ဘုန္းၾကီးေနာက္လုိက္ရတာ ေကာင္းေတာ့ေကာင္းပါရဲ႕ အဆင္မေျပတာေတြလဲ ႐ွိပါရဲ႕ ခံစားခ်က္ကေတာ့ မ်ဳိးစုံပါပဲ။ ကၽြန္ေတာ္ ဆရာေတာ္ေနာက္လုိက္တာ ကုသုိလ္ေတာ့ အေတာ္ရတယ္ဗ်။ ဗမာျပည္က ထင္႐ွားေပ့ဆုိတဲ့ ဆရာေတာ္ၾကီးေတြကုိလည္း ေအးေအးေဆးေဆး ထိပ္တုိက္ဖူးရတယ္။ လူအမ်ားၾကီးနဲ႔ မဟုတ္ေတာ့ သိပ္ေအးခ်မ္းတာပဲ။ ျပီးေတာ့ ဆရာေတာ္ၾကီးေတြရဲ႕ ၾသဝါဒေတြကုိလည္း နားေထာင္ရတယ္။ အဲလုိ အခ်ိန္ဆုိရင္ေတာ့ ကုိစုိးထက္ကုိ စိတ္ထဲကေန ခနခန ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း ေျပာမိတယ္။ ဟုတ္တယ္ေလ ဆရာေတာ္ၾကီးေတြကုိ အဲဒီ့လုိ ဖူးေတြ႕ခြင့္ရဖုိ႔ သိပ္မွ မလြယ္တာ။ နာမည္ၾကီးေလ ပုိဆုိးေလပဲ။ သူတုိ႔မွာ အခ်ိန္နည္းပါးၾကတာကုိး။ အလုပ္ကလည္း အလြန္မ်ားၾကေတာ့ ဝင္ေတြ႕ဖုိ႔ရာ ခက္တာေပါ့။ ခုေတာ့ ဆရာေတာ္ေနာက္ ကပၸိယအေနနဲ႔လုိက္ရေတာ့ ေတြ႕ရတာ ဖူးရတာ အဆင္ကုိေျပလုိ႔ ဆရာေတာ္ကလည္း ေမာင္ရင္ ဟုိဟာေလးကပ္ ဒီဟာေလးကပ္ဆုိျပီး ကပ္ခုိင္းေတာ့ အလုိလုိေနရင္းကုိ ပုိျပီးကုသုိလ္ေတြရတာေပါ့ေလ။
ဘုန္းၾကီးနဲ႔ ခရီးေရာ သြားဖူးၾကသလား။ ဝိနည္းနဲ႔ အညီေနတဲ့ ဘုန္းၾကီးနဲ႔ ခရီးသြားရတာ လြယ္တဲ့ ကိစၥမဟုတ္ဘူး။ စပယ္႐ွယ္တုိင္ပတ္တယ္။ အသက္႐ွဴပါက်ပ္တယ္ တခါတခါ တကယ္ေျပာတာ။ ဒီတစ္ေခါက္ (ဒုတိယအၾကိမ္ေျမာက္) ျပန္ၾကြလာေတာ့ ဆရာေတာ္နဲ႔ ခရီးေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားလုိက္ျဖစ္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ မပါတဲ့ ခရီးကုိ မ႐ွိဘူး။ ဘုန္းၾကီးကလည္း ကၽြန္ေတာ္မပါရင္ ဘယ္မွ မသြားဘူး ဟုတ္တယ္ေလ သူလည္း ကပၸိယမပါရင္ တုိင္ပတ္တယ္။ သြားတဲ့ ခရီးေတြထဲက တစ္ခုကုိ ေျပာျပမယ္။ နားေထာင္ . . .
