုိလည္း သတိမရၾကေတာ့ပါဘူး။ ဘယ္သူ႔ဆီကမွ ကၽြန္ေတာ္ ပုိက္ဆံမယူထားပါဘူး။ ရတဲ့ေငြေတြနဲ႔ ကုိယ့္ဘာသာ အဆင္ေျပသလုိ ၾကည့္ျပီးလုပ္ခဲ့ရပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္က အလုပ္တစ္ခုလုပ္ရင္ ေငြဆုိတာထက္ ဂုဏ္သိကၡာကုိ ပုိျပီးတန္ဖုိးထားပါတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္လည္း ေငြေၾကးအေၾကာင္းတြက္တတ္တဲ့ သူေတြက ကၽြန္ေတာ့္ကုိ မ်က္စိဆံပင္ေမႊးစူးၾကတာေပါ့။ မင္းက ဘာေကာင္လဲ နင္က ဘာမုိ႔လုိ႔လဲ။ ဒီေမးခြန္းေတြဟာ စိတ္ကုန္စရာ ေကာင္းေလာက္ေအာင္ တေန႔ျပီးတေန႔ ေျဖေနရပါတယ္။

ၾကည့္ၾကပါအုံး ႐ွယ္ယာပါတနာလုိ႔သာ ေျပာတယ္။ တကယ္တမ္း ကၽြန္ေတာ္ ျပႆနာတက္ေနတဲ့ အခ်ိန္ (လုပ္ငန္းနဲ႔ ပတ္သတ္ျပီး ျဖစ္ေနေသာ ျပႆနာမ်ား) မွာ သူတုိ႔ေတြက ကၽြန္ေတာ့္ဘက္က ႐ွိေနဖုိ႔ ေနေနသာသာ သူမ်ားဘက္ကေနျပီး ကၽြန္ေတာ္က လုိအပ္ခ်က္ေတြ႐ွိေၾကာင္း ကၽြန္ေတာ္မွားေၾကာင္းမ်ားကုိ အားမနာ လွ်ာမက်ဳိး တရစပ္ေျပာပါေတာ့တယ္။ အဲဒီ့အျပင္ လုပ္ငန္းမွာ ပတ္သတ္ရတဲ့သူေတြနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ေျပလည္မႈရလာရင္ သူတုိ႔က ျပႆနာ မတက္တက္ေအာင္ လုိက္ျပီး ေနာက္ကေန ေႏွာက္ယွက္ပါတယ္။ ကဲ မခက္ဘူးလား ရန္သူနဲ႔ ဓါးျခင္းယွဥ္ခုတ္ေနတုန္း ေနာက္ေက်ာကုိ ကုိယ့္လူက ျပန္ျပီး ဓါးနဲ႔ထုိးသလုိပါပဲ။ ကၽြန္ေတာ္ဟာ လုပ္ငန္းၾကီးကုိ လုပ္ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ လုပ္ငန္းၾကီး စေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ အားလုံးကုိ မယုံရဲေတာ့ပါဘူး။ သူတုိ႔ ေမးရင္လည္း မေျဖေတာ့ပါဘူး။ ျပႆနာမတက္ေရး ေခ်ာေခ်ာေမြ႕ေမြ႕ ေအာင္ျမင္ေရးကုိသာ အဓိက ထားပါေတာ့တယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ လုံျခဳံေရး အတြက္ သူငယ္ခ်င္းေတြက စုိးရိမ္လာၾကပါတယ္။ သူတုိ႔ သိတယ္ အခ်ိန္မေ႐ြး ဒုကၡေရာက္သြားႏုိင္တယ္ဆုိတာကုိ။ တခ်ိန္လုံး ကၽြန္ေတာ့္ကုိ အရိပ္တၾကည့္ၾကည့္နဲ႔ လုံျခဳံေရးအတြက္ သတိေပးပါေတာ့တယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း အဲေလာက္ေတာ့ မတုံးပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ့္ လုံျခဳံေရးအတြက္ စီစဥ္ရပါေတာ့တယ္။ တကယ့္ကုိ ႏုိင္ငံျခား ႐ုပ္႐ွင္ေတြထဲကလုိပဲ ဒုကၡေပးမယ့္လူသုိက္က တစ္ဘက္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔က တစ္ဘက္ အရမ္းကုိ ပင္ပန္းခဲ့ပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ္ဘာလုိ႔ အဲဒီ့ေလာက္စုိးရိမ္ရသလဲ ဆုိရင္ ကၽြန္ေတာ့္လုပ္ငန္းမွာ ပါးစပ္နဲ႔ ႐ွယ္ယာထည့္ထားတ့ဲသူေတြက ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ေတာ္ေတာ္ မုန္းေနၾကပါျပီ။ လုပ္ငန္းၾကီးတစ္ခုလုံးမွာ လူေတြက ကၽြန္ေတာ့္ကုိ အေရးေပးတယ္ ကၽြန္ေတာ္ ဆုံးျဖတ္မွ အတည္ျဖစ္တယ္။ အင္တာဗ်ဴးေတြ ဂ်ာနယ္လစ္ေတြလည္း ကၽြန္ေတာ့္နားမွာ တခ်ိန္လုံး ဝဲေနပါတယ္။ သူတုိ႔ကုိ အေရးတယူ မလုပ္ရေကာင္းလားဆုိတာ သူတုိ႔ စိတ္ထဲမွာ ႐ွိပါတယ္။ ဘယ္သူက အေရးတယူ ႐ွိပါ့မလဲ ေခါင္းစဥ္တပ္ထားတာကုိက ကၽြန္ေတာ့္ ကုမၸဏီနာမည္ အားလုံးက ကၽြန္ေတာ့္ အသုိင္းအဝုိင္းေလ သူတုိ႔လုိ လူစိမ္းေတြကို ဘယ္သူက အဖတ္လုပ္ပါ့မလဲ။ ျပီးေတာ့ သူတုိ႔ရဲ႕ စိတ္ဓါတ္ေတြကုိ အားလုံးက သိကုန္တဲ့ အခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ့္နားမွာပဲ အားလုံး ႐ွိေနၾကပါတယ္။ အဲလုိျဖစ္ေလ သူတုိ႔က ပုိျပီး ညွဳိးေလပါပဲ။ သံသရာကုိ လည္ေနေတာ့တာပဲ။ အလုပ္မွာ ျပႆနာမတက္တတ္ေအာင္ သူတုိ႔ နည္းမ်ဳိးစုံ သုံးလာပါတယ္။ မီဒီယာေတြကိုပါ အခ်ိန္ျပည့္ေခၚျပီး ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ပတ္ခ်ာလည္ လုိက္႐ွာခုိင္းပါတယ္။ အဲဒီ့ပြဲအတြင္းမွာ ကၽြန္ေတာ္ အင္တာဗ်ဴး ေ႐ွာင္ခဲ့ပါတယ္။ တကယ္လည္း မအားလုိ႔ပါ။ ျပီးေတာ့ နာမည္ၾကီး ဂ်ာနယ္က ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ေန႔တုိင္း အင္တာဗ်ဴးဖုိ႔ ေျပာေတာ့ အဆင္မေျပေတာ့ပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ တခါေျဖျပီးသားပါ ေနာက္တခါ ေျဖလည္း ဒီအေျဖပဲ ျဖစ္မွာပါ။ ဒါကုိ ဘာ့ေၾကာင့္မ်ား ထပ္ျပီး ဗ်ဴးခ်င္သလဲ ကၽြန္ေတာ္ စဥ္းစားရပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့ သိလုိက္ပါတယ္ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ရန္သူ တစ္စုက အကူအညီ ေတာင္းထားတယ္ဆုိတာ။ ကၽြန္ေတာ္ အဲဒါ မသိခင္ကထဲက အဲဒီ့ ဂ်ာနယ္ကုိ ေ႐ွာင္ပါတယ္။ သူတုိ႔ ခမ်ာလည္း သူမ်ား ခုိင္းလုိ႔သာ လုပ္တယ္ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ မဲသလား ျဖဴသလားေတာင္ မသိၾက႐ွာပါဘူး။ သူတုိ႔ ေဘးနားမွာ မတ္တတ္ရပ္ေနတတ္တဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ သူတုိ႔ လုံးဝ မသိၾကပါဘူး။ ဒီေနရာမွာ အဲဒီ့ကိစၥကုိ ေျဖ႐ွင္းေပးသြားတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ မန္ေနဂ်ာကုိ ေက်းဇူးတင္ရမွာပါ။ သူက အျမဲတမ္း မအားဘူး မ႐ွိဘူး အခ်ိန္မရဘူး ခင္ဗ်ားတုိ႔ ဗ်ဴးခ်င္ရင္ ႐ုံးမွာ လာခဲ့ ကၽြန္ေတာ္ ခ်ိန္းေပးမယ္ဆုိျပီး ေျပာေပးခဲ့ပါတယ္။ ပြဲျပီးသြားတဲ့အထိ သူတုိ႔ ဘက္ကလည္း လက္မေလ်ာ့ပါဘူး။

