Thursday, May 22, 2008

ေတာက္ . . . ဒီေကာ္နက္႐ွင္နဲ႔ကေတာ့ကြာ


အင္တာနက္ကုိ အားကုိးျပီး အလုပ္လုပ္ေနရတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ အၾကီးမားဆုံး ထုိးႏွက္ခ်က္ကေတာ့ ေကာ္နက္႐ွင္ပုံမွန္ မရတဲ့ ကိစၥပါပဲ။ ကၽြန္ေတာ္ အင္တာနက္ ေကာ္နက္႐ွင္အတြက္ အမ်ဳိးအစား အေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကုိ သုံးစြဲခဲ့ဖူးပါတယ္။ IP Star, Bagan DSL, MPT DSL (Korea), MPT DSL (India) အကုန္လုံးပါပဲ။ ခုလက္႐ွိ သုံးေနတာက MPT DSL (India) ေပါ့ဗ်ာ။ ဒါက ခုေနာက္ဆုံး ဒီမွာ MPT က ခ်ေပးေနတဲ့ ဟာေပါ့။ သူ႔ထူးျခားခ်က္က အင္တာနက္ ေကာ္နက္႐ွင္ရဖုိ႔အတြက္ LOG IN ဝင္ေပးရတယ္။ ဘာေၾကာင့္ အဲဒီ့ System ကုိလုပ္ထားတာလဲဆုိတာ တိတိက်က်မသိေပမယ့္ ၾကားတာကေတာ့ Billing အတြက္လုိ႔ ေျပာတာပဲ။ ထားပါ ဒါက သူတုိ႔ ကိစၥ ကုိယ့္ကိစၥမွမဟုတ္တာ။ ကုိယ့္ကိစၥက ဘယ္လုိ ISP ျဖစ္ျဖစ္၊ ဘယ္လုိ အမ်ဳိးအစားျဖစ္ျဖစ္ အင္တာနက္ ေကာ္နက္႐ွင္ ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ရဖုိ႔ ပုံမွန္ အသုံးျပဳႏုိင္ဖုိ႔ပဲ။ အလုပ္ေတြအားလုံးက ေကာ္နက္႐ွင္ေပၚမွာ မွီခုိေနရတာကုိး။

ေျပာရတာလဲ မေကာင္းပါဘူးဗ်ာ။ အဆင္ကုိ မေျပဘူး အင္တာနက္ေကာ္နက္႐ွင္က ဒီေန႔အထိပဲ။ ဒုကၡအေပးဆုံးပဲ။ ခုလဲ ပ်က္ေနျပန္တယ္။ ကဲ ဘယ္လုိအလုပ္လုပ္ၾကမလဲ။ တမင္သက္သက္ ႏွိပ္စက္ခံေနရသလုိပဲ။ သိပ္စိတ္ပ်က္ဖုိ႔ေကာင္းတယ္။ ဘယ္သူ႔ကုိ ေျပာရမွန္းလဲ မသိဘူး။ အရင္တုန္းက ပုဂံဆုိက္ဘာနဲ႔ ဆက္ဆံရတုန္းက ေတာ္ေသးတယ္ တစ္ခုခုျဖစ္ရင္ အနည္းဆုံး Help Desk ကုိ လွမ္းေမးလုိ႔ ရတယ္။ Service အတြက္ဆုိ Technician လာေပးတယ္။ ခုမ်ားေတာ့ MPT မွာ ဘယ္သူ႔ကုိ ေျပာရမယ္မွန္း ဘယ္သူ႔ကုိေမးရမယ္မွန္း တိတိက်က် မ႐ွိဘူး။ ဖုန္းတစ္လုံးကုိ ဆက္ရင္ ေနာက္နံပါတ္ေပးတယ္။ အင္း အဲဒီ့နံပါတ္ကုိဆက္ရင္ သူတုိ႔က ဘယ္အပုိင္းကိုင္တာ ဘယ္အပုိင္းဆုိ သူတုိ႔နဲ႔ မဆုိင္ဘူး ဂြပ္ဆုိျပီး ဖုန္းခ်သြားတာေပါ့။ ကဲ မခက္ဘူးလား။ ကုိယ္က Customer ေလ ေမးမွာေပါ့ တစ္ခါက ႏွစ္ခါဆုိ စိ္တ္ေတြက မ႐ွည္ၾကေတာ့ဘူး။ ေဟာက္ခ်င္သလုိလုိ ဘာလုိလုိနဲ႔ ဘယ့္ႏွယ့္လုပ္ရပါ့။

ေျပာျပအုံးမယ္ ကၽြန္ေတာ့္ အျဖစ္သနစ္ေလးကုိ အရင္႐ုံးတုန္းက ကၽြန္ေတာ့္ ဖုန္းနံပါတ္က MPT DSL (Korea) လုိင္းကုိ သုံးလုိ႔ရတယ္။ ခု႐ုံးခန္းအသစ္မွာ အဲဒီ့လုိင္းကုိ သုံးမရေတာ့ MPT DSL (India) ျဖစ္သြားတယ္။ လူတုိင္းသိတယ္ Korea လုိင္းက ပုိေကာင္းတယ္ဆုိတာ Log in ေတြ ဘာေတြ မဝင္ရဘူး။ အလုပ္မ႐ႈပ္ဘူးဆုိတာ။ India လို္င္းက stable မျဖစ္ဘူး သုံးလုိ႔ မေကာင္းဘူးဆုိတာ လူတုိင္းေျပာတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္က ႐ုံးခန္းေျပာင္းေတာ့ ဖုန္းနံပါတ္ပါ ေျပာင္းသြားတာ ေ႐ြးခ်ယ္စရာ မ႐ွိဘူး ရတာသုံးရမွာပဲ။ စိတ္ထဲမွာလဲ အစြဲအလန္းသိပ္မထားပါဘူး။ ဘာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ အဆင္ေျပရင္ ျပီးတာပဲလုိ႔ ဆုံးျဖတ္ထားတယ္။ အဲဒီ့ေတာ့ Relocation တင္ထားတာ ၁ လၾကာမယ္ဆုိတာ ၂ လျဖစ္သြားတယ္။ အဲဒါလည္း သည္းခံႏုိင္ပါတယ္ ရပါတယ္ေပါ့ဗ်ာေနာ့။ စာ႐ြက္ေလးတစ္႐ြက္ အေပၚထပ္ေအာက္ထပ္ အတင္အခ်လုပ္ရတာ ဒီေလာက္ေတာ့ ၾကာေပမေပါ့ေနာ့ ဟုတ္ဘူးလား နားလည္ပါတယ္ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ ေနလာတာ ၾကာျပီပဲ ဟဲ ဟဲ ဟဲ။ အင္း ၂ လေလာက္ၾကာေတာ့ အဲဒီ့စာ႐ြက္ေလးကုိ ကၽြန္ေတာ့္႐ုံးက မန္ေနဂ်ာကုိ လႊတ္ျပီး အေပၚေအာက္ ေျပာင္းခုိင္းလုိက္တယ္ ဟုတ္တယ္ေလ သူ႔တုိ႔မွာ အေပၚေအာက္ သြားမယ္လူ မ႐ွိဘူးဗ် မအားၾကဘူးေလ အဲဒီ့ေတာ့ တာဝန္သိတဲ့ ျပည္သူတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ကုိယ့္ဘာသာ သြားတင္ေပးရတာေပါ့။ အဲဒီ့က်ေတာ့ ရသြားတယ္ေပါ့ဗ်ာ အင္း အဲဒီ့မွာ Reinstall လုပ္ေပးဖုိ႔အတြက္ ၅ ရက္ေလာက္ထပ္ေစာင့္ ေပးလုိက္ရတယ္။ Technician မ႐ွိလုိ႔တဲ့။ ရပါတယ္ေပါ့ဗ်ာ သူတုိ႔အားတဲ့ တစ္ရက္က်ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔က သြားၾကဳိေပးရတယ္ ဟုတ္တယ္ေလ သြားမၾကဳိေပးရင္ သူတုိ႔ ဘယ္လုိလာမလဲ ၾကဳိေပးရတာေပါ့။ အင္းေရာက္လာေတာ့ ဟုိလုပ္ဒီလုပ္ မရေတာ့ လွည့္ေျပာတယ္ ဘာျဖစ္လဲ မသိဘူးတဲ့ အင္း သူတုိ႔ေတာင္ မသိတာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔လုိ ငတုံးေတြက ဘယ္သိမလဲေနာ္။ သူက သူ႔႐ုံးကုိ ဖုန္းေတြဆက္ျပီးေျပာ ဘာညာသာရကာေပါ့။ ကၽြန္ေတာ့္ဆီမွာလုပ္ေပးတာ မရေတာ့ သူျပန္မယ္တဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ တပ္ဆင္ျပီးေၾကာင္း စာ႐ြက္ေလးမွာ လက္မွတ္ထုိးခုိင္းတယ္။ ကၽြန္ေတာ္က မရေသးေတာ့ မထုိးေပးႏုိင္ဘူး ဆုိေတာ့ ရမွာပါ အကုိရယ္ ကၽြန္မ နက္ဖန္ျပန္လာလုပ္ေပးမယ္ ရမွာ ေသခ်ာတယ္တဲ့ ေအာ္ ကၽြန္ေတာ္လည္း ေတာ္ၾကာ ကုိယ္က လက္မွတ္မထုိးေပးရင္ ေနာက္ခက္ကုန္မွာ ဆုိးတာနဲ႔ ထုိးေပးလုိက္တယ္ AM Form ဆုိလား ဘာလားပဲ သိဘူး။