ကယ္ဆယ္ေရးကိစၥေတြ ျပီးေတာ့ က်ဳိက္ထီး႐ုိး၊ ေမာ္လျမဳိင္၊ မုဒုံ၊ က်ဳိက္ခမီ ခရီးစဥ္ကုိ စီစဥ္ခုိင္းလုိ႔ စီစဥ္ရတယ္။ ဘုန္းၾကီးနဲ႔ အတူ ႏုိင္ငံျခားသား ဧည့္သည္ ၃ ေယာက္လဲပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ရယ္၊ ဘုန္းၾကီးအကုိရယ္၊ ကၽြန္ေတာ့္ေဘာ္ဒါ သူၾကီးရယ္၊ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ရယ္၊ ႏုိင္ငံျခားသား ၃ ေယာက္ရယ္၊ ဘုန္းၾကီးရယ္ အားလုံးေပါင္း ၈ ေယာက္ ကား ၂ စီးနဲ႔ ထြက္လာခဲ့တယ္။ ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့ ဘုန္းၾကီးရယ္ ႏုိင္ငံျခားသား စုံတြဲရယ္က တည္းတဲ့ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းက ကားနဲ႔ သြားတယ္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔က ေနာက္ကေနျပီး ကုိယ့္ကားနဲ႔ကုိယ္ လုိက္တယ္။ ၄ ေယာက္ ၄ ေယာက္စီ ေအးေဆးေပါ့။ ကားေပၚမွာ ႏုိင္ငံျခားသား တစ္ေယာက္ပါတယ္။ အဲဒီ့ေကာင္က ကုလား။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔နဲ႔ေတာ့ အေတာ္ခင္ေနပါျပီ။ လူငယ္ပုိင္းဆုိေတာ့ ေပါက္ကရ ေျပာေနၾက။ သုိ႔ေပမယ့္ လဒက သက္သက္လြတ္သမား သူ႔အတြက္ေတာ့ စီစဥ္ရတာ ပင္ပန္းတယ္။
ခရီးထြက္ကထဲက ကၽြန္ေတာ္ ေပ်ာ္ေနတာ ဘာလုိ႔လဲဆုိေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္တသက္နဲ႔တကုိယ္ က်ဳိက္ထီး႐ုိးမေရာက္ဖူးလုိ႔ေလ။ တကယ္ေျပာတာ အသက္ကျဖင့္ၾကီးေနျပီ တခါမွ မေရာက္ဖူးဘူး။ သြားမယ္လုိ႔ စီစဥ္တုိင္းလဲ ပ်က္တယ္။ ခုေတာ့ ေရာက္ရေတာ့မယ္ဆုိျပီး ေပ်ာ္ေနတာ။ ေန႔ဆြမ္းစားျပီးထြက္လာတာ စိမ္းလဲ့တင္ေရာက္ေတာ့ ညေနျဖစ္ေနျပီ။ အဲဒီ့မွာ စီစဥ္ေပးမယ့္ ပုဂၢဳိလ္က ေနာက္က်ေနျပီ မုိးကလည္းသဲေနျပီ နက္ဖန္မွ ေတာင္ေပၚတက္ပါဆုိလုိ႔ စိမ္းလဲ့တင္မွာပဲ တစ္ညအိပ္ဖုိ႔ ျပင္ရေတာ့တယ္။ ဒါနဲ႔ အိပ္ခန္း ၄ ခန္းယူလုိက္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ သူၾကီးက တစ္ခန္း၊ ဆရာေတာ္နဲ႔ ကုလားက တစ္ခန္း၊ တရုတ္လင္မယားက တစ္ခန္း၊ ဆရာေတာ္ အကုိနဲ႔ ေက်ာင္းသားက တစ္ခန္း။ အားလုံးကုိ အုိေကလုိ႔။ ကၽြန္ေတာ္လည္း စိမ္းလဲ့တင္ဆုိေတာ့ ေအးေဆး အနားယူလုိက္တယ္။ မနက္က်ေတာ့ တုိင္က နဲနဲပတ္ခ်င္ေနျပီ။ ဘုန္းၾကီးက ႏုိးေနျပီ။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔က မႏုိးေသးဘူး။ အိပ္ေကာင္းတုန္း။ ဒါနဲ႔ ၆ နာရီေလာက္မွာ ဇြတ္ထျပီး ဘုန္းၾကီးဘာလုိလဲ ထြက္ေမးတယ္။ ဘုန္းၾကီးက ဘာမွ ျပန္မေျပာေတာ့ ခပ္တည္တည္နဲ႔ အခန္းျပန္ဝင္ျပီး အိပ္ေနလုိက္တာ ၇ နာရီေလာက္ေရာက္ေတာ့ လာႏႈိးၾကေရာ။
မထလုိ႔လဲ မရေတာ့ဘူး အားလုံးက အဆင္သင့္ျဖစ္ေနျပီ။ ကုိယ္ေတြ ႏွစ္ေယာက္ပဲက်န္ေတာ့တာ ဒါနဲ႔ထျပီး ဝါးတီးဆြဲ ျပီးေတာ့ ေတာင္ေပၚတက္ဖုိ႔လုပ္ရတာေပါ့။ ၈ နာရီေလာက္မွာ ေတာင္ေပၚကုိ ကားနဲ႔တက္တယ္ သိပ္မၾကာဘူး ေတာင္ေပၚေရာက္သြားတယ္။ တစ္လမ္းလုံးလဲ အဆင္ေျပတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ကေတာ့ အေတြ႕အၾကဳံအသစ္ဆုိေတာ့ ေပ်ာ္ေနမိတယ္။ ေတာင္ေပၚေရာက္ေတာ့ ဘုရားဝတ္ျပဳၾကတယ္။ တခါမွ မေရာက္ဖူးေတာ့ က်ဳိက္ထီး႐ုိးရဲ႕ အလွအပက ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ဖမ္းစားသြားတယ္။ ဓါတ္ပုံလုိက္႐ုိက္တာကေတာ့ လွ်ပ္စီးလက္သလား မွတ္ရတယ္။ တိမ္ေတြၾကားထဲ ေရာက္ေနေတာ့ ကုိယ့္ဘာသာ အ႐ွင္လတ္လတ္ နတ္ျပည္ေရာက္ေနတယ္လုိ႔ေတာင္ ထင္မိေသးတယ္။ ဘုန္းၾကီးက က်ဳိက္ထီး႐ုိးရဲ႕ ထူးျခားခ်က္ေတြကုိ လက္ေတြ႕ျပေပးတယ္။ ႏုိင္ငံျခားသားေတြေရာ ကၽြန္ေတာ္ေရာ ေပ်ာ္ေနၾကတာေပါ့။ ျပီးေတာ့ ဝါးတီးတုိင္းမ္ ေရာက္ေနျပီ စီစဥ္ေပးတဲ့ ပုဂၢဳိလ္က ဒီေနရာေတာ့ အေတာ္ဖ်င္းတယ္။ ၁၂ နာရီကထုိးေတာ့မယ္ ဘာမွ မစီစဥ္ရေသးဘူး။