ရန္သူေတြနဲ႔ ရင္ဆုိင္တဲ့ အခါတုိင္းမွာ ကၽြန္ေတာ့္ဘက္က စိတ္ခံစားမႈ လုံးဝ မပါေအာင္ သတိထားျပီးေနပါတယ္။ ေပ်ာ္တာလည္း မျပဘူး ေဒါသထြက္တာလည္း မျပဘူး စိတ္႐ႈပ္တာလည္း မျပဘူး။ အဲဒီ့လုိ ေနခဲ့လုိ႔လည္း ကၽြန္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္ေလး သက္သာရာ ရခဲ့ပါတယ္။ တကယ္လုိ႔မ်ား စိတ္ခံစားမႈကုိ သိသြားခဲ့ရင္ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ သူတုိ႔ လြယ္လြယ္ အႏုိင္ရသြားမွာပါ။ သူတုိ႔နဲ႔ ျပဳိင္ရတာ စစ္တုရင္ ကစားရသလုိပါပဲ။ တခ်ိန္လုံး စဥ္းစားေနရပါတယ္ အကြက္အမွား မခံပါဘူး။ ကုိယ့္ဘက္က တစ္ကြက္မွားတာနဲ႔ ကိစၥျပတ္သြားႏုိင္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ သူတုိ႔နဲ႔ ကစားေနရင္း ေနာက္ဆုံး အႏုိင္ရခဲ့ပါတယ္။ လုပ္ငန္းတစ္ခုလုံး ေအာင္ေအာင္ျမင္ျမင္ ေခ်ာေခ်ာ ေမြ႕ေမြ႕နဲ႔ ျပီးဆုံးသြားပါတယ္။ လူေတြအားလုံး ကၽြန္ေတာ့္ကုိ Congratulation လာလုပ္ၾကပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ေတာ္ေတာ္ ေပ်ာ္ပါတယ္။ သူတုိ႔ကုိ အႏုိင္ရတာထက္ လုပ္ငန္းတစ္ခုကုိ ေအာင္ျမင္ေအာင္ လုပ္ခဲ့ႏုိင္တာ ပထမဆုံး အေတြ႕အၾကဳံျဖစ္ေပမယ့္ ေခ်ာေခ်ာေမာေမာ ျပီးဆုံးသြားတာရယ္ေၾကာင့္ ေပ်ာ္မိပါတယ္။ ကဲ ဒီလုိ ေအာင္ျမင္သြားေတာ့ တစ္ဘက္မွာ ဘာျဖစ္သလဲဆုိေတာ့ ေငြေၾကးအျမတ္အစြန္း လုံးဝထြက္မလာေတာ့ပါဘူး။ ဘာလုိ႔လဲဆုိေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ အဲဒီ့အခ်ိန္မွာ ေငြခင္းျပီး လမ္းေလွ်ာက္ခဲ့ရပါတယ္။ တခ်ဳိ႕ေနရာေတြမွာ မသုံးသင့္မွန္းသိေပမယ့္ အဲဒီ့အခ်ိန္မွာ ဘာမွ မစဥ္းစားႏုိင္ပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ့္ ေခါင္းထဲမွာ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း ျဖစ္ေရးပဲ ႐ွိပါတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ ဒီလုပ္ငန္းၾကီးမွာ ေအာင္ျမင္ေပမယ့္ ေငြေၾကးအျမတ္အစြန္း မ႐ွိသလို အ႐ႈံးလဲ မ႐ွိခဲ့ပါဘူး။ နာမည္ရခဲ့တာရယ္ လူေတြရဲ႕ ယုံၾကည္မႈရခဲ့တာရယ္ ေ႐ွ႕လုပ္ငန္းေတြ လမ္းပြင့္လာတာရယ္က ကၽြန္႔ေတာ့္အတြက္ အၾကီးမားဆုံး အျမတ္အစြန္းပါပဲ။