အင္း သူကျပန္လာမယ္ေျပာေတာ့ ကုိယ့္ဘက္ကေစာင့္ရတာေပါ့။ အဲလုိနဲ႔ ေနာက္၂ ရက္ေလာက္ၾကာေတာ့ ျပန္လာပါတယ္။ ဒီၾကားထဲ ဖုန္းေလးေတြေတာ့ ခနခနဆက္ေပးရတာေပါ့ေနာ္ ေနေကာင္းလား ဘာညာေပါ့ ေတာ္ၾကာ ေနထုိင္မေကာင္းျဖစ္ေနမွာ စုိးလုိ႔ေလ။ ဖ်ားနာေနရင္ ခက္မယ္ ျပီးေတာ့ သူလာမယ္ဆုိရင္ သူပဲလာမွာ က်န္တဲ့သူေတြ လာေပးမွာမဟုတ္ဘူး အဲဒီ့ေတာ့ ဂ႐ုစုိက္ရတာေပါ့ေနာ္။ အင္း အဲဒီ့ေန႔ ေရာက္လာျပီးေတာ့ လုပ္ေပးတယ္ ကၽြန္ေတာ္လည္း တစ္ခြန္းေတာ့ ေျပာလုိက္တယ္ ခင္ဗ်ားကုိ ကၽြန္ေတာ္လက္မွတ္ထုိးေပးထားတယ္ အဲဒီ့ေတာ့ ဒီေန႔ ရမွျဖစ္မယ္လုိ႔။ ဟုတ္ကဲ့ မရ ရေအာင္ လုပ္ေပးသြားပါတယ္။ အဲဒီ့ေန႔ ရေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔မွာ ေပ်ာ္လုိက္ၾကတာ အင္တာနက္ျပန္ရျပီေပါ့ တစ္႐ုံးလုံးေပ်ာ္ၾကတယ္။ ဟုတ္တယ္ေလ အင္တာနက္ မရတုန္းက ဆုိက္ဘာကေဖးမွာ သြားသြားျပီး သုံးေနၾကရတာကုိး။ ကၽြန္ေတာ္က အလုပ္ပ်က္မခံႏုိင္ေတာ့ သူတုိ႔ကုိ ဆုိက္ဘာကေဖးမွာ သြားသုံးခုိင္းရတာေပါ့။ အဲဒီ့ေတာ့ တခါတခါ သူတုိ႔ေလးေတြ ႐ုံးျပန္ေနာက္က်တာေပါ့။ ခုေတာ့ ကုိယ့္႐ုံးမွာကုိယ္ အိေျႏၵရရသုံးလုိ႔ ရသြားျပီေလ။ အင္း အဲဒီ့အေပ်ာ္ေလးကဗ်ာ ၂ ရက္ပဲ ခံတယ္။ ၃ ရက္ေျမာက္မွာ ေပ်ာက္သြားပါေရာလား။ ေျပာရရင္ေတာ့ အင္တာနက္ၾကီး က်ကြဲသြားတယ္ေပါ့ေလ။ ဘယ္လုိမွကုိ သုံးလုိ႔ မရေတာ့တာ။ စိတ္လည္းေတာ္ေတာ္ေလသြားတယ္။ ခုပဲရတယ္ ခုပဲပ်က္တယ္ ကဲ ဘယ္လုိ အလုပ္လုပ္စားမလဲေနာ္။ စဥ္းစားၾကည့္။

အဲဒါေၾကာင့္ MPT ကုိ ဖုန္းဆက္ရတာေပါ့။ ပ်က္ေနတယ္ဆုိေတာ့ ဟဲ ဟဲ ရီတယ္ဗ်။ ေပါ့ေပါ့ပါးပါးပါပဲ ဘာမွ ျပန္မေျပာဘူး။ ဘယ္လုိမရတာလဲတဲ့ မရတဲ့ အေၾကာင္းကုိ ေျပာျပေတာ့ အဲလုိဆုိ မျဖစ္ႏုိင္ဘူးဆုိပဲ။ ေအာ္ ျဖစ္တဲ့သူက ျဖစ္ေနတယ္ေျပာေတာ့ ယုံခ်င္ၾကဘူး။ ဒါဆုိလည္း လာစစ္ေပးပါဆုိေတာ့ အားဘူးတဲ့။ ေသေရာ ဒါနဲ႔ သူတုိ႔ေျပာတဲ့ အတုိင္း လုပ္ပါတဲ့ လုပ္လုိက္ပါတယ္။ လုပ္လုိ႔ရေတာ့ browsing ေႏွးတယ္လုိ႔ ေျပာေတာ့ ေနာက္ဖုန္းနံပါတ္ တစ္ခုထပ္ေပးတယ္ ဆက္လုိက္တဲ့ အဲဒီ့ကုိ ေျပာတဲ့။ အေပၚထပ္တဲ့ ကဲ ဟုတ္ျပီေပါ့ ဆက္တာေပါ့။ အဲဒီ့မွာ ဖုန္းလာကိုင္တဲ့ ေကာင္မေလးကေျပာတယ္ သူတုိ႔ဆီမွာေတာ့ ေကာင္းေနတယ္တဲ့။ ဘုရား ဘုရား Gateway မွာေတာ့ ေကာင္းမွာေပါ့ client က သုံးမရတာ ဘယ္ႏွယ့္လုပ္ရမလဲ။ သူတုိ႔ဆီမွာေကာင္းတယ္ဆုိေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ဆီမွာ မေကာင္းဘူးလုိ႔ေျပာေတာ့ ဘာမွ ျပန္မေျပာဘူး ဖုန္းခ်တယ္ ဂြပ္တဲ့။ လူကုိ နင္သြားတာပဲ။ အဲဒါ အရင္ ဖုန္းတစ္ခု ျပန္ဆက္ျပီးေျပာေတာ့ သူတုိ႔က IP ရမရ အထိပဲ ဆုိင္တယ္တဲ့။ အင္း ေနာက္ဆုံး IP လဲ မရေတာ့ဘူးဆုိေတာ့ ဘာမွ ျပန္မေျပာေတာ့ဘူး။ အဲလုိနဲ႔ ေနလုိက္တာ ေနာက္ထပ္ ၂ ရက္။ ၾကာေတာ့ လူက သည္းမခံႏုိင္ေတာ့ဘူး။ ၾကာတယ္ကြာဆုိျပီး ေနျပည္ေတာ္ကုိ ဖုန္းဆက္လုိက္တယ္။ ဟုတ္တယ္ေလ ဘယ္ကုိ ဆက္ရမယ္မွန္းမွ မသိေတာ့တာ။ ရန္ကုန္က မ႐ွင္းႏုိင္ရင္ ေနျပည္ေတာ္က လူၾကီးေတြ ႐ွင္းေပးမွာေပါ့ဆုိျပီး ဆက္လုိက္တယ္။ အားကုိးတၾကီးေပါ့ဗ်ာ။ ဒီတခါေတာ့ မွန္တယ္ေျပာရမလား။ ေသေသခ်ာခ်ာ နားေထာင္သြားတယ္ ေသခ်ာမွတ္သြားတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ေျပာလုိက္တယ္ေလ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕က customer ေတြပါလုိ႔ help desk ဘယ္မွာလဲ ဘယ္လုိဆက္သြယ္ရမလဲ သိခ်င္တယ္လုိ႔။ အဲဒီ့လုိ ေျပာလုိက္ေတာ့ ေသခ်ာနားေထာင္သြားပါတယ္။ ျပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ဆီက Record ယူသြားပါတယ္။ ေနာက္ ခနေနေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ဆီကုိ ဖုန္းျပန္ဆက္ျပီး လိပ္စာေတာင္းပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ေပးလုိက္ပါတယ္။ အဲဒီ့အခ်ိန္ ကၽြန္ေတာ္ အျပင္ေရာက္ေနပါျပီ။ အစည္းအေဝးတစ္ခု သြားေနတာပါ။ ညေန ႐ုံးဆင္းခါနီးမွ ျပန္ေရာက္တယ္ အင္း ႐ုံးမွာ ဘာထူးေသးလဲေမးေတာ့ ဘာမွ မထူးဘူးတဲ့။ ကၽြန္ေတာ္လည္း လုပ္စရာ ႐ွိတာေလးေတြ လုပ္ေနလုိက္တာ ည ၇ နာရီေလာက္မွ ျပန္မယ္လုပ္တုန္း MPT က ဖုန္းလာပါတယ္။ အင္တာနက္ မရဘူးဆုိတဲ့။ ဟုတ္ကဲ့ မရလုိ႔ပါလုိ႔ေျပာေတာ့ ဘယ္လုိမရတာလဲတဲ့ ကၽြန္ေတာ္လည္း မရတဲ့အေၾကာင္းကုိ ေသခ်ာျပန္ေျပာျပပါတယ္။ ျပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္သိခ်င္တာလည္း ျပန္ေမးလုိက္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္က End User မဟုတ္ေၾကာင္း ေျပာျပပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ဘက္ကလည္း အင္တာနက္ ျပန္ရဖုိ႔အတြက္ ဘယ္လုိ ပူးေပါင္းပါဝင္ရမလဲဆုိတာ ေမးလုိက္ပါတယ္။ ခနေနေတာ့ ေနာက္တစ္ေယာက္ ဖုန္းေျပာင္းကုိင္ပါတယ္။ အင္တာနက္ မရတာနဲ႔ ေနျပည္ေတာ္ကုိ ဖုန္းဆက္သလားတဲ့။ ဟုတ္ကဲ့ ဆက္ပါတယ္လုိ႔ ေျပာလုိက္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ဒီမွာ ဖုန္းနံပါတ္ ၂ ခု ၃ ခု ဆက္ျပီးျပီ ဘယ္သူမွ အေရးတယူ မ႐ွိလုိ႔ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ အေရးတယူ ႐ွိမယ့္ေနရာကုိ ဆက္ပါတယ္လုိ႔ ေျပာလုိက္တယ္။ ေတာ္ေတာ္ စိတ္ဆုိးသြားပုံရပါတယ္။ ႐ႈး႐ႈး႐ွဲ႐ွဲ ျဖစ္ေန႐ွာပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္မွာ သနားလုိက္တာဆုိတာ ေျပာမေနနဲ႔ အဆူခံၾကရတယ္ ထင္ပါ့။ ကုိယ္ကလည္း သူမ်ား အဆူခံရေအာင္ လုပ္တာ မဟုတ္ပါဘူး ကုိယ့္အခက္အခဲ ေျပာျပတာပဲေလ။