ေန႔ဆြမ္းကပ္ခ်ိန္က ေက်ာ္ေတာ့မယ္ ကၽြန္ေတာ္လည္း ဘာလုပ္ရင္ ေကာင္းမလဲ စဥ္းစားေနတာနဲ႔ ေခါင္းပူေနျပီ။ ဟုိလူကုိေမးေတာ့ လုပ္ေနတယ္ခင္ဗ်တဲ့။ ဘုန္းၾကီးက လွည့္ၾကည့္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လည္း ၾကံရာမရတာနဲ႔ နားေနေဆာင္ထဲ ေခၚသြားျပီး သီတင္းသုံးခုိင္းလုိက္ရတယ္။ ကဲ ၁၂ နာရီေက်ာ္ရင္ ကုိယ္ေတာ္ေတာ့ တုိင္ပတ္သြားမယ္။ သိရင္လည္း ဆြမ္းကဘုန္းေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူး။ ကုိယ့္ဘုန္းၾကီး ဆြမ္းတနပ္ငတ္မယ့္ အေရး မေတြးရဲေအာင္ပဲ။ ခရီးေတြက ေတာက္ေလွ်ာက္သြားေနရတာ။ ဒီလုိ စဥ္းစားေနရင္း ေက်ာင္းသားနဲ႔ တုိင္ပင္လုိက္တယ္ နာရီလွည့္လုိက္မယ္ဆုိျပီးေတာ့ေပါ့ ဒုကၡေရာက္ျခင္းေရာက္ ကုိယ္ေတြေရာက္ေပါ့ ဘယ္တတ္ႏုိင္မတုန္း။ ကပၸိယဆုိတာ ဒီလုိပဲ တခါတခါလုပ္ေပးရတတ္တယ္။ နာရီလွည့္တယ္ဆုိတာ သိၾကလား။ မသိရင္ ေျပာျပမယ္ ၁၂ နာရီ ထုိးမယ္ဆုိတာ သိေပမယ့္ ဘုန္းၾကီး မသိေအာင္ မျမင္ေအာင္ ခုိးျပီး နာရီကုိ ေနာက္ျပန္လွည့္ထားတာ ဘုန္းၾကီးေမးရင္ လွည့္ထားတဲ့ အတုိင္းေလွ်ာက္ရတာ ဒါမွ ကုိယ္ေတာ္က ဘုန္းလုိ႔ရမွာေလ။
နာရီလွည့္ျပီးေတာ့ ႏုိင္ငံျခားသားေတြကုိ သြားေခၚျပီး ထုတ္ရေသးတယ္။ အျပင္မွာေနဆုိျပီးေတာ့ေပါ့။ ေတာ္ၾကာ ဒင္းတုိ႔က လွ်ာသြား႐ွည္ရင္ အကုန္႐ႈပ္ကုန္မွာစုိးလုိ႔။ ၁၂ နာရီ ထုိးခါနီးေလာက္မွာ ဆြမ္းပြဲအသင့္ ျဖစ္သြားတယ္။ ဒါနဲ႔ ဘုန္းၾကီးကုိ ဆြမ္းကပ္ျပီး ကုိယ္ေတြက အျပင္မွာ ငုတ္တုတ္ေလးေတြေပါ့။ ဘုန္းၾကီးျပီးေတာ့မွ လူေတြအလွည့္။ ဒီၾကားထဲ ႏုိင္ငံျခားသားေတြက ေမးေသးတယ္ ဘယ္ေတာ့ ဝါးတီးလဲတဲ့။ ေျဖရေသးတယ္ လာမယ္ ၾကာမယ္ ခနေစာင့္ မေစာင့္ႏုိင္ရင္ ေရေသာက္ ပါးစပ္ပိတ္ ေအးေအးေန။ ဒါပဲေလ ဟုတ္ဘူးလား ကၽြန္ေတာ္လည္း ဆာတာပဲ။ သူတုိ႔မွ ဆာတတ္တာမဟုတ္ဘူး။ ဘုန္းၾကီးျပီးေတာ့ ကုိယ္ေတြအလွည့္ ကုိယ္ေတြ ဝါးတုန္း႐ွိေသးတယ္ ေနာက္ထပ္ ႏုိင္ငံျခားသားႏွစ္ေယာက္ ဧည့္ခန္းထဲ ေရာက္ေနသံၾကားလုိ႔ ဘုန္းၾကီးနား ေျပးၾကည့္ေတာ့ ဆရာေတာ္က ေဟ့ေကာင္သူတုိ႔ကုိပါ ေခၚေကၽြးလုိက္တယ္။ ဟုိက္ ငတ္ျပီ ဒီမွာက ကုိယ္တာက ကြက္တိနီးပါး။ အဲဒီ့ႏွစ္ေယာက္က ကားေပၚမွာ ခင္ခဲ့တဲ့ အေမရိကန္ႏွစ္ေယာက္။ မိန္းမတစ္ေယာက္ ေယာက်္ားတစ္ေယာက္။ ကဲ မထူးပါဘူးေလဆုိျပီး ေခၚေကၽြးလုိက္တယ္။