ကဲ လုပ္ငန္းၾကီးလည္း ျပီးျပီဆုိေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ စာရင္းေတြ႐ွင္းဖုိ႔ လုပ္ေပးရပါတယ္။ ပုိက္ဆံ မစုိက္ၾကေပမယ့္ ပါးစပ္ေလးနဲ႔ ပါထားတဲ့သူေတြကုိ ႐ွင္းျပဖုိ႔ တာဝန္႐ွိလာပါတယ္။ အလုပ္မျပီးခင္မွာ ရန္လုပ္ခဲ့တဲ့ သူတုိ႔ေတြကလည္း အလုပ္ျပီးေတာ့ ပုိက္ဆံ ရလုိေၾကာင္း ေတာင္းလာပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း စာရင္းေတြကုိ ေသခ်ာျပလုိက္ပါတယ္။ အျမတ္မ႐ွိတာကုိ သိသြားတဲ့အခါမွာ ကၽြန္ေတာ့္ကို ထပ္ျပီး ရန္လုပ္ပါေတာ့တယ္။ အစထဲကလည္း မကူညီဘူး ရန္လဲလုပ္တယ္ ျပႆနာလည္း ႐ွာတယ္ ကဲ အလုပ္ျပီးေတာ့လည္း ပုိက္ဆံေတာင္းတယ္ တကယ္မျမတ္လုိ႔ မျမတ္ေၾကာင္း ႐ွင္းျပေတာ့လည္း လက္မခံဘူး။ မျဖစ္ႏုိင္တဲ့ ေငြေၾကးကိန္းဂဏန္း တစ္ခုကို ထပ္ခါတလဲလဲ ေျပာျပီး ေတာင္းပါေတာ့တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ သူတုိ႔ကုိ ၾကည့္ျပီး အ့ံၾသလြန္းလုိ႔ စကားေတာင္ မေျပာႏုိင္ပါဘူး ဒီအတုိင္းပဲ ထုိင္ၾကည့္ေနလုိက္ပါတယ္။ ေနာက္ဆုံး သူတုိ႔ ေျပာလာပါတယ္ စကားထဲက ဇာတိျပလာပါတယ္ ျပႆနာ႐ွာမယ္ ဘာညာေပါ့ေလ။ ကၽြန္ေတာ္ သည္းခံႏုိင္မႈ အတုိင္းအတာ ကုန္သြားပါတယ္။ သူတုိ႔ကုိ သူတုိ႔လုိမ်ဳိး ရန္ျပန္မလုပ္ပါဘူး သူတုိ႔ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ဒုကၡမ်ဳိးစုံ ေပးတဲ့ပုံေတြကုိ အေသးစိတ္ ျပန္ေျပာ လုိက္ပါတယ္ ျပီးေတာ့ ထပ္ေျပာလုိက္ပါတယ္ ကၽြန္ေတာ္က ခင္ဗ်ားတုိ႔လုိေတာ့ ရန္မလုပ္ေတာ့ဘူး ကၽြန္ေတာ့္ကုိ သိကၡာခ်ရင္ အသေရဖ်က္မႈနဲ႔ တရားစြဲမယ္လုိ႔ ျပတ္ျပတ္သားသား ေျပာလုိက္ပါတယ္။ အဲဒီ့ေတာ့မွပဲ သူတုိ႔ ျငိမ္သြားပါေတာ့တယ္။ ေနာက္ထပ္ ဘာသံမွ မၾကားရေတာ့ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္သူတုိ႔ကုိ ေလ်ာ့ျပီး မတြက္ပါဘူး။ အခ်ိန္မေ႐ြး ဒုကၡေပးႏုိင္ပါတယ္။ ခုလည္း ကၽြန္ေတာ့္လုပ္ငန္းေတြ အဆင္ေျပတယ္ ၾကားရင္ ဘာေတြ ၾကံစည္အုံးမလဲဆိုတာ မေျပာတတ္ပါဘူး။ ကဲ အလုပ္လုပ္ရင္ သတိသာထားၾကပါ ႐ွယ္ယာလုပ္ရင္ အဲလုိမ်ဳိးမျဖစ္ေအာင္ အစထဲကေနျပီး တိက်ေသခ်ာတဲ့ မူဝါဒေလးေတြ တာဝန္ခြဲေဝေရးေလေတြ လုပ္ထားပါ လုပ္ငန္းသေဘာ ပုိျပီး ပီျပင္ေအာင္ စာခ်ဳပ္စာတမ္းေတြနဲ႔ လုပ္ၾကပါလုိ႔ တုိက္တြန္းရင္း ကၽြန္ေတာ့္ အေတြ႔အၾကဳံေလးကုိ ေဝမွ်လုိက္ပါတယ္။