သူတုိ႔ကုိ ကၽြန္ေတာ္ ထပ္႐ွင္းျပပါတယ္။ အင္တာနက္ မရတဲ့အတြက္ ကၽြန္ေတာ့္မွာ တေန႔တေန႔ အ႐ႈံးစာရင္း ျပေနပါတယ္။ ဟုတ္ပါတယ္ တကယ္လည္း ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ အင္မတန္ နစ္နာပါတယ္။ အလုပ္အသစ္ လုပ္လုိ႔ မရသလုိ ႐ွိရင္းစြဲ အလုပ္ေတြကုိေတာင္ ဆက္လုပ္လုိ႔ မရပါဘူး။ Customer ေတြနဲ႔လဲ စာအဆက္အသြယ္ ျပတ္ေနပါတယ္။ ဒုကၡကေတာ္ေတာ္ ၾကီးပါတယ္။ အဲဒီ့ေတာ့ သူတုိ႔ကုိ ထပ္႐ွင္းျပပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ အားအားယားယား ဆက္ေနတာ မဟုတ္ပါဘူးလုိ႔ မရလုိ႔ ဆက္တာပါလုိ႔။ ျပန္ေျပာတဲ့ စကားေလး မွတ္သားစရာပါ။ User ေထာင္ဂဏန္း ႐ွိပါတယ္တဲ့ ရာဂဏန္းပဲ မရတာျဖစ္ေနတာပါတဲ့။ ကၽြန္ေတာ္ ျပန္ေျပာလုိက္ပါတယ္ User သိန္းဂဏန္း ႐ွိလည္း တစ္ေယာက္က မရရင္ မရတာပဲလုိ႔ အဲဒါ solution လုိခ်င္လုိ႔ ဆက္ေနတာ service လုိခ်င္လုိ႔ ဆက္ေနတာပါလုိ႔ ေျပာလုိက္ေတာ့ ဟုတ္ပါတယ္ ဘာညာ ျပန္ျဖစ္သြားပါတယ္။ ကေလးမေလး ငယ္အုံးမယ္ထင္ပါတယ္။ အသံနားေထာင္ၾကည့္တာနဲ႔ သိပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း စိတ္မေကာင္းပါဘူး customer တစ္ေယာက္ကုိ အဲလုိ ဆက္ဆံတာ စိတ္အင္မတန္မေကာင္း ျဖစ္ရပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္႐ုံးက ကၽြန္ေတာ့္ ကေလးေတြသာ customer ေတြကုိ အဲလုိသာ ဆက္ဆံရင္ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ျပႆနာတက္သြားပါလိမ့္မယ္။ ဘာလုိ႔လဲဆုိေတာ့ ကုမၸဏီ သိကၡာက်လုိ႔ပါ။ သူတုိ႔ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ေျပာပါတယ္ စမ္းၾကည့္ပါအုံးတဲ့ စမ္းၾကည့္ပါတယ္ မရပါဘူး။ ေနာက္ေတာ့ ဖုန္းေျပာေနရင္းကေန အေနာက္က အိႏၵိယ technician ကုိ လွည့္ေျပာတာ ၾကားေနရပါတယ္။ ဘာညာ သာရကာေပါ့။ ကၽြန္ေတာ္ အဲဒီ့ India Technician ကုိ ေျပးျပီး ေတြ႕လုိက္ခ်င္ပါတယ္။ တကယ္ပါ ေမးလုိက္ခ်င္ပါတယ္ မင္းတုိ႔ ဘာလုပ္ေနတာလဲလုိ႔ မင္းတုိ႔ provide လုပ္ထားတာ မေကာင္းတာကုိ မင္းတုိ႔ တာဝန္ဘယ္လုိယူမလဲလုိ႔ ေမးလုိက္ခ်င္ပါတယ္။ ဟုတ္တယ္ေလ သူတုိ႔ေတြ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ႏုိင္ငံကုိ ပုိက္ဆံယူျပီး service လာလုပ္ေနၾကတာ မဟုတ္လား သူတုိ႔မွာ တာဝန္႐ွိတာေပါ့။ အသဲေတာ္ေတာ္ယားသြားပါတယ္။ တကယ္ပါ အဲဒီ့ေကာင္နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ေတြ႕ရင္ေတာ့ ပြဲက ျပတ္ေလာက္ပါတယ္။ သူ႔ႏုိင္ငံမွာဆုိရင္ေရာ သူဒီလုိ ေနရဲမလား။ အဲဒီ့လုိ customer ကုိ ပစ္ျပီးထားရဲမလား ေသသြားမွာေပါ့ အလုပ္ပါ တန္းျပီး ျပဳတ္သြားႏုိင္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ေမးခ်င္တာ ပါးစပ္ကုိ ယားေနပါတယ္။ Connection မတည္ျငိမ္တာ သူတုိ႔မွာ တာဝန္႐ွိပါတယ္။ အဲဒါကုိ သူတုိ႔ သိသင့္ပါတယ္။ ျမန္မာ technician ေတြကုိလည္း လက္တြဲေခၚသင့္ပါတယ္။ ခုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ေတြ႕သမွ် technician ေတြက ေမးလုိက္ရင္ IP ဆုိတာေတာင္ ဝါးတားတားရယ္။ ေျပာရင္ ၾကဳိက္ၾကမွာ မဟုတ္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ ေျပာမွာပဲ ဟုတ္တယ္ေလ လုပ္ေနတာနဲ႔ သိတာနဲ႔ လြဲေနတာကုိး ျပီးေတာ့ ဆက္ဆံေရးကလည္း အေတာ္ၾကီးကုိ ဆုိးဝါးပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔က customer ေတြပါ Customer is always right ဆိုတာ သူတုိ႔ ၾကားဖူးပုံေတာင္ မေပၚပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔မွာ ကုိယ့္ပုိက္ဆံနဲ႔ကုိယ္ မ်က္ႏွာငယ္ရပါတယ္။ ပုိက္ဆံလဲေပးျပီး ဝယ္ရေသးတယ္ ေကာင္းလည္းမေကာင္းဘူး ဘာ့ေၾကာင့္လဲ ေမးရင္လည္း ရန္လုပ္ေနသလုိ ျပန္ေျဖတယ္။ မခက္ဘူးလားဗ်ာ။