စားတယ္ဗ်ာ ဒင္းတုိ႔ကလည္း ဘာမွ မ႐ွိတာကုိ ျဖစ္သလုိစားသြားတယ္။ ကုိယ္ေတြလည္း ႐ွယ္ယာနည္းေတာ့ သိပ္မတြယ္လုိက္ရဘူး။ ဆုိင္ကုိ ထပ္မွာေနရင္လည္း ထပ္သြားရမယ့္ ခရီးစဥ္နဲ႔ ၾကာသြားမွာစုိးေတာ့ ျငိမ္ေနလုိက္ရတယ္။ ဒီေကာင္ေတြကလည္း ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ဘာထင္တယ္ မသိဘူး။ ဘယ္ႏုိင္ငံကလဲတဲ့။ ဗမာပဲလုိ႔ေျပာေတာ့ သိပါဘူးတဲ့ ႏုိင္ငံျခားကပဲမွတ္ေနတာတဲ့။ (သြားသမွ်ခရီး အားလုံးနီးပါးတြင္ ကၽြန္ေတာ့္ကုိသာ ႏုိင္ငံျခားသားမွတ္ျပီး ခနခန ပုိက္ဆံ အေကာက္ခံရပါေၾကာင္း ဤကားစကားခ်ပ္) ဒီလုိနဲ႔ သူတုိ႔နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ လိပ္စာကဒ္ေတြလဲ စကားေတြေျပာျပီး ဝါးတီးကိစၥျပီးသြားတယ္ တကယ္တမ္းေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ေတြ ဗုိက္မဝၾကေသးဘူး။ မဝလဲ မရေတာ့ဘူး ေတာင္ေအာက္ကုိ ဆင္းရမွာ ျပီးရင္ ေမာ္လျမဳိင္ကုိ ဆက္ဒုိးရမွာဆုိေတာ့။ အူႏွိပ္ျပီး ျပန္လာခဲ့ရတယ္။
ကဲေတာင္ေအာက္ကုိ ဆင္းေတာ့ ရေသ့ေတာင္မွာ ကားေျပာင္းစီးဖုိ႔လုပ္ၾကတယ္။ အဲဒီ့မွာလည္း စီစဥ္တဲ့ ပုဂၢဳိလ္ဘယ္လုိလုပ္သလဲေတာ့ မသိဘူး။ ကြိဳင္က တက္ေနျပန္ေရာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔က ၈ ေယာက္ ေနာက္တစ္ဖြဲ႕လည္း ၈ ေယာက္ ေတာင္ေအာက္ကုိ ဆင္းၾကမွာ။ ရာသီခ်ိန္မဟုတ္ေတာ့ ကားကပုံမွန္ မ႐ွိဘူး။ စင္းလုံးငွားရမွာ။ စင္းလုံးငွားေတာ့ ဘာျဖစ္သလဲ ငွားေပါ့။ အဲဒါကုိ အႏွီပုဂၢဳိလ္ ဘယ္သုိ႔လုပ္လုိက္သည္မသိ ကားဂိတ္မွာ ေနာက္အဖြဲ႕နဲ႔ ျငိပါေလေရာလား။ ဘုန္းၾကီးကုိေတာ့ လက္ဘက္ရည္ဆုိင္မွာ ခနသီတင္းသုံးခုိင္းထားလုိက္တယ္။ က်န္တဲ့ လူေတြလဲ လက္ဘက္ရည္ေသာက္ေပါ့ ကၽြန္ေတာ့္မွာသာ ဟုိေျပးဒီေျပးလုပ္ေနရတာ။ ၾကာလာေတာ့ ဘုန္းၾကီးက ေခၚေမးတယ္ ေဟ့ေကာင္ ဆင္းမယ္ေလတဲ့။ တင္ပါ့ တပည့္ေတာ္ သြားၾကည့္လုိက္မယ္လုိ႔ ေျပာျပီး ထြက္ခဲ့ရတယ္။ လူအုပ္ၾကီးနားေရာက္ေတာ့ ေဒါသထြက္ေနတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ေဘာ္ဒါ သူၾကီးရယ္ စီစဥ္သူ အူေၾကာင္ေၾကာင္ ဘဲၾကီးရယ္ မ်က္ႏွာေတြက မသာမယာနဲ႔။ ဒါနဲ႔ ဘာျဖစ္တာလဲေမးေတာ့ ဟုိဘက္ကလူေတြကုိ ညွိတာတဲ့ တစ္ေယာက္တစ္ဝက္လုိ႔ ေျပာတာ ဒင္းတုိ႔က မေပးဘူးတဲ့။ ကၽြန္ေတာ္က ကားခ ဘယ္ေလာက္တုန္းလုိ႔ ေမးေတာ့ ၆၅၀၀၀ က်ပ္တဲ့။ သူတုိ႔ ဘယ္ေလာက္ေပးလဲဆုိေတာ့ ၂၀၀၀၀ က်ပ္ ေပးမယ္ေျပာတယ္တဲ့။ သက္သက္လူပါးဝတာတဲ့။ ကဲ ထားလုိက္ ငါၾကည့္႐ွင္းမယ္လုိ႔ ေျပာျပီး သူတုိ႔ကုိ ေနာက္ဆုတ္ခုိင္းလုိက္တယ္။ဟုိဘက္အဖြဲ႕က ေခါင္းေဆာင္လုပ္တဲ့ လူက တရုတ္တစ္ေယာက္။ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ေတြ႕ေတာ့ ညီးျပတယ္ သူတုိ႔ပုိက္ဆံေတြ ေတာ္ေတာ္ကုန္ေနလုိ႔ ခင္ဗ်ားတုိ႔ ပုိခံလုိက္တဲ့။ ေျပာပုံက အထက္စီးဆန္တယ္ ကၽြန္ေတာ္ အစကေတာ့ သီးခံျပီး စုိက္ေပးမလုိ႔ပါ စကားေျပာသံ မၾကဳိက္တာနဲ႔ ပုံစံေျပာင္းလုိက္တယ္။ ဂိတ္ကလူကုိ ေခၚလုိက္တယ္။ ကဲ က်ဳပ္တုိ႔ဆင္းမယ္ ကားစင္းလုံး ငွားရင္ဘယ္ေလာက္လဲေျပာဆုိေတာ့ ဂိတ္ကလူက ၆၅၀၀၀ က်ပ္တဲ့။ ဟုတ္ျပီေပးမယ္ ဆင္းမယ္လုိ႔ေျပာေတာ့။ ခုနက တ႐ုတ္က ခင္ဗ်ား အကုန္ေပးမွာလားတဲ့။ ဟုတ္တယ္ေပးမယ္လုိ႔ေျပာလုိက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ကုိေရာ ေခၚမွာလားတဲ့။ ခပ္ျပဳံးျပဳံးပဲေျပာလုိက္တယ္ မေခၚဘူးလုိ႔။ သူအဲဒီ့မွာတင္ ႐ွဴး႐ွဴး႐ွဲ႐ွဲျဖစ္သြားတယ္။ က်ဳပ္လဲ ပုိက္ဆံတတ္ႏုိင္တယ္ ေပးမယ္ဆုိပဲ။ ဒါနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္က ခင္ဗ်ားဘာသာ ငွားစီးေလ ဒါဆုိလဲဆုိေတာ့။ သူခက္သြားတယ္ ခက္မွာေပါ့ ဂိတ္ကုိ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ အရင္ေရာက္တာ ကားက တစ္စီးထဲ သူငွားႏုိင္ရင္ေတာင္ ေတာင္ေအာက္က ကားလာတဲ့ အထိေစာင့္ေပေတာ့။ တရုတ္ျငိမ္သြားတယ္ ကၽြန္ေတာ္ လုိက္ပါရေစတဲ့ တဝက္ခံပါ့မယ္တဲ့။ ကဲဒါဆုိလဲ သြားမယ္လာခဲ့ဆုိျပီး ညွိလုိက္မွ ျပီးေတာ့တယ္။ ဘုန္းၾကီးက ျပီးေတာ့ ေမးတယ္ မင္းတုိ႔ဘာေတြ ျဖစ္ေနတာတုန္းတဲ့ ဘာမွ မဟုတ္ဘူး ဘုရား တပည့္ေတာ္တုိ႔ သူ႔ကုိ တရားေပးေနတာေျပာေတာ့ ဆရာေတာ္ျပဳံးသြားတယ္။ သူသိပါတယ္ ကြိဳင္တက္သြားတယ္ဆုိတာ။ ဘာမွေတာ့ ဆက္မမိန္႔ဘူး။ သြားၾကစုိ႔လုိ႔ပဲေျပာတယ္။
ဒီလုိနဲ႔ ေတာင္ေအာက္ေရာက္ေတာ့ ကဲ ေမာ္လျမဳိင္ဆက္မယ္တဲ့။ ေသျပီေပါ့ ဗုိက္ကဆာေနတုန္း ဘာမွ ထပ္မစားရေတာ့ဘူးဆုိေတာ့ လူေတြက အီလည္လည္နဲ႔ တုိင္ပတ္ျပီး လုိက္သြားၾကရတယ္။ လမ္းမွာလည္း ကားရပ္ျပီး စားလုိ႔မရဘူး။ ဆရာေတာ္က ကား၂စီးကုိ ကပ္ရပ္ေမာင္းခုိင္းတာ က်န္ခဲ့ရင္ ေစာင့္ခုိင္းတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္မွာေတာ့ အူေခါက္ေနျပီ။ ေတာ္ေသးတယ္ ဒါေတာင္ ဒီအေၾကာေတြ သိေနလုိ႔ ေပါင္မုန္႔ထုပ္ေလးဝယ္ျပီး ေဆာင္ထားလုိ႔။ အစာေျပေလး ေရနဲ႔ ေမွ်ာလုိက္ရေသးတယ္။ ကဲ အခုေတာ့ ဒီေလာက္ပဲေပါ့ဗ်ာေနာ္ ေနာက္မွ ထပ္ေရးမယ္။ :D
6 comments:
ဒါက ကပၸိယ သင္ခန္းစာ (၂) ပဲ ရွိေသးတယ္ ... :P
ေပါင္မုန္႔ကေပးတဲ့ အားေလးနဲ႔ ကပၸိယတစ္ေယာက္ရဲ႕ ေက်ာက္ထြင္းရာဇဝင္ (၃) ဆက္ဆြဲလိုက္ေတာ့အစ္ကိုၾကီးေရ :P
မြန္လဲဗိုက္ဆာရင္ အားႀကီးစိတ္ဆိုးတယ္
အဟီး..အစားၾကီးတဲ႕ ကိုဇီးရိုးေတာ႔ ခက္ေနပါေပါ႔ဗ်ာ။ ဒီလိုလုပ္ဗ်ာ ကိုစိုးထက္လာလည္ရင္ ကိုဇီးရိုးက ဘုန္းၾကီးေကာက္၀တ္ျပီး သူ႔ကို ကပၸိယ ျပန္လုပ္ခိုင္း ေလ။ မေကာင္းဘူးလား ဟီး..
လာဖတ္တယ္ ကိုသုည.. Reader ထဲလည္း မ၀င္ေတာ့.. အသစ္ေတြလြတ္ ၂သြားတယ္။
အဟဲ.. နိုင္ငံျခားသားထင္ပီး..ပိုက္ဆံ ေကာက္ခံ ရတယ္ဆိုေတာ့..ကုလား ၾကီး နဲ႕တူတယ္ထင္တယ္။
မပူနဲ႕ ေနာက္တစ္ခါဆရာေတာ္လာရင္ အစ္ကို႕ တာ၀န္ တစ္၀က္ ကြ်န္ေတာ္ခြဲယူေပးမယ္ :)
Post a Comment