Read More...

Thursday, February 21, 2008

ပ်က္က်သြားတဲ့ စိတ္

သံသရာကုိ ေၾကာက္ရင္
အကုသုိလ္ကုိ ဝယ္မသုံးနဲ႔လုိ႔
လူေတြကုိ ခဏခဏေျပာေနတာ
ငါ့အသံကပဲ တုိးလုိ႔လား
သူတုိ႔နားေတြပဲ မၾကားတာလား
စဥ္းစားမရတာ ၾကာျပီ။

ေဟ့ေကာင္ ေဟ့ေကာင္
ဘဝကုိ ႐ုိး႐ုိးသားသား ျဖတ္သန္း
အမွန္တရားက
နည္းနည္းေတာ့ခါးတယ္
ခဏပန္းေလာက္ျဖစ္ျဖစ္
ဒုကၡခံမွ ဘဝဆုိတာ ခ်ဳိတာ။

လမ္းေပၚမွာ ျပန္႔က်ဲေနတာ
ဘာေတြလဲလို႔ ငါ့ကုိေမး
ေျဖစရာမလုိပါဘူးကြယ္
သိကၡာတရားကုိ
အေလးခ်ိန္နဲ႔ေရာင္းေနတဲ့ ေခတ္မွာ
ခလုတ္တုိက္တုိင္း
အမွန္တရားဆုိတာ ျပဳတ္ျပဳတ္က်တာ
အားလုံးအသိပဲ မဟုတ္လား။

က်ိန္စာတုိက္တဲ့ေခတ္က
လူမျဖစ္ခဲ့ေပမယ့္
က်ိန္စာမိတဲ့ေခတ္မွာ
လူလာျဖစ္ေတာ့
တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္
သစၥာပ်က္တာ
ကေလးကစားသလုိ ျဖစ္ေနတာၾကာေပါ့။

ရင္ေတြလည္း ပူလွပါျပီ
နားေတြလည္း အူလွပါျပီ
ဒုကၡေတြလည္း ထူလွပါျပီ
အ႐ြယ္နဲ႔ေသာက မမွ်တဲ့
ဒီေလာကၾကီးကုိ ျပဳံးျပရတာ
ၾကာေတာ့ ႐ြံတယ္။

Read More...