ေနာက္ရက္က်ေတာ့ သူတုိ႔ဆီက လူတစ္ေယာက္ကုိ လႊတ္ေပးပါ့မယ္တဲ့ လာေခၚပါတဲ့ ဟုတ္ကဲ့ေခၚပါတယ္ ျပႆနာမ႐ွိပါဘူး ဒီကလည္း သိပ္ကုိ လာေစခ်င္ေနတာ ျပခ်င္ေနတာေလ ဘယ္လုိ အခက္အခဲ ျဖစ္ေနလဲဆုိတာကုိ ဒါမွ ျပီးမွာကုိး။ အဲဒီ့မွာ ကၽြန္ေတာ္ မအားတာနဲ႔ မန္ေနဂ်ာကုိ ဖုန္းဆက္ခုိင္းလုိက္တယ္ ဘာျဖစ္တယ္ဆုိလားပဲ "ခင္ဗ်ားတုိ႔ထက္ အေရးၾကီးတဲ့သူ ႐ွိတယ္ သြားရအုံးမယ္ ျပီးမွ လာမယ္တဲ့" ေျပာတဲ့ အသံက ေတာ္ေတာ္ ေမာက္မာတယ္တဲ့။ သူအေရးၾကီးတယ္ ေျပာတာကလည္း ျမန္မာျပည္ သူေဌးထဲက တစ္ေယာက္ပါ။ ေအာ္ လုိ႔ပဲ ကၽြန္ေတာ္ ေျပာခ်င္ပါေတာ့တယ္ဗ်ာ။ တကယ္ပါ ညေနေစာင္းေတာ့ ေရာက္လာပါသတဲ့။ ဘာမွ မထူးပါ။ ကၽြန္ေတာ့္ ႐ုံးကုိလုိက္မလာပါ။ ဖုိင္ဘာ ျပတ္ေနသတဲ့ ေအာ္ ဖုိင္ဘာျပတ္ေနတာ ခုမွ သိ႐ွာတာကိုး စိတ္မေကာင္းလုိက္တာဗ်ာ။ မအားရင္လဲ ေျပာေပါ့ဗ်ာ ၾကည့္ေပးထားမွာေပါ့ ဟုတ္ဘူးလား။ ကုိယ္က သုံးခ်င္တဲ့ေကာင္ပဲ ဒီေလာက္ေတာ့ လုပ္ေပးႏုိင္ပါတယ္။ ႐ုံးပိတ္ရက္ေတြက ခံသြားျပန္ေတာ့ ေနာက္က်အုံးမယ္ဆုိတာ မွန္းလုိ႔ရပါတယ္။ ဒီလုိပဲ စိတ္႐ည္သည္းခံ အျမင္မွန္ဆုိျပီး ေစာင့္ၾကည့္ေနလုိက္ပါတယ္။ ဖုန္းေတာ့ ထပ္မဆက္ခ်င္ေတာ့ပါဘူး ကၽြန္ေတာ္႐ွက္လုိ႔ပါ သူတုိ႔ေတာ့မသိဘူး ကၽြန္ေတာ္က ေျပာရလြန္းလုိ႔ ႐ွက္ေနပါတယ္။ အင္း ေနာက္ဆုံးေတာ့ ဖုန္းလာတယ္ ဖုိင္ဘာ ျပန္ေကာင္းရင္ ျပန္ရမယ္တဲ့။ အင္းေလ အဲဒါ အစကထဲကမ်ား ဘာျဖစ္တယ္ဆုိတာ စစ္ထားလုိက္ၾကရင္ ကၽြန္ေတာ္လည္း စိတ္မပင္ပန္းရသလုိ ဘယ္သူ႔ကုိမွလည္း ဖုန္းဆက္ေျပာစရာ မလုိဘူးေပါ့ဗ်ာေနာ့။ ခုေတာ့ အားလုံးပင္ပန္းရသလုိ ကၽြန္ေတာ့္မွာလည္း စီးပြါးေရးအရ ထိခုိက္မႈေတြ ႐ွိပါတယ္။

ေနာက္ေန႔က်ေတာ့ ရပါတယ္ မွတ္မွတ္ရရ ေမလ ၂ ရက္ေန႔မွာ ရပါတယ္။ ေန႔လည္ပုိင္းမွာ ရသြားပါတယ္။ ဟုတ္ကဲ့ ကၽြန္ေတာ္လည္း ေပ်ာ္႐ႊင္စြာနဲ႔ အင္တာနက္ ျပန္သုံးေနတုန္း မုန္တုိင္းသတင္းေလး ဖတ္ေနမိတယ္။ ညေနက်ေတာ့ ကေလးေတြကုိ ေစာျပန္ခုိင္းလုိက္ျပီး ကၽြန္ေတာ္နဲ႔အတူ ကေလးတစ္ေယာက္က်န္ခဲ့ပါတယ္။ သူကလည္း လုပ္လက္စမျပတ္ေသးဘူးဆုိတာနဲ႔ ဆက္လုပ္ေနတာ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း မဟာေကာ္နက္႐ွင္ၾကီး ျပန္ရေတာ့ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး ထုိင္သုံးေနတာ ညစာစားဖုိ႔ေမ့ အိမ္ျပန္ဖုိ႔ေမ့တဲ့အထိပါပဲ။ ည ၉ နာရီထုိးခါနီးမွာ ကၽြန္ေတာ့္ဆီ ဖုန္းေတြဝင္လာပါတယ္ ျပန္ေတာ့ နာဂစ္လာမယ္တဲ့။ အဲဒါနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္လည္း ျပန္လုိက္ပါတယ္။ ျပန္ေတာ့ လမ္းမွာေတာင္ ေတာ္ေတာ္႐ွင္းေနပါျပီ။ အိမ္ျပန္ေရာက္ျပီးေတာ့ ညဘက္မွာ နာဂစ္ေသာင္းက်န္းတာကုိ ထုိင္ေငးေနရင္း တေန႔ကုန္သြားပါတယ္။ ေနာက္ေန႔မွာ ရန္ကုန္၊ ဧရာဝတီတုိင္းတုိ႔ နာဂစ္လက္ခ်က္နဲ႔ ပန္လန္လက္ျပီး လန္ထြက္ကုန္ပါေတာ့တယ္။ ကဲ အဲဒီ့ေတာ့ဗ်ာ အင္တာနက္ဆုိတာ စိတ္ကူးေတာင္ ယဥ္စရာမလုိေတာ့ဘူးေပါ့။ နာဂစ္မလာခင္ေလးတင္ သုံးလုိက္ရတယ္ တစ္ရက္ေတာင္ မျပည့္ခ်င္ဘူး။

ကဲ ေနာက္တစ္ပတ္ေလာက္ၾကာေတာ့ ႐ုံးျပန္ဖြင့္တယ္။ ဖုန္းေကာင္းတယ္ မီးလာျပီ အင္တာနက္ မရပါ။ သူမ်ားေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား အင္တာနက္ ျပန္ရေနပါျပီ။ စုံစမ္းၾကည့္ေတာ့ MPT က user ေတြျပန္ရေနျပီတဲ့။ ဒါနဲ႕ကုိယ္လည္း ရလုိရျငားစမ္းၾကည့္ေတာ့ မရပါဘူး။ ဒီေတာ့ ထုံးစံအတုိင္း ဖုန္းဆက္။ သြားေခၚလုပ္ေပါ့။ လုိက္လာ႐ွာပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္း သြားေခၚေပးတယ္။ သူပဲ တခ်ိန္လုံး လုိက္လုပ္တယ္ မရဘူး။ DSLan down ေနတယ္တဲ့။ ျပီးေတာ့ ဖုိင္ဘာျပတ္ေနျပန္တယ္တဲ့။ ကဲ အဲဒီ့ေတာ့ ဖုိင္ဘာသမားဆက္မွ ျဖစ္မယ္တဲ့။ ဟုတ္ကဲ့ ဖုိင္ဘာအဖြဲ႕က အဲဒီ့ေန႔ပဲ ေရာက္လာျပီးဆက္သြားပါတယ္။ ဖုိင္ဘာအဖြဲ႕ကုိ ေနာက္ေန႔ ဖုန္းဆက္ၾကည့္ေတာ့ ဖုိင္ဘာအဖြဲ႕က သူတုိ႔ အပုိင္းျပီးျပီတဲ့ DSLan down ေနတာတဲ့။ ကဲ MPT ကုိ တစ္ေခါက္ထပ္ဆက္။ သူတုိ႔ခမ်ာ ဖုိင္ဘာျပန္ဆက္ျပီးတာေတာင္ မသိၾကရွာဘူး။ ဖုိင္ဘာျပတ္တယ္ပဲ ထုိင္ေျပာေနတယ္။ ကၽြန္ေတာ္က ဖုိင္ဘာအဖြဲ႕ ဆက္ျပီးျပီျဖစ္ေၾကာင္းေျပာျပေတာ့မွ ေအာ္ဟုတ္လားတဲ့။ ကဲ တစ္ဌာနထဲ အလုပ္လုပ္ေနတာ မသိၾကဘူးဆုိေတာ့ မခက္ဘူးလား။ ဒါေတာင္ သူတုိ႔က ေျပာေသးတယ္ သူတို႔ လူၾကီးဆီဆက္ပါလားတဲ့။ ကၽြန္ေတာ္ေျပာလုိက္တယ္ အဲဒါ ကၽြန္ေတာ့္အလုပ္မဟုတ္ဘူး ခင္ဗ်ားတုိ႔ အလုပ္လုိ႔။ ကၽြန္ေတာ့္ကိစၥက အင္တာနက္ သုံးခ်င္တာ ရေအာင္လုပ္ေပးပါလုိ႔။ ဘာမွျပန္မေျပာဘူး ဖုန္းကုိ ဂြပ္ကနဲ ခ်သြားတယ္။