Wednesday, February 20, 2008

႐ုိးသားမႈမ်ား

ဘဝမွာ ႐ုိးသားစြာေနထုိင္တာ အေကာင္းဆုံးပဲလုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ၾကားဖူး မွတ္ဖူးပါတယ္။ ကုိယ္တုိင္လည္း အတတ္ႏုိင္ဆုံး ႐ုိးသားစြာေနပါတယ္။ လူေတြနဲ႔ ဆက္ဆံရင္လည္း ကုိယ့္ဘက္က အျမဲတမ္း ႐ုိးသားဖုိ႔ ၾကဳိးစားပါတယ္။ ျပီးခဲ့တဲ့ ေဖေဖာ္ဝါရီ ေပ်ာ္ပြဲ႐ႊင္ပြဲမွာ ကၽြန္ေတာ္ သင္ခန္းစာေတြ အမ်ားၾကီးရခဲ့ပါတယ္။ လူေတြကုိ ကၽြန္ေတာ္ အ႐ုိးသားဆုံး ဆက္ဆံ ေျပာဆုိပါတယ္။ တခ်ဳိ႕ကလည္း သေဘာေပါက္ပါတယ္။ တခ်ဳိ႕ကလည္း ကၽြန္ေတာ့္ကုိငတုံးလုိ႔ သတ္မွတ္ပါတယ္၊ တခ်ဳိ႕ကလည္း ကၽြန္ေတာ့္ ႐ုိးသားမႈကုိ အခြင့္အေရးယူပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ပြဲေတာ္ၾကီးကုိ ပင္ပင္ပန္းပန္း ခက္ခက္ခဲခဲ ျဖတ္သန္းခဲ့ရပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ဘက္က လုိအပ္မႈမွန္သမွ်ကုိ မရ ရေအာင္ ေျဖ႐ွင္းေပးခဲ့ပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္းေတြက ေျပာၾကပါတယ္ ဘာလုိ႔မ်ား လူေတြကုိ ကုိယ့္စိတ္နဲ႔ ႏႈိင္းျပီး ဆက္ဆံတာလဲတဲ့။ မင္းေကာင္းသေလာက္ မင္းအေပၚ ျပန္ေကာင္းၾကရဲ႕လားတဲ့ မင္း႐ုိးသားသေလာက္ သူတုိ႔ ႐ုိးသား ၾကရဲ႕လားတဲ့။ စတဲ့ ေမးခြန္းေပါင္း မ်ားစြာကုိ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ေမးၾကပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ သူတုိ႔ရဲ႕ ေမးခြန္းေတြကုိ ျပန္ေျပာခဲ့တဲ့ စကားက "ငါတစ္ေယာက္ ႐ုိးသားရင္ ေလာကၾကီး လွတာေပါ့ကြာ။ သူမ်ားေတြ မ႐ုိးသားတုိင္း သူမ်ားေတြ ေကာက္က်စ္တုိင္း ငါ့ဘက္က လုိက္ျပီး အေရာင္ေျပာင္းရရင္ ဘယ္ေကာင္းပါ့မလဲ" လုိ႔ ေျပာခဲ့ပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ္ ဒီပြဲၾကီးကုိ စလုပ္ေတာ့ အားမာန္အျပည့္နဲ႔ လုပ္ခဲ့ပါတယ္။ ကူညီေပးၾကတဲ့ သူေတြ အမ်ားၾကီးပါပဲ။ အကူအညီ ေပးမယ့္သူေတြသာ မ႐ွိရင္ ကၽြန္ေတာ္ ဒီေန႔ ဒီလုိမ်ဳိးေတာင္ ရပ္တည္ႏုိင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ အခက္အခဲ ဆုိတာကေတာ့ လုပ္ငန္းတုိင္းမွာ ႐ွိတာပါပဲ။ ကၽြန္ေတာ္အရာအားလုံးကုိ ႐ုိးသားစြာနဲ႔ ေက်ာ္ျဖတ္ခဲ့ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ အကူညီေပးတဲ့သူေတြကုိေရာ အေႏွာက္အယွက္ေပးတဲ့ သူေတြေရာ အားလုံးကုိ ကၽြန္ေတာ့္ဘက္က ႐ုိး႐ုိးသားသား ေျပာဆုိ ဆက္ဆံခဲ့ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ဟာ သူမ်ားေတြလုိ ပုိက္ဆံ ခ်မ္းသာလြန္းတဲ့သူ မဟုတ္ပါဘူး အားကုိးလဲ ႐ွိတဲ့သူ မဟုတ္ပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ့္မွာ ႐ွိတာဆုိလုိ႔ ႐ုိးသားမႈ၊ အမွန္တရား၊ သစၥာတရား ဒါေတြပဲ ႐ွိတာပါ။ အဲဒါေတြကုိ အေျခခံျပီး ကၽြန္ေတာ္ ဒီပြဲၾကီးကုိ လုပ္ခဲ့တာပါ။ ပြဲေတာ္ၾကီးမွာ အေႏွာက္အယွက္ အမ်ဳိးမ်ဳိးကုိ ၾကဳံေတြ႔ခဲ့ရပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ဒီပြဲၾကီး မစခင္မွာ ဘုရားမွာ သစၥာဆုိခဲ့ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ ဘဝရဲ႕ ပထမဆုံးေသာ သစၥာဆုိမႈပါပဲ။ ဗုဒၶရဲ႕ အရိပ္ဟာ ေအးခ်မ္းလြန္းပါတယ္။ ဘုရားကုိ မသြားခင္မွာ ကၽြန္ေတာ္ဟာ ျပႆနာအၾကီးဆုံးကုိ ေတြ႔ေနခဲ့ရျပီး အဲဒီ့ျပႆနာသာ မ႐ွင္းႏုိင္ရင္ ပြဲပါပ်က္သြားႏုိင္တဲ့ အေနအထားပါ။ ဘုရားကုိ ေရာက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ တကုိယ္လုံး တုန္ရီေနပါျပီ။ ဘုရားမွာ ကၽြန္ေတာ္ စိတ္တည္ျငိမ္ေအာင္ လုပ္ရင္း ခနနားရပါတယ္။ ျပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ သစၥာဆုိပါတယ္။ "အ႐ွင္ဘုရား တပည့္ေတာ္သည္ အခု ျပဳလုပ္ေသာ ေဖေဖာ္ဝါရီ ေပ်ာ္ပြဲ႐ႊင္ပြဲၾကီးကုိ လူအမ်ား စိတ္ခ်မ္းသာေစျခင္း အလုိ႔ငွာ ဦးစီး ေဆာင္႐ြက္ခဲ့ပါသည္။ မည္သူ႔ကုိမွ် ယုတ္ညံ့ေသာ ေစတနာျဖင့္ မဆက္ဆံ မေျပာဆုိခဲ့ပါ။ တပည့္ေတာ္ ဘဝတြင္ မည္သူ တစ္ဦး တစ္ေယာက္၏ အက်ဳိးစီးပြါးကုိ ပ်က္စီးေစလုိေသာ စိတ္မ်ဳိးမ႐ွိခဲ့ပါ။ တပည့္ေတာ္သည္ လူသားအားလုံးကုိ အ႐ုိးသားဆုံး ဆက္ဆံေျပာဆုိခဲ့ပါသည္။ ဤမွန္ေသာ သစၥာစကားေၾကာင့္ တပည့္ေတာ္ ယခု ျပဳလုပ္ေနေသာ ေဖေဖာ္ဝါရီ ေပ်ာ္ပြဲ႐ႊင္ပြဲၾကီးကုိ အေႏွာက္အယွက္ကင္းကင္း အႏၱရာယ္ကင္းကင္း က်င္းပႏုိင္ရပါလုိ၏" ဆုိျပီး သစၥာဆုိ ဆုေတာင္းခဲ့ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ သစၥာ မွန္လုိ႔ထင္ပါတယ္ ကၽြန္ေတာ့္ ပြဲေတာ္ၾကီး ေအာင္ျမင္ခဲ့ပါတယ္။ အခက္အခဲေတြကိုလည္း ေက်ာ္လႊားႏုိင္ခဲ့ပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ျပႆနာေတြကုိ သူငယ္ခ်င္းေတြ မိတ္ေဆြေတြက အျပည့္အဝကူညီ ေျဖ႐ွင္းေပးခဲ့ၾကပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ ေဖေဖ နဲ႔ ေမေမ ဆုိရင္လည္း ကၽြန္ေတာ့္ အတြက္ ေတာ္ေတာ္ၾကီးကုိ ေသာက ေရာက္ခဲ့ၾကရပါတယ္။ ဒီပြဲမွာ ကၽြန္ေတာ္ဟာ အခ်ိန္မေ႐ြး ျပႆနာတက္ျပီး ဒုကၡေရာက္သြားႏုိင္တယ္ ဆုိတာ အားလုံး သိၾကပါတယ္။ သူတုိ႔ေတြရဲ႕ မ်က္ႏွာေတြမွာ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ စုိးရိမ္မႈေတြ အျပည့္နဲ႔ဆုိတာ မေျပာပဲနဲ႔ သိသာပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ ဝန္ထမ္းေတြက အစ ကၽြန္ေတာ့္ အတြက္ စုိးရိမ္ပူပန္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ စုိးရိမ္တဲ့ အထဲမွာ ဘေလာ့ဂ္ဂါၾကီး ကုိစုိးထက္လည္း ပါပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ဟာ မနက္လင္းတာနဲ႔ တျပဳိင္ထဲ ဒီေန႔ ဘယ္ျပႆနာကုိ ဘယ္လုိ ေျဖ႐ွင္းရမလဲဆုိတာနဲ႔ စျပီးေတြးမိပါတယ္။ တကယ္တမ္းလည္း ေတြးထားသလုိ ျပႆနာေတြက ေရာက္ေရာက္လာပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ ဝန္ထမ္းေတြေ႐ွ႕မွာ ကၽြန္ေတာ့္ မိတ္ေဆြ အေပါင္းအသင္းေတြ ေ႐ွ႕မွာ ကၽြန္ေတာ္ အားတင္းျပီး ရပ္တည္ခဲ့ရပါတယ္။ သူတုိ႔ေ႐ွ႕မွာသာ ကၽြန္ေတာ္ မ်က္ႏွာပ်က္ေနမယ္ စိတ္ဆင္းရဲေနမယ္ဆုိ ေနာက္က လုိက္လုပ္ေပးေနတဲ့သူေတြ အားပ်က္ကုန္မွာ စုိးလုိ႔ပါ။ ပြဲျပီးသြားတဲ့ ၁၄ ရက္ေန႔မွာေတာ့ အားလုံးကုိ အိမ္ျပန္ပုိ႔ေပးအျပီး ကၽြန္ေတာ္ ျပန္လာခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီ့မွာေတာ့ တင္းထားသမွ် စိတ္ေတြ အားလုံးကုိ ေလွ်ာ့လုိက္ပါတယ္။ အိပ္ခန္းထဲကုိ ေရာက္ေရာက္ျခင္း ကၽြန္ေတာ္ ေခြလဲသြားပါတယ္။ ဘယ္သူမွလည္း မသိလုိက္ပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ ဗီဒိုေရွ႕မွာ ၂ နာရီေလာက္ ေခြေခြေလးလဲေနျပီး ေတာ္ေတာ္နဲ႔ ျပန္မထႏုိင္ခဲ့ပါဘူး။ ေနာက္မွ ေျဖးေျဖးျခင္းထျပီး ကုတင္ေပၚကုိ တက္ခဲ့ရပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ မနက္မုိးလင္းတဲ့ အထိ လုံးဝ အိပ္လုိ႔ မေပ်ာ္ပါဘူး။ စိတ္ေလွ်ာ့လုိက္ေပမယ့္လည္း ဘယ္လုိမွ အိပ္မေပ်ာ္ခဲ့ပါဘူး။ လူေတြအေၾကာင္းကုိ စဥ္းစားရင္း စဥ္းစားရင္း ဝမ္းနည္းမိပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ဘက္က ႐ုိးသားစြာ ဆက္ဆံခဲ့ေပမယ့္ လုံးဝကုိ မ႐ုိးသားတဲ့ သူေတြကုိ ျပန္စဥ္းစားမိျပီး သူတုိ႔ကုိ သနားလာမိပါတယ္။ သူတုိ႔ဟာ ဘဝမွာ ေငြေၾကး၊ ရပုိင္ခြင့္နဲ႔ လူလူခ်င္း ၾကီးႏုိင္ငယ္ညွင္း လုုပ္ဖုိ႔ေလာက္သာ စဥ္းစားတတ္တဲ့ အတြက္ ကၽြန္ေတာ္ သနားမိပါတယ္။ ဘဝမွာ အသိတရားဆုိတာ နားမလည္တဲ့ အဲဒီ့လူေတြကုိ ကၽြန္ေတာ္ ေျပာေနၾကစကားနဲ႔ ေျပာရရင္ လူျဖစ္ဖုိ႔ တစ္ဆင့္ လုိေနပါတယ္။

ဒီပြဲေတာ္ၾကီးမွာ ကၽြန္ေတာ္ ျမင္လုိက္ရတာက လူျဖစ္ဖုိ႔ တစ္ဆင့္လုိေနေသးတဲ့ သူေတြရယ္။ မိတ္ေဆြစစ္ဆုိတာရယ္။ ညွဳိးငယ္ေနတဲ့ သူေတြရယ္။ ေအာက္ဆုံးက နင္းျပားေတြရယ္ကုိ ကၽြန္ေတာ္ ျပတ္ျပတ္ထင္ထင္ ျမင္လုိက္ရပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ဒီပြဲ တစ္ေလွ်ာက္လုံးမွာ ကၽြန္ေတာ့္ထက္နိမ့္က်တဲ့ သူေတြကုိ ဦးစားေပးျပီး ဆက္ဆံခဲ့ပါတယ္။ သူတုိ႔ေတြကုိ ေပ်ာ္႐ႊင္ေအာင္ အဓိကထားျပီး လုပ္ေပးခဲ့ပါတယ္။ သူတုိ႔ေတြ ေပ်ာ္ၾကတာကုိ ျမင္ျပီး ကၽြန္ေတာ္ ပီတိျဖစ္ရပါတယ္။ သူတုိ႔ေတြရဲ႕ အျပဳံးမ်က္ႏွာေတြကုိ ေတြ႕ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ပင္ပန္းသမွ် အားလုံး ေပ်ာက္သြားပါတယ္။ ေငြဂုဏ္ေမာက္ျပီး လူျဖစ္ဖုိ႔ တစ္ဆင့္လုိေနတဲ့ သူေတြကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ လုပ္ရပ္ကုိ သေဘာမက်ပါဘူး။ အျမင္မၾကည္ပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္က သူတုိ႔ကုိလည္း မပုတ္ခတ္ပါဘူး ကၽြန္ေတာ္ လုပ္ေနတာကုိလည္း ႐ုိး႐ုိးသားသား ေျပာျပပါတယ္။ ဒါကုိ သူတုိ႔ မေက်နပ္ပါဘူး။ ဒါေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လည္း မတတ္ႏုိင္ဘူး။ မေက်နပ္လည္း ေနေပါ့ ဆုိျပီး ပစ္ထားလုိက္ပါတယ္။ အဲဒီ့ အက်ဳိးဆက္ကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ေတာက္ေလွ်ာက္ ျပႆနာ႐ွာတာပါပဲ။ အဲဒီ့ ျပႆနာေတြကလည္း ကၽြန္ေတာ့္ကုိ မသက္ေရာက္ေစပါဘူး။ ပန္းနဲ႔ ေပါက္သေလာက္ပဲ ျဖစ္ေနပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ယုံၾကည္တာ တစ္ခု႐ွိတယ္ လူေတြကုိ ႐ုိးသားစြာ ဆက္ဆံျခင္းက ဘဝမွာ အရာအားလုံးကုိ အႏုိင္ရသြားႏုိင္တယ္လုိ႔။ ျပီးေတာ့ ကုိယ့္ကုိ ယုတ္မာတဲ့သူကုိေတာင္ ႐ုိး႐ုိးသားသား ဆက္ဆံလုိက္ရင္ သူ႔ဘက္က ဘာမွ လုပ္မရေတာ့ဘူး။ ေနာက္ဆုံးဗ်ာ လူတုိင္းကုိ ႐ုိးသားစြာ ဆက္ဆံလုိက္ ဟုိဘက္ကလူ ဘာဆုိတာကုိ ဘယ္သူမွ မေျပာပဲ ခ်က္ျခင္း သိႏုိင္တယ္။ ကဲ ေနာက္မွပဲ ကၽြန္ေတာ္ ပြဲေတာ္ၾကီးနဲ႔ ပတ္သတ္ျပီး စီကာပတ္ကုံး ေရးျပေတာ့မယ္။ ခုေတာ့ ဒီေလာက္နဲ႔ ေက်နပ္ၾကပါလုိ႔။ လူသားအားလုံး ႐ုိးသားႏုိင္ၾကပါေစ။