မေန႔ကေတာ့ စိတ္ဆုိးလြန္းလုိ႔ မနက္ေစာေစာဖုန္းဆက္လုိက္တာ ကုလားတစ္ေယာက္လာကုိင္တယ္ ဒီေကာင္ ျမန္မာလုိ မတတ္ဘူး။ စကိုင္လုိက္ကထဲက ျမန္မာမဟုတ္မွန္းသိတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ေဒါသကေတာ္ေတာ္ ထြက္ေနတာနဲ႔ ေတာ္ေတာ္ေျပာပစ္လုိက္တယ္။ ငါ adsl မသုံးရတာ ၃ လၾကာျပီ မင္းတုိ႔ ဘယ္လုိလုပ္ေပးမွာလဲလုိ႔ ေမးေတာ့။ သူကတအားအံ့ၾသေနပါတယ္။ သူလုံးဝမသိဘူးတဲ့ သူတုိ႔ဆီကလူေတြ မ႐ွင္းျပဘူးလား ဘာညာနဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ျပန္ေမးေနတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ျဖစ္သမွ်အေၾကာင္းကုိ ျပန္ေျပာေတာ့ သူကၽြန္ေတာ့္ကုိ ေတာင္းပန္တယ္။ သူလုံးဝမသိေၾကာင္းထပ္ေျပာျပီးေတာ့ ခနကုိင္ထား စမ္းၾကည့္မယ္လုိ႔ေျပာတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ဖုန္းနံပါတ္ေပးျပီးေျပာေတာ့ သူသြားစစ္ပုံေပၚတယ္။ ဟုတ္တယ္ အဲဒီ့ဘက္မွာ ျဖစ္ေနတယ္ ပ်က္ေနတယ္တဲ့။ ကၽြန္ေတာ္ေျပာလုိက္တယ္ ကဲ ပ်က္ရင္ျပင္ေပါ့လုိ႔ မင္းတုိ႔က customer ကုိ ဆက္ဆံပုံမဟုတ္ေသးဘူးလုိ႔ ေျပာေတာ့ သူကကၽြန္ေတာ့္ကုိ သူ႔ဖုန္းနံပါတ္ေပးျပီး သူ႔ကုိ direct contact လုပ္ပါလုိ႔ ေျပာပါတယ္။ သူလည္း ကၽြန္ေတာ့္ဖုန္းနံပါတ္ယူသြားပါတယ္။ သူလည္း ျပန္ဆက္သြယ္ပါ့မယ္တဲ့။ ခုထိေတာ့ မရေသးပါဘူး။ ဖုန္းထပ္ဆက္ေတာ့ ၾကဳိးစားေနပါတယ္တဲ့။ ခုထိလုံးဝကုိ မရေသးပါဘူး။ နာဂစ္ကုိ လႊဲခ်ဖုိ႔ ၾကဳိးစားပါေသးတယ္။ ေအာ္ နာဂစ္နဲ႔ ဒီဘက္အျခမ္းက တစ္ျခားစီပါ။ Bagan DSL ေတြေတာင္ ျပန္သုံးလုိ႔ ရေနပါျပီ။ ခုထိ ဒီဘက္မွာ MPT DSL သုံးလုိ႔မရေသးပါဘူး။ သံသယေတာင္ ဝင္မိေသးတယ္။ ငါ့ကုိမ်ားတမင္သက္သက္ ညစ္ထားသလားလုိ႔။ အဲလုိေတြးမိတယ္။ အဲဒီ့လုိ တကယ္သာဆုိရင္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေအာက္တန္းက်တယ္လုိ႔ ထင္ပါတယ္။

ေနာက္ထပ္ေနျပည္ေတာ္ကုိ ဆက္ဖုိ႔ စဥ္းစားေနရပါတယ္။ ေတာ္ၾကာတုိင္တယ္ျဖစ္အုံးမယ္ ထပ္ျပီးျငွဳိးေနမွ ခက္ေနမယ္။ ကုိယ့္မွာက ဒါေလးရမွာ ဝါးတီးမွန္တာေလ။ ေနျပည္ေတာ္က ညီမေလးတစ္ေယာက္ကေတာ့ ဖုန္းဆက္ျပီး ေမး႐ွာပါတယ္။ သူတုိ႔ဆီမွာေတာ့ Complaint လာရင္ ခ်က္ျခင္းလုပ္ေပးတယ္တဲ့။ ရန္ကုန္မွာ မလုပ္ေပးဘူးလားတဲ့။ ကၽြန္ေတာ္လည္း မလုပ္ေပးဘူးလုိ႔ ေျပာေတာ့ အ့ံၾသေန႐ွာတယ္။ သိပ္ခက္တယ္ဗ်ာ ခုထိ Customer Service ဆုိတာ နားမလည္ေသးဘူး ထင္ပါရဲ႕။ လူေတြကုိ လူလုိမဆက္ဆံခ်င္ဘူး။ လာရင္လည္း လက္ဘက္ရည္တုိက္ ဘာညာသာရကာ ေနၾကာကြာစိ ႐ႉပ္လြန္းတယ္။ ကုိယ့္ပုိက္ဆံနဲ႔ကုိယ္ မ်က္ႏွာအေတာ္ငယ္ရတယ္။ ကၽြန္ေတာ္သူတုိ႔ကုိ ေမးၾကည့္ေသးတယ္ ပုိက္ဆံျပန္အမ္းမလားလုိ႔။ အဲဒီ့လုိ အမ္းရင္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ပုိက္ဆံျပန္ယူမယ္ သူတုိ႔ service ဒီေလာက္ညံ့တာ ဘာလုိ႔ဆက္သုံးမလဲ။ ေနျပည္ေတာ္က လူၾကီးေတြ မသိဘူးဆုိ သိေအာင္ ေျပာျပခ်င္တယ္။ ဒီမွာ အလုပ္လုပ္ေနၾကတဲ့ပုံကုိ ကၽြန္ေတာ္သာ အဲဒီ့ဌာနကုိ ပုိင္ရင္အားလုံး တန္းဆီျပီး ျဖဳတ္ပစ္မယ္။ လခညာယူေနၾကတာ အလကား ဟာေတြ ဘာမွ သုံးမရဘူး။ တုိင္းျပည္နာတယ္။ ဌာနနာမည္ပ်က္တယ္။ တကယ္ပါဗ်ာ ရန္ကုန္က အင္တာနက္ User ေတြကုိ ကူညီေပးမယ့္ Help Desk ေလးတစ္ခု 106 လုိေပါ့ေနာ္ ေပၚလာမယ္ဆုိ အတုိင္းထက္အလြန္ ဝမ္းသာရမွာပါ။ ေက်းဇူးလည္း တင္မွာပါ။ ျဖစ္ႏုိင္ရင္ ကူညီၾကပါလုိ႔။ ျဖစ္ႏုိင္ရင္ ျပန္လည္ စိစစ္ေပးၾကပါလုိ႔ ဒီေနရာကေန တုိက္တြန္းပါတယ္။ ခုေတာ့ ကၽြန္တာ့္မွာ တေန႔တေန႔ ေတာက္ . . . ဒီေကာ္နက္႐ွင္နဲ႔ကေတာ့ကြာ ျဖစ္ေနရပါေၾကာင္း။

Read More...

Monday, May 12, 2008

နာဂစ္နဲ႔ဂ်ာရစ္


အမေရ၊ အဘေရ ႏုိးကထဲက ႐ွာလုိ႔မရေသးပါဘားေနာ္။ ငါေအာ္ေနတာ အသံေတာင္ကုန္ေတာ့မယ္။ မနက္က်ရင္ လာေခၚမယ္ေျပာျပီး ခုထိလဲ မလာေသးဘူး။ ခဏခဏေအာ္ေတာ့ ဆရာေတာ္ၾကီးက မုန္႔စားတဲ့။ အင္းေလ ငါလဲဗုိက္ဆာျပီဆုိေတာ့ စားလုိက္တာေပါ့။ ဆရာေတာ္ဘရားၾကီးက ငါတုိ႔ကေလးေတြ အားလုံးကုိ ဘီစကစ္တစ္ခ်ပ္နဲ႔ ငွက္ေပ်ာသီးတစ္လုံး ေကၽြးတယ္သိလား။ ဒါနဲ႔ငါတုိ႔ေတြလဲ မုန္႔စားျပီး ျငိမ္ျငိမ္ေလး ေနရတာေပါ့။ ေတာ္ၾကာဆရာေတာ္ စိတ္ဆုိးရင္ ၾကိမ္လုံးနဲ႔ေဆာ္ေနအုံးမယ္။ မေန႔ညကထ႕က အဘနဲ႔အမက ငါ့ကုိ ဆရာေတာ္ေက်ာင္းကုိ လုိက္ပုိ႔ထားတာ။ အင္းအဲလုိပါပဲ ႐ြာကကေလးေတြေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ေက်ာင္းထဲမွာေရာက္ေနတာ။ ညကေလေတြ မုိးေတြ႐ြာေနတုန္း လုိက္ပုိ႔တာ။ ငါေပ်ာ္လုိက္တာေလ မုိးေတြေရေတြထဲသြားရတာ သြားရတာ။ ေဆာ့ခ်င္တာ အဘက မေဆာ့ရဘူးဆုိလုိ႔သာ ျငိမ္ေနရတာ။ ငါ့ကုိပုိ႔ျပီးေတာ့ အမေရာ အဘေရာ ဆရာေတာ္ကုိ ကန္ေတာ့ျပီးျပန္သြားတယ္။ အိမ္သြားျပီး အထုပ္သိမ္းအုံးမယ္တဲ့။ ဆရာေတာ္က ျမန္ျမန္ျပန္လာလုိ႔ေတာ့ ေျပာသံၾကားသားပဲ။ ခုထိကုိ ျပန္မလာၾကေသးဘူး။ ဟြန္းစိတ္ဆုိးခ်င္လာျပီ။ လာရင္ေတာ့ စိတ္ေကာက္ျပအုံးမယ္။

ဟင္ အိမ္ေဘးက ဦးေခြးၾကီးလာျပီ။ အမတုိ႔ မလာေသးဘူး။ ဆရာေတာ္ကုိ ေျပာေနတယ္ ညက အေျခအေန အေတာ္ဆုိးတယ္တဲ့။ ေရေတြကလဲ ၾကီးတယ္ဆုိပဲ။ ေျပာရင္းနဲ႔ ငုိေနျပန္ျပီ။ ေယာက်္ားဆုိတာ မငုိရဘူးတဲ့ အဘကေျပာဖူးတယ္ ဦးေခြးက ေယာက်္ားၾကီးတန္မဲ့ ငိုတယ္ေနာ္။ ဘာလုိ႔လဲ မသိဘူး။ ႐ြာကလူေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား နာဂစ္နဲ႔ ပါသြားျပီတဲ့။ နာဂစ္ဆုိတာ ဘယ္သူလဲဟင္။ ဆရာေတာ္လည္း မ်က္ႏွာမေကာင္းပါလား။ အာ ေန႔လည္ေရာက္ေတာ့မယ္ ဗုိက္က ျပန္ဆာလာျပီ။ ဦးေခြးၾကီးကုိ ေမးမွပဲ အဘတုိ႔လာေသးဘူးလားလုိ႔။ ဟင္ ငါေမးတာ ေျဖလဲမေျဖဘူး။ မ်က္ရည္ေတြနဲ႔ လူၾကီးျဖစ္ျပီး ငုိေနျပန္ျပီ။ ဧကန္န ဆရာေတာ္ဆူလုိက္သလား မသိဘူး။ ဘာတဲ့ အဘေရာ အမပါ နာဂစ္နဲ႔ ပါသြားတယ္။ ခက္ေတာ့တာပဲ ငါ့က်ေတာ့ မေခၚဘူး။ ဒါဆုိ ညေနမွ လာမွာလား မသိဘူး။ ေဟာ ဆရာေတာ္က ေန႔လည္ ထမင္းစားခုိင္းေနတယ္။ ပြတာပဲ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းမွာက ဟင္းေကာင္းတတ္တယ္။ ဟင္ ဒီတခါ ဟင္းလဲ မေကာင္းဘူး။ တတ္ႏုိင္ဘူးေလ ရတာ စားရမွာေပါ့။ ဗုိက္ကဆာေနတာကုိး။

အဘနဲ႔အမ ငါ့ကုိ လာမေခၚတာ ၂ ရက္႐ွိျပီး ဆရာေတာ္ကုိ ေမးေတာ့လဲ နာဂစ္ပဲ ထပ္ေျပာတယ္။ အမတုိ႔ အဘတုိ႔ ရက္စက္ပါ့ ငါ့ထက္ နာဂစ္ကုိ ပုိျပီးဂ႐ုစုိက္ေနၾကတယ္။ အင္း ခုလဲ ဆရာေတာ္ဆီကုိ လူၾကီးေတြလာေနၾကတယ္။ အမလာမွ ေျပာရအုံးမယ္။ အဲဒီ့လူၾကီးေတြကေလ တုိ႔႐ြာမွာ ေရေတြၾကီးေနတာကုိ ေျပာေနတယ္။ ေရၾကီးတာ ဘာျဖစ္လဲေနာ္ ေလွနဲ႔သြားေပါ့။ ငါတုိ႔လဲ အရင္က ဒီလုိပဲ သြားေနက်ပဲေလ။ အဲဒီ့လူၾကီးေတြတင္ မဟုတ္ဘူး ႐ြာေနာက္ဘက္က လူေတြလဲ ဒီမွာ ေရာက္ေနၾကတယ္။ အမေရ ဆရာေတာ္ေက်ာင္းထဲမွာ ခုဆုိလူေတြ အေတာ္မ်ားေနၾကျပီဗ်။ ငါမေနတတ္ေတာ့ဘူး ျမန္ျမန္လာေခၚပါေတာ့။ ဒီေလာက္ လူမ်ားပုံေထာက္ရင္ အလွဴ႐ွိတယ္ ထင္တယ္ေနာ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီတခါ အလွဴလုပ္မယ့္ပုံကတမ်ဳိးၾကီးပဲ။ ဘယ္သူမွလဲ ေပ်ာ္ေပ်ာ္႐ႊင္႐ႊင္ မေတြ႔ရဘူး။ မေန႔ညေနကေလ ေက်ာင္းေအာက္နား ဆင္းၾကည့္တာ ႐ြာဘက္ကုိ ေမွ်ာ္ၾကည့္ေတာ့ ေရေတြခ်ည္းပဲ။ အိမ္ေတြေတာင္ မျမင္ရဘူး။ ဆရာေတာ္ေက်ာင္းထဲကေန အရင္တုန္းက ၾကည့္ရင္ ႐ြာကိုျမင္ရတယ္ ခုေတာ့ ေရေတြခ်ည္းပဲ။ အဲဒါကပၸိယၾကီးကုိ ေမးေတာ့ နာဂစ္ေၾကာင့္တဲ့။ လာျပန္ျပီ နာဂစ္ ဘာမွန္းလဲ မသိဘူး ဒါပဲေျပာေနၾကတယ္။