Read More...

Monday, February 18, 2008

အားလုံးေပ်ာ္ၾကသည္ သုိ႔ေသာ္

ေဖေဖာ္ဝါရီ ေပ်ာ္ပြဲ႐ႊင္ပြဲနဲ႔ ေစ်းေရာင္းပြဲေတာ္ၾကီးကေတာ့ ျပီးသြားပါျပီ။ ဟုတ္ကဲ့ အားလုံးေပ်ာ္ၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေမာင္သုည တစ္ေယာက္မွာေတာ့ ျပႆနာေပါင္း ေသာင္းေျခာက္ေထာင္နဲ႔ ပန္လန္လက္ ပက္လက္လန္ျပီး က်န္ခဲ့ပါတယ္။ ပြဲေတာ္ ၆ ရက္ကာလမွာ ၁၀ ေပါင္ေလာက္က်သြားပါတယ္။ နဂုိကထဲကမွ အင္မတန္ ဝတဲ့ ခႏၶာကုိယ္ဆုိေတာ့ ခုစဥ္းစားသာၾကည့္။ ဒီပြဲမွာ စပြန္ဆာလည္းရတယ္ ဆုိင္ခန္း ၈၀ နီးပါလည္း ေရာင္းထားတယ္ ဒါေပမယ့္ ေမာင္သုည မျမတ္ဘူးဆုိေတာ့ လူတုိင္း အံ့ၾသၾကပါတယ္။ မအံ့ၾသၾကပါနဲ႔ ခင္ဗ်ာ ေမာင္သုညရဲ႕ ပထမဆုံး အေတြ႔အၾကဳံဆုိတာရယ္ ေမာင္သုညဟာ ေငြေၾကးထက္ သိကၡာတရားကုိ တန္ဖုိးထားတယ္ ဆုိတာရယ္ လူတစ္ဘက္သားကုိ စိတ္ဆင္းရဲ မခံဘူးဆုိတာရယ္ သိရင္ လုံေလာက္ပါတယ္။ ဒီပြဲၾကီးနဲ႔ ပတ္သတ္ျပီး အျမတ္ထြက္တာကေတာ့ နာမည္ေကာင္းက်န္ခဲ့တာရယ္ လူေတြ အားလုံးေပ်ာ္႐ႊင္တာရယ္ အႏုပညာ ေမာင္ႏွမေတြ ေက်နပ္ႏွစ္သိမ့္မႈ ရတာရယ္ကေတာ့ ေမာင္သုညအတြက္ အျမတ္ပါပဲ။ ကုိေ႐ႊကေတာ့ ပြဲမစခင္မွာ ေနာက္ျပီးေျပာဖူးတယ္ တစ္ျမဳိ႕လုံးေပ်ာ္မယ္ သုညၾကီး ငုိေနမယ္တဲ့။ စကားေနာက္ တရားပါမ်ား ျဖစ္သြားေရာ့သလား ဟုတ္ပါရဲ႕ တစ္ျမဳိ႕လုံး ေပ်ာ္ပါတယ္ ေမာင္သုည မေပ်ာ္လုိက္ႏုိင္ပါဘူး။