အမေရ ဒီေန႔ေတာ့ ျမဳိ႕ကလူေတြ မုန္႔ေတြလာေဝၾကတယ္ဗ်။ သူတုိ႔ကေလ မုန္႔ေဝမယ္ေျပာလုိ႔ ေက်ာင္းဝန္းထဲမွာ တန္းစီျပီးေစာင့္ေနၾကတာ အမ်ားၾကီးပဲ။ သူတုိ႔က မုန္႔ေဝမယ္လဲေျပာေသးတယ္ ေန႔လည္အထိလဲ မေဝဘူး။ ဟုိဟာလုပ္လုိက္ ဒီဟာလုပ္လုိက္နဲ႕ စိတ္မ႐ွည္ခ်င္ေတာ့ဘူး။ သူတုိ႔က ႐ြာဦးေက်ာင္းနားအထိ ေလွေတြနဲ႔လာတာတဲ့။ အထုပ္ေတြ အမ်ားၾကီးပဲသိလား။ ဒါေပမယ့္ ေက်ာင္းဝန္းထဲကုိ ယူလာတာနဲနဲေလးရယ္။ အဲဒီ့လူၾကီးေတြက ေသာက္ညင္ကပ္စရာၾကီးေတြဗ် သိလား။ အကၤ်ီအျဖဴ၊ ပုဆုိးအစိမ္းေတြနဲ႔ လက္မွာလဲ အစည္းေတြစည္းထားေသးတယ္။ ငါတုိ႔ကေလးေတြကုိလဲ ျငိမ္ျငိမ္ေနဆုိျပီး ေအာ္ေသးတယ္။ မနက္ကထဲက ေစာင့္ေနရတာ ဗုိက္က အေတာ္ဆာေနျပီ။ ဒီေန႔ ဆရာေတာ္က ဘာမွလဲ မေကၽြးဘူး။ ကပၸိယၾကီးက မုန္႔တျခမ္းပဲ ငါဗုိက္ဆာတယ္ဆုိလုိ႔ ေကၽြးတယ္။ သူကေျပာတယ္ မုန္႔ေတြ မ႐ွိေတာ့ဘူးတဲံ။ ခုျမိဳ႕ကလူေတြ မုန္႔လာေဝေတာ့ ငါတုိ႔ စားရေတာ့မွာေပါ့ေနာ္။ ဒါေပမယ့္ေလ သူတုိ႔က ဟုိစာ႐ြက္လွန္လုိက္ ဒီစာ႐ြက္လွန္လုိက္နဲ႔ အၾကာၾကီးပဲ။ ေပးေတာ့လဲ ေရတစ္ဗူးရယ္ မုန္႔ႏွစ္ထုပ္ရယ္ပဲ။ ေခါက္ဆြဲထုပ္တဲ့။ ငါဘယ္လုိစားတတ္မွာလဲဟာ။ အဲဒါ ငါက ဗုိက္ဆာတယ္ ထမင္းစားခ်င္တယ္ဆုိေတာ့ အဲဒီ့ထဲက လူၾကီးတစ္ေယာက္က ငါ့ကုိ နာဂစ္ေၾကာင့္ စိတ္ညစ္ရတဲ့အထဲ ဒါပဲစားလုိ႔ ေျပာတယ္သိလား။ အဲဒါ ဦးေခြးၾကီးက ကေလးပဲဗ်ာ ဘယ္သိပါ့မလဲလုိ႔ ေျပာေတာ့။ သူက ဦးေခြးၾကီးကုိပါ လွည့္မန္သြားေသးတယ္ သိလား။ သူက်ေတာ့ ထမင္းဗူးဖြင့္စား ေနတယ္ ငါတုိ႔က်ေတာ့ မေကၽြးဘူး။

သူတုိ႔ေတြက ေျပာေသးတယ္ ေနာက္ေန႔ လာမွ ထပ္စားရမယ္တဲ့။ အဲလုိေျပာသြားတယ္။ ငါတုိ႔ေတြ အားလုံးထဲမွာေလ အဝတ္အစား သပ္သပ္ရပ္ရပ္နဲ႔ ႐ွိေနတဲ့ ႐ြာေနာက္ပုိင္းက လူေတြနဲ႔ သူတုိ႔ မုန္႔ေတြေပးတာ ဓါတ္ပုံတြဲ႐ုိက္သြားၾကတယ္ သိလား။ ငါတုိ႔က်ေတာ့ ႐ုိက္ေပးဘူး။ အင္း ခုမွ သတိရတယ္ အမတုိ႔ ငါ့ကုိ ထားခဲ့ကထဲက ဒီအကၤ်ီပဲ ခုထိမလဲရေသးဘူး။ ေတာ္ေတာ္ေတာင္ နံေနျပီ။ ဒါမဲ့ ဘာတတ္ႏုိင္မွာလဲ သူမ်ားေတြလဲ ငါ့လုိပဲ နံေနတာပဲ။ အိမ္မွ ျပန္လုိ႔ မရေသးတာေနာ္။ ဒီတခါ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းမွာ ေနရတာ အၾကာဆုံးပဲေနာ္။ အမနဲ႔အဘလဲ ခုထိလာမေခၚေသးဘူး။ အမေရ ခုရင္ပုိင္းေတြ ငါတုိ႔ ဘာမွမစားရဘူး။ ဗုိက္ဆာလုိ႔ ငုိရင္ေတာင္ နဲနဲျခင္းစီပဲ စားရတယ္။ ဦးေခြးၾကီးတုိ႔ေတြဆုိ ေရေတာင္ သိပ္ေသာက္တာ မေတြ႔ဘူး။ ငါတုိ႔ ကေလးေတြကုိေတာ့ တုိက္ပါတယ္။ ဒါမဲ့ အရင္လုိ အမ်ားၾကီး မတုိက္ဘူး နဲနဲျခင္းစီ တုိက္တာသိလား။ အိမ္မွာနဲ႔ေတာ့ အပုံၾကီးကြာတယ္။ အိမ္ျပန္ခ်င္တယ္ အမရာ။ လာေခၚပါေတာ့ ျမန္ျမန္ေလး။ ႐ြာကလူၾကီးေတြလဲ ဆရာေတာ္နဲ႔ စကားေျပာလုိက္ ဟုိေျပးဒီေျပးလုပ္လုိက္နဲ႔ ဘာေတြ႐ႈပ္ေနမွန္းကုိ မသိဘူး။ ဒီေန႔လဲ ဟုိေန႔က လူၾကီးေတြ ျပန္လာတယ္ အမရ။ သူတုိ႔က ဆရာေတာ္ကုိ ေျပာတယ္ တပည့္ေတာ္တုိ႔ ေထာက္ပံ့ေၾကးေတြစုေနေသးလုိ႔တဲ့။ ဒီတခါ တုိ႔ေတြကုိ မုန္႔မေပးဘူး သိလား။ ေလွေပၚမွာေတာ့ မုန္႔ထုပ္ေတြေတြ႕လုိက္တယ္။ သူတုိ႔ မေပးေတာ့ ငါတုိ႔လဲ မစားရဘူးေပါ့။

အမေရ ငါထမင္းမစားရတာ ဒီေန႔နဲ႔ဆုိ ၂ ရက္႐ွိျပီ ဗုိက္ကတအား ဆာတာပဲဟာ။ ငိုလဲ မငိုခ်င္ေတာ့ဘူး ငုိရင္ပုိျပီးဆာလုိ႔။ ေရလဲ ေကာင္းေကာင္း မေသာက္ရဘူး။ ေဟာ အမေရ လာျပန္ျပီ ေနာက္တဖြဲ႕။ အမေရ ဒီတခါလာတဲ့ လူေတြကေလ ႐ုပ္႐ွင္ထဲကလုိ ပုံမ်ဳိးေတြဗ်။ ေဘာင္းဘီေတြ ဘာေတြနဲ႔သိလား။ အကုိၾကီးေတြ အမၾကီးေတြဗ်။ သူတုိ႔က ငါတုိ႔ကုိ ေရာက္ေရာက္ျခင္း ေရတုိက္တယ္ မုန္႔ေတြေကၽြးတယ္ သိလား။ ျပီးေတာ့ေလ ေက်ာင္းေနာက္ဘက္မွာ ထမင္းခ်က္မွာလုိ႔ေျပာတယ္။ ႐ြာထဲက လူၾကီးေတြလဲ ျပဳံးေနတာပဲ သိလား။ ဟုိတခါလူေတြနဲ႔ မတူဘူးသိလား။ ငါတုိ႔ကုိ တစ္ေယာက္က ပုံျပင္ေတြေတာင္ ေျပာျပေသးတယ္။ ျပီးရင္ ထမင္းေကၽြးမွာတဲ့။ ျပီးေတာ့ ငါတုိ႔ေတြ အားလုံးကုိ ဓါတ္ပုံလဲ ႐ုိက္ေပးတယ္။ အကၤ်ီေတြလဲ ေပးေသးတယ္။ သူတုိ႔က ေျပာတယ္သိလား ေန႔တုိင္း ထမင္းစားရမွာတဲ့။ အဲဒါ ထမင္းစားခ်ိန္ေရာက္ေတာ့ ငါတုိ႔ ကေလးေတြကုိ အရင္ေကၽြးတယ္ ျပီးေတာ့ လူၾကီးေတြေရာ သူတုိ႔ေတြေရာ စားၾကတယ္။ ညေနစာလည္း ေကၽြးမွာတဲ့။ အဲဒီ့ထဲမွာေလ ဦးဦးဆရာဝန္ဆုိတဲ့ လူၾကီးလဲပါတယ္ သိလား။ ငါတုိ႔ကုိ ေဆးျပားေလးေတြေသာက္ခုိင္းတယ္။ ငါကမေသာက္ခ်င္ဘူးလုိ႔ေျပာေတာ့။ ေသာက္ပါတဲ့ ေသာက္ျပီးရင္ ခ်ဳိခ်ဥ္ေကၽြးမယ္တဲ့ အဲဒါ ငါလည္းေသာက္လုိက္တယ္။ ျပီးေတာ့ ခ်ဳိခ်ဥ္စားရတယ္ဗ်။

ညေနေရာက္ေတာ့ေလ ဟုိတေန႔ကလာတဲ့ လူၾကီးေတြ ေရာက္လာတယ္ သိလား။ ျပီးေတာ့ ငါတုိ႔ကုိ ထမင္းေကၽြးတဲ့ ဦးဦးေတြကုိ ျပန္ခုိင္းတယ္။ အဲဒီ့ဦးဦးေတြ သနားပါတယ္ဟာ။ အဲဒီ့လူၾကီးကုိ ဝုိင္းေတာင္းပန္ၾကတယ္ သိလား။ နာဂစ္အေၾကာင္းလဲ ေျပာတယ္။ ျပီးေတာ့ သူတုိ႔က ဒီမွာ ေန႔တုိင္း အလွဴလုပ္မွာလုိ႔ ေျပာတာ ဟုိလူၾကီးက အတင္းျပန္ခုိင္းတာပဲ သိလား။ အမေျပာတာ ျပန္သတိရမိတယ္ သူမ်ား အလွဴလုပ္မွာကုိ ဖ်က္ရင္ ျပိတၱာျဖစ္တယ္ဆုိတာေလ။ ညေနထမင္းက်က္ေတာ့ ဟုိဦးဦးေတြ ျပန္သြားတယ္သိလား။ ဟုိလူၾကီးက ဦးဦးတုိ႔ မျပန္ရင္ ဦးဦးတုိ႔ကုိ တုတ္နဲ႔႐ုိက္မွာလုိ႔ ငါ့ကုိ တုိးတုိးေလးေျပာတယ္။ ဦးေခြးၾကီးက အံတၾကိတ္ၾကိတ္နဲ႔ သိလား ဆရာေတာ္ကေတာ့ ေက်ာင္းေအာက္ေတာင္ ဆင္းမလာေတာ့ဘူး။ ထမင္းေကၽြးတဲ့ ဦးဦးေတြနဲ႔ ပါလာတဲ့ မမၾကီးေတြ ငါတုိ႔ကုိ ၾကည့္ျပီးငိုၾကတယ္။ ျပီးေတာ့ ျပန္သြားၾကတယ္။ ေနာက္ေန႔မွ ေရာက္ေအာင္ လာခဲ့မယ္တဲ့။ ငါတုိ႔ကုိ မုန္႔ေလးေတြ ေပးသြားေသးတယ္ သိလား။ ဒါေပမယ့္ အမရာ ျပန္မလာပါဘူးသိလား။ ဟုိလူၾကီးေတြပဲလာတယ္ ငါတုိ႔ကုိဦးဦးတုိ႔လုိ မုန္႔လဲ မေကာင္းေကာင္းမေကၽြးဘူး သိလား။ ေအာ္ေငါက္ေနတာပဲ ေကၽြးေတာ့လဲနဲနဲေလး။ ဟုိဦးဦးေတြက အဲဒီ့လူၾကီးေတြ ႐ုိက္မွာစုိးလုိ႔ မလာတာထင္တယ္ေနာ္။ ငါသာ လူၾကီးဆုိသူတုိ႔ကုိ ျပန္႐ုိက္မွာ ဟုတ္တယ္ေလ ထမင္းေကၽြးတဲ့ ဒီေလာက္ေစတနာေကာင္းတဲ့ ဦးဦးတုိ႔ကုိ သူမုိ႔ႏွင္ရက္တယ္။ ဦးေခြးၾကီးကို သြားေျပာေတာ့ သူလဲ ဘာမွ မတတ္ႏုိင္ဘူးတဲ့။ အမရာ နာဂစ္နဲ႔ မေနနဲ႔ဟာ ျပန္လာေခၚေတာ့ ငါေရလဲဆာတယ္ ဗုိက္လဲဆာတယ္။ ငါထုိင္ထုိင္ငုိေနေတာ့ လူၾကီးေတြက မငိုပါနဲ႔ ဂ်ာရစ္ရယ္ပဲေျပာတယ္။ ငါဗုိက္ဆာျပီဟာ ျပန္လာေခၚေတာ့ဟာေနာ္။ ဒါမွမဟုတ္လဲ နာဂစ္ကုိေျပာလုိက္ေပါ့ ဂ်ာရစ္ေလး သနားပါတယ္လုိ႔ သူ႔ကုိပါ ေခၚထားရေအာင္လုိ႔ ေျပာလုိက္ေပါ့ဟာေနာ္။ ငါတစ္ေယာက္ထဲ မေနခ်င္ဘူး အမရာ။ ျမန္ျမန္ျပန္လာေခၚေတာ့ေနာ္။ ဗုိက္လဲဆာတယ္ ေရလဲဆာတယ္ သိလား။

Read More...

Sunday, May 11, 2008

ျပင္မရတဲ့ေကာင္

စိတ္နဲ႔လူ မကပ္ေတာ့
ညေတြက ပုိေမွာင္လာသလုိ
တေန႔သိႏုိးသိႏုိးနဲ႔
အခ်ိန္ေတြက ငါ့ကုိေစာင့္ေနသလား
ဒါမွမဟုတ္
ငါကပဲ အခ်ိန္ေတြကုိေစာင့္ေနသလား
အသံထြက္ ႐ြတ္ၾကည့္ေတာ့မွ
ငါ့နာမည္က
ေပါ့ပ်က္ပ်က္ဆန္ေနပါေရာ့လား
ကုိယ့္ဘာသာကုိယ္ေတာင္
အရသာပ်က္ေနေသးရင္
ပတ္၀န္းက်င္က ခါးတာမဆန္းပါဘူး။


"မနက္ဖန္ကစျပီး ကၽြန္ေတာ္လိမၼာေတာ့မယ္"
ဆုိတဲ့စကား
ဘယ္ႏွစ္ၾကိမ္မ်ား ေျပာခဲ့ျပီးျပီလဲ။
သံသရာ တစ္ေလွ်ာက္လုံး
ဒီအေျပာမ်ဳိးေတြနဲ႔ ဒုကၡေရာက္ခဲ့တာ
ဒါပါနဲ႔ဆုိ အေရအတြက္
အေတာ္မ်ားေလာက္ေရာေပါ့။

အသိ႐ွိစမ္းပါ သတိ႐ွိစမ္းပါ
မေန႔ကလုိမေနရင္
နက္ဖန္ဆုိတာ ပုိေကာင္းလာမွာပဲ
ခက္ေနတာက
ဒီေန႔တုိင္းမွာ ျပင္မရတာေလ။

ေထြရာေလးပါးေျပာတုိင္း
ထည့္ထည့္ေျပာေနတဲ့ စာရင္းထဲ
တေန႔ ငါေရာက္ေတာ့မွာလား
ဘ၀မွာ သမုိင္းကုိ ေျပာင္းျပန္လွန္ဖုိ႔
စဥ္းစားခဲ့တဲ့ သတၱိေတြ
ဘီယာဆုိင္ေရာက္မွ ၾကြၾကြလာတာခက္တယ္။

Read More...

Friday, May 2, 2008

လြင့္က်သြားသူ

လႊတ္ခ်လုိက္ပါတယ္
လက္ထဲက
စြဲစြဲျမဲျမဲကုိင္ထားတဲ့
မီးအိမ္ေလးကုိ။

လႊတ္ခ်လိုက္ပါတယ္
အာ႐ုံထဲက
စြဲလန္းတမ္းတေနတဲ့
ပုံရိပ္ေလးကုိ။

လႊတ္ခ်လုိက္ပါတယ္
ဦးေႏွာက္ထဲက
သံမႈိလုိဆြဲထားတဲ့
ခံယူခ်က္ေတြကုိ။

လႊတ္ခ်လုိက္ပါတယ္
ႏွလုံးသားထဲက
အခုိင္အမာတည္႐ွိေနတဲ့
မင္းေလးကုိ။

လႊတ္ခ်လုိက္ပါတယ္
ရင္ထဲက
ညတုိင္းမက္တဲ့
ကုိယ့္ရဲ႕ အိပ္မက္ေလးကုိ။

အုိ . . .
လႊတ္ခ်လုိက္တာ
မဟုတ္ရပါလားကြယ္
တကယ္ေတာ့
ကုိယ္ဟာ
ဘဝတစ္ခုလုံး
လြင့္က်သြားသူပါ . . . ။

Read More...