ပြဲေတာ္ ၆ ရက္ဟာ ေမာင္သုညအတြက္ ဆယ္တန္းစာေမးပြဲ ျပန္ေျဖရသလုိပါပဲ။ အဲဒီ့ ၆ ရက္ကုိ ေမာင္သုညက ျမန္မာစာ၊ အဂၤလိပ္စာ၊ သခ်ၤာ၊ ဓာတုေဗဒ၊ ႐ူပေဗဒ နဲ႔ ဇီဝေဗဒ လုိ႔ ေျပာျပီး ရင္ဆုိင္ခဲ့ပါတယ္။ ေန႔စဥ္ေန႔တုိင္း ျပႆနာေတြကုိ ေျဖ႐ွင္းခဲ့ရပါတယ္။ လူေတြ အေၾကာင္းကုိ ပုိသိခဲ့ရပါတယ္။ ယုတ္မာခံခဲ့ ရပါတယ္။ ေငြဂုဏ္ေမာက္တဲ့ သူေတြကုိ ေတြ႔ခဲ့ရပါတယ္။ အကူညီေပးတဲ့သူေတြလည္း ေတြ႔ဆုံခဲ့ရပါတယ္။ ဟုိးတုန္းကထဲက လူေတြနဲ႔ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံေရးမွာ အဆင္ေျပတယ္လုိ႔ နာမည္ရထားတဲ့ ေမာင္သုည ခုေတာ့ ပုိျပီး နာမည္ရသြားပါတယ္။ ကုိယ့္ဂုဏ္ကုိယ္ေဖာ္ေနတာ မဟုတ္ပါဘူး။ အမွန္တကယ္ေျပာျပေနတာပါ။ ဒီပြဲေတာ္ရက္ မတုိင္ခင္ကထဲက အလုပ္ေတြမ်ားလြန္းလုိ႔ ခ်စ္လွစြာေသာ ဘေလာ့ဂ္ကုိေတာင္ လွည့္မၾကည့္ႏုိင္ခဲ့ပါဘူး။ ခုေတာ့ နဲနဲအားသြားျပီမုိ႔ ျပန္ေရးပါေတာ့မယ္။ ျပန္ေရးဖုိ႔ကုိလည္း အားလုံးက တုိက္တြန္းေနပါတယ္။

ပြဲေတာ္ရက္တြင္း ျဖစ္ပ်က္ခဲ့သမွ်ေတြ၊ စိတ္ခံစားမႈေတြ၊ ျပႆနာေျဖ႐ွင္းခဲ့ရပုံေတြကုိ အေသးစိတ္ ျပန္လည္ ေရးသားတင္ျပပါအုံးမယ္။ ဓါတ္ပုံေတြကုိလည္း အဆင္ေျပရင္ ေျပသလုိ တင္ေပးပါ့မယ္။ ေမာင္သုညကုိ အျမဲတမ္း အားေပးတတ္တဲ့ ဘေလာ့ဂ္ဂါၾကီး ေဒါက္တာစုိးထက္ကုိလည္း ေက်းဇူးတင္မိပါတယ္။ ေမာင္သုညတုိ႔ ျပႆနာတက္ေနေတာ့ သူေတာင္ မေနႏုိင္႐ွာပါဘူး။ ကူညီေပးပါတယ္ (မယုံေမးၾကည့္)။ ခုေလာေလာဆယ္ေတာ့ ႐ွယ္ယာသမားေတြနဲ႔ ေမာင္သုည နပမ္းလုံးလုိက္ပါအုံးမယ္။ ျပီးမွ အေသးစိတ္ ေရးျပပါ့မယ္။ ဘေလာ့ဂ္ကုိ ပစ္ထားမိသလုိ ဘေလာ့ဂ္ဂါေမာင္ႏွမေတြကုိလည္း ဂ႐ုတစုိက္ မလုပ္ႏုိင္ခဲ့တဲ့ ေမာင္သုညကုိ ခြင့္လႊတ္နားလည္ ေပးၾကပါလုိ႔ ေျပာခ်င္ပါတယ္။ ကဲ အားလုံးပဲ ကၽြန္ေတာ္ ျပန္လာပါျပီ ဆက္လက္ အားေပးၾကပါအုံးလုိ႔ . . . . .

Read